Büstiyer tarzı denemiş miydiniz? Bende yumuşak ve kopçasız birkaç tane parça var ve aşırı rahat ediyorum bunlarla ama çoğunu pazardan almışım herhalde şimdi baktığımda bazılarında marka vs göremedim. Bralet ve Herita markalara bakabilirsiniz, göğüslerim normalde de büyük olmadığı için ben çok rahat ediyorum ama büyük göğüslü biri kullanabilir mi bilemiyorum. Fiyatları da uygun olduğu için gönül rahatlığıyla önerdimKızlar beni normal külotlarım darlayınca külot alayım dedim de ne kadar pahalanmış hamile külotları iyi ki öncekileri atmamışım dedimWaikiki nin klasik külot yazan külotları yüksek bel, xl aldım hop oldu size hamile külodu. Fiyat olarak daha ucuza geliyor, paket 3 lü, online da kuponla da alırsanız kaçırmayın ve bu bilgim için siz de bana sütyen tavsiyesi verin zira benimkiler çok fena büyüdü, pentinin hiç çamaşırını denemek istiyorum var mı kullanan?
Ayy bak enerjin gelmiş resmenKızlar ben simdi sağlık ocağına gittim geldim, değiştirdim saglik ocağımı. Kiloma tansiyonuma baktı, bebisimin kalp atışlarını dinledik2021 de tetanoz aşısı olmuşum ben o yüzden 20. Haftada 1 doz tetanoz aşısı yapacağız sana dedi, baya ilgilendi bilgiler verdi. İyi ki degistirmisim. Yarın doktor kontrolüm var, eğer kan tahlili almazsa cuma gel kanına bakalım dedi, çok şükür iyi ki degistirmisim, tansiyonum 10/5 gebelikte normal dedi ama zaten benim tansiyon hep 10 11 di, nabzin hızlı ama dedi. Hala hizliymis nabzım, büyük ihtimal sigara kullanimimdan kaynakli olabilir bilmiyorum doktoruma yarın soracağım. İyi ki dediniz bana sağlık ocağı takibi önemli diye
Çok üzüldüm böyle söylemene ya, bazı anne babalar niye çocuklarına bu duygusal baskıyı yaşatıyorsa. Keşke gerektiğinde kavga edebilip sonra devam edebilseniz, bir tarafın özellikle annenin hastanelere düşecek kadar üste çıkmaya çalışması çok kötü. Benim babam da küsünce burnumuzdan getirirdi, aynı şeyi ondan görüp eşime yapıyorum ben de. Her şeyin farkındayım, yine yapıyorum, çocuklarıma yapmamak için de kendimi düzeltmek istiyorumBen öyle olamiyorum iste, olmak lazim ama annemi de taniyorum, rica ediyorum öyle söyleme dememle bile sinir krizi geciriyordu nerdeyse, dedigin gibi yapsam bir sonraki arayisimda babam telefona cikar, anneni dün hastaneye götürdük der. Abartmiyorum, olmayan sey degil.
Simdi düsününce bayagi duygusal baskiyla yasiyormusum ben ya. Ki hamile olmasam dün dediklerimi bile demezdim yani. Tesekkür ederim okudugun icin.
