Bende yaşadığım birşeyi paylaşayım sizinle belki sizde de benim gibi hiç yoksa çocuk yaşamışsınızdır bu durumu…kalabalık bir arkadaş ortamına girmiştim hepsini de sewerim we keyif alırım zaman geçirmekten normalde ama o gün zaman geçmek bilmedi…4-5 saat birarada olduk bunun 3.5 saati çocuklar,gebelik vs konuşuldu aralarında tek çocuksuz bendim…öyle sıkıldım ki anlatamam size hayatım boyunca bu kadar sıkıldığımı ve dışlanmış hissettiğimi hatırlamıyorum…benim konu ile söyleyecek tek bir sözüm yoktu çünkü…ewe geldim gözlerim şişene kadar ağladım hemde bağıra bağıra…sonra aynı grup ile bir araya gelmekten kaçındım hep çünkü bu bana iyi gelmiyordu…kimsenin aklına benim çocuğumun olmadığı üzülebileceğim gelmemişti aslında beni en çok bu üzmüştü…Benim eşimin amcasının hanımı var severdim eskiden artık kadını göresim dahi yok tembel diyip duruyor bana çocuk yapmıyor muşum diye tembel çıktın sende diyor halbuki dediğin gibi görmüş geçirmiş kaç yaşında insan dediğinin karşındaki insanın ruhunda ne derin yaralar açtığının haberi bile yok kim istemez evladı olsun veya kim ister böyle şeyler yaşamak yaşadıklarımızı sürecimizi onlara anlatımıyoruz haberleri yok diye böyle şeyler demeleri ne kadar da yanlış bişey diyemiyor insan nasip diyip susmak acı veriyor bazen