2010 Nisan Annelerinin Doğum Hikayeleri

selam 2010 nisan anneleri hepinize kucak dolusu sevgiler.bu başlığı ne zamandan beri açmak istedim ama fırsat bulamadım.9 aylık uzun, bazen yorucu bazen sıkıcı bazen ağlayarak bazen gülerek ne günler geçirdik.açık konuşmak gerekirse en sıkıldığım günlerde aşerdiğim canım hataydan kara lahana çektiği günlerde oturup sizlerle sohbet etmek çok zevkliydi.kayınvalidelerimizi çekiştirdiğimiz günler.eşlerimize kızdığımız günler.karın ağrıları.mide yanmaları daha neler neler.ne olursa olsun son derece güzel günlerdi ve yaşanması gerekiyordu bu güzelliklerin belki zorluklarında.
uzun bir serüven bitti.ben finalimizi nasıl yaptığımızı anlatalım istiyorum bu başlık altında.hepimizin herkez gibi son derece heyecan ve korku dolu ama sonunda mutluluktan uçtuğumuz güzel bir hikayemiz oldu.hani hep anlattılarya bazen korktuk bazen cesaretlendik etrafımızdakilerden duyduklarımızla.hep dedimki doğurduktan sonra korkunç şeyler yaşasamda hep güzelliklerini anlatıcam doğumumun.
bende sizler gibi nisan annesi olmaya hazırlandım ve nisan annesi oldum.beklenen tarihimiz 18 nisandı ama ben sezeryana karar verip 10 nisana gün almıştım.cumartesi günüydü 10 nisan.bir hafta öncesinde açıköğretim sınavlarında salon başkanı olarak görev yaptım ve çok korkmuştum doğuruverecem diye.sancı neredeyse hiç olmadı bende çok az oluyordu ama bağırsaklarım bozuldu diyordum.bir yandan da korkuyordum.10 nisandan önce bebeğim gelmek isterse karnım tok olursa szeryan olmazsam normal doğumu yapamazsam ne yaparım diye.çünkü kız çocukları erken doğar fikrini iyice benimsemiştim.günlerden perşembe girmişti.annem sabah saat 6 gibi gelicekti.yani sezeryandan 3 gün önce son hazırlıkları yapıcaktık beraber.o gece o kadar şimşek çaktıki gece saat 3-3,5 da uyandım ama çok korktum şimşekten.bir yandanda annem geliyor yolda bişey olurmu diye korktum çok kötü.sonra uykuya daldım tekrar.gece yatakta gebe karnımla dönmek o kadar zorduki.ekseriye soluma yatıyordum.nadiren ve kısa süreli sağ tarafıma.gece o kadar korkmuştumki şimşekten hep eşimden tarafa yattım soluma.sağıma dönerken uyandım 2 gecedirde emiklerim çatırdıyordu kalça emiklerim geceleyin dönerken yatakta.
neyse sağ tarafıma dönerken bir akıntı hissettim.normal akıntı sandım ama döndüm ve bu akıntının yoğunluğunu farkettim hafifçe doğrulmaya çalıştım.ağıntı sanki şelale oldu ve boşalmaya başladı.odamız karanlıktı eşime seslendim.kalk kalk suyum geldi dedim.eşim çok zor şekilde uyandı ve inanmak istemedi hayır dedi hani dedi.ya dedim çok fena inan bana dedim ışığı yak ne olur dedim.hasta bezini getir ne olursun yalvarırım çok fenayım dedim.hemen ışığı yaktı hasta bezini getirdi ve gördüki gerçekten suyum gelmiş.
sezeryana hazırlanıp 3 gün önce yakalanmış biri olarak çok acemiydim.doktorum ne bu konuda çok geniş bilgi verdi nede çatı muayenesi yapmıştı.çok korkuyordum.titremeye başladım.bir yandan titriyordum bir yandan altıma hasta bezlerini doldurdum.o kadar şiddetliydiki devinmedim yerimden.garip olan hiç sancım yoktu.hemde hiç.hemen doktorumu aradım alt komşumu çağırdım.doktor sabaha kadar beklememi ve dinlenmemi söyledi.sancım gelirse dedim.hemen gelirsin dedi.yatağın üstünde gecenin saat 4:45-5:00 arasında bacaklarımı sımsıkı kapatmış korkudan tirtir titriyordum.bir saat sonra annem gelicekti.eşimin otogara gidip onu alması gerekiyordu.alt komşum geldi.wc ye gitmem gerekiyor dedim.aaa dedi sancın başladı.o (afedersiniz) kaka yapma isteği doğumun başlangıcı dedi.yürürsen normal doğum yaparsın.istersen kalk yürü dedi.korkudan değil yürümek devinemiyordum.saat 5 di ve 3 saatte aceba doğururmuydum.normal doğumdan o kadar korkuyordumki.
zaman geçmek bilmiyordu eşim başımda ben bir yandan korkuyor ve titriyordum eşimde belli etmiyordu ama çok korkuyordu.doğum bildiğim sancıyla başlardı ama benimki suyla başlamıştı.elif su'yun suyu :) .komşu evine indi.saat 6 oldu.eşim otogara gitmek için evden çıkmadan tekrar komşuyu çağırdı yanıma.annemi ve kaynanama uğrayıp onu aldı.onlar geldiler ben doktoru tekrar aradım oda sen hastaneye geç acilden gir bende geliyorum dedi.annem ve kaynanam eve geldiğinde daha bi tuhaf oldum annem çok heyecanlandı.kaynanam vakti saati dedi.hemen hastaneye gittik.ama ayağa kalkmaya teşebbüs edince bile sular seller gidiyordu maşallah :). zorla indim 7. kattan asansörle.devinmeye korkuyorum normal doğuruverecem sancım olacak bebek kanala inecek diye.arabaya bindim hastaneye gittim nts ye girdim sancı yoktu bebek normaldi derken doktor geldi biz kamerayı içerde birine verdik annemlerle ve eşimle vedalaştım ve ameliyathaneye girdim.komşum orda hemşireydi ve başımdaydı beni hazıladı genel anesteziye aldılar uyurken sondamı takmışlar.uyurken zor olucak diye çok korkmuştum ama hemşirenin narkozu verdim demesiyle benim uyumam bir oldu.gözlerimi açtığımda karnımda ağrı vardı.çok şiddetli değildi ama ben yalvarıyordum eşime ne olur ağrı kesici yapsınlar ağrıyor diye eşime.gözlerim kapalımıydı açıkmıydı bilmiyorum ama hayat çok fluyfu o anda.hemşireler hemen yapamayız ağrı kesiciyi dediler.annem diyorduki kızım bak bebeğin ağlıyor dünyaya geldi bebeğin ama ben o çok şiddetli olmayan ağrıya odaklanmış gibiydim yalvarıyordum ağrı kesici yapsınlar diye.derken açılmaya başladım.hemşirenin biri gelip bacağımdan iğne yaptı.sonra kendime geldim.bebeğimi yanaştırdılar bana onu ilk gördüğüm an çok değişikti ne olduğunu anlayamadığım karmakarışık duygular ama mutluluk ve sevinç dolu final anı.bir final ve yeni bir başlangıç.annem kaynanam alt komşum ve eşim.hepsi yanımda dünya hala flu ama meleğim yanımda sesini duyuyorum ve ona dokunabiliyorum.pamuk prensesim dünyaya geldi ve artık yanımdaydı.canım yanımdaydı canımız ve bir parçamız.
Rabbime (c.c.) şükürler olsun şükürler olsun sonsuz kere tüm isteyenlere nasip etsin dedim bildiğim tüm çocuk sahibi olmak isteyenler için isimleriyle dualar ettim.
ve şimdilerde bu mutluluğun ne kadar artan bir güzellik olduğunu yaşıyorum.şükrüm artıyor hergeçen gün.
şükürler olsun...

