- 19 Ağustos 2019
- 22
- 5
- 1
- 34
- Konu Sahibi mutenahi12
- #1
Merhaba okuyan herkese. Uzun olursa şimdiden affedin.
29 yaşındayım. Evliyim. Bir kızım var 1.5 yaş civarında yaklaşık. Kendimi bildim bileli ana-baba kavgasıyla büyüdüm. Kah yorgan altlarında, kah banyolarda ağlayarak. Ve bu hiç bitmdi yılda en az 10 defa ve şuan artık ayda belki iki defa hala aynı şeyler yaşanıyor. Boşanma ne yazıkki olmuyor. Annemin maddi gücü yok okuma yazması bile yok denecek kadar az. Tek başına markete gidip gelebilmekten bile neredeyse aciz bir kadın düşünün. Asansöre tek binemeyen, asla bir otobüse, minibüse yalnız binemeyen bir kadın.
Babam.. Asla ne kazandığını ne kaybettiğini bilmediğimiz, bizi ailesi olarak görmeyen, eleştiren, acıtan, küfür eden. Hakkını yiyemem okudum okuttu ama kıyafet, kitap, yeme-içme herşeyde gözümü bırakarak okudum. Yani zor, çok zor..
Şuanda eşim memleketine gitti. Babamda aynı şekilde. Ve bende kızımı alıp anneme geldim 2 haftadır. Ve annem ağzından asla küfür düşürmeyen, bağırıp çağıran, ağza alınmayacak sözler söyleyen, apartmana sesimizi duyuran bir kadın oldu senelerdir. Ve artık bebek bakmanın yorgunluğu bir ev hanımı olarak kendi anneme tahammülüm kalmadı.
Babama olan bütün hıncını benden çıkarıyor. Eşime ailesine bana küfürler yağdırıyor. Çocuğumun yanında ister istemez kavga çıkıyor. Korkuyorum etkilenir diye. Boşan ev tutalım artık bi şekilde bi yol çizelm diyorum hayır asla diyor.
Babana küfret şu mesajları at şu lafları söyle diyor. Kim yapar bunu babasına Allah aşkına bir kız evlat olarak ben napabilirim. 2 haftadır en az 3-4 kez ağladım. Kızlardeşim var oda okumaya uzak bi şehre gidecek. Annem artık yalnız bende evime dönünce. Hem babamdan korkuyorum anneme bulaşır şiddet uygularmı diye hem annemin küfürlerine artık midemde yer kalmadı.
Aklı selim fikirlerinizi bekliyorum.
Psikolog vs. annem için denedik ama çözüm olmadı. Ve ben artık ailemden bıkan bi evlat oldum. Kendi evliliğime adapte olamıyorum karın ağrısıyla geçiyor günlerim. Kendi evim yarım saat uzaklıkta çekip gideyim diyorum bu sefer eşim ve babam anneme tahammül edemediğimi anlar diyorum. Çıkmazdayım çok kötüyüm.
29 yaşındayım. Evliyim. Bir kızım var 1.5 yaş civarında yaklaşık. Kendimi bildim bileli ana-baba kavgasıyla büyüdüm. Kah yorgan altlarında, kah banyolarda ağlayarak. Ve bu hiç bitmdi yılda en az 10 defa ve şuan artık ayda belki iki defa hala aynı şeyler yaşanıyor. Boşanma ne yazıkki olmuyor. Annemin maddi gücü yok okuma yazması bile yok denecek kadar az. Tek başına markete gidip gelebilmekten bile neredeyse aciz bir kadın düşünün. Asansöre tek binemeyen, asla bir otobüse, minibüse yalnız binemeyen bir kadın.
Babam.. Asla ne kazandığını ne kaybettiğini bilmediğimiz, bizi ailesi olarak görmeyen, eleştiren, acıtan, küfür eden. Hakkını yiyemem okudum okuttu ama kıyafet, kitap, yeme-içme herşeyde gözümü bırakarak okudum. Yani zor, çok zor..
Şuanda eşim memleketine gitti. Babamda aynı şekilde. Ve bende kızımı alıp anneme geldim 2 haftadır. Ve annem ağzından asla küfür düşürmeyen, bağırıp çağıran, ağza alınmayacak sözler söyleyen, apartmana sesimizi duyuran bir kadın oldu senelerdir. Ve artık bebek bakmanın yorgunluğu bir ev hanımı olarak kendi anneme tahammülüm kalmadı.
Babama olan bütün hıncını benden çıkarıyor. Eşime ailesine bana küfürler yağdırıyor. Çocuğumun yanında ister istemez kavga çıkıyor. Korkuyorum etkilenir diye. Boşan ev tutalım artık bi şekilde bi yol çizelm diyorum hayır asla diyor.
Babana küfret şu mesajları at şu lafları söyle diyor. Kim yapar bunu babasına Allah aşkına bir kız evlat olarak ben napabilirim. 2 haftadır en az 3-4 kez ağladım. Kızlardeşim var oda okumaya uzak bi şehre gidecek. Annem artık yalnız bende evime dönünce. Hem babamdan korkuyorum anneme bulaşır şiddet uygularmı diye hem annemin küfürlerine artık midemde yer kalmadı.
Aklı selim fikirlerinizi bekliyorum.
Psikolog vs. annem için denedik ama çözüm olmadı. Ve ben artık ailemden bıkan bi evlat oldum. Kendi evliliğime adapte olamıyorum karın ağrısıyla geçiyor günlerim. Kendi evim yarım saat uzaklıkta çekip gideyim diyorum bu sefer eşim ve babam anneme tahammül edemediğimi anlar diyorum. Çıkmazdayım çok kötüyüm.
