25 yıl sonra ortaya çıkan Anne-Baba..

Annenii çok haksız görme ASLInda kşilik meselesi ayakta durabilme meselesi tabi ama kadın 17 yaşında iöiş.
Ben 17 yaşında lisede idim anadoludan avrupa ya bile geçemezdim anne baba sözü ağır basardı ne deseler oydu ki şehirdeydim.
senin annen köyde ve nereye gidecek bebekle.
Baba bakar demiş bırakmış gitmiş.
Haklı mı değil ama o an neyin doğru olacağını hesaplayamamış işte.
Baba desen sorumsuzmuş çocuk sevgisi yokmuş.
Ama ben senin gibi olsam çok da umursamam .
Ağlama bukadar boşver.
Kurmuşsun hayatını seni seven öz olmasada bir anne baban var.
Gerisini boşver.
Çok kurcalama.
Onlarsız bu yaşa geldin bu yaştan sonra onlar olmasa da eksikliklerini hissetmezsin zaten.
Hayat bu hep ileriye akıyor geriye bakma oyüzden.
Kafana takıp da kendini sıkma bebeğine yansıtma.
Sen bebeğini çok sev onu yanından ayırma yeter.
Bu yaştan sonra sahip çıkan adamlara akrabada denmez bence.
Yangına körükle gitme denebilir belki bana ama öyyle.
Hazır bir kız,
hazır bir damat hazır bir torun.
Gel sev git.
Olmaz kabul edilir şey değil.
Sen hayatına kaldığın yerden devam et boşver gerisini
 
Canım Arzucum güzel arkadaşım biz daha öncede bu konuda konuşmuştuk seninle çok zor çok acı bir durum ama bence onlar ne anne ne baba...Ben olsam yüzlerine bile bakmazdım...25 yıl bu bir ömür...Sen evladını ne olursa olsun verebilirmisin??Ya ben...Allahım ayırmasın...Senin gerçek annen baban sana bakan ailen canım...Şimdi mutlu bir yuvan seni seven bir eşin ve nur topu gibi bir oğlun var...Bunlar sana mutlu olman için yeter artar bile...Kendini yıpratma canım arkadaşım...Sil gitsin hepsini çıkar hayatından...
 
Hadi diyelim ki..O yıllarda cahillerdi falan filan..
Ama sonra..ileriki yıllarda,olgunlaştıklarında da mı akıllarına gelmedin.?.

Tabi..sen kendi hayatını kurdun..yuvan, eşin, çocuğun,oturmuş bir düzenin var..
Şimdi de seni tanımak,görmek istiyorlar...
Yarattıkları eseri nasıl yıktılar,sonra nasıl toparlandı diye mi?

Bence çok görmek istiyorsan gör ama,inanıyorum ki parkta yanına oturan hiç tanımadığın teyze,amca sana daha samimi gelecektir..
 
arzucum canım gerçekten çok şaşırdım ve üzüldüm bu nasıl anne babalık inanamıyorum. bence bırak ne halleri varsa görsünler. senin bi yuvan bi yavrun var. anneye ihtiyacın olduğunda ( asıl annen olan sana emek verendir kendin de demişsin yara bere içindeki bir bebekmişsin ve bakımla tosun olmuşsun) bi annen var zaten ona koş.

senin şimdi içinde büyük bi kızgınlık var anlıyorum seni ama öfkeyle kalkan zararla oturur biraz daha zaman geçsin öfken yatışsın o zaman doğru kararı verirsin. allah yardımcın olsun canım
 
cnm gerçekten çok üzücü şeyler yaşamışsın.valla ne diyeceğimi bilemiyorum.ama ben olsam görüşürdüm ve içimde ne varsa söylerdim onlara.bencede seni büyütenler anne ve babandır.Allah yardımcın olsun cnm.
 