Atala cok guzel anlatmissin seviyorum bu dogum hikayelerini a.s
Bebegine ve sana saglikli mutlu omur bir diliyorum

gerçekten de, bebeğini ilk gördüğünde yaşadığın duygular çok karmakarışık. bunu ben mi doğurdum, az evvel karnımdaydı, nasıl nefes alabiliyor, nasıl gözlerini açabiliyor, artık benim parçam değil, kendi yaşayacak ve hatta bu kim, nasıl doğdu böyle binlerce soru aklından hızla geçiyor. ben duvar çarpmışa dönmüştüm kızımı ilk gördüğümde. o ilk görüntüsü aklımdan hiç çıkmaz çok şaşırmıştım. doğuma girdiğimde o kadar karmaşık bir hayata giriyoruz ki, çocuk doğuracağımızı unutuyormuşuz gibi şaşakalmıştım

Canım ALLAH analı babalı buyutsun.. bana ne oluyor bılmıyorum ama berde dogum hıkayesı okusam gözyaşlarımı tutamıyorum.. sanırım hamilelik hormonları :CüvCüv:

RABBİM bizede nasıp etsın hikayelerimizi yazmayı.. hayırlı ve cok mutlu bır şekılde İNŞ...:Saruboceq:

doğum yapmadan en büyük zevkim gözyaşları içinde buradaki hikayeleri okumaktı işte buda bizim hikayemiz teyzeleri...
normal doğum yapmak için hergün dua ettiğim gebeliğimin 39. haftasında bir pazar gün akşam almanyadan gelen eşimin teyzesinin bi akrabasında ilk kez misafiriz kardeşim telefonda ne işin var misafirlikte karnın burnunda doğuracaksın die söylendi bizi gelecek die perde pilavı yapılmış ilk kez tadıyoruz herkes benle dalga geçiyo hadi burdan doğuma gidersin die yemek yeniyor çay içiliyor saat akşam 10 kalkmak üzereyiz annem kayınvalidem ev ahalisi mutfakta sigara içiyor eşim yan odada playstation oynuyor:)) benim içimde bir balon patladı ufak su dolu bi balon dedim galiba bişi oldu ayağa kalktım suyum gelmeye başladı o kadar panik oldumki titriyorum ve ağlıyorum önce mutfağa gittim dedim suyum geldi herkes nasıl ayaklandı görün benden kovadan akar gibi su geliyor (kadının evinide batırdım) sonra eşimin yanına gittim dedim gidiyoruz bu eve sandı ok dedi yavaşça kalkıyo dedim ama eve değil hastaneye bir kalkışı var yerinden görmeyin sonra belime bir şal sarılıyor ve dörtlüleri yakıp çıkıyoruz yola sancım hiç yok dru aradım korkma ılık duş al hastaneye git nöbetçi dr bakacak bende gelicem dedi eve gittik duş aldım valizi aldık hastaneye yolculuk başladı hala sancım yok drum haber vermiş bizi karşıladılar doğumhaneye aldılar nöbetçi dr geldi baktı 2 cm açılma var dedi ama bebeğin başı yerleşmemiş saat pazar akşam 11 beni odaya aldılar nstye bağladılar hafif hafif sancım geliyo dr epidural istiyormusun dedi sancım az ya ,yokkk dedim sabah 4te 3 cm açılma ve korkunç ağrıyla yalvardım epidural die epiduralim yapıldı ağrım geçti doktorum sabah 7 de geldi çünkü açılma hala 3 cm bana suni sancı verilmeye başlandığında ağrılar geri geldi eşim hep başımda sabah saat 9 da 7 cm açılma oldu 9:30 da çatala alındım bebek aşağı inmedi hiç dr vaktimiz kalmadı dedi ve vakum yardımıyla bebeğim 9:50 de dünyaya ses verdi o an bana bakışını görmek (cöm cöm bakıyodu oğluşum) o cılız sesini duymak dünya hazinelerine bedel bunu anladım 3620 gr 54 cm doğdu cennet kokulum buraya kadar herşey süperdi dikişim atıldı odaya çıktık bebiş geldi herkes mutlu ama yarım saat sonra bende korkunç ağrı yıkıyorum ortalığı vakum sırasında damarım patlamış ve iç kanama başlamış hemen ameliyata alındım tüm asistan drlar başımda drum bakmış durum kötü hocasını çağırmış başka hastaneden 1 saat süren ve bana makattan rahme kadar sayısı belli olmayan dikişlere mal olan bir operasyonla hikayemi bitiriyorum şimdi evimizdeyiz çok şükür kötü zamanları unuttuk :))

annelik dünyanın en güzel şeyiymiş allahım herkese nasip etsin en sonunda canım eşime tşkler beni bu kadar sevdiği ve biran bile beni yalnız bırakmadığı için ...

işte bal kızıma giden yoldaki hikayemiz biraz uzun olabilir ama :)))

