Kızlar merhaba. Eminim benim gibi meslegini sevmeyen yüzlerce insan vardır. Mezun olalı birkac yil oldu ancak ne yazik ki meslegimi sevemedim. Finans mezunuyum ancak kendimi egitimsiz gibi hissediyorum. Sevmedigim icin de kariyer planlarim ne yazik ki yok hatta çalışmak dahi istemiyorum, psikolojim bile bozuldu diyebilirim. Üniversite sinavi ne yazik ki kisiligin ve o yaştaki bir insanin henuz ne yapmak istemesine karar verebilecek olgunlukta oldugunu dusunmuyorum. Hayalim de psikolog olmak vardi ancak olmadi.. Simdi de hicbir sey icin geç degil diye dusunurken cevremdekilerin " sen cok hassassin, duygusalsin en ufacik bir sey de surekli psikologa giden bir insansin, sen mi psikolog olcaksin, guldurme bizi" demeleri ne yazik ki umudumu kiriyor. Belki de haklilar ancak kendi hayatimla ilgili olan kisim beni fazla etkiliyor fakat baskasinin hayatini o kadar da umursayan biri degilim. Onlarin bu soylemleri ileri de meslegime zarar verir mi endisesindeyim. Ve bu konuda cok kararsiz kaldim. Sizce hersey icin gec mi? Veya cevremdekilerin bu denli konusmasi ne derece ileri de meslegimi etkiler? Tesekkur ederim
