Son kez yazıp gidiyorum -artık hastaneden çıkış yapıyoruz şükür - bizim sınıfımızda da vardı bir çocuk. Gerçekten bombalardan kaçıp gelmişler gerçek mazlum ama içinde de bir korku. Mesela bizim erkeklerle oynarken aniden vahşileşebiliyordu. En ufak bir hareket ya da bir olay ani tepki vermesine sebep oluyormuş. Birkaç ay içinde bizim öğretmenimiz çocuğu toparladı. O çocuğun annesi ile konuştuğumda 4 gözle dönmeyi bekliyordu Suriye’ye. Dua edin bitsin artık orası benim vatanım dedi ve ben çok üzüldüm. Rabbim kimseyi vatansız bırakmasın. Arada böyleleri de var öyleleri de var.
Şimdilik Allah’a emanet.