2004ün temmuz ayında eşimle mutlu bir beraberliğe adım attık ilk yıl biz bebiş istemedik daha sonra istediğimizdede testler her ay negatifi gösteriyordu hep çevredekiler olur olur acele etme demeye başlamışlardı ama benim içime sanki bebeiş için biraz uğraşcağız gibi geliyodu ama bunu eşime söyleyip onuda üzmek istemiyordum 1 ay 2 ay 3 ay derken yok olmuyordu her ay hayal kırıklığı yaşıyordum 6. ayın sonunda bir kadın doğum uzmanına görüşemeye gitmeye karar verdik eşimle gittik bütün testlerimiz temiz çıkmıştı olmamasına engel hiç beişeye yoktu doktorumuzda daha erken olduğunu 1 sene beklenmesi gerketiğini söyleyip bizi eve gönderdi bir sne geçmişti ama yine minik mucizemizden annesine babasına bir haber yoktu sanki her ay bir yıkım yaşıyordum halbuki ilk zamanlarda hiç olmayacağı fiktri aklımdada yoktu artık çevredende yavaş yavaş bebk sormaya başlamışlardı bizde şu an düşünmüyoruzla geçiştiriyorduk oturduğumuz yer küçük olduğu için yine daha sonra doktorumuzun yolunu tuttuk olmadı dedik bekledik olmadı doktorumuz bize aşılama yöntemini anlattı günler alınmıştı aşılamayla işe başlayacaktık daha önce kullandığım ilaçlar hiç bi işe yaramamıştı ilk aşılamamızı olmuştuk doktorumuzun bize test tarihi verdiği günde yine bir hayal kırıklığı yaşadım artık ümidimi yitirmiştim eşimden gizli gizli ağlıyorudm çünkü o asla benim ağlamama dayanamazdı bazen bebk görmeye gittiğimizde gözlerim dola dola bebkleri izlemeye başlamıştım sanki her şey her söz artık bana batar olmuştu çevredekiler artık yıllar geçtikçe daha çok bebk sormaya başlamıştılar artık saklamamınında bir mantığı olmadığına kara veriop gerekn kişilere olmadığını söylemeye başladım ama içim nasıl cıyordu anlatmam etrafta bir sürü patavatsız insan doluydu sanki sana hastalıklı gibi bakan gözler bile vardı en sonunda 5. yılımızın sonunda eşimle hem maddi hem manevi olarka kendimizi hazırladık ve tüp bebk yaptırmaya karar verdik doktorla ilk görüşme için ankaraya gittik ve ordada doktorumuz bize nedensiz infertilite teşhisi koydu olmaması için hiç bir engel olmadığını ve 100 95 olur gözüyle baktığını söylediğinde içim içime sığmıyordu tedavi için doktorumuz bize temmuzu uygun buldu bir kaç iğne ve ilaç verip 1 ay sonraya gelmemişzi söyledi o kadar özenle hiç ilaç içmemiştim bu zaman kadar herşeyi bir kenara not edip harfiyen uyuyordum çünkü sonunda dünyanın en güzel kokusuna sahip olmak vardı temmuzun 6sında tüp bebk merkezimize ilk randevumuza gitmiştik doktorumuz herşeyin istediği gibi olduğunu söylemişti daha sonra 1 ay boyunca hergün gün aşırı merkeze gidip muanemi oluyordum herşey yolunda gidiyordu doktorumuz en son yumurtalarımın artık toplanmak için hzır olduğunu söyledğinde sevincimi anlatamam ama birşey vardı kendi doktorumun o hafta acilen bir konferansa gideceğini söylemesi beni üzmüştü ama transferimi yine orada çalışan çok güvendği arkadaşı mesut bey yapacktı ve bana sakın üzülmemi herşeyin güzel olacağını söylemesi içimi ferahlatmıştı 22 temmuzda transferim gerçekleşti ve ben o ana şahit olmuştum 3 tane minik kuzucuğun göbişime transferini izlemiştim o kadar duygulanmıştımki anlatamam işin en geçmez zamnı gelmişti ağustosun 3nde test günüm gelmişti ama 2 gün öncesinde benim kanamam olmuştu ve ben test yapmayacağım demiştim yine hüsrana uğramıştım eşimin ve bir arkadaşımın ısrarı üzerine hastahaneye gidip kan testi yaptırdım ve sonucun ertesi gün saat 2buçukta çıkacağını söylediler ben ise ilaçlarımı içmekten vzgeçmiştim hala kanamam olduğu için hastahaenede tanıdığım bir arkadaşımada benim gelmeyeceğimi sonucu alıp bana söylemesi için rica etmiştim çünkü hiç ümidim yoktu o gece boyunca zaten nasıl bir gözyaşı akıttım anlatamam artık demiştim bebk olayı benim için bitti demiştim kendi kendime ertesi gün kahvaltımızı ederken eşim bana 2buçukta arayıp bana o güzel haberi vereceğimi söylemişti bende hiç beklme demiştim aramamayacğım demiştim sonuç çünkü olumsuz demiştim ve o saat gelmişti tam saat 3e ç.eyrek kala arkadaşımı aradım ve test sonucumu alıp almadığını sordum ve bana bu test norma dedi bende nasıl normal dedim 2 haftalık hamilesin dedi o an işte minik kızımın içimde olduğunu öğrendiğim 4 ağustosu hiç unutamam telefon elimde kaldı yanlışlık olmasın dedim arkadaşıma yooo gayet normal değerlerle hamilesin dedi o benim tedavi gördüğümü bilmiyormuş o yüzden normal demiş bana:)))) telefonu kapatır kapatmaz ilk olarak eşimi aradım veee eşimin numarası meşguldü sonra annemi aradım anne dedim ben HAMıLEYıM diye bir çığlık attım telefonda anneciğimde bana az sonra arayacağım seni diyor heyecan yaptığım için bebişe bişey olmasın diye telefonu kapatıyorum peşine arıyo heyecan yapmamı söylüyordu ama nerde yapmamaın mümküntımı vardı daha sonra eşimi aradım onada kocaman bir çığlıkla HAMıLEYMıŞıM diyebildim ve eşim sanki diğer odadaymış gibi o kadar çabuk eve geldiki gözlerinin içi resman gülüyordu hafif bir nemlilikle ve ona sarılıp şükürler olsun bebişimiz bizimleymiş diyebildimdaha sonra bizim için her haftası hatta dakikası önem taşıyan 9 ayımız başladı herşeye herşeye o kadar dikkat ediyordumki artık yediğim yemekten giydiğime kadar oturduğum ortama kadar içimde minik mucizemiz vardı şükürler olsun 11 haftamızda doktorumuza ikili test için gittiğimizde kızımız olacağını öğrenmiştik bizim için kız veya erkek hiç farketmezdi yeterki sağlıklı olsun diyorduk doktorumuz 100 95 kız olabileceğini söylediğinde eşimin o gün ne kadar kız olmasını istediğini anlamış oldum ogünden sonra artık herşey pembeydi bizim için ve ondan sonraki aylar öyle hızlı birşekilde geçiyorduki testler şeker yüklemeleri derken 37 haftamıza gelmiştik doktorumuz 2 nisana sezeryan tarhimizi vermişti ama ondan önce 29 martta genel kontrolümüz vardı nst sonuçlarımızda kızımızın kalp atışlarında bir alçalma bir yükselme yaşanıyordu doktorumuz acil yatış işlemimizi verdi ve bizim 2sinde beklediğimiz kızımız daha bir acele etti ve 29 MART tarihinde bizlere rabbimden en güzel hediye olarak gözlerini açtı doktorum spinal sezeryan tarftarıydı ben ise herşeyi ona bırakmıştım ameliyathaneye girmeden gözlerim dolmuştu eşim acilen eve gidip çantalarımızı ve annemleri alıp hastahaneye gelmişti 10 dakika sonrada beni ameliyathaneye götürmek için geldiler işte o an eşimle birbirimize öyle bir sarıldıkki kızıma iyi bak diyebildim sonra annemi babamı yengemi kucaklayıp içeri girdim ortam ilk önce çok soğuk geldi ama daha sonra ekip gelince öyle bir rahtladımki güle oynaya bir operasyon gerçekleşti ve doktorum kızıma az sonra kavuşacağımı söylerek ameliyata başladı bana karnında 3 saniyelik bir baskıdan sonra kızımın gözlerini dünyay açacağını söyledi ve öylede oldu ilk sorum ise neden ağlamıyo oldu ve ilk ağlayış sesi geldi tabi benim gözlerde çeşme gibi ağzımda bir şarkı gibi canım kızım canım benim başka hiç bir kelime gelmiyordu sadece bu sözler ve doğum saati 12:45dediler miniciğim benim getirdiler göğsüme yaklaştırdılar öyle bir sıcaklık ki anlatmam ve daha sonra kızımın üşümemesi için babsına götürceklerini söylediler ve kuzucuğumu sanki benden koparır gibi yukarı çıkardılar ondan 30 dakişkalık ayrılmak bile ban öyle zor geldiki:çok üzgünümartık ne zamn bitecek demeler başladı bende doktorumun işlem tamamdır sesi benim duymuş olduğum en güzel cümleydi çünkü yukarda kızım ve eşimi görecektim ve beni yukarı çıkardıklarında eşim kızımızın başında onu seviyordu ve ilk emiş zamanımız gelmişti hemşirnein o minicik ağzını göğsüme yaklaştırması onun kokusu bambaşka bişeydi rabbim kimseyi evlat hasretiyle sınamasın bütün anne olmak iteyen anne adaylarına bu duyguyu yaşatsın inşallah şimdi kızım 14 günlük ve 14 gündür evimize cennet kokusu yayıldı rabbim kimseyi bu kokudan mahrum etmesin inşallah


