Merhaba bende bir melek annesiyim benim gibi sıkıntı yaşayıp daha sonra sağlıklı bebeği olan anneleri arıyorum. Benim ilk gebeliğimdi herşey normal gidiyordu 16.haftaya kadar.cinsiyetini öğrendiğim gün bebeğimin böbrek hastası olduğunu öğrendim.Medical park dr merve biçer önceleri böbreklerinde büyüme var dedi ve amniyon sıvısı azaldığını bi prof dr görünmemizi söyledi. tabi insan bebeğine yakıştıramıyor hastalığı yok olamaz dedik büssürü doktora gittik. girdiğim detaylı ultrosyonların hepsinde aynı tanı konuldu. amniyo sentez yapılması önerildi. fakat uygun koşullarda saklanamadığı için sonuç başarısızdı. 3hafta çektiğim sitres boşuna oldu. 21. haftada tekrardan doktora gittiğimizde bebeğin böbreklerinde kist olduğunu hiç çalışmadığını mesaneside bu yüzden oluşamamış. haliylede sıvısı bitmiş. o gün dünyam başıma yıkıldı ne yapacağımı bilemedim.ege doğum evinde heyete çıkmam söylendi heyet sonlandırılma kararı aldı. bebeğime kıyamadım inanmak istemiyordum söylenenlere. ordan çıkıp prof dr fuat akercana gittik oda drek multikistik displastik böbrek tanısı koydu haliyle sıvısı bittiği için gelişimide durmuş. bu bebek anne karnında 7.aydan sonra ölür dedi. daha fazla kendinizi üzmeyip aldırın dendi. genetik bi problem olup olmadığını araştırmak içinde kordonsentez yapıldı. Sonuçlarım temiz çıktı kromozonların hepsi sağlamdı. tesadüf eseri bebekte böbrekler oluşma esnasında oluşmamış dendi. kasımın 8inde ege üniversitesinde heyet sonucunda bebeğin sonlandırılma kararını verip hastaneye yattım. o günlerimi çektiğim acıları hiç unutmuyorum. hap verildi sunu sancı ile normal doğum yaptım. kızım o an ellerini hissettim halen unutamıyorum tutanmak istiyordu. doğum esnasında ağlamaktan üzüntümden çektiğim sancılar umrumda bile değildi. görmedim bebeğimi görsem dayanamazdım. Rabbim kimseyi evladınla sınamasın.yapılan patoloji sonucundada sadece multi kistik displastik böbrek yazıordu. şuan genetik değil kendinden oluşan bir problen dediler. hamılelığımın ilk 1 ve 3hafta arasında bilmeden hap kullanmıştım c grubu ondan da olabilir diyorlar. aklımızda yüzde birlik bile soru işareti kalmaması için elimizden geleni yapıyoruz. halen unutamıyorum. inş sağlıklı sıhatli bi evladım olur. doktorum altı ay sonra hamile kalabilirsin dedi. benim gibi bebişini kaybedip tekrardan bebeği olan anneler lütfen yazsın.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
21 - 24 hafta arası bebeğini kaybedenler
- Konu Sahibi sb3544
- Başlangıç Tarihi
- 19 Ocak 2013
- 774
- 782
canim benim basin sagolsun gözüm doldu inanki...insan karninda daha bebegin ilk kipirtisini hissettiginde annelik duygusunu yasiyo bebegi sahipleniyo...
böyle bir durum cok zor allahim sabir versin..benim öyle bir durumum olmadi sana destek olmak icin yazdim...her hamilelikte ayni sorunlar yasanacak degil...ins 2. de
hic bir sorun yasamazsin...
böyle bir durum cok zor allahim sabir versin..benim öyle bir durumum olmadi sana destek olmak icin yazdim...her hamilelikte ayni sorunlar yasanacak degil...ins 2. de
hic bir sorun yasamazsin...
çok teşekkür ederim canım . gerçektende çok zor bir durum rabbim kimseye yaşatmasın ilk gebeliğimde ve ben çocuk sahibi olmak çok istiyordum. onu bırakmak hiç istemedim her akşam 21.15 de kızımın doğurduğum saatte belki psikolojik olaraktır bilmiyorum ama karnıma sancı giriyor. meleğim annesini bırakmak istemezdi ama bundada vardır bi hayır. Allahım inş bebek duygusunu banada yaşatır 2 ay oldu 4ay sonra gebelik düşünüyorum .
