stres yapma arama o seni bulur diyorsunuz ama nerden bulacak
bu sene dgsye girmeyi düşünüyordum, ama ünide 18liklerle okumak beni daha kötü hissettirir diye çok kararsız kaldım. her an vazgecebilirim.
aslında ben hep rahattım bu evlilik konusunda, ya olmazsa ya evlenemezsem endişesi yoktu. ne zaman ki söz yüzüğünü çıkardım attım "ya hiç evlenemezsem" korkusu başladı. neredeyse tüm arkadaslarım teker teker evlenirlerken ben ayrılmıştım. şimdi çocukları bile oldu. nasıl devam ettirebiliyorlar bilmiyorum. en birbirleriyle anlaşamazlar gibi görünenler bile, evlenince uzun sürmez gibi görünenler bile şimdi çocuklarıyla 2., 3. yıllarını devirdiler...
ben neden yapamadım diye soruyorum bu sefer kendime, ister istemez. benim ilişkim neden bitti. anlaşamadık, bitirdim ama onlar da anlaşamıyor gibiydiler. nasıl devam edebildiler ve edebiliyorlar da... sineye mi çekmeliydim bazı şeyleri? ama çekemem ki. arada fark göremiyorum ama sonuçta onlar evleniyor ben ayrılıyorum..
dil kursuna mı yazılsam? bilgisayar kursuna mı yazılsam? dgsye mi girsem? nasıl sosyal ortamlara karışabilirim. okul dönemim de artık bitti gibi...
ayrıldığım kişiler de peşimi bıraktılar hemen, peşimi bırakmasalardı kabul ederdim diye anlamayın yine kabul etmezdim ama peşinden koşmaya layık bir kız olarak görmediler beni demek ki diye düşünmeden edemiyorum... bir kere geri dönme şansı istiyorlar yok diyorum susuyorlar. adam akıllı peşimden koşacak biride yok ve hiç olmadı. önceden ne kadar güzel hissediyorsam o kadar çirkin hissetmeye başladım son yıllarda (okul bitip, ha iş buldum ha bulucam diye diye eve tıkılmak zorunda kalınca). kimse de gelip şöyle biri var istersen görüştüreyim falan da demiyor. minyon tipliyim, küçük görünüyorum,evlenmem erken olur gibi bir görüntü sergiliyorum herhalde...
düşünsenize, şimdi bile evlensem 26 yaşında anne olsam, çocuğum liseye gidiyorken ben 40lı yaşlarımda olcam
( artık evlenip cicim aylarını da yaşayıp, çok geç olmadan anne olmak istiyorum