Denemedim onlara da bakayım teşekkürlerBüstiyer tarzı denemiş miydiniz? Bende yumuşak ve kopçasız birkaç tane parça var ve aşırı rahat ediyorum bunlarla ama çoğunu pazardan almışım herhalde şimdi baktığımda bazılarında marka vs göremedim. Bralet ve Herita markalara bakabilirsiniz, göğüslerim normalde de büyük olmadığı için ben çok rahat ediyorum ama büyük göğüslü biri kullanabilir mi bilemiyorum. Fiyatları da uygun olduğu için gönül rahatlığıyla önerdim
Ben hamileligi all inclusive seklinde yasiyorum yani olmusken bütün belirtiler olsun gibisinden oldu eheh ama o hani abartili duygular, cikislar yok, hatta normalde daha fazladir pamuk gibi oldum hamilelikte. Insanlarin da aslinda kötü niyetli olmadiklarini biliyorum ama iste seyi düsünemiyorlar "ben su an bunlari söyleyerek ve yaparak bu kadina -sen kendine iyi bakmiyorsun, sen kendine ve bebegine nasil bakilacagini bilmiyorsun- mesaji veriyorum". Isin kötüsü bebek dogunca da bitmeyecek hatta daha fazla olacak. Sinirlarimizi cizmeyi ögrenmemiz lazim, bu yolda da bazen kalp kirmak kacinilmaz sanirim.Öncelikle şunu bil yalnız değilsin. Kimisi annesinden kimisi KV den kimisi eşten kimisi arkadaştan yakınıyor bu konularda. Hamile bir kadına nasıl davranılması gerektiğine yönelik bie eğitim falan verilmeli. Annelerimiz ve bizim aramızda çok büyük bir kuşak farkı var ve işin içine anlayışsızlık da eklenince çekilmez olabiliyor durum. Zaten bizim hormonlar şu anda tavan. Bazen sert çıkışlar, abartılı durumlar yaşarsak bu dönemde bize hı hı denip sabredilmesi gerektiğini düşünüyorum.
Senin söylediğin şeyde hiç bir yanlışlık yok. Annen çok alınganlık etmiş. Sen zaten bunalmışsın. Bir ricada bulunmuşsun bir nevi. Takma dicem ama takacaksın biliyorum.
Ayyy seneye bize de aynısı olacak nasipse o duyguNisan 2023 annelerinden yazıyorum karşıma çıktı grubunuz duygulandım gözyaşım pıt
Annenin heyheyleri üstündeyken konuşmuşsunuz, sen de yumuşak mizaçlı birisin anladığım kadarıyla, dört aydır idare ettiğin geçiştirdiğin şeyle ilgili beklentisi dışında tepki verince ayarı bozulmuş duygusal manipülasyona geçmiş. Bu bir klasiktir. BOŞVER. Ben senin yerinde olsam ilk söylediğinde lafı ağzına tıkar, uzattığında da konuşmazsan konuşma derdim.
Dün yaşanan olayın özeti bu ama eminim benzer durum başka senaryolar üzerinden defalarca yaşanmıştır ve bu artık ilişkinizde bir döngü haline gelmiştir. Arada mesafeler de olunca konu sadece kendisi olmaktan çıkıp başka yerlerden de beslenip giriftleşiyor bazen, çok da hani sen haklısın o haksız gibi bir yerden bakmak istemiyorum. Belki farklı bir şekilde mi iletişim kurmak gerekiyor? Biz senle aynı yaştayız, tahmin ediyorum annelerimiz de benzer yaşlardadır. Ben annemle iletişimimde artık söylediği şeylere spesifik olay bazında tepki vermektense bana ne hissettirdiğini doğrudan ona söylemenin daha etkili olduğunu fark ettim, örneğin bir konuşmamızda duyulmadığımı geçiştirildiğimi veya değersiz hale getirildiğimi hissediyorsam konudan bağımsız bir şekilde buna odaklanıp onu da buna odaklanmaya zorluyorum. Hala kavga dövüş ilerlediğimiz de oluyor ama birbirimizi daha iyi anladığımız bir noktadayız bence. Kusura bakma konu senin dert yanmandan buraya nasıl geldi bilemiyorum ama kafamda çok oturan bir noktada bıraktım da gibi. İnşallah sana da geçmiştir djkdk.
