ayh bu bir rüya gibiydi.. internetten tanıştığım biriyle yaşadığım şehirde buluşmak. en son yıllar önce deli gençlik çağımda yaptığım ve bir daha da yapmadığım bir tecrübeydi bu.
evet bir forumda biriyle sohbet etmek ve birsürü ortak noktanın olması sonra bunu karşılıklı yazışarak değil de konuşarak, hatta gerektiğinde temas ederek gercekleştirmek. üstelik 1 gün arayla doğan bebiklerimiz yanımızdayken. fakat malesef saatlerimiz kısıtlıyken ve sıkılan bir eş ve akrabalar eşliğinde.. onlar da haklılar tabii, insan saatlerce ne konuşur ki demişlerdir belki. ama bize sorsan daha kaç saatler konuşmak, kaç defa daha emzirmek ve alt değiştirmek isterdik..
aslında haftalar önceden haber vermişti ademelcim geleceğini. ama işte o zamanlar deli gibi yoğun olan ben bir türlü kestiremiyordum o geldiğinde işlerden nasıl kaçacağımı. nitekim buluşacağımız gün geldiğinde yine uzun ve mühim bir toplantı vardı. hayatımda ilk defa cep telefonundaki toplantı seçeneğinin ne işe yaradığını keşfettim sayesinde. cünkü heyecanla beklediğim telefonlarım olmamıştı ki hiç. yani en azından kapalıyken arayanları açınca öğrendiğimde geç de olsa dönebiliyordum ve bu telafisi olmayan şeylere pek sebep olmuyordu. ama bu sefer farklıydı. ademel her an arayabilir ve planımız şu diyebilirdi. telefonu toplantıya ayarladım ve başladım heyecanla beklemeye. derken çok geçmeden bir mesaj geldi ve dikkatleri dağılmasın diye telefonunu toplantıya ayarlayan ben öyle bir patırtıyla kalktım ve çıktım ki odadan aslında pek de bi esprisi kalmamıştı bu sessizlik çabalarının.. telefonlaştık ve apar topar çıktım yola. binlerce kez gectiğim yollar ilk defa bu kadar uzun geldi bana. çok heyecanlydım vallahi.. nihayet geldim buluşacağımız avm ye. daha önce fotograflarını gördüğüm için hemen tanıdım ve el salladım ademele.. o da koşturaraktan yanıma geldi. ben kızımı ve arabasını hazırladım ve eşi ile ahmet doruk un yanına doğru yola koyulduk. buluştugumuz yer açık bir avm oldugundan ve ogün de inanılmaz sıcak bir gün oldugundan dolayı biyerlere oturmaya karar verdik. o bol çikolatalı bir profiterol yedi bense kuru poğaca. cünkü gerçekten karnım acıkmaya başlamıştı. ne de olsa öğlen olmak üzereydi. sonra çok içten çok samimi bir şekilde konuştuk, sohbet ettik. hiç hayal kırıklıgına uğramadım açıkçası. hep olumlu şeyler hayal etmiş ve beklemiştim, hepsi de fazlasıyla mevcuttu arkdaşımda maşallah. tam sohbetin koyu yerinde dayısının eşi de dahil oldu sohbetimize. onu da çok sıcakkanlı buldugumu söylemeden gecemeyeceğim acıkçası. gerci gelişi ademelimin eşi tarafından küçük bir uyarı tadındaydı ama olsun biz onu da muhabbetin tatlılığına katıp asli görevini unutturduk:)) sonra bizim minikler birer birer pırtlatmaya başladılar. önce ademel girdi bakım odasına, sonra ben. sonra tekrar ademel cünkü ahmet doruk onu kandırmıştı. önce yapar gibi pırtlatıp asıl bombayı sonra patlatmıştı. emzirme odası denilen yer neredeyse bizim banyo tezgahı kadar bir yer oldugu için teker teker altlarını alabildik bebiklerin malesef ve zamanızımız bir çoğu da o emzirme odasında geçti bitti. sonra sıkıldıgını anlatan gözlerle eşi geldi yanımıza. ben de aa foto çekilmeden göndermem valla kızlar bekliyor deyip merasimi başlattım. foto çekilecek bir sahne yoktu etrafta ama pek tabii ki biz kafaları çalıştırop salihabetülün battaniyesini yuvarlak bir sehpanın üstüne serdik ve minikleri sehpanın üstüne yatıtıverdik.. zavallı cocuklar kime bakacaklarını şaşırır vaziyette kameralara poz vermeye calıştılar. ahmet doruk çoook ama çoook tatlıydı. ademelin eşi bir yandan bunları facebook a koymayın haa diyordu. ben de endişeli gözlerle ademele bakıyordum ama ama .. diyerek. onun o tatlı gülüşünü, gülümsemesini, sessizce boşver sen koy tabii demesini unutamıyorum. gercekten çok içten ve samimiydi. işte eşini tanıyan tatlı bir kadın dedim. -aynı beeen
- sonra eşi ile aynı ünv.den ve aynı bölümden mezun oldugumuzu keşfettik. ayaküstü eşi ile bu konuyu da konuştuk. eşi de sağolsun gercekten çok anlayışlı davrandı bize. velhasıl o kadar güzel bir tecrübe oldu ki benim için, kk daki aralık annelerinin hepsi ile gercekten tanışma hayalini bir köşede yanık tuttum bu tecrübe ile.. hiç sönmez inşallah.. ve ademelim inşallah daha uzun sohbet edebileceğimiz bir yerlerde yine buluşur, konuşuruz inşallah.
sonra onlar arabalarına biz de bez almak üzere markete doğru yöneldik.. tadı damagımızda kalan bir gün geçirdik. akşam eşime tüm ayrıntıları nasıl anlattığımı görmeliydiniz. beni mutlu görmek onu da mutlu etti tabii ki. aile boyu mutlu olduk:))))