kızlar ben napıcagımı bılemıyorum artık
bugun sağlıkm ocagna gttık sıra beklıyoruz otur dıyorum oturmuyo ordan oraya kosuyo seslı guluyo bagırıyo
oturtuyorum hayr dıyo kalkıyo bırakmayınca aglıyo
herkez cıns cıns bakıyo
nıye soz dınletemıyorum ben bu cocuga yaa nıye bu kadar ınatcıııı sorun kımdekı bendemı acaba
annecım bak ses yapmayalım yazık hastalar var uyuyanlar var dıyorum dınlemıyoo
dr kızare dıyorum yıne dınlemıyo ben daha lafm agzmdayken yapacagnı yapıyo
canım, emin ol sorun sende değil. benim kızım da 20 ayı bitmek üzere ve aynen dediğin gibi. ama ben çok problem etmiyorum. çünkü sorumlusu ne benim ne de kızım, sorumlusu; genler:)) ve yaradılışı çocuğun. biz bir yere kadar düzeltebiliyoruz, müdahale edebiliyoruz.
ben de aynı kızım gibiymişim. şimdi ablamların cocuklara bakıyorum, onlardan da kimisi bizim çocuklar gibi haylaz, kimisi de sakin(toplamda 6 yeğenm var). bir de, ben de küçükken erkek gibiymişim, kızım da şimdi aynı öyle
pat pat diye yürür, kaşlarını çatar kötü kötü baakar, hiç kibar ve sakin bir çocuk değil. babası da öyleym,iş küçükken.
parkta faln böyle sessiz sakin annesinin sözünü dinleyen cocukları görünce mest oluyorum:) yani annelerinin huzuru ve benden daha az yorgun olması beni cezbediyor. ama sonra fizik tedavi hastanesinden tekerlekli sandalyeyle küçücük çocuklar akşam gezmesi için parka geldiklerinde kendime çok kızıyorum
canım, bu kadar kafana takma, sağlıklı cocuk hareketli olur. allah sağlık versin, eli ayağı tutsun, aklı ersin de bırak koşup bağısın. sen terbiyeni ver gerisini çok da önemseme derim ben...