Bunu fark edebilmek ilk adim aslinda. Bana da otuz yasimdan sonra bir aydinlanma gelmisti, spresifik durumlarda tepkilerimi, genel olarak düsüncelerimi disardan bakip degerlendirdim, kisacasi "ben nasil bir insanim ve neden böyleyim" sorusunu sordum. O an pek cok seyi de fark ettim aslinda, o zamandan beri de kendimi cok ilerlettim, klasik cocugun ben öyle olmayacagim demesi gibi düsünmüyorum ama ailemden gelen problemleri ve eksiklikleri taniyorum, güzel annelik ve babalik yaptiklari yönlerini de almak istiyorum. Mükemmel olamayagiz ama kendimize bazen disardan bakmak cok fayda ediyor bence. Bize verileni degistirmek cok zor ama bunu fark edebildigimizde bence yolun yarisiÇok üzüldüm böyle söylemene ya, bazı anne babalar niye çocuklarına bu duygusal baskıyı yaşatıyorsa. Keşke gerektiğinde kavga edebilip sonra devam edebilseniz, bir tarafın özellikle annenin hastanelere düşecek kadar üste çıkmaya çalışması çok kötü. Benim babam da küsünce burnumuzdan getirirdi, aynı şeyi ondan görüp eşime yapıyorum ben de. Her şeyin farkındayım, yine yapıyorum, çocuklarıma yapmamak için de kendimi düzeltmek istiyorum
Ben de ilk mesaja cevap atamadım, bulamadım tekrar. Ondan buraya yazıyorum. İlk 6 ay ve doğumdan önce 1 ay doğum izni alacağım ben. Benim kendi işim. Bu biraz işinizin niteliğiyle ilgili bence. 6 aylıkken haftada 3 gün yarım gün çalışacağım. Danışmanlık yapıyorum, daha uzun vakit alırsam danışanlarıma zor olur. Ben 6. Ayda işe başladığımda babası babalık izni alacak, 3 ay. Böylece 9 ay anne baba yanında olacak. Annem de yardıma gelecek bu sürede. Ben 1-2 yaşına gelene kadar 3 gün çalışmaya devam edicem. Sonra önce oyun grubuyla yarım gün, 2 yaş gibi de kreşe vereceğim. Ancak o zaman işe döneceğim tam zamanlı. Maddi kısmını hallederiz, ben 35 yaşındayım. 13 yıldır çalışıyorum ve birikimimiz var. Eşim de genelde evden çalışıyor. Toplantısı olursa işe gider haftada 1 gün, genelde evde yani. O büyük güvence. Çok da hevesli şimdiden. Bir de ben yatılı bakıcı tutacağım çünkü biz de ailelerle aynı şehir değiliz. Bebek bakıcıya da alışır diye düşünüyorum 6 aya kadar. Zaten günde 4-5 saatten fazla ayrılmayacağım yanından. Süt pompası alıp bol bol süt sağıp stoklayacağım.Bu beni de cok düsündüren bir konu, ben Almanya'da oldugum icin burada annelik izni vs. biraz farkli. O yuzden size yardimci olur mu bilmiyorum ama isin sonunda dertlerimiz ayni: bebeklerimize ihtiyac duyduklari ilgiyi verebilmek ve ayni sekilde finansal olarak da stabil olabilmek. Maalesef bu ikisi her zaman bir arada yürütülmüyor.
Almanya'da dogumdan 6 hafta önce "gönüllü" annelik izni var (tabi ki hemen herkes kullaniyor). Dogumdan sonra da 8 hafta zorunlu izin, o dönem istesen de calismak yok, yasak. Bu 6 ve 8 haftalik zamanlarda maasiniz tam yatiyor. 8 Hafta sonunda ebeveyn izni basliyor (tabi direk almak isterseniz, yok ben kullanmak istemiyorum, bu iznimi cocuk 5 yasina gelince kullanacagim da diyebilirsiniz, yani cocuk 8 yasina gelene kadar ne zaman kullanacaginiz size kalmis). Bu izin 3 yila kadar. Yani istersen 3 yil evde kalabilirsin ama devletin ödedigi para 600 Euro gibi bir sey, bununla gecinebilecek insan sayisi cok cok az, o yuzden 3 yil evde kalan anne de cok az. Ben 2 aylik annelik izninden sonra 14 ay daha evde kalacagim (bu durumda maasin %60i yatiyor). 14. aydan sonra haftada 20 saat olan yarim zamanli calismaya gececegim (bu durumda hem maas alacagim hem de o 600 Euroyu, yine cok olmayacak ama kurtarir). Bu sürede oglumu krese verecegim. Buradaki kreslere genel anlamda güveniyorum. Evde oglumla sadece Türkce konusacagim, cünkü anadilini cok iyi ögrensin istiyorum, bu durumda kres almanca cevresi icin iyi olacak diye düsünüyorum. Bunun disinda bir anaokulundan beklentim: cocuklarin saglikli bir cevrede sosyallesmesi, oyunlar oynamasi, baska insanlar tanimasi, bakiminin iyi yapilmasi, motor becerilerinin gelismesi. Tüm ailemiz Türkiye'de, zaten lojistik olarak mümkün degil ama anneanne, babaanne baksin istemiyorum. Isteyenleri anlayabiliyorum ama sadece bakim olarak degil, cocugun mental ve sosyal olarak da beslenmesini önemli buluyorum. Bir bucuk yasindaki bir cocugu da direkt bambaska bir ortama sokmanin saglikli olmadigini düsündügümden yarim zamanli baslatacagim (bunun disinda anaokulundaki ilk bir ay anne veya baba da anaokuluna gidiyor, cocuk direkt yadirgamasin diye, alisinca anne baba artik okulda kalmiyor).