- 19 Ocak 2013
- 774
- 782
insasllahh tatlim rabbim gönlüne göre versin...dogum saati dedinde benim 2 oglumda 14 subat dogumlu 4 sene 1 saat var arada...hemde normal dogum:) ikinci dogumda gün
ayni gözüm saatte ayni saate denk getirebilecekmiyim die:) bir saat gec geldi kücük:) simdi bir 16 biri 12 yasinda..üstelik doktorlarin hesapladigi tahmini dogum günleride ayniydi
18 subat:) bunu normal bir dogumla denk getirmek cok zor bi olay ama yaradan ne isterse o...bir gün sende böyle tatli anilarinida paylasicaksin merak etme....
ayni gözüm saatte ayni saate denk getirebilecekmiyim die:) bir saat gec geldi kücük:) simdi bir 16 biri 12 yasinda..üstelik doktorlarin hesapladigi tahmini dogum günleride ayniydi
18 subat:) bunu normal bir dogumla denk getirmek cok zor bi olay ama yaradan ne isterse o...bir gün sende böyle tatli anilarinida paylasicaksin merak etme....
merhabalar öncelikle çok geçmiş olsun diyorum ve seni çok iyi anladığımı belirtmek istiyorum çünkü benimde başıma buna benzer birşey geldi internette araştırırken yazınızı gördüm.bende buraya üye olup başıma gelenleri anlatmak istedim çünkü etrafımdakileri üzmemek adına kimseye birşey belli etmek istemiyorum.çünkü ben üzüldükçe eşim ve ailelerimiz de çok üzlüyor.
bizim sorunumuz 2 li ve 4 lü testlerle başladı aslında 2 testim de riskli çıktı ve amniyosentez yaptırdık kendi doktorumuza fakat bebek hareket etti diye sıvı alamadı.1 2 damla aldım dedi ve bizi 10 gün oyaladı.sonra hiçbişey olmamışcasına alamamışız yarın gel yine yapalım dedi.o an yaşadığım moral bozukluğunu anlatamam. sonra biz cerrahpaşa'ya gittik rıza madazlı'ya amniyosentez yaptırmaya 2 dakikada sorunsuz şekilde halletti ve bekleme süresi başladı. Bu arada doktorumuzu değiştridik ve gittiğimiz doktor siz 2. düzey ultrason yaptırmadınız mı dedi . biz de daha önceki doktorumuz uyarmadığı için yaptırmamıştık. 23. haftamda 2. düzey ultrason yaptırdık aynı günde amniyosentez sonucu aldık. amniyosentezde down ile alakalı bişey çıkmadı diye tam rahatlamıştık ki semiha şakirde yaptırdığımız 2. düzey ultrasonda bebeğimizin beyinciğinin haftasına göre küçük olduğunu öğrendik aynı gün hemen rıza hocaya gidip durumu anlattık asistanı aytaç bey ultrasonla bakarken aynı durumu farkettiğini fakat daha önemli bişey gördüğünü söyledi . onlar bunları söyledikçe içim parçalanıyordu. beyninde bir karartı olduğunu ve önemli sonuçlar doğurabildiğini anlattılar.hemen mr çekelim bebeğin beynine dediler ve ben o gece mr girdim ve bebeğimizin beyin mrı çekildi. 2 gün sonra mr sonucunda herşey kesin şekilde belli olduki bebeğimizin hem beyinciği gelişmemişti hemde beyninde gittikte büyüyen bir karartı ya da kistik bişey vardı. rıza hoca hemen gebeliği sonlandırmalıyız dedi ve ben istemediğimi söyledim ama haftamın geçtiğini cumaya kadar karar vermem gerektiğini söyledi . biz salıdan cumaya kadar 3 tane profösörün muayenehanelerine gittik ve hepsi aynı şeyi söyledi. en son Atıl yüksel Bey e gittik oda ben raporları görmek istemiyorum kendim