Kizlar size dert yanmak istiyorum. Bosver falan deyin.
Bende hamilelik sekeri var, biliyor bazilariniz. Doktora kontrole gitmiyorum, günde iki kere kan sekeri ölcüyorum, bir kere insülin vuruyorum ve bu degerleri özel bir günlük var oraya yaziyorum. Ayda bir de resmini cekip e-Maille doktora gönderiyorum. Dün de göndermistim, doktor aradi dedi ki "cok iyi gidiyorsunuz, böyle degerler cok nadir görüyoruz, aynen devam." Ben tabi cok sevindim, cünkü basa cikilabilir bir sey ama insani cok geriyor yani, hamilelikte psikolojik olarak zorluyor.
Neyse aksam da annem aradi. Ben tabi bu haberi verdim. Degerlerimin ortalama kac oldugunu sordu, iste aclik bu bu, tokluk en fazla 120 dedim. hiiiii dikkat et, cok fazla, hayyyiiirrr kesinnnlikle yeme öyle dedi. Ben bir irite oldum zaten. Dedim sinir 145, 120 en fazla hafta bir ya da iki kere cikiyor. Basladi ayyy cok yeme, ekmek yeme, onu yeme bunu yeme. VE BUNU HER KONUSMAMIZDA YAPIYOR. Ben tabi uslu bir cocuk olarak düne kadar hep hmm hmm tamam dedim ama artik dün dayanamadim ve dedim ki "annecim her telefonda bana cok yeme diyorsun, ben zaten cok yemiyorum hatta seker doktorum cok az yedigimi söyledi, sürekli ne yiyecegimi düsünmekten algim ve istahim bozuldu ve bebege gecer mi etkiler mi diye korkularim var, besinci ayimdayim ve bir kilo almisim, ebe gecen görüsmemizde simdilik tamam ama artik yavastan kilo alimi bekliyoruz dedi, cok yeme deme bana, cünkü hamilelik gibi dönemde normal söylenen seyler daha derine gidiyor" dedim. Size yemin ediyorum bir rica seklinde söyledim.
"Ben senin iyiligin icin söylüyorum, bundan sonra tteeeeeeekkkk kelime etmem, tutup bana cemkiriyorsun bir de," den bir girdi annelik kartini da cekerek "ben anneeeyimmmm, cocugumuu düsünüyorum ama asssllllaaaa bundan sonra kesinnnlikle bir sey söylemem, bu kadar ne uzatiyosun"dan cikti. Bir de videodan hafif capli bunalim gecirdigini görüyorum yani üstüne böyle fiziksel olarak. Ben tekrar kendimi aciklamaya calistim, hamilelikte zor oluyor, istedigim seyi yiyemiyorum ve sürekli yemek düsünmek zorundayim, ondan ne kadar bundan bu kadar, bir saat gecti mi kan ölceyim gibisinden, sen de her seferinde cok yeme deyince bir de doktorun cok iyi buldugu degerlere cok deyince rahatsiz oluyorum dedim ama yok kücük capli sinir krizine devam ediyor. O an sadece telefonu kapatip aglamak istedim.
Konuyu her y kusaginin ailesi gibi tipik olarak cözüme kavusturmadan degistirdi, ben de uzatmadim ama kapatsin da aglayayim diye bekledim. Kapatir kapatmaz hüngür hüngür agladim.
Anlasilmak neden bu kadar zor? Bu kadar hassas bir dönemde ve durumda niye bana cemkiriliyor ben anlamiyorum yani. Zaten ota b.ka aglayasim geliyor. Dedigime pisman oldum ya, hayir degerlerim iyiymis dedigime de pisman oldum düsünün. Beni rahatsiz etse de hicbir sey dememeliydim, her seyi yutmaliydim. Asla da ne sesimi yükselttim, ne de sinirli söyledim, sadece benim icin zor, lütfen böyle seyler deme diye rica ettim. Bunu kabullenemiyorum.
Okuyan bordo bereli arkadaslara tesekkürü bir borc bilirim, roman yazdim resmen.