Bana kalsa 3 yilin 3ünü de alir ve oglumu iki yasindan itibaren evde olmama ragmen yarim zamanli (3-4 saatlik) krese yazdirirdim. Ama finansal olarak mümkün degil, o yuzden yasanin mümkün kildigi tüm imkanlari kullanarak bu zamani gecirmeyi planliyorum. Yapacak bir sey yok.
1 ay önce 30 oldum ben deBunu fark edebilmek ilk adim aslinda. Bana da otuz yasimdan sonra bir aydinlanma gelmisti, spresifik durumlarda tepkilerimi, genel olarak düsüncelerimi disardan bakip degerlendirdim, kisacasi "ben nasil bir insanim ve neden böyleyim" sorusunu sordum. O an pek cok seyi de fark ettim aslinda, o zamandan beri de kendimi cok ilerlettim, klasik cocugun ben öyle olmayacagim demesi gibi düsünmüyorum ama ailemden gelen problemleri ve eksiklikleri taniyorum, güzel annelik ve babalik yaptiklari yönlerini de almak istiyorum. Mükemmel olamayagiz ama kendimize bazen disardan bakmak cok fayda ediyor bence. Bize verileni degistirmek cok zor ama bunu fark edebildigimizde bence yolun yarisi
anneler böyle olabiliyor. kendilerinin hep en iyisini bildiklerini, çocukları için en iyisini istediklerini düşünüyorlar. haklılar da ama bunu yaparken bizi kırıyorlar farkında değiller ne yazık ki.Kizlar size dert yanmak istiyorum. Bosver falan deyin.
Bende hamilelik sekeri var, biliyor bazilariniz. Doktora kontrole gitmiyorum, günde iki kere kan sekeri ölcüyorum, bir kere insülin vuruyorum ve bu degerleri özel bir günlük var oraya yaziyorum. Ayda bir de resmini cekip e-Maille doktora gönderiyorum. Dün de göndermistim, doktor aradi dedi ki "cok iyi gidiyorsunuz, böyle degerler cok nadir görüyoruz, aynen devam." Ben tabi cok sevindim, cünkü basa cikilabilir bir sey ama insani cok geriyor yani, hamilelikte psikolojik olarak zorluyor.
Neyse aksam da annem aradi. Ben tabi bu haberi verdim. Degerlerimin ortalama kac oldugunu sordu, iste aclik bu bu, tokluk en fazla 120 dedim. hiiiii dikkat et, cok fazla, hayyyiiirrr kesinnnlikle yeme öyle dedi. Ben bir irite oldum zaten. Dedim sinir 145, 120 en fazla hafta bir ya da iki kere cikiyor. Basladi ayyy cok yeme, ekmek yeme, onu yeme bunu yeme. VE BUNU HER KONUSMAMIZDA YAPIYOR. Ben tabi uslu bir cocuk olarak düne kadar hep hmm hmm tamam dedim ama artik dün dayanamadim ve dedim ki "annecim her telefonda bana cok yeme diyorsun, ben zaten cok yemiyorum hatta seker doktorum cok az yedigimi söyledi, sürekli ne yiyecegimi düsünmekten algim ve istahim bozuldu ve bebege gecer mi etkiler mi diye korkularim var, besinci ayimdayim ve bir kilo almisim, ebe gecen görüsmemizde simdilik tamam ama artik yavastan kilo alimi bekliyoruz dedi, cok yeme deme bana, cünkü hamilelik gibi dönemde normal söylenen seyler daha derine gidiyor" dedim. Size yemin ediyorum bir rica seklinde söyledim.