değerlendiricem dedi ve 45 dakika bebeğimizi inceledi.en son oda aynı şeyleri anlattı ve fiziksel zihinsel bir sürü sorunu olacağını ksitin bebek büyüdükçe büyüdüğünü ve hiç bir şekilde müdahele edilemeyeceğini söyledi ve biz o gün bebeğimizi aldırma kararı aldık. döktüğüm göz yaşlarının haddi hesabı yoktur. içimde kıpırdayan bizim umudumuz olan bebeğimizi kaybedecektik. artık içimde onu hissedemeyecektim.18 ocak cuma günü hastaneye yattım ve ctesi sabaha karşı suni sancı verilerek normal doğumla bebeğimi ölü şekilde dünyaya getirdim ve ben maalesef o küçüçük bedeni görmek zorunda kaldım.patolojiye gitti bebeğimiz ve dünde bize teslim ettiler minnacık bedenini toprağın altına gömdük
şuan bize sadece patoloji sonucunu beklemek kaldı. ama içimdeki acıyı kimseye anlatamıyorum herkes teselli etmeye çalışıyor ama onu unutamıyorum.hastaneden herkes bebeğiyle çıkarken ben tek başıma çıktım okadar acı bişeydiki orda ağlayan bebeklerin sesini duydukça neden bizim böyle oldu diye düşünmekten kendimi alamadım. Allah düşmanıma bile böyle bir acı yaşatmasın. umarım patoloji sonuçlarında bizimle alakalı bişey çıkmaz ve en kısa zamanda yeniden bir bebek sahibi oluruz sağlıklı ve sıhattli.
bizim sorunumuz 2 li ve 4 lü testlerle başladı aslında 2 testim de riskli çıktı ve amniyosentez yaptırdık kendi doktorumuza fakat bebek hareket etti diye sıvı alamadı.1 2 damla aldım dedi ve bizi 10 gün oyaladı.sonra hiçbişey olmamışcasına alamamışız yarın gel yine yapalım dedi.o an yaşadığım moral bozukluğunu anlatamam. sonra biz cerrahpaşa'ya gittik rıza madazlı'ya amniyosentez yaptırmaya 2 dakikada sorunsuz şekilde halletti ve bekleme süresi başladı. Bu arada doktorumuzu değiştridik ve gittiğimiz doktor siz 2. düzey ultrason yaptırmadınız mı dedi . biz de daha önceki doktorumuz uyarmadığı için yaptırmamıştık. 23. haftamda 2. düzey ultrason yaptırdık aynı günde amniyosentez sonucu aldık. amniyosentezde down ile alakalı bişey çıkmadı diye tam rahatlamıştık ki semiha şakirde yaptırdığımız 2. düzey ultrasonda bebeğimizin beyinciğinin haftasına göre küçük olduğunu öğrendik aynı gün hemen rıza hocaya gidip durumu anlattık asistanı aytaç bey ultrasonla bakarken aynı durumu farkettiğini fakat daha önemli bişey gördüğünü söyledi . onlar bunları söyledikçe içim parçalanıyordu. beyninde bir karartı olduğunu ve önemli sonuçlar doğurabildiğini anlattılar.hemen mr çekelim bebeğin beynine dediler ve ben o gece mr girdim ve bebeğimizin beyin mrı çekildi. 2 gün sonra mr sonucunda herşey kesin şekilde belli olduki bebeğimizin hem beyinciği gelişmemişti hemde beyninde gittikte büyüyen bir karartı ya da kistik bişey vardı. rıza hoca hemen gebeliği sonlandırmalıyız dedi ve ben istemediğimi söyledim ama haftamın geçtiğini cumaya kadar karar vermem gerektiğini söyledi . biz salıdan cumaya kadar 3 tane profösörün muayenehanelerine gittik ve hepsi aynı şeyi söyledi. en son Atıl yüksel Bey e gittik oda ben raporları görmek istemiyorum kendim değerlendiricem dedi ve 45 dakika bebeğimizi