- 11 Nisan 2016
- 9
- 1
- Konu Sahibi defyduck_defne
- #1
Selam kızlar.Çok çok çok özel bir konuyu açacagım size,başıma ilk defa böyle birşey geldi.Kimseye anlatılmayacak kimsenin duymaması gereken bir konu.O yüzden sizden yorum öneri bekliyorum.
İnşallah uzatmadan özet geçebilirim.Kızlar ben çocukken yazları çoğumuz gibi,okul kapandı mı köyde babaannemin yanında alırdım nefesi.Yazın bağ bahçe arkadaşlar kuzenler vakit