"Ben senin iyiligin icin söylüyorum, bundan sonra tteeeeeeekkkk kelime etmem, tutup bana cemkiriyorsun bir de," den bir girdi annelik kartini da cekerek "ben anneeeyimmmm, cocugumuu düsünüyorum ama asssllllaaaa bundan sonra kesinnnlikle bir sey söylemem, bu kadar ne uzatiyosun"dan cikti. Bir de videodan hafif capli bunalim gecirdigini görüyorum yani üstüne böyle fiziksel olarak. Ben tekrar kendimi aciklamaya calistim, hamilelikte zor oluyor, istedigim seyi yiyemiyorum ve sürekli yemek düsünmek zorundayim, ondan ne kadar bundan bu kadar, bir saat gecti mi kan ölceyim gibisinden, sen de her seferinde cok yeme deyince bir de doktorun cok iyi buldugu degerlere cok deyince rahatsiz oluyorum dedim ama yok kücük capli sinir krizine devam ediyor. O an sadece telefonu kapatip aglamak istedim.
Konuyu her y kusaginin ailesi gibi tipik olarak cözüme kavusturmadan degistirdi, ben de uzatmadim ama kapatsin da aglayayim diye bekledim. Kapatir kapatmaz hüngür hüngür agladim.
Anlasilmak neden bu kadar zor? Bu kadar hassas bir dönemde ve durumda niye bana cemkiriliyor ben anlamiyorum yani. Zaten ota b.ka aglayasim geliyor. Dedigime pisman oldum ya, hayir degerlerim iyiymis dedigime de pisman oldum düsünün. Beni rahatsiz etse de hicbir sey dememeliydim, her seyi yutmaliydim. Asla da ne sesimi yükselttim, ne de sinirli söyledim, sadece benim icin zor, lütfen böyle seyler deme diye rica ettim. Bunu kabullenemiyorum.
Okuyan bordo bereli arkadaslara tesekkürü bir borc bilirim, roman yazdim resmen.
Bende hissetmiyorum bişey 15 haftalık ama daha erken benceHerkes bebeği hissetmeye başlamış ben hala hissetmiyorum sizden de öyle okuyunca endişelendim açıkçası. Tarif edebilir misiniz nasıl hissettiğinizi
Araştırınca da öyle diyor erken diyeBende hissetmiyorum bişey 15 haftalık ama daha erken bence
30lu yaslar harika ya, seni bir kadinin yasayabilecegi en guzel zamanlar bekliyor, hem fiziksel hem ruhsal olarak bir yeniden dogus <3 Kesinlikle ne cocukluguma ne 20li yaslara dönmek isterim. 36 yasindayim ama hangi yasa gitmek istersin deseler 30dan baslarim ehehehe1 ay önce 30 oldum ben deDemek ki gerçekten aydınlanma yaşanan yaşmış. Aynen ben de anne babamın eksik yönlerinin üzerimdeki etkisini atmak, iyi yönlerini de yine çocuklarıma aktarmak istiyorum. Dün ağlamalar ve öfke nöbetleri kitabından bahsetmiştim, o kitapla başladı farkına varmam. Biz zinciri artık kıralım
Lierac Phytolastil Jel Krem 200 ml Çatlak Önleyici Krem & Jel Lierac Krem Jel
Lierac Phytolastil Jel Krem 200 ml Çatlak Önleyici Krem & Jel Lierac Phytolastil Jel Krem 200 ml Karın, basen ve göğüs bölgesinde hızlı kilo alımı, hamilelik ve vb. sebeplere bağlı oluşan çatlaklara karşı bakım jelidir.Phytolastil Lierac firması tarafından ergenlik ve diğer ani kilo değişimleri gibiwww.evdeeczane.com
bulduğum en uygun Lierac burada , kargo ücreti de yok. Dün aldım bakalım.
