Kizlar emzirme ve sütten kesme konusunda kendi tecrübemi paylasmak istiyorum. Baya bi uzun yazdim:) okumak isterseniz.
Benim bebegim dogdu dogali hep zor emen bir bebekti. Emzirme anlari icin en keyifli zaman derler ya bizde baya bi stresliydi. Oglum emcegi zaman önce ona bi önlük takiyoduk sonra benim heryerimi havlularla bezlerle kapiyoduk ki islanmayalim. Her emzirmenin sonunda resmen duşluk oluyodum. Sütüm coktu ve bebegim gazliydi 3-4 kez cektikten sonra (ki o cekerken bile agzinin kenarlarindan sütler akiyodu) birden memeyi birakincada her tarafa fiskiriyodu resmen, hemen alelacele sütü durdurmaya calisiyodum, bebegim avaz avaz aglarken mecbur yanimda biri olmaliydi, o kisi onun gazini cikarmaya calisirken, ben lavobaya gidip sütümü bosaltiyodum o fiskirma gidene kadar. Böyle yapmaya arastirmalarim sonucunda basladim. Cünkü sütün coksa diyelimki bebegin midesi 30 ml aliyor ve benim tek gögüsten 180ml cikiyosa bunun ilk baslari laktoz iceren tatli ve sulu kisim, sonrasi ise yagli ve doyurucu olan kisim. E bebek saten 30ml ile doyacaksa ve ictigi o 30 ml sadece laktozlu olan kismiysa haliyle bebek doymuyor yani sira birde sanci cekiyordu. Bunu ögrenene kadar malesef bi 3-4 ay gecmisti ve gögsümü önden bosalttigimdan beri bebegim daha sakin ve daha uzun süre uyumaya baslamasti. Birde fazla süt olunca birden öyle asiri fiskirinca bebeklerde sinirlenirmis cünkü kendileri ayarlamak istermis sütün yavas veya hizli gelmesini. Benimki resmen kendi emmeden agzi süt doluyodu, tasiyodu agzindan, ve zar zor onlari yutacam diye gayrete giriyordu her emzirmemde sürekli genzine kaciyordu ve asiri sinirlenen bir bebekti. Tabi hizlica yutcam derken havalarida yutuyodu. Görenlerin komigine gitsede 'aa suna bak memeyle kavga ediyo resmen' desede, simdi düsünüyorumda resmen eziyet etmisim cocuguma. Bunlara ragmen emzirme vakti geldiginde ipislak kalmama, bebegimi aglamasina ragmen 6 ay zorladim kendimi. 6 aydan sonra annem gaza getirdi bak simdi dahada kolaylascak diye, ve öylede oldu. Sütüm eskisine nazaran azaldi o fiskirmalar bitti, bebegim daha rahat emdi. Derken gecti 1 sene. Artik psikolojim baya bi allak bullakti, herseye kavga eder olmustum. Ayni sinir 1 yasindaki oglumda bile vardi. Gece uyaninca hele yatagindan babasi alsin kiyametler kopuyodu, illa gögüs olcak ve devam uyucakti. Basim döne döne uykulu uykulu emziriodum 2 dakikaligina ve devam uyuyodu. Sonra baktim sabahlari hayli sinirli, vurmaya baslayan bagira cagira aglayarak birseyler elde etme pesinde. O bagirdikca ben daha bi stres oluyodum artik napacagimi bilmiyodum derken bi ara hastalandim. Baya bi halsiz düstüm ve o zor karari verdim. Sütten kestim. Sandigimdan daha kolay oldu, itiraf ediyorum. Karnini doyurdum beraber yatakta keyif yaparken uyudu. Gece uyancakmi diye korkuyla bekledim ve naparim uyanirsa diye düsünürken gece 1 kez uyandi bana bakti güldü devam uyudu. Derken 2. gece 3. gece yine ayni devam etti. Sabahlari uyanirken resmen gülüserek uyaniyodu ve uyku süresi 2 saat daha uzadi. Öglenleri ve sabahlarida hic aramadi gögsü. Uyucagi zaman sadece yakinlik bekledi benden kafasini gögsüme koyup uykuya daldi. Öyle bi hafiflik geldiki bana anlatamam. Sinir stres hicbiseyim kalmadi. Hele oglumdaki degisim, eski halini bilenler hayran kaldi ne kadar mutlu bu diye. Demem o ki, evet erken kestim ama gerekliydi bizde. Anne bebek arasindaki bagi kuvvetlendireyim derken belkide onu öyle aglatarak uykusuz biraktirarak tersine cabalamis olcaktim. Simdi o kadar iyiki aramiz, durup durup gelip sarilmasi, uykusu gelince sessizce yanima kivrilmasi cok degisik haller bizim icin:) Sabriniz varsa kendinizi zorlamicaksaniz emzirin 2 sene, bebeginiz cok düskünse yine birakmayin. benim anladigim heralde oglum o kadarda düskün degilmis, anlatanlar cok agladi 2-3 saat susmadi diye analtinca korkmustum ama bizde hic aramadi bile.
