• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kız İsteme 2014 Mart'ta istenecekler / söylenecekler / nişanlanacaklar

Zey1907

Üye
Kayıtlı Üye
21 Kasım 2013
94
0
6
34
Diğer
Arkadaşlar forumda yeniyim hazırlıklarım için üye oldum:3: birlikte burada birleşip sohbet edelim , hazırlıklarda fikir paylaşalım , heyacanımıza ortak olalım istiyorum :42::42:
 
Arkadaşlar forumda yeniyim hazırlıklarım için üye oldum:3: birlikte burada birleşip sohbet edelim , hazırlıklarda fikir paylaşalım , heyacanımıza ortak olalım istiyorum :42::42:

benım sözüm daha geç olucak ama sizden tecrübe kazanırım :) bende geldimm :79:
 
Hanımlar, yarın size kendi isteme ve nişan maceramı anlatacağım. Ama şimdilik uyumam gerekiyor. Dün gece çalışıyordum, sabah da 2 saat kadar uyudum sadece.

Öpüyorum sizi kızlar :)
 
Benim hikayem aslında çok sıradan. Ama belki gene de dikkatinizi çeken bir iki nokta olabilir.

Biz 1.5 sene sevgili olduktan sonra nişanlandık.
Sevgililiğimiz yaklaşık 4-5. ayında ben onun ailesi ile tanıştım,ama hani gel seni ailemle tanıştırayım gibi bir durum değildi, ortak arkadaşlarımız,birisinin annesi babası ile yemeğe gitmiştik, tabi annelerin babaların gözünden kaçar mı? Daha sonra kahvaltılara falan davet edildim, öyle öyle tanıştık.

Ben de anneme sevgilim var falan demiştim. Ama bilirsin ki ailelerin haberi olur olmaz iş hızlanıyor.

Biz hiç evlenmekten nişanşlanmaktan bahsetmezken birden bire kendimizi bu sürecin içinde bulduk. Neyseki daha askerliği vardı da biraz öteledik nişanı.

Babam bile biliyordu, anneler durur mu hemen babalara yetiştirir. Ama babam hiç ummadığım bir şekilde normal karşıladı. Hatta benimki askerdeyken İstanbul'a yemin törenine gittim,babam hiç bir şey demedi. Çok şaşırtıcıydı.

Sonra askerden geldi,nişan yapalım dedik. Bu arada ben şehir dışında okuyordum. Babam her şeyi biliyor ama hiç konuşmamışız. Dedim artık babamı arayıp kendim söylemem lazım. Bir cesaret aradım. Baba dedim senin rızan olmazsa bu iş olmaz. Babamın hoşuna gitti galiba, konuşmanın sonunda sen gönlünü ferah tut dedi bana.

Neyse bunlar Trabzon'dan kalkıp Ankara'ya geldiler. İlk gün tanışma ve isteme ikinci gün nişan gibi düşündük.

İlk gün geldiler bize. Oturdular,tabi babamın surat bir karış, Allahtan annem bir kaç eş dost daha çağırmıştı,ortam yumuşasın diye. Saatlerce oturdular, hiç kız isteme yok. Bizde de adetmiş, kız istenip tamam verdim denmeden çay kahve hiç bir şey verilmezmiş.

Sonra ben eltimi çağırdım mutafağa beni istemeyecek misiniz dedim, kayınvalidem de geldi. Meğerse iletişim kopukluğu olmuş, onlar ilk akşam tanışalım diye düşünmüşler. Biz çay kahve vermeyince mecbur istediler :) Zorla istettim kendimi.
Sonra gelsin kahveler,gitsin çaylar,kekler,börekler. Tabi sevdiceğimin kahvesi bol tuzlu.

Ama bunlar istemeyeceğiz ilk gün diye çikolata çiçek getirmemişler, bir kutu baklava getirmişler, ondan da ikram ettik.

Ertesi akşam nişan için hazırlandık. Ekstra bir şey yapmadık. Yüzüklerimizi,bohçalarımızı önceden hazır etmiştik, evde nişan yaptık,epey kalabalıktık. Annemle biz kocaman bir pasta yaptırdık, üzerinde isimlerimizin yazdığı. Ben sade siyah bir elbise giydim (nişanda siyah giyilmez dediler ama) saçlarıma maşa yaptırdım. Sonra da yüzüklerimizi taktık.

