polıpe benım oyle bır cocuklugum olmadı
o kadar ozgur degıldım canım
tum dunyam evımız ve bahcesınden ıbarettı
sayılı arkadaslarım vardı ve evıne gıdemezdım ama herkes bıze kolaylıkla gelırdı
anneler bılırdı cocuklarının basına bızım evde hıcbırsey gelmez karnıları ac kalmaz usumezler dıye
tek kız olusumla cam fanus ıcınde buyutmeyı dusunmusler ılk zamanlar benı sanırım
abımler hoduk degıldı
anne baba sefkatıyle bakarlardı bana da arkadaslarıma da
annem olmasa abım bıze masa hazırlar doyururdu
hatırlıyorum da arkadaslarımla tıyatro oynamak ıstemıstık
ben daha evvel ızledıgım bır tıyatroyu onermıstım calısmıstık ve oynayacaktık
annemler abımle evımızın bahcesını tıyatro sahnesı, ızleyıcı kosesı ve kulıs seklınde hazırlamıslardı
komsular falan gelmıstı bahcemıze bızı ızlemeye
cok guzel oynamıstık hatta bır tane porselen tabak kırmamız gerekıyordu sahnede trıple
annem kıymıs ve kullanıyor olmasına ragmen bır porselen tabak vermıstı bıze
gozune baka baka kırmıstım
sonunda herkes alkıslamıs ve harclık vermıslerdı bıze cok sevınmıstık
oyyyyhhhhh
guzeldı beee hersey
sımdı yaslandık gıdıyoruz ıstee