bu arada bu öykümüzü 3 gündür yazıyorum çünkü ara ara girebiliyorum kızımdan fırsat buldukca :))))


HOŞGELDıN MıNıK KIZIM HOŞGELDıN ANECıĞıNE BABACIĞINA

biz hikayemizi daha önce doğum öyküleri başlığında yazmıştık burayada kopyaladık teyzoşlar :)))

selam arkadaslar bende 3 hafta once dogum yaptim 8 nisan 2010 16: 56 :) gayet kolaydi hic korktugum gibi olmadi .39. hafta 1. gundeydim hastaneye kontrole gitttik hastane cantamizda yanimizdaydi doktor 1 hafta once cantanida al haftaya gel demisti . kontrolde rahim agzinin henuz yeterince acilmadigini istersem eve gidip sancilarimin suyumun gelmesini bekleyebilecegimi ama istersem hastaneye yatip suni sanciylada dogumu baslatabilecegini soyledi bi hevesle gelmisim geri donmek istemedim tamam dedim ben yatacagim. sabah yatisimi verdi sunu sanci basladi ama kasilma birden artip cocuk strese girince sanciyi hemen kesti baska bi ilac verip bi gece beklemem gerektigini soyledi rahim agzi yumusayip sabaha kadar acilacakti bi gece oyle yattim hastanede agrim sizin cok azdi ertesi sabah doktor gelip suyumu patlatti sular selerr akti sonra epidural igne oldum belden sonra suni sanci damardan cm cm acilma basladi aksam uzeri 4 e kadar 9 cm e ulasti ama tabi ben bu arada tv izliyorum esim yanimda sakalasiyoruz filan vakit geciyor sadece ac kaliyosun iste o biraz skntili oluyor sadece sivi aldim neyse hemsire dogumu basltti ikin sikin pikin derken bebegin basi gozuktu tabi epidurali yedigim icin etkili ikinilmiyor hemsire bi carsaf verdi elime bi ucuna o bi ucuna ben asiliyoruz nefesini tut 10 a kadar say birak tekrar tekrar derken basi iyce cikinca doktor geldi son bi gayretle itt it it derken hooop bebek cikiverdi hemen uzerime attilar babasida gobegini kesti sonra plesenta cikti cok hafif bir dikisim vardi kesmediler zaten cikarken son anda kucuk bisey oldu 2 dikislik dr onu yaparken kizim yanimdaydi sonrasi malum epiduralin etkisi gecti yorgunluk biraz kas agrisi filan 2 gun sonra eve geldik simdi 25 gun oldu bebeisimiz dogali hersey superdi sonuc olarak 30 saatte dogurdum ama aci hic cekmedim bayanlar epiduralsiz sakin dogurmayin yoksa acilarin kadini olursunuz :)

not : amerikada dogum yaptim imkanlar sinirsizdi hastanede hersey en dogal ve en kolay yontemle yapiliyor belki turkiyede yoktur bunlar bilemiyorum