Ertesi sabah da ben onlarla kalktım Trabzon'a gittim. Okulum hala devam ediyordu.

Şİmdi yaklaşık 6 aydır nişanlıyız ve düğünümüze daha 9 ay var.
 
Benim hikayem aslında çok sıradan. Ama belki gene de dikkatinizi çeken bir iki nokta olabilir.

Biz 1.5 sene sevgili olduktan sonra nişanlandık.
Sevgililiğimiz yaklaşık 4-5. ayında ben onun ailesi ile tanıştım,ama hani gel seni ailemle tanıştırayım gibi bir durum değildi, ortak arkadaşlarımız,birisinin annesi babası ile yemeğe gitmiştik, tabi annelerin babaların gözünden kaçar mı? Daha sonra kahvaltılara falan davet edildim, öyle öyle tanıştık.

Ben de anneme sevgilim var falan demiştim. Ama bilirsin ki ailelerin haberi olur olmaz iş hızlanıyor.

Biz hiç evlenmekten nişanşlanmaktan bahsetmezken birden bire kendimizi bu sürecin içinde bulduk. Neyseki daha askerliği vardı da biraz öteledik nişanı.

Babam bile biliyordu, anneler durur mu hemen babalara yetiştirir. Ama babam hiç ummadığım bir şekilde normal karşıladı. Hatta benimki askerdeyken İstanbul'a yemin törenine gittim,babam hiç bir şey demedi. Çok şaşırtıcıydı.

Sonra askerden geldi,nişan yapalım dedik. Bu arada ben şehir dışında okuyordum. Babam her şeyi biliyor ama hiç konuşmamışız. Dedim artık babamı arayıp kendim söylemem lazım. Bir cesaret aradım. Baba dedim senin rızan olmazsa bu iş olmaz. Babamın hoşuna gitti galiba, konuşmanın sonunda sen gönlünü ferah tut dedi bana.

Neyse bunlar Trabzon'dan kalkıp Ankara'ya geldiler. İlk gün tanışma ve isteme ikinci gün nişan gibi düşündük.

İlk gün geldiler bize. Oturdular,tabi babamın surat bir karış, Allahtan annem bir kaç eş dost daha çağırmıştı,ortam yumuşasın diye. Saatlerce oturdular, hiç kız isteme yok. Bizde de adetmiş, kız istenip tamam verdim denmeden çay kahve hiç bir şey verilmezmiş.

Sonra ben eltimi çağırdım mutafağa beni istemeyecek misiniz dedim, kayınvalidem de geldi. Meğerse iletişim kopukluğu olmuş, onlar ilk akşam tanışalım diye düşünmüşler. Biz çay kahve vermeyince mecbur istediler :) Zorla istettim kendimi.
Sonra gelsin kahveler,gitsin çaylar,kekler,börekler. Tabi sevdiceğimin kahvesi bol tuzlu.

Ama bunlar istemeyeceğiz ilk gün diye çikolata çiçek getirmemişler, bir kutu baklava getirmişler, ondan da ikram ettik.

Ertesi akşam nişan için hazırlandık. Ekstra bir şey yapmadık. Yüzüklerimizi,bohçalarımızı önceden hazır etmiştik, evde nişan yaptık,epey kalabalıktık. Annemle biz kocaman bir pasta yaptırdık, üzerinde isimlerimizin yazdığı. Ben sade siyah bir elbise giydim (nişanda siyah giyilmez dediler ama) saçlarıma maşa yaptırdım. Sonra da yüzüklerimizi taktık.

Ertesi sabah da ben onlarla kalktım Trabzon'a gittim. Okulum hala devam ediyordu.

Şİmdi yaklaşık 6 aydır nişanlıyız ve düğünümüze daha 9 ay var.