insanlarin neler yasadigini ancak kendileri ve allah bilir... eminim cok zorda olmasalardi evlatlarindan ayrilmazlardi... ama yine de cok sanslisiniz ki biyolojik olmasa da bence asil anne babaniz size cok iyi bakmis. anladigim kadariyla da hep arkanizda olmus... bunca sene sonra cikan biyolojik aileyi saniyorum ben de kabullenemezdim. yillarca hastalaninca basimda bekleyen, beni büyüten anne babama simsiki sarilirdim...

bu arada ilk cümlelerinizden birinde kendinizden besleme diye bahsetmissiniz cok üzüldüm... evlat sahibi olamadigi icin evlat edinmek isteyen veya edinenler bu tür durumlarda yürekte büyütülmüs evlat diyor... her ne kadar karninda büyütmeseler de evlat sevgisi ayni oldugu icin...
 
canım ya cok üzüldüm okurken ağlamak geldi içimden :1no2: bak canım benim eşimide annesi 5 6 yaslarındayken bırakıp gitmiş ve baskasıyla evlenmiş şimdi görüşüor annesiyle ama sadece teyzesinin hatrına.annesinin 17 yasında kızı var el bebek gül bebek büyütüldüğünü görüyor içinin çok acıdıgını biliorum annesinden nefret edior hak weriorum cünkü eşimi üzdügü için bende ondn nefret ediorum.ben bazen özlemiomusun diorum hayır dior sonra bana sen tabi annenle babanla büyümüşün ne hissettiğimi anlamıorsun dior evet yasamayan anlamıor senin olayınla eşimin olayındaki tek ortak nokta var yinede sıcak yuvada üveyde olsa anne sevkatiyle büyümüşsünüz buda bence bir sanstır ve kesinlikle doguran değil doyuran anne babadır..
 
Öfkelenmekte ,isyan edip kızgın olmakta okadar haklısınızki sürekli bunu yaşadığımı düşünürümde istenmemek bırakılmak duygusu gerçekten ağır bir duygu arkadaşım.ama bakın en azından sizi büyüten insnlar için iyi bahsediyorsunuz .ya çok kötü bir ortama düşseydiniz ve daha acı şeyler yaşamış olasydınız.
yaşanmış şeylerin geçmişin artık telafisi yok ve bunların üstesinden gelmek sağlıklı bir anne olmak için- artık sizde annesiniz ve bebeğinizi size ihtiyacı var- lütfen profesyonel bir yardım alın psikoloğa gidin .
 
çok zor bi durum
ne densiz insanlar var keşke hiç öğrenmeseydin
ya da en uygun yaşta ailen söylemeliydi
içini rahatlatmak adına git anne ve baban olacak kişileri gör ve içindekileri söyle
ne şartta olursa olsun insan evladını bırakmamalı
 