Annemle tartışırsak annemin seninde evladın olcak sende gör inşallah diye konuşur ve kapanışKizlar size dert yanmak istiyorum. Bosver falan deyin.
Bende hamilelik sekeri var, biliyor bazilariniz. Doktora kontrole gitmiyorum, günde iki kere kan sekeri ölcüyorum, bir kere insülin vuruyorum ve bu degerleri özel bir günlük var oraya yaziyorum. Ayda bir de resmini cekip e-Maille doktora gönderiyorum. Dün de göndermistim, doktor aradi dedi ki "cok iyi gidiyorsunuz, böyle degerler cok nadir görüyoruz, aynen devam." Ben tabi cok sevindim, cünkü basa cikilabilir bir sey ama insani cok geriyor yani, hamilelikte psikolojik olarak zorluyor.
Neyse aksam da annem aradi. Ben tabi bu haberi verdim. Degerlerimin ortalama kac oldugunu sordu, iste aclik bu bu, tokluk en fazla 120 dedim. hiiiii dikkat et, cok fazla, hayyyiiirrr kesinnnlikle yeme öyle dedi. Ben bir irite oldum zaten. Dedim sinir 145, 120 en fazla hafta bir ya da iki kere cikiyor. Basladi ayyy cok yeme, ekmek yeme, onu yeme bunu yeme. VE BUNU HER KONUSMAMIZDA YAPIYOR. Ben tabi uslu bir cocuk olarak düne kadar hep hmm hmm tamam dedim ama artik dün dayanamadim ve dedim ki "annecim her telefonda bana cok yeme diyorsun, ben zaten cok yemiyorum hatta seker doktorum cok az yedigimi söyledi, sürekli ne yiyecegimi düsünmekten algim ve istahim bozuldu ve bebege gecer mi etkiler mi diye korkularim var, besinci ayimdayim ve bir kilo almisim, ebe gecen görüsmemizde simdilik tamam ama artik yavastan kilo alimi bekliyoruz dedi, cok yeme deme bana, cünkü hamilelik gibi dönemde normal söylenen seyler daha derine gidiyor" dedim. Size yemin ediyorum bir rica seklinde söyledim.
"Ben senin iyiligin icin söylüyorum, bundan sonra tteeeeeeekkkk kelime etmem, tutup bana cemkiriyorsun bir de," den bir girdi annelik kartini da cekerek "ben anneeeyimmmm, cocugumuu düsünüyorum ama asssllllaaaa bundan sonra kesinnnlikle bir sey söylemem, bu kadar ne uzatiyosun"dan cikti. Bir de videodan hafif capli bunalim gecirdigini görüyorum yani üstüne böyle fiziksel olarak. Ben tekrar kendimi aciklamaya calistim, hamilelikte zor oluyor, istedigim seyi yiyemiyorum ve sürekli yemek düsünmek zorundayim, ondan ne kadar bundan bu kadar, bir saat gecti mi kan ölceyim gibisinden, sen de her seferinde cok yeme deyince bir de doktorun cok iyi buldugu degerlere cok deyince rahatsiz oluyorum dedim ama yok kücük capli sinir krizine devam ediyor. O an sadece telefonu kapatip aglamak istedim.
Konuyu her y kusaginin ailesi gibi tipik olarak cözüme kavusturmadan degistirdi, ben de uzatmadim ama kapatsin da aglayayim diye bekledim. Kapatir kapatmaz hüngür hüngür agladim.
Anlasilmak neden bu kadar zor? Bu kadar hassas bir dönemde ve durumda niye bana cemkiriliyor ben anlamiyorum yani. Zaten ota b.ka aglayasim geliyor. Dedigime pisman oldum ya, hayir degerlerim iyiymis dedigime de pisman oldum düsünün. Beni rahatsiz etse de hicbir sey dememeliydim, her seyi yutmaliydim. Asla da ne sesimi yükselttim, ne de sinirli söyledim, sadece benim icin zor, lütfen böyle seyler deme diye rica ettim. Bunu kabullenemiyorum.