inceledi.en son oda aynı şeyleri anlattı ve fiziksel zihinsel bir sürü sorunu olacağını ksitin bebek büyüdükçe büyüdüğünü ve hiç bir şekilde müdahele edilemeyeceğini söyledi ve biz o gün bebeğimizi aldırma kararı aldık. döktüğüm göz yaşlarının haddi hesabı yoktur. içimde kıpırdayan bizim umudumuz olan bebeğimizi kaybedecektik. artık içimde onu hissedemeyecektim.18 ocak cuma günü hastaneye yattım ve ctesi sabaha karşı suni sancı verilerek normal doğumla bebeğimi ölü şekilde dünyaya getirdim ve ben maalesef o küçüçük bedeni görmek zorunda kaldım.patolojiye gitti bebeğimiz ve dünde bize teslim ettiler minnacık bedenini toprağın altına gömdük
şuan bize sadece patoloji sonucunu beklemek kaldı. ama içimdeki acıyı kimseye anlatamıyorum herkes teselli etmeye çalışıyor ama onu unutamıyorum.hastaneden herkes bebeğiyle çıkarken ben tek başıma çıktım okadar acı bişeydiki orda ağlayan bebeklerin sesini duydukça neden bizim böyle oldu diye düşünmekten kendimi alamadım. Allah düşmanıma bile böyle bir acı yaşatmasın. umarım patoloji sonuçlarında bizimle alakalı bişey çıkmaz ve en kısa zamanda yeniden bir bebek sahibi oluruz sağlıklı ve sıhattli.merhabalar öncelikle çok geçmiş olsun diyorum ve seni çok iyi anladığımı belirtmek istiyorum çünkü benimde başıma buna benzer birşey geldi internette araştırırken yazınızı gördüm.bende buraya üye olup başıma gelenleri anlatmak istedim çünkü etrafımdakileri üzmemek adına kimseye birşey belli etmek istemiyorum.çünkü ben üzüldükçe eşim ve ailelerimiz de çok üzlüyor.
bizim sorunumuz 2 li ve 4 lü testlerle başladı aslında 2 testim de riskli çıktı ve amniyosentez yaptırdık kendi doktorumuza fakat bebek hareket etti diye sıvı alamadı.1 2 damla aldım dedi ve bizi 10 gün oyaladı.sonra hiçbişey olmamışcasına alamamışız yarın gel yine yapalım dedi.o an yaşadığım moral bozukluğunu anlatamam. sonra biz cerrahpaşa'ya gittik rıza madazlı'ya amniyosentez yaptırmaya 2 dakikada sorunsuz şekilde halletti ve bekleme süresi başladı. Bu arada doktorumuzu değiştridik ve gittiğimiz doktor siz 2. düzey ultrason yaptırmadınız mı dedi . biz de daha önceki doktorumuz uyarmadığı için yaptırmamıştık. 23. haftamda 2. düzey ultrason yaptırdık aynı günde amniyosentez sonucu aldık. amniyosentezde down ile alakalı bişey çıkmadı diye tam rahatlamıştık ki semiha şakirde yaptırdığımız 2. düzey ultrasonda bebeğimizin beyinciğinin haftasına göre küçük olduğunu öğrendik aynı gün hemen rıza hocaya gidip durumu anlattık asistanı aytaç bey ultrasonla bakarken aynı durumu farkettiğini fakat daha önemli bişey gördüğünü söyledi . onlar bunları söyledikçe içim parçalanıyordu. beyninde bir karartı olduğunu ve önemli sonuçlar doğurabildiğini anlattılar.hemen mr çekelim bebeğin beynine dediler ve ben o gece mr girdim ve bebeğimizin beyin mrı çekildi. 