Arzucum öncelikle şunu söylemek istiyorum ; şu saatten sonra, öğrendiğin gerçekler yüzünden oturup günlerce üzülmene, akıttığın gözyaşına değer mi ?
yavrun için çook güçlü durmalısın ki ;onun en çok sana ihtiyacı var...
senin hikayen bana hiç yabancı gelmiyor..çünkü çevremde , birçok yaşanmış olaya tanık oldum ...
bir tanesi en yakın ilk okul arkadaşımdı....annesi bırakıp gitmişti , arkadaşım öz babası ve babasının ikinci eşi ile yaşıyordu... yıllar sonra aynı sana doğruları açıklayan kişi gibi, densizin biri çıkıp açıkladı gerçekleri...o zamanlar küçüktük henüz 8-9 yaşlarında..
ama arkadaşımın o yaşta dahi; yaşadıklarına ; büyük üzüntülerine, kırgınlıklarına, kızgınlıklarına birebir şahit oldum.. mafoldumben
sonra biz büyüdük ve arkadaşım evlendi..arkadaşımın öz annesi ortaya çıktı..görüşme isteğinde bulunuyordu...arkadaşım bana soruyordu; sen olsan gider miydin ? görüşür müydün ?
benim cevabım net; kesinlikle görüşmezdim, bunca yıl aramadı, sormadı..büyüyüşümü, ilk kelimelerimi, kime benzediğimi , hiçbirşeyimi merak etmedi..şu saatten sonra ben de asla onu istemezdim....
arkadaşım bana şunu dedi, hiç unutmam...''Ama senin annen yanında, böyle bir olay yaşamadın...annem nasıl biri ? kime benziyor ? beni bırakıp gitmesinin gerçek nedeni neydi ? belki istemeden bıraktı mafoldumben
bu sözlerden sonra hak verdim arkadaşıma...çok haklıydı..bir kez görüşüp, konuşmak içini rahatlatacak, tüm gerçekleri su yüzüne çıkartacaktı...ve görüştüler...ama yalnızca bir kere...arkadaşım bir şans vermişti, bir adım atmıştı ama annesi, onca yılın acısını çıkartmak istercesine kızına sarılmadı, kucak açmadı...mafoldumben
annesi sonradan evlendiği eşine bir evladı olduğunu dahi söylemediğini, bu nedenle evine kabul edemiyeceğini söylemişti mafoldumben
işte bazı insanların vicdanı da böyle...yavrusunu bırakıp gidecek, yıllarca hiç aramayacak ve kavuştuğu anda da bir daha bırakmamak üzere sarılmayacak...
üzücü ama gerçek ne yazık ki....

uzun lafın kısası arzucum; sen de hesaplaşmak, içindekileri söylemek, tüm duygularını açığa vurabilmek adına bir kez görüş derim... bu düşünceleri , içindekileri, haykırmak istediklerini yıllarca içinde büyütmemek için.....

sana bunca yıl bakıp büyüten, bu günlere getiren anneciğinin de ellerinden öperim..
sen de ona sımsıkı sarıl, sana verdiklerine en güzel şekilde layık olmaya çalış..onun hakkı ödenmez bence...
ve hakikatten ; cennet böyle anaların ayakları altında ....
 
Son düzenleyen: Moderatör:
çok teşekkür ederim kızlar daha iyiyim veya bu kadar iyi olmam iyimi kötümü onuda bilmiyorum
beni bir taraftan baba tarafı ararken anne taarafıda arıyormuş yani anne olcağın kızı oda öğreneli 4-5 gün olmuş çok üzülüyor annem senin bildiğin gibi değil olaylar felan dedi msnde felan konuştuk neyse ben dayanamadım ve görmek istedim zaten kadının oturduğu köy eşimin köyünün dimiymiş:))))))))

dün gittik arabadan indimkadın bana baktı ve sarıldı ağlamaya başladı ama bana bi yapancı yalan değil yüzüne bakmak istemedim neden bilmiyorum ağladım ama ben geçen yıllara onu gördüğüm için değil yani. teyzem vardı kocası ve kızı
ne desen haklısın dedi bişi diyecek halim yok dedi beni bırakıp gidince 1 yıl içerisinde hemen evlenmiş ve beni almak istemiş ama o beni bırakıp gittikten 2 sonra evlatlık verilmişim aracı kadınada sormuş ama söylememişler baba olacak vermiş beni sanırım parada almış ve yemin etmiş kimseye söylemeyeciğim unutacağız diye işte böyle oda eşinin başka bir çocuğuna sarılmış üvey anneymiş ama adam hiç hissettirmedi dedi 24 yıldır hep ağladı felan dedi isteyerek bırakmadı dedi babasıgil istememiş beni öyle işte