Okuyan bordo bereli arkadaslara tesekkürü bir borc bilirim, roman yazdim resmen.
Seni çok iyi anlıyorum ve kocaman sarılıyorum. Kendimden örnek vereceğim yine ama konuyu uzatmadan bağlayacağım korkma, benim annem karşısındakini asla duymayan, ve duygulara temastan kaçınarak sürekli inkar veya gülme halinde yaşayan biri. Sıkıştığı noktada ise kaçındığı duygulara sarılıp manipülasyonun alasını yapar o yüzden önerim ne kadar sağlıklı olsa da bir yere kadar işe yarıyor birinci elden biliyorum, bir yerden sonra ben de kendimi aynı yerlerde buluyorum. Bu noktada şöyle bir ek önerim olabilir, o da ilişkinizde anneni koruyacak/ona saldıracak bir tavır değil de kendinin yanında duran bir tavır takınman. Tıpkı 45 dakika uzaklıkta bir şehre gitmiş olduğunda yaptığın gibi. Üzülme buna daha fazla, ailelerimiz yaşlı ve duygusal olarak bastırılarak büyütülmüş insanlar. Eğitim durumundan bağımsız olarak böyle anormallikleri var ve kapasiteleri bu kadar gibi düşün <3hah iste olay bu. Beni öyle bir manipüle etti ki cocuklugumdan beri söyledigi her seye hmm hmm derim cünkü hasta olur yoksa. Ha hmm deyip kendi bildigimi yaparim iste böyle cok da dürüst olmayan bir iliski oluyor bunun sonucunda. Bastan böyle yapmasaydim simdi böyle ayari bozulmaz, zart diye sinir krizine baglamazdi böyle gereksiz bir sey icin. Cok haklisin.
Evet, dün yasanan sadece bir tane bir sey, daha önce de cok oldu. Mesela 45 dakika uzaklikta bir sehre gitmistim, sadece o sehirden alabilecegim bir seydi. Gitmisken de benim sehrimde olmayan bir türk yemegi yemistim. Anlattim bunu bunu yaptim diye, dedi ki "sen o cocugu bir düsür de..." O zaman iste o hmm hmmi yapmadim ve dedigine pisman ettim, hem de kavga etmeden. Bir daha da agzindan öyle bir sey cikmadi.
Önerini anladim ve bence saglikli da bir yol. Sadece benim annemde ise yarar mi bilemiyorum. Cünkü asiri manipülatif bir insan ve beklemedigi bir tepki aldiginda direkt üstte anlattigim durumdaki gibi drama queene bagliyor.
Ay evet bu gereksiz alinmalar ve cikislar beni cok geriyor ya ne gerek var. Simdi arastiracagim demissin, onun duydugu sey "sana güvenmiyorum, senin dedigin bana tirt, ben baskasinin dedigine bakip da alcam". Halbuki eminim ki arastiracaksin, belki birkacina karar vereceksin, o zaman hatta annene soracaksin sen ne dersin diye. Ama yok. Hayat uclarda yasanmalianneler böyle olabiliyor. kendilerinin hep en iyisini bildiklerini, çocukları için en iyisini istediklerini düşünüyorlar. haklılar da ama bunu yaparken bizi kırıyorlar farkında değiller ne yazık ki.
benimki de geçen gün beşik ne zaman alcaz dedi, ben bir araştırcam karar veremedim dedim. bana bi başladı neyini araştırcan beşik işte bizim zamanımızda hepsi aynıydı, biz bilmiyor muyuz sanki falan. anlatmaya çalıştım anlamadı. en son siz daha iyi biliyorsunuz neyse dedi. böyle diyince de benim sinirler tepeme çıkıyor ama ses etmemeye çalıştım. tamam anne diyip kapadım. ama sonrasında akşama kadar başım ağrıdı sinirden.
annemizi değiştiremeyiz. yapabileceğimiz en güzel şey aldırış etmemeye çalışmak. onları da dinleyerek kendi bildiğimiz doğrulardan yola devam. biz de hata yapa yapa öğrencez. kendimize ait hayatımız, doğrularımız var :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?