2 gün sonra mr sonucunda herşey kesin şekilde belli olduki bebeğimizin hem beyinciği gelişmemişti hemde beyninde gittikte büyüyen bir karartı ya da kistik bişey vardı. rıza hoca hemen gebeliği sonlandırmalıyız dedi ve ben istemediğimi söyledim ama haftamın geçtiğini cumaya kadar karar vermem gerektiğini söyledi . biz salıdan cumaya kadar 3 tane profösörün muayenehanelerine gittik ve hepsi aynı şeyi söyledi. en son Atıl yüksel Bey e gittik oda ben raporları görmek istemiyorum kendim değerlendiricem dedi ve 45 dakika bebeğimizi inceledi.en son oda aynı şeyleri anlattı ve fiziksel zihinsel bir sürü sorunu olacağını ksitin bebek büyüdükçe büyüdüğünü ve hiç bir şekilde müdahele edilemeyeceğini söyledi ve biz o gün bebeğimizi aldırma kararı aldık. döktüğüm göz yaşlarının haddi hesabı yoktur. içimde kıpırdayan bizim umudumuz olan bebeğimizi kaybedecektik. artık içimde onu hissedemeyecektim.18 ocak cuma günü hastaneye yattım ve ctesi sabaha karşı suni sancı verilerek normal doğumla bebeğimi ölü şekilde dünyaya getirdim ve ben maalesef o küçüçük bedeni görmek zorunda kaldım.patolojiye gitti bebeğimiz ve dünde bize teslim ettiler minnacık bedenini toprağın altına gömdük
canım geçmiş olsun okurken çok üzüldüm rabbım kimseye yaşatmasın . benım 2,5 ay oldu halen unutamıyorum allahtan sonuçlarımız temiz çıktı inş senınde sonucun temiz çıkar. her gece sessiz sessiz ağlıyorum eşim duymasın diye. her gece bebeğim rüyama gelsin diye dua ediorum rabbıme. ben bebeğimi hiç görmedim. meleğim kim bilir ne kadar güzeldir.sadece hastaneye yamadan bi hafta önce rüyamda görmüştüm. pespembe bi yüzü vardı bana gülüyordu emmek için çabalıyordu o rüyam hiç aklımdan çıkmıyor. kızımı emziremedim. görüp koklayamadım. inş birdaha bebeğimiz olur bu sıkıntılı günlerimiz birazda olsa unuturuz. bundada vardır bi hayır .
kızımı okadar çok özlüyorumki karnımda kıpırdamasını içimde o minnacık vucudunu hissetmek çok guzeldi. bebeğim seni sadece 5,5 ay taşıyabildim. annem senden ayrılmak o kadar zorduki. direndim seni almasınlar diye kıyamadım annem çok guzeldin meleğim. bitanem şimdi doğumumuz yaklaşcaktı. meleğim her gece seni rüyamda göreyim diye dua ediyorum. adını ela koyacaktık babanın gözleri elaydı çünkü onun meyveseydin annem baba gibi gzl bi meleğim olmasını çok istemiştim. şimdi yoksun. siyah beyaz belli belirsiz fotograflarınla ovunuyorum. bebeğim küçücüğüm diye severdim hep seni meleğim derdim. gerçektende bi melek olarak verdi rabbim seni melek olarakta geri aldı.annecim daha guvenilir yerdesin . ama kokunu duymak öpüp koklamak seni büyütmek çok isterdim. acıya dayanamıyorum annem. derdimi paylaşacak kimse bulamıyorum. annanen felçli o hastalanmasın ona hiç birşey olmasın diye anlatamıyorum. herşeyi içime atıyorum. ne zormuş evlat acısı. Rabbıme karşı gelmiyorum bitanem rabbım böyle uygun gördü vardır bir hayrı. doğum esnasında ellerini hissettim.o kadar mınnacıktın ki bırakmak istemiyordun anneni. 6günde anca geldin. kızım yavrum rabbım annene sabır versin inşallah kardelerin olur annen öyle avunur. seni unutamam asla . sen hep küçüçüğüm olarak kalacaksın benımle fotograflarını hiç atmayacağım. lütfem annem rüyamda göreyim diye o melek yüzünü çok merak ediyorum bitanem.