Oh ne güzel üstnden bi yük kalkmiştr tabi :) böyle dinledkce rahatlıyor insan :) hem kahve falan önceden verlmyceni anlams olduk:)
 
Oh ne güzel üstnden bi yük kalkmiştr tabi :) böyle dinledkce rahatlıyor insan :) hem kahve falan önceden verlmyceni anlams olduk:)

Her yerde adet farklı galiba. Ama sen en iyisi akrabalarınız arasından yakın zamanda böyle bir deneyimi olan varsa ona sor.
 
Benim hikayem aslında çok sıradan. Ama belki gene de dikkatinizi çeken bir iki nokta olabilir.

Biz 1.5 sene sevgili olduktan sonra nişanlandık.
Sevgililiğimiz yaklaşık 4-5. ayında ben onun ailesi ile tanıştım,ama hani gel seni ailemle tanıştırayım gibi bir durum değildi, ortak arkadaşlarımız,birisinin annesi babası ile yemeğe gitmiştik, tabi annelerin babaların gözünden kaçar mı? Daha sonra kahvaltılara falan davet edildim, öyle öyle tanıştık.

Ben de anneme sevgilim var falan demiştim. Ama bilirsin ki ailelerin haberi olur olmaz iş hızlanıyor.

Biz hiç evlenmekten nişanşlanmaktan bahsetmezken birden bire kendimizi bu sürecin içinde bulduk. Neyseki daha askerliği vardı da biraz öteledik nişanı.

Babam bile biliyordu, anneler durur mu hemen babalara yetiştirir. Ama babam hiç ummadığım bir şekilde normal karşıladı. Hatta benimki askerdeyken İstanbul'a yemin törenine gittim,babam hiç bir şey demedi. Çok şaşırtıcıydı.

Sonra askerden geldi,nişan yapalım dedik. Bu arada ben şehir dışında okuyordum. Babam her şeyi biliyor ama hiç konuşmamışız. Dedim artık babamı arayıp kendim söylemem lazım. Bir cesaret aradım. Baba dedim senin rızan olmazsa bu iş olmaz. Babamın hoşuna gitti galiba, konuşmanın sonunda sen gönlünü ferah tut dedi bana.

Neyse bunlar Trabzon'dan kalkıp Ankara'ya geldiler. İlk gün tanışma ve isteme ikinci gün nişan gibi düşündük.

İlk gün geldiler bize. Oturdular,tabi babamın surat bir karış, Allahtan annem bir kaç eş dost daha çağırmıştı,ortam yumuşasın diye. Saatlerce oturdular, hiç kız isteme yok. Bizde de adetmiş, kız istenip tamam verdim denmeden çay kahve hiç bir şey verilmezmiş.

Sonra ben eltimi çağırdım mutafağa beni istemeyecek misiniz dedim, kayınvalidem de geldi. Meğerse iletişim kopukluğu olmuş, onlar ilk akşam tanışalım diye düşünmüşler. Biz çay kahve vermeyince mecbur istediler :) Zorla istettim kendimi.
Sonra gelsin kahveler,gitsin çaylar,kekler,börekler. Tabi sevdiceğimin kahvesi bol tuzlu.

Ama bunlar istemeyeceğiz ilk gün diye çikolata çiçek getirmemişler, bir kutu baklava getirmişler, ondan da ikram ettik.

Ertesi akşam nişan için hazırlandık. Ekstra bir şey yapmadık. Yüzüklerimizi,bohçalarımızı önceden hazır etmiştik, evde nişan yaptık,epey kalabalıktık. Annemle biz kocaman bir pasta yaptırdık, üzerinde isimlerimizin yazdığı. Ben sade siyah bir elbise giydim (nişanda siyah giyilmez dediler ama) saçlarıma maşa yaptırdım. Sonra da yüzüklerimizi taktık.

Ertesi sabah da ben onlarla kalktım Trabzon'a gittim. Okulum hala devam ediyordu.

Şİmdi yaklaşık 6 aydır nişanlıyız ve düğünümüze daha 9 ay var.

ne güzel anlatmıssın canım peki nası gidiyo nişanlılık sence sevgililik mi daha iyi yoksa nişanlı olmak mı?
 
ne güzel anlatmıssın canım peki nası gidiyo nişanlılık sence sevgililik mi daha iyi yoksa nişanlı olmak mı?