ben doğum hikayelerini okuyamayan biri olarak (ağlamaktan helak oluyordum çünkü) size en içten hislerimle yazacağım. 11 nisan cumartesi günü ben 38+1 iken herşey normal giderken ben dünya kadar yemek bulaşık temizlik falan derken epey yorulmuştum sonra dinlenme zamanı geldi ve biraz dinlendim. derken saat 13:30 da wc ye gittiğimde biraz değişik bi akıntı olduğunu gördüm. hamileliğimin başından beri akıntım vardı ama bu biraz koyu kahverengi ve daha yoğun kıvamlı gibi birşeydi merak ettim. kağıtla da sildim ve az biraz bi kan lekesi geldi. aman yarabbim bu acaba işaret mi dedim ve hemen kk ya girdim ne tesadüf ki ogün kim olduğunu hatırlamıyorum ama biri daha işaretim geldi 2 güne doğurur muyum acaba demiş. ben de hemen sorguya çeker gibi sordum olan biteni anlattım o arkadaş da dahil o an orada bulunanlar işaret olabilir deyince garip bi heyecan duydum halbuki artık 2 haftadır "gel oğlum" modundaydım. hemen elşime söyledim. kayınvalidemi aradım o da sen yarına kadar doğurursun inşallah dedi. fakat herşey o kadar belirsizdi ki. normal istiyordum ama drum beni biraz korkutmuştu. iri bebek omzu takılır sinirleri zedelenir. sen yapamazsın duygusalsın falan diye beni motive edeceğine işin kolayına kaçmak istiyordu. neyse herşey iyi hoştu ama benim ne sancım vardı ne de suyum. heralde bu da öncekiler gibi kanama dedim çünkü çok yorulmuştum. neyse biz eşimle harika birgün geçirdik dinlendik yemek yedik sohbet ettik falan akşam oldu 10 gibi gece film izleyelim dedik film koyduk ben mısır patlattım harika gün devam ediyordu. sonra film bitti ben de olduğum yerde 12 gibi uyuyakaldım eşim de uyandırmamış pc başına geçmiş. derken birden içimden bişey aktığını daha doğrusu boşaldığını hissettim ve ona uyanndım birkaç saniye sonra anladım suyum geliyordu gece saat 01:30 olmuştu. yani işaretten tam 12 saat sonra.eşime seslendim korkudan koltuktan kalkamadım daha da boşalır çocuk ne zaman gelir bilmiyorum acaba doğum başlar mı diye. eşim koşarak geldi yanıma beni kaldırdı ama kalkmamla suyun gelişi daha bir ivme kazandı hemen üstümü değiştirdim eşim kayınvalidemi aradı hastaneye gidiyoruz anne gel diye benim ailem şehir dışında biz de onları aradık hazırlıklı olun sabahtan gelin diye. fakat bana garip bir sakinlik gelmişti eşime de aynı ölçüde heyecan. giyinirken suyum hala geliyordu fakat en ufak sancı yoktu. saat 02:00 de hastanedeydik beni hemen muayene ettiler 3 cm açılmam varmış odaya aldılar üstümü çıkarttırıp doğum önlüğü giydirdiler. hepimiz şoktayız. sonra 02:30 da sancılarım ufak ufak başladı. ama hani ağrılı adet sancısı gibi. fakat 6 dakikada bir geliyordu ama bu zamana kadar okuduğum kitaplar işe yaramıştı ve sancıları karşılayarak acısını azaltabiliyordum. bebeğimin kalp atışları gayet iyiydi çok şükür. sonra saat 5 e doğru sancılar son şiddetine gelmeye başladı artık 2 3 dakikada bir geliyordu ama benim kontrolümden çıkmıştı. eşim kayınvalidem başımda hemşireler sürekli serum takııyorlar ne olduğunu bilmiyorum ama vitamin diyorlar bu arada her sancı gelişine suyum eşlik ediyor hala :)arada bir açılmama bakıyorlar çok güzel sancıların işe yarıyor açılma 6 cm diyorlar ve gidiyorlar ama o sattler nasıl geçti inanın bilmiyorum. bu arada bişey yiyip içmek yasak olduğundan kuruyan boğazmı ve dudaklarımı ıslatılmış peçeteyle siliyorum.06:30 dan itibaren nöbetçi dr bana gelip ıkınmamı söyledi her sancıda ıkın bakalım dediler açılmam 9 cm e ulaşmıştı ama bu ıkınma seansı 1 saati bulunca odada mı doğurucam ben dedim meğer bebeğin saçını görene kadar odada sancı çektiriyorlarmış. en iyisi bu bence de. sabah saat 7 de drum gelmiş ve hala niye bu kadar ısrar ediyorsunuz anlamadım demiş eşim ve kayınvalidem de bu kadar saattir sancı çekiyo herşey de yolunda hala niye sezeryan diyorsunuz demişler. 07:30 da hadi vakit tamam dediler ve beni tekerlekli sandalyeyle doğumhaneye aldılar ama gücüm tükenmişti yorulmuştum sancıdan nasıl doğurucam diye düşünmeye başladım. neyse sancılar gelmeye beni de doğuma hzırlamaya devam ettiler 3 dr 3 hemşire 1 hemşire ben ıkındıkça karnıma bastırıyordu ama dedim ya enerjim tükenmiş gibiydim yapamazsamı düşünmek istemiyordum ama korkmaya başlamıştım bir yandan da bu kadar sancı çektim vazgeçemem diyerdum dr lar da bana destek oldular ama hadi az kaldı ıkın geliyor falan dediler hep neyse sonra benim gücümün tükendiğini görünce dışarıdan bir erkek dr çağırdılar bastırma işini o üstlendi ve 2 ıkınmadan sonra bir gariplik hissettim çıktı heralde başı dedim ve bana sakın ıkınma dediler meğerse başı çıkmış vücudunu çekiyorlarmış o da çıkınca bi ingaaaaaaa sesi geldi o kadar yorgundum ki bu ses bana çok iyi gelmişti. o an sadece "oğlumm annem" diyebildim hemen alıp götrdüler bebeğimi temizleyip giydirdiler bu esnada benim dikişlerim atılıyordu, eşim ve kayınvalidem yanımıza geldiler. sonra odamıza çıktık ve bizim için hayat farklı akmaya başlayacaktı. oğlum bugün 22 günlük ve ömrümden 22 gün hiç bu kadar hızlı ve güzel geçmemişti. rabbime şükürler olsun oğlumu mucizemi bana nasip etti. istyen herkese de nasip etsin inşallah. şimdi içerde uyuyor ve ben her 15 dakikada bir başındayım nefesini kontrol ediyorum bakıyorum ediyorum gece uykusuzluğumuz gazımız herşeyimizi o an unutuyorum kendimce ingaaa diye ağlama sesini anneee diye çıkarttığını düşünüp bir kat daha mutlu oluyorum
çok şükür olsun Allahıma.
biraz uzun oldu ama aslında hissettiklerim bunun gibi 3 sayfa daha ederdi. hep bu anımı yazacağım günü hayal ettim ama çok zormuş özetlemek

fiztac .!.:

selam arkadaslar bende 3 hafta once dogum yaptim 8 nisan 2010 16: 56 :) gayet kolaydi hic korktugum gibi olmadi .39. hafta 1. gundeydim hastaneye kontrole gitttik hastane cantamizda yanimizdaydi doktor 1 hafta once cantanida al haftaya gel demisti . kontrolde rahim agzinin henuz yeterince acilmadigini istersem eve gidip sancilarimin suyumun gelmesini bekleyebilecegimi ama istersem hastaneye yatip suni sanciylada dogumu baslatabilecegini soyledi bi hevesle gelmisim geri donmek istemedim tamam dedim ben yatacagim. sabah yatisimi verdi sunu sanci basladi ama kasilma birden artip cocuk strese girince sanciyi hemen kesti baska bi ilac verip bi gece beklemem gerektigini soyledi rahim agzi yumusayip sabaha kadar acilacakti bi gece oyle yattim hastanede agrim sizin cok azdi ertesi sabah doktor gelip suyumu patlatti sular selerr akti sonra epidural igne oldum belden sonra suni sanci damardan cm cm acilma basladi aksam uzeri 4 e kadar 9 cm e ulasti ama tabi ben bu arada tv izliyorum esim yanimda sakalasiyoruz filan vakit geciyor sadece ac kaliyosun iste o biraz skntili oluyor sadece sivi aldim neyse hemsire dogumu basltti ikin sikin pikin derken bebegin basi gozuktu tabi epidurali yedigim icin etkili ikinilmiyor hemsire bi carsaf verdi elime bi ucuna o bi ucuna ben asiliyoruz nefesini tut 10 a kadar say birak tekrar tekrar derken basi iyce cikinca doktor geldi son bi gayretle itt it it derken hooop bebek cikiverdi hemen uzerime attilar babasida gobegini kesti sonra plesenta cikti cok hafif bir dikisim vardi kesmediler zaten cikarken son anda kucuk bisey oldu 2 dikislik dr onu yaparken kizim yanimdaydi sonrasi malum epiduralin etkisi gecti yorgunluk biraz kas agrisi filan 2 gun sonra eve geldik simdi 25 gun oldu bebeisimiz dogali hersey superdi sonuc olarak 30 saatte dogurdum ama aci hic cekmedim bayanlar epiduralsiz sakin dogurmayin yoksa acilarin kadini olursunuz :)