- 24 Kasım 2012
- 460
- 2
- 35
canımmm inan sen böle yazdıkca cok üzülüyorum hayırlısı böleymiş demekten baska bişey gelmiyo elimizden sende üzme kendni bukadar inşallah rabbim en kısa zamanda tekrar hamile olmayı nasip eder de acın birazcık da olsa hafifler canım
umarım bizim de temiz çıkar bende senin gibiyim gün içinde kimseye belli etmek istemiyorum ama gece yatağıma yatınca ilk hamile olduğumu öğrendiğimiz günden bu güne kadar yaşadıklarım geliyor aklıma çıldıracak gibi oluyorum. ağlıyorum sessizce . bri iş yaparken birden artık hamile olmadığım bebeğimin olmadığını dşünüyorum yıkılıyorum bu nasıl atlatılır nasıl unutulur hiç bilmiyorum ki unutulcak bişey değil zaten biliyorum ama onsuz geçen ilk haftam ve sersem gibiyim bişeyden zevk almıyorum.ben de bu olaylar olmadan 1 gece önce rüyamda gördüm oğlumu sol kolu ve bacağı felçliydi ve hiç yanına gitmiyordum . annem emzirmem gerektiğimi söyledi ve yanına gittiğimde ağzından köpükler geldiğini ve kafasının sol tarafına bulaştığını gördüm temzilemeye çalışıyordum ama bir türlü geçmiyordu.uyandığımda çok ağladım o gün doktora gittik ve bebeğimizin beyninin sol tarafında sorun olduğunu öğrendik içime doğmuş resmen ve onun için hiç bişey yapamdık.yaşatamadık oğlumuzu canımızı. Allah kimseye yaşatmasın böyle bişeyi kimseyi evladıyla sınamasın. yüzünü görmemişte olsak o bizim evladımızdı. artık insanların bana gençsiniz yeniden bebek sahibi olursunuz demesini istemiyorum. bunu bende biliyorum yeniden bebek sahibi olabilir ama kaybettiğimiz yaşadığımız ufak ve kolay bişey değil. seslenince tepki bile veriyodu artık herşeyi bitirmiştik bulantılar bitmişti yorgunluk uyku sorunu herşey tam düzene girmişken bunu yaşanması çok garipti. hala aklım almıyo neden olduğunu şu sonuçlar çıkana kadar da hep acabalarla yaşamak zorundayız.
Benim de 22 haftalık gebeliğim sipina bifida ve hidrosefali teşhisi konuldu .Çok zor bir karar ve sonlandırmak zorunda kaldık Allah ım kimseye bunu yaşatmasın ((((doktorlar hiç olumlu konuşmadılar hep bir umut bir ışık bekledik ama yok acıyla karşı karşıya gelmiştik ve hastaneye yattım suni sancı hapı ile 6.gunumde 7 den 12.30 a kadar sancı ile boğuştuktan sonra bebeğim doğdu ve ağladı hemşireye avazım çıktığı kadar bağırdım geldi bebeğim ağlıyor dedim hayır sana öyle gelmiştir dedi sonra bebeğimin göbek bağını kesip götururlerken bebeğim iki kere daha ağladı ((((((((((((nasıl alışıcam unutucam demiyorum çunku bu imkansızzzzzzz((((oğlumu görme cesaretini gösteremedim bakamadım küveze koydular 3.dk.içinde ölmüş.kızlar vicdanım çok kötü doğurma cesaretini gösteremedim oğlumu Allah ım oğlum beni affettttttttt seni asla unutmucam o küçücük mezarına gidip seni eve getirmek istiyorum içimde bile senin rahatın için şekilden şekile girerdim o toprağın altında buz gibi bir yerde nasıl rahat ederdin oğlumm Mertim nasıl dayanıcam ben buna sütüm geldi oğlum emzirmek nasip olmadı seni kalbimin ortasında ölene dek benimlesin oğlum beni AFFET pamuk oğlum melek oldun vee bunu biz seçtikkk seçmek zorunda bırakıldıkkkk(((((((((((
((((doktorlar hiç olumlu konuşmadılar hep bir umut bir ışık bekledik ama yok acıyla karşı karşıya gelmiştik ve hastaneye yattım suni sancı hapı ile 6.gunumde 7 den 12.30 a kadar sancı ile boğuştuktan sonra bebeğim doğdu ve ağladı hemşireye avazım çıktığı kadar bağırdım geldi bebeğim ağlıyor dedim hayır sana öyle gelmiştir dedi sonra bebeğimin göbek bağını kesip götururlerken bebeğim iki kere daha ağladı ((((((((((((nasıl alışıcam unutucam demiyorum çunku bu imkansızzzzzzz((((oğlumu görme cesaretini gösteremedim bakamadım küveze koydular 3.dk.içinde ölmüş.kızlar vicdanım çok kötü doğurma cesaretini gösteremedim oğlumu Allah ım oğlum beni affettttttttt seni asla unutmucam o küçücük mezarına gidip seni eve getirmek istiyorum içimde bile senin rahatın için şekilden şekile girerdim o toprağın altında buz gibi bir yerde nasıl rahat ederdin oğlumm Mertim nasıl dayanıcam ben buna sütüm geldi oğlum emzirmek nasip olmadı seni kalbimin ortasında ölene dek benimlesin oğlum beni AFFET pamuk oğlum melek oldun vee bunu biz seçtikkk seçmek zorunda bırakıldıkkkk(((((((((((