Karar vermesi zor bence, ama kocanla koyniş koyniş uyumanın yolu nişanlı olmaktan geçiyor. O yüzden nişanlılık döneminin evlilik hazırlıkları çok güzel. Çok tatlı telaşlar oluyor, henüz pek bi telaşlı olmasam da var biraz işte. Balayının hayalini kurmak çok güzel. Sevgiliyken nişanlanmadan önce evlilik falan hayal gibi geliyordu, nişanlanınca artık gerçekleşeceğine dair umudun oluyor.

Gezip tozma rahat etme açısından dersen eğer bizim için hiç bir şey farketmedi, 2 yıldır beraberiz toplamda. Sadece sevgililiğimizin ilk 6 ayında aynı şehirde yaşayabildik.

Ama benim sevgilim olduğunu ailem en baştan beri biliyordu, nişanlanınca içim daha da rahat etti, çünkü gizli gizli bir şeyler yapmayı hiç sevmiyordum.
 
Karar vermesi zor bence, ama kocanla koyniş koyniş uyumanın yolu nişanlı olmaktan geçiyor. O yüzden nişanlılık döneminin evlilik hazırlıkları çok güzel. Çok tatlı telaşlar oluyor, henüz pek bi telaşlı olmasam da var biraz işte. Balayının hayalini kurmak çok güzel. Sevgiliyken nişanlanmadan önce evlilik falan hayal gibi geliyordu, nişanlanınca artık gerçekleşeceğine dair umudun oluyor.

Gezip tozma rahat etme açısından dersen eğer bizim için hiç bir şey farketmedi, 2 yıldır beraberiz toplamda. Sadece sevgililiğimizin ilk 6 ayında aynı şehirde yaşayabildik.

Ama benim sevgilim olduğunu ailem en baştan beri biliyordu, nişanlanınca içim daha da rahat etti, çünkü gizli gizli bir şeyler yapmayı hiç sevmiyordum.

kesinlikle nişanlı olmak coğu açıdan ilişkiye rahatlık getiriyo bi kere evine girip cıkabiliyo herkesin herseyden haberi oluyo gizli saklı yok :) ya ama işte bazıları gözümüzü korkutuyo sakın nişanlılığı uzun tutmayın herkes herseye karısıyo gözler diken gibi üstünüzde falan :26: herseye iyi yönünden bakmak lazım galiba :31:
 
kesinlikle nişanlı olmak coğu açıdan ilişkiye rahatlık getiriyo bi kere evine girip cıkabiliyo herkesin herseyden haberi oluyo gizli saklı yok :) ya ama işte bazıları gözümüzü korkutuyo sakın nişanlılığı uzun tutmayın herkes herseye karısıyo gözler diken gibi üstünüzde falan :26: herseye iyi yönünden bakmak lazım galiba :31:

Canım bende uzun tutulmasından taraf değilim zaten artık görücüye usulü kalmadı pek kim bilir kaç yıl sevip evlilik hayaliyle yasıyorlar o yüzden Uzun tutulmamalı diye düşünüyorum ama günümüz şartları malum okullar askerlikler falan ister istemez uzuyor :(( :)
 
Canım bende uzun tutulmasından taraf değilim zaten artık görücüye usulü kalmadı pek kim bilir kaç yıl sevip evlilik hayaliyle yasıyorlar o yüzden Uzun tutulmamalı diye düşünüyorum ama günümüz şartları malum okullar askerlikler falan ister istemez uzuyor :(( :)

şu okul askerlik herseyi maffediyo zaten :14:
 
kesinlikle nişanlı olmak coğu açıdan ilişkiye rahatlık getiriyo bi kere evine girip cıkabiliyo herkesin herseyden haberi oluyo gizli saklı yok :) ya ama işte bazıları gözümüzü korkutuyo sakın nişanlılığı uzun tutmayın herkes herseye karısıyo gözler diken gibi üstünüzde falan :26: herseye iyi yönünden bakmak lazım galiba :31:

ama o da bir gerçek yani, nişanlılık uzadıkça akıl veren de çok oluyor.
 
Back