not : amerikada dogum yaptim imkanlar sinirsizdi hastanede hersey en dogal ve en kolay yontemle yapiliyor belki turkiyede yoktur bunlar bilemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Canım sana katılmıyorum bu konuda! Epiduralsiz ve süper bi doğum yaptım, ben bile hala inanamıyorum. Üstelik bir ilçede ve devlet hastanesinde doğurmama rağmen süper imkanlarla ve süper bir ekiple doğum yaptım.
08.04.2010 da sabah 9 da hastaneye yattım. Bir gün önce doktor kontrolünde artık beklememize gerek yok dedi doktorum, 3cm açılma, sancılar, bebeğin kilosu herşey normal doğumiçin hazır dedi sadece sancılarım düzene girmemişti. Ertsi gün sancılarımı düzene sokmak için rahim açıcı verdi serumla. 9 da yattım, sadece 12 den 2 ye kadar sancı çektim ki çekilebilir bi acı kesinlikle abartmaya gerek yok üstelik annem ve eşimle birlikte özel odamızda yürüyerek ve onların ellerini sıkarak geçirdim bu zaman dilimini tv bile izledim o arada! Ebemiz muayeneye geldiğinde "aaaaaaa gelmiş bebek " dedi. Doğumhaneye götürdüler hemen.2. ıkınışımda kızım geldi.Zaten doğumda acı çekmiyosun hiç, zor kısım sancılar oluyo. 5 ebe doktorum ve öğrenciler vardı doğumda ve çok eğlenceliydi doktorum hemen karnıma koydu kızişkomu.Ben sadece "sen kimsiiiiin?" diyebildim. süper bi duygu. Hastane çıkışımız kırmızıydı ebeler dalga bile geçtiler bizle "vaaay kırmızı donu da varmış bu kızın" diye. Bi de beni tebrik ettiler "keşke herkesin doğumu böyle olsa" dediler . Çok sevindim çünkü çok korkuyodum. Çok az dikişim oldu hiç yatmadım eve gelince hep ayaktaydım hatta oturuyodum bile ufak ufak. sadece o gece kaldık hastanede o da bebişimin topuk kanının alınması için. Doktor onay verdiği sürece herşey uygun yaparsın dediği sürece bence herkes normal doğumu tatmalı. Tabi doktorum da harikaydı benim. Her yönden şanslıydım çok şükür. Allah izin verdi de böyle kolay atlattık kızımla.İnşallah bebek bekleyen arkadaşların hepsinin doğumu da benim ki kadar kolay olur. Ha bu arada annem ve arkadaşlarım çok motive ettiler beni normal için. Onların da büyük payı var.

Zehir .!.:

PDA(epidural) ile normal dogum yaptim ama acilarin kadini oldum canim ,bende dedigin kadar o igneye guvenmistim ama fos cikti bosu bosuna belimden igne oldum keske olmasaydimda bari sancilarim kesilmez 33 saatte DOGURMAZDIM !

Genişletmek için tıkla...

ben de katılıyorum gülsemincim sana epidural olmadım iyi ki de olmamışım şu yazılanları okuyunca 7 8 saatte sancımı da çektim doğumum da oldu acı da dayanılmaz değildi olsaydı şu an burda olmazdım zaten muhtemelen Allah korusun kaydirigubbakcemile3

anneee .!.:

ben de katılıyorum gülsemincim sana epidural olmadım iyi ki de olmamışım şu yazılanları okuyunca 7 8 saatte sancımı da çektim doğumum da oldu acı da dayanılmaz değildi olsaydı şu an burda olmazdım zaten muhtemelen Allah korusun kaydirigubbakcemile3

Genişletmek için tıkla...

sinemcim ne güzel Allah seni 8 saatte kurtarmis ,halbuki ben kendimi moral olarak öyle iyi hazirlamistim ki normal doguma ama hicte umdugum gibi olmadi, berbatti diyebilirim
cektigim sanciyimi anlatiyim,suyumun patlamasindan bilmem kac saat sonra baslatilan ikinmayimi anlatiyim,belimden yapilan lanet ignenin basarisiz olusunu ikinci denemesini ve popo uzeri oturtulup eziyet haline dönüstürülen kateter takimini anlatiyim,uzman anestezistin oflayip puflayip moralmen beni cökerttigini mi anlatiyim,dikislerimin nereye kadar oldugunumu anlatiyimm,dogum sonrasi yürüyemedigimi mi anlatiyim,geceleri hastanede bebegimin durmayisi ve benim oturamayip emzirmenin eziyet oldugunu mu anlatiyim ,off sen söyle hangi birini anlatiyimm mafoldumben