- 9 Ekim 2012
- 2.729
- 143
Gözyaşlarıma engel olamadım okurken
Rabbim yeniden sağlıklı sıhhatli evlat nasip etsin inşallah.Bende 6 ay önce 24 haftalık kızımı erken doğumda kaybettim zor günlerdi tabii ama öyle güvenli yerde ki meleklerimiz ve bizi cennetin kapısında bekleyecekler inşallah.Yok olmadı ki meleklerimiz.Bu dünya da yanımızda değiller evet ama ahirette doya doya sevip okşayacağız inşallah.Bende yavrumun fotoğraflarını atmadım atamam da.İlerde birgün kardeşleri olursa melek yavrumun güzel resimlerini göstereceğim Benim de 22 haftalık gebeliğim sipina bifida ve hidrosefali teşhisi konuldu .Çok zor bir karar ve sonlandırmak zorunda kaldık Allah ım kimseye bunu yaşatmasın
canım çok geçmiş olsun. kıyamam benim bebğim ölü doğum oldu ciğerleri zaten gelişememişti. ben kızımı hiç unutamıyorum. ama şuan inan orda soğuk değil cenette anne babaların ı bekliyorlar. en güvenilir yerde meleklerimiz sen hiç üzülme . bundada vardır bi hayır inşallah kardeşlerini kucağımıza alırız.
- 13 Aralık 2012
- 29
- 0
Benim de 22 haftalık gebeliğim sipina bifida ve hidrosefali teşhisi konuldu .Çok zor bir karar ve sonlandırmak zorunda kaldık Allah ım kimseye bunu yaşatmasın
Öncelikle başınsağolsun. bende 7.5 aylıkken bebeğimi preeklemsi yüzünden kaybettim temmuz 'da .benimde bebeğime hidrosefali teşhisi konmuştubelki söyleyeceklerim can acıtıcı ama bebeğim iyi'ki melek olmuş dedim bundan 1 ay önce.neden dersen bu hidrosefali'yi araştırdım şant takılıyormuş onunla yaşayabiliyoormuş bebek ama hiçbir şekilde kafasına darbe almaması gerekiyormuş,sürekli korunması gerekiyormuş ve en kötü olanıda şant'ın tıkanma olayı varmış,tıkanınca tekrar ameliyat oluyor bebek 15 gün sonra yeniden takılıyor tekrar ameliyat.bir düşün o minicik bebeğin acı çekmesi bir sürü ameliyat geçirmesi çok zor ve acı verici.ve iyi'ki bebeğim melek olmuş dedim çünkü kuzumun acı çekmesini asla istemem o çekmiyor şu an biliyorum.razıyım onun yerine ben çekiyorum. ALLAH sabırlar versin tüm melek annelerine. kendini suçlama böyle olması gerekiyormuş hepimiz bu ve buna benzer acılar yaşıyoruz.bir tesellim acı çekmediğini biliyorum meleğimin.
canım çok sağol tesellin için bizede doktorlar hep olumsuz konuştular yoksa kıyarmıydım bebeğime Allah ım nasıl zor bir karar verdik hala inanamıyorum sen kendini teselli etmeyi başarmışsın ben çöktüm resmen nasıl diklenip kalkıcam bilemiyorum kabuslar görüyorum evde dolaşamıyorum hep yüzünü görmediğim bebeğimi görüyorum sanki Aallah ım bana yardım et nasıl alışıcam bilemiyorum
((Allah hepimize sabırlar versin hepimize geçmiş olsun ama nasıl toparlanıcam bilemiyorum bebeğimi ölünce görecek miyim bilemiyorum şefaat etmek için değil de hesap sormak için beni beklerse diye düşünüp duruyorum
- 13 Aralık 2012
- 29
- 0
canım çok sağol tesellin için bizede doktorlar hep olumsuz konuştular yoksa kıyarmıydım bebeğime Allah ım nasıl zor bir karar verdik hala inanamıyorum sen kendini teselli etmeyi başarmışsın ben çöktüm resmen nasıl diklenip kalkıcam bilemiyorum kabuslar görüyorum evde dolaşamıyorum hep yüzünü görmediğim bebeğimi görüyorum sanki Aallah ım bana yardım et nasıl alışıcam bilemiyorum
Başardığım bir şey yok acıyı veren sabrınıda veriyor.soruyorum bazan kendime nasıl hala hayattayım diye ama dayanıyorsun.dayanmak zorundasın , evet zor ama gelecek güzel günlerin umuduyla ayakta olmalısın ve doğacak sana yeniden sağlıkla merhaba diyecek bebişlerin için.
