Evet sonunda fırsatını bulup bende yazıyorum hikayemizi...
Doğum tarihimiz belli olmuştu artık 18.01.2011 kızım ters durduğu için mecburen sezeryan olucaktım.
günler bir türlü geçmek bilmiyordu benim için.kendime iş çıkartıp duruyordum zaman çabuk geçsin diye.
Derken büyük gün geldi çattı.eşimde bnde o kadar heyecanlıydıkki bebeğimize kavuşmamıza artık sadece saatler kalmıştı.o gece iki kişi olarak yattığımız son geceydi,birbirimize sarılarak uyuduk.Sabah saat 5:30 du kalktığımda uyuyamamıştım heyecandan boş boş oturdum durdum. Daha sonra ılık bi duş alıp,saçımı fönledim ve eşimi uyandırdım.Artık saat 7:30 du evden çıkma vakti gelmişti.yolda giderken ikimizde hiç konuşmadık sessiz sessiz gittik hastaneye.Vardığımızda hastanedekiler bizi bekliyolardı hemen odamıza çıktık.bi kaç soru vs den sonra önlüğümü getirdiler,damar yolumu açtılar.9 ay boyunca geçmek bilmeyen günlerden sonra zman su gibi akıp geçiyodu herşey o kadar çabuk ilerliyoduki içimi heyecandan çok korku kaplamaya başladı.
sonra bi baktım sedyeyi getirdiler artık gitme vakti gelmişti kendimi daha fazla tutamadım ve başladım ağlamaya annemi,babamı ve en son ağlaya ağlaya eşimi öptüm ve ayrıldım onlardan.Ameliyathaneye geldiğimizde buz gibiydi herkes benle konuşuyor moral vermeye çalışıyolar,anestezi doktoru belimden iğneyi yaparken doktorumda elimi tutup bak burcu canın yanarsa sende bana vur tamammı diyip beni güldürmeye çalışıyodu.ama ben robot gibiydim karşılık vermiyodum.
sonra beni masaya yatırdılar belimden aşağısını hissetmiyodum yani dokunduklarını hissediyorum ama acı hissetmiyodum.önümü kapattılar yeşil bi önlükle.Artık anlamıştım başladıklarına bana soru soruyolar bi yandan bebeğinin ismini ne koyucaksın diye bende onlara kesmeye başladınız demi ondan beni konuşturuyosunuz oyalanayım diye dedim hepsi birden güldüler bana tabi sonra bnde kendi halime güldüm.
Sonra doktorumun çok az kaldı burcu sabret demesiyle karnımda şiddetli bi acı hissetmem bir oldu.canından can gitmek buymuş demekki.
Veeeeee bi ağlama sesi bebeğim doğmuştu artık nasıl tatlıydı hemen öptüm, kokladım ve götürdüler bebeğimi o aradada beni uyutmuşlar dikiş atarken.uyandığımda ayılma odasındaydım kurduğum ilk cümle bebeğim nerde demek oldu.merak etme çok sağlıklı ve tatlı bi bebek odana çıkardılar şimdi sende gitceksin yanına dediler.sonra sedyeyle odama götürdüler.
odada annem,babam ve kucağında bebeğimizle eşim karşıladılar beni sulugöz ben tekrar başladım ağlamaya.kucağıma aldım,emzirdim o kadarr güzel bir duyguymuşki annelik Allah herkese nasip etsin inşallah...
Evet işte kızlar buda kızım DURUYLA bizim hikayemiz.