dedimya köye gidince hemen eve dönmek istedim nedense hiç kalmak bişi sormak istemedim bağırıp çağırmadımda demekki çok atmışım iyice gömmüşüm onada söyledim ben anne baba özlemi çekmedim ki daha fazlası sevgiden bunaldım dedim belki yuvada üvey anne elinde büyüsem değişik olurdu bilmiyorum bir daha görürmüyüm ama annemi çok seviyorum beni büyüten anne babamı onu istemiyorum sadece kardeşlerim veya teyzemle kgörüşür konuşurum belkide zaman lazım içime sindirmeliyim bimiyorum



mervecim teşekkür ederim canım anneme dileklerini iletecem arkadaşım çok sağol aslında bir sürü olay var etrafımızda şu oturduğumuz yerde bile en az 5 aile bu olayın içinde ama işte başına gelmeyince anlaşılmıyor doğurmak iş değil hani emek nerde arkadaşına da çok üzüldüm umarım çok mutlu olur

herkese çok teşekkür ederim sğolun
 
Son düzenleyen: Moderatör:
canım ben daha yeni okudum şok oldum gerçekten çok üzüldüm senin için
böyle bir durum olduğunuda bilmiyordum.

biyolojik annen genç yaşta ya isteyerek yada istemeden evlenmiş
ve babaevine dönmek zorunda kalmış. ve babası çocuğunu istememiş
canım köy yerlerinde böyle şeyler olabiliyor. inan şimdi bile olabiliyor.
ki bu 25 yıl önce olmuş. nerden biliyorsun dersen bende uşağın bi köyünde doğmuşum
çevremden duyardım.
sen sekiz aylık oda 17 yaşında olduğuna göre demek evlendiğinde 15 yaşında filanmış
bildiğin çocuk yani neler çekmiş neler yaşamış kim bilir.
belliki yaşadıklarına dayanamamış
biyolojik anneni bizim yerimize koyarak değerlendiremeyiz.
tamamen haklı demiyorum sadece anlamaya çalışıyorum

evet senin ailen annen baban sana bakan büyüten her mutluluğuna üzüntüne tanık olan o yüce gönüllü insanlar buna şüphe yok

ama bence biyolojik annenede bir şans ver. çok yakın samimi ol demiyorum.
ne bileyim arasıra arayabilirsin kendini hazır hissedersen bazen görüşebilirsin.

söylemesi kolay belki senin yerinde olmadan ne yaşadığını tam olarak bilemeyiz.
ama bence böyle bir yüce gönüllülük senide rahatlatacaktır.

inşallah affet görüş demekle seni üzmemişimdir.
 

en azından görmüşsünüz sevindim. anladığım kadarıyla olaylar annenizin dışında gelişmiş..
sizi büyüten anne babanız ne hissediyor acaba şuan merak ettim.. acaba sizi kaybetme korkusu yaşıyorlar mı?
özelse cvp yazmayabilirsiniz. kusura bakmayın ben bu konuda çok aşırı ilgiliyim. sanırım evlat edinme düşüncem had safhada olduğu için.
 
Canim yaa okuyunca agamak geldi icimden cok zor olsa gerekk ne denir bilmmiyorunda ins bi omur mutlu olursun hersey gonlunce olsun
 
canım senin gerçek anne baban seni yetiştiren, kahrını çeken, sevindiğinde sevinen, üzüldüğünde üzülen insanlar yani seni büyütenler.Diğerlerini boş ver bence.Biyolojik olarak anne ve baban olabilirler o kadar; tabi ki o zamanın şartlarında yapmışlar bi cahillik ama senin için hiç bi şey ifade etmemeli, onlar yabancıdan farklı değil;huylarını, tasalarını hiç bilmiyorsun.Bence senin endişelerini, saygını sevgini hak edenler seni büyüten "gerçek" anne ve baban.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Öz annem benden nefret ediyor
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
1K
byebyeblackbird
Y
Ailemle olan problemim?
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
1K
derinss
kendini liseli ergen sanan anne
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
2K
migrenimsi
M
B
Çok çaresizim..
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
1K
Bilunn
B
Boşanmak doğru karar mı ?
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
1K
modinas
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…