kızlar bir hafta oldu oğlumdan ayrılalı çok özlüyorum onu her akşam hüzün çöküp ağlamaklı oluyorum karanlıkta ıssız bir yerde bırakmışım gibi hissediyorum almak istiyorum onu oradan karnımda kaldığımız yerden devam etseydik ne olurdu ALLAH IM gün sayıyor olacaktım mayıs sonu doğum olacaktı.buyuk oğlumla beraber sünnet ettirecektik Allah ım inanamıyorum hala şoktayım ne oldu bu hayaller dağıldım toparlanamıyorum konuşmak istemiyorum kimselerle millet konuşup gülüyor tahammul edemiyorum sabır diliyorum hepimize Allah tan
Allah ım inanamıyorum hala şoktayım ne oldu bu hayaller dağıldım toparlanamıyorum konuşmak istemiyorum kimselerle millet konuşup gülüyor tahammul edemiyorum sabır diliyorum hepimize Allah tangünaydın. bugun hiç uyanma istemedim. meleğimi doğumdan sonra ilk kez rüyamda gördüm :) çok guzel bi bebekti meleğim. emmek için uğraşıyordu annesini emziriyordum memeyi bırakmak istemiyordu fışkırarak sütlerim geliyordu mis gibi kokusunu içime çektim. emzirirken ay Allahım ben şimdi işe gitcek benım ela 'mı nasıl aç bırakcam ne yapcam diye düşünüyordum. Meleğim annesini rüyasına geldi beni üzgün gördüğü için kıyamadı . allahım her yattığımda lütfen evladımı göreyim. rüyalarda seveyim. hayalleri bile çok gzl ŞİMDİ 3-4haftamız kalmıştı doğuma
emziriyordum memeyi bırakmak istemiyordu fışkırarak sütlerim geliyordu mis gibi kokusunu içime çektim. emzirirken ay Allahım ben şimdi işe gitcek benım ela 'mı nasıl aç bırakcam ne yapcam diye düşünüyordum. Meleğim annesini rüyasına geldi beni üzgün gördüğü için kıyamadı . allahım her yattığımda lütfen evladımı göreyim. rüyalarda seveyim. hayalleri bile çok gzl ŞİMDİ 3-4haftamız kalmıştı doğuma
- 22 Mayıs 2012
- 921
- 292
kızlar merhaba sizleri okuyunca bende yazmak istedim . 26 kasım 2011 yılında 24 haftalık bebeğimi hidrosefaliden aldırmak zorunda kaldık . ankarada gitmediğimiz doktor kalmadı ama kimse umut verici birşey söylemedi. okadar acıydıki yaşadıklarım neden ben diye ağladım sürekli. bebeğim benden ayrılmak isttemedi sanki 4 gün sancı çektim acıdan ağladım bebeğime ağladım. doğum anına kadar meleğimi hissettim . oğlumu ufacıkken bile hissediyordum . çok zor günlerdi. acısının tarifi olamaz . 6 aylık bi korunma süreci vermişti doktorumuz biz 7 ay korunduk ve biz korunmayı bıraktıktan sonra adetlerim düzensizleşti. polikistikover olduğumu öğrendim 8 ay sonra doğal yolla tekrar hamileydim . dünyanın en mutlu insanıydım. elim karnımda bebeğimle konuşuyordum.19 şubatta bebeğimin 9 haftalıkken kalbi durduğu için kürtaj oldum . ben 2. bebeğimide kaybettim . inanın gülüyorum mutlu gibi görünüyorum ama içimde çok büyük tarifsiz bir acı var canım çok acıyor meleklerime bakamadım diyorum . Allahım kimseye yaşatmasın bir daha .