benimde doğum hikayemi anlatma vaktim geldi
evlendikten sonra 8 ay kadar bebek istemedik eşimle hatta her reglim geciktiğimde çok korkardım acaba hamile miyim diye ama zamanla cesaret ettik ve bebek sahibi olmaya karar verdik. çok şükür rabbim aratmadı bize ve istediğim zaman hamile kaldım. ilk aylarımda çok şükür bir sıkıntı yaşamadım bebeğimin gelişimi gayet iyiydi 2 hafta önde görünüyordu ama sorun yok diyordu doktorum. ne zamanki 26. haftaya geldim sıkıntılar başladı doktorlar bebeğin iri olduğunu baş çevresinin büyük olduğunu söyleyip öyle tedirgin ettiler ki hemde bir değil iki değil tam 7 doktorda aynı kanıdaydı. ve benim içinde kabus başladı her hafta kontrole gidiyordum ve nst ye giriyordum erken doğuma hazırlıyordum kendimi çünkü her gittiğim doktor aynı şeyi söylüyordu ve 35. haftaya kadar doğurmada ne zaman doğurursan doğur diyordu doktorum . 35. haftadan itibaren annemlerde kalmaya başladım haftada 2 kere nst ye giriyordum ve iyice ağırlaşmıştım doğru düzgün hareket edemiyordum bile. doğum için annemlere gitmişken bu seferde babam ve ablam rahatsızlandı ve ameliyat olmaya karar verdiler bu sefer herkes aman sakın doğurma demeye başladı zavallı annem kiminle ilgileneceğini şaşırmıştı doğumdan önceki hafta perşembe günü babam ameliyat oldu doğumumdan 2 gün önce de ablam hatta pazartesi günü ablamın ameliyat olduğu gün bende doktor kontrolümü oldum nst de sancım çıktı ve çok halsizdim . o günüde atlattık salı günü annem ve ablam eve geldiler çarşamba günü anneme hiç iyi olmadığımı söylediğimde kontrole gitmeye karar verdik daha 36+6 da idim. bu arada gebeliğim riskli göründüğü için çapa da doğum yapmak istiyordum neyse kontrole gittik ilk önce ultrasona girdim sonra da nst ye ve doktor çatı muayenesine alalım dedi ama o anı hiç unutamıyorum . daha önce gittiğim doktorlar asla normal doğum yapamazsın bebeğin başı büyük demişlerdi.ve çatı muayenem o kadar kötü geçtiki çıktım odadan nasıl ağlıyorum ben hayatta normal doğuramam diye .
neyse doktor yatışını yapalım dedi duruma göre bakarız normal mi sezeryan mı diye o geceyi hastanede geçirdim. üniversite hastanesi olduğu için sabah 6 da doktorlar gelmeye başladı her gelen doktora soruyorum ne zaman doğuma alacaksınız diye daha belli değil dediler en son hocalarıyla geldiler odama ve prof. bugün alalım dedi gittiler ama hala ne zaman alacaklar bilmiyorum . bu arada yanımda sadece annem kalıyor ve saat daha 7 eşim evde. neyse aradım eşimi bugün doğuma alacaklar hemen gel dedim . aradan 10 dk geçmedi hemşire geldi lavman yapmaya ve bende de heyecan başladı tabiki ama öyle mutluydumki bebeğime kavuşacağım diye. önlüğümü giydirdiler ve beklemeye başladım ben zannediyordum ki bi sedye gelecek ve beni götürecekler. ama öyle olmadı hemşire hadi ameliyathaneye iniyoruz dedi üzerimde ameliyat önlüğü sabahlığımla asansörle 9 kat indik . ilk önce nst ye aldılar yine bekle dediler aradan bir yarım saat geçtikten sonra da ameliyathaneye aldılar arkamda sadece annem vardı eşim yetişemedi malesef malum istanbul trafiği
ameliyathaneye girdim başıma anestezist geldi çok tatlı bir kadındı kademe kademe yapacaklarını anlatırken ben yüzümde gülümsemeyle onu dinliyordum nedense hiç heyecanlanmadım ve inanılmaz mutluydum hatta doktorlarda bu duruma şaşırdılar neyse anestezist genel anestezi vereceğini söyledi zaten saymaya başlar başlamaz uyumuşum. gözlerimi açtığımda hissettiğim sadece ağrıydı ve başımda doktor bekliyordu canım çok yanıyor dediğimde parmak ucumda bi aletin olduğunu ona basarsam ağrı kesiciyi alacağımı söyledi sonrasında da direk bebeğimi sordum bebeğimin çok iyi olduğunu ve bütün ameliyathaneyi inlettiğini söyledi ağrılarım biraz diner dinmez hemen ameliyathaneden çıkardılar kapıda annem , yengem eşim herkes beni bekliyordu ve eşime direk bebeğimizi sordum çok güzel dedi ve odaya girerken bebeğim geldi o kadar güzel ve tatlıydı ki o anı hiç unutmuyorum bütün acılarımı unuttum
ve şükrettim rabbime
doğumdan sonra 5 gün hastanede kaldık gebelik te kansızlığım ileri derece de olduğu için bırakmadılar hatta en son gün de çıkarmayı düşünmüyorlardı bütün sorumluluğu aldım ve çıktım
şimdi 48 günlük oldu bebeğim ve yanımda uyuyor her hali bambaşka güzel rabbim isteyen herkese nasip etsin bu duyguyu
bu arada o çok iri denen bebeğim 3.700 gr doğdu ve sağlık problemide yaşamadı. tek sıkıntımız emmek istememesiydi onuda 29 . günde çözdük sabrettim ve başardık çok şükür

Zehir .!.:

sinemcim ne güzel Allah seni 8 saatte kurtarmis ,halbuki ben kendimi moral olarak öyle iyi hazirlamistim ki normal doguma ama hicte umdugum gibi olmadi, berbatti diyebilirim
cektigim sanciyimi anlatiyim,suyumun patlamasindan bilmem kac saat sonra baslatilan ikinmayimi anlatiyim,belimden yapilan lanet ignenin basarisiz olusunu ikinci denemesini ve popo uzeri oturtulup eziyet haline dönüstürülen kateter takimini anlatiyim,uzman anestezistin oflayip puflayip moralmen beni cökerttigini mi anlatiyim,dikislerimin nereye kadar oldugunumu anlatiyimm,dogum sonrasi yürüyemedigimi mi anlatiyim,geceleri hastanede bebegimin durmayisi ve benim oturamayip emzirmenin eziyet oldugunu mu anlatiyim ,off sen söyle hangi birini anlatiyimm mafoldumben

Genişletmek için tıkla...

canım ya çok geçmiş olsun ama bak melek oğlun timuçinin kollarında öneml olan da o

bu arada o çok iri denen bebeğim 3.700 gr doğdu ve sağlık problemide yaşamadı.

Seni cok iyi anliyorum arkadasim bende kontrollere gittigimde bebek biraz buyuktu bide burda sezeryanda yapmiyorlar yurt disinda bende kar kara dusunuyordum nasil normal dogum yapacagim diye bana 35. haftada bebegin kilosunu 3350demislerdi daha 5 haftam varken 4 kiloyu gecer diye dsunduk bizde doktor biraz iri demisti cocuk 3416 gram dogdu bosuna dert edinmisim yani yanilma payi olabiliyor neyse netice onemli olan bebekler saglikli anneler mutlu:)

4 nisan da sabah kalktım hafiften balime ağrı giriodu yarım saatte bi. sonra ondakkada bi gelmaya başladı ama çok hafif adet sancısından daha hafif bi sancı eşim doğuruosun dedi ben yok dedim eşim zorla hastaneye götürdü. güle oynaya gittim hastaneye yolda diomki geri döncez görürsün diom. gittik doktor baktı 8 santim açılma dedi doğumhaneye götürün allaaah ben nasıl korkuom kalbim çıkcak. tekerlekli sandelye geldi diom yok ben iyim kendim giderim. doktor kızım doğuruon otur dedi gittik odaya sui sancı takmadılarmı işte o an benim bittiğim an bi ağrı girdi bağırmamak için dişlerimi sıkıom birden büyük tuvaletim geldi gibi oldu ıkın ıkın sesler ıkındım ıkındım kafası geldi kalbim çok atıodu nefes nefese tamam ıkınma şimdi gövdesini alcam dedi nefes aldım birden viyaklama sesi geldi bak oğlun işte dediler hemen yıkayıp giydirip kucama verdiler ordanda odama gittim bebeğimi emzrdim öpüp kokladım oy kurban oliiim ağzın yiyim onun şimdi 35 günlük.

x_v_b .!.:

4 nisan da sabah kalktım hafiften balime ağrı giriodu yarım saatte bi. sonra ondakkada bi gelmaya başladı ama çok hafif adet sancısından daha hafif bi sancı eşim doğuruosun dedi ben yok dedim eşim zorla hastaneye götürdü. güle oynaya gittim hastaneye yolda diomki geri döncez görürsün diom. gittik doktor baktı 8 santim açılma dedi doğumhaneye götürün allaaah ben nasıl korkuom kalbim çıkcak. tekerlekli sandelye geldi diom yok ben iyim kendim giderim. doktor kızım doğuruon otur dedi gittik odaya sui sancı takmadılarmı işte o an benim bittiğim an bi ağrı girdi bağırmamak için dişlerimi sıkıom birden büyük tuvaletim geldi gibi oldu ıkın ıkın sesler ıkındım ıkındım kafası geldi kalbim çok atıodu nefes nefese tamam ıkınma şimdi gövdesini alcam dedi nefes aldım birden viyaklama sesi geldi bak oğlun işte dediler hemen yıkayıp giydirip kucama verdiler ordanda odama gittim bebeğimi emzrdim öpüp kokladım oy kurban oliiim ağzın yiyim onun şimdi 35 günlük.

Genişletmek için tıkla...

8 cm acilman oldu ve sen hic mi hissetmedin canim :1shok:
benim 3 cm olana kadar hastaneyi yiktim
iste herkeste farkli oluyor ,Allahim herkese seninkisi gibi sancilar nasip etsin insallah
bu arada Allah bagislasin yavrunu uzun ömür versin insallah

fiztac .!.:

bu arada o çok iri denen bebeğim 3.700 gr doğdu ve sağlık problemide yaşamadı.

Seni cok iyi anliyorum arkadasim bende kontrollere gittigimde bebek biraz buyuktu bide burda sezeryanda yapmiyorlar yurt disinda bende kar kara dusunuyordum nasil normal dogum yapacagim diye bana 35. haftada bebegin kilosunu 3350demislerdi daha 5 haftam varken 4 kiloyu gecer diye dsunduk bizde doktor biraz iri demisti cocuk 3416 gram dogdu bosuna dert edinmisim yani yanilma payi olabiliyor neyse netice onemli olan bebekler saglikli anneler mutlu:)

Genişletmek için tıkla...

kesinlikle öyle hayatım ve bütün hamileliğimi zehir etmişlerdi birde
ama dediğin gibi bebekler saglikli anneler mutlukaydirigubbakcemile5

bebekleri çocukları hiç ayırt etmeden deli gibi severdim.hep bebek aşkı vardı içimde.kendi bebeğimin hayalini kurdum yıllarca..bi yandan da korkuyordum bu kadar heves bu kadar istek karşılıksız çıkarmı diye?allahım sen aratma dedim hep dualarımda..eşimle evliliğimizin daha ilk ayında hamile kaldım.plansız bi hamilelikti ama benim için mucize gibiydi çıldırdım mutluluktan.bukadar çabuk beklemiyordum hayalini kurduğum bebeğime kavuşmayı..özgürlüğüm cicim ayları filan umrumda değildi artık.artık bebeğim içimdeydi bendeydi doya doya yaşayacaktım onu içimde..uzun bi maratondu bizi bekleyen tadını çıkarttım 9 ayın.hamileliğimde çok rahat geçti çok şükür..sağlıklıydık bebeğimle mutluyduk huzuluyduk birazcıkda sabırsız tabiki.o büyük buluşma için şafak sayıyorduk. hiçbir problem olmamasına rağmen normal doğumdan hep korktum ben.kimse ikna edemedi beni doktorum bile.nihayet 9 nisan için spinal sezeryan için tarih aldık.o gece hiç uyumadım hep bebeğimin hayalini kurdum onunla ilk karşılaşmamızı,kokusunu,kime benzediğini..inanamıordum saatler sonra kollarımda olacağına..ve sabah saat 9 da hastanin yolunu tuttuk.annem görümcem eşim eltim ben gittik.korku heyecan sevinç tarifsiz duygular içindeydim.hemşireler gelip hemen serum taktılar.bu serumlar bitmeden ameliyata girmeyeceksin dediler.allahım dedim bian önce bitsin bu heyecan korku kavuşayım oğluma..saat 11 de hemşire tekrar geldi ve doktorun geldi hazırmısın dedi bana.başımdan aşağı kaynar su döküldü sanki o yeşil önlüğü giyip anneme ve eşime sarılıp ameliyathaneye çıktım.eşim elimi hiç bırakmadı ağlıordum ama ağladığımdan haberim bile yoktu.doktorumla beraber ameliyathaneye alındım.yaşlı bi anesitezi uzmanı beni karşıladı.anladı sanırım korkak halimden hiç korkma güle oynaya kavuşacaksın oğluna dedi.cenin pozisyonu almamı istedi ve belimden incecik bi iğne yaptı.fazla acı hissetmedim ama anında uyuşmaya başladım.hemen yatırıdlar ellerimi iki yandan bağlayıp sonda taktılar.o ara tabi bisürü soru soruyolar bana sakinleşmem için.şuan hiçbirini hatırlamıorum:))doktorum benimle sohbet etmeye dewam ederken noluyo dedim hiçç daha bişe olduğu yok dezenfekte edioruz dedi.o anda kalp atışlarımı ağzımın içinde hissediordum inanılmaz başım zonkluyo dedim normal panik yapma tavana bak dediler.sürekli tansiyonum ölçülüordu yanımda bebek hemşiresi bi bayan elimden tutup sorular soruyodu gülüodu bana sürekli.doktorum gülümseyerek hayriyecim eşinle nasıl tanıştın anlatsana dedi halim yoktu ama bişeler anlattım sanırım o anda eşimin yardımcı asistana verdiği fotoğraf makinasının flaşının patladığını gördüm noluyo dememle bebeğimle karşılaştım.şoktaydım,yıllardır hayalini kurduğum bebeğim karşımdaydı.minicik savunmasız ağlayan bi bebek..benim bebeğim.tarfiszi bi duyguydu.ağlamaya başladım.inanamıordum o an sonsuz kere allaha şükrettim ve bu duyguyu her isteyene yaşatması için dua ettim.gözlerimi alamadım bebeğimden. kesilip biçilmem önemli değildiydi artık.dünya gözüyle bebeğimi görmüştüm ya artık hiçbişeyin önemi yoktu.bebeğimi temizleyip kapıda bekleyen eşim annem görümcemin yanına götürdüler.ben sanırım bi yarım saat daha ameliyatta kaldım.ameliyathaneden çıktığımda ilk canım babamı gördüm ağlıodu canım babam.ellerimden tuttu sıkı sıkı.kızım iyimisin dedi ben iyiyim bebeğim iyimi dedim.o evladını düşünürken ben de evladımı düşünüordum.bebeğim beni odamızda bekliordu babasıyla birlikte.hemen kucağıma aldım kokusunu çektim içime.uzun uzun baktım baktım doyamadım.. hergün onunla olacağımı düşünerek sevindim durdum kendim kendime o artık benimdi.benimle olacaktı hep..allaha tekrar sonsuz şükürler ettim..

doğumdan 8 saat sonra sonda mı çıkardılar zorda olsa ayağa kalktım tuvalete kendim gittim.ilk akşam gazımda çıktı zaten.inanılmaz rahat oldu doğumum ve sonrası.ağrı kesici sadece 2 kez vurdular.dayanılmaz ağrılarım olmadı.bol su içtim doktorumun da tavsiyesiyle.ertesi günde taburcu oldum.eve geldiğimde sadece dinlenmek için yattım onda da canım her sıkıldığında kalktım oturdum evdekilerle.bebeğimde sağlıklı fakat biraz küçük doğdu.2.750 49 cm doğdu kuzum.çok şükürkü çabuk toparlandık şuan ikimizde çok iyiyiz.allah herkeze hayırlı sağlıklı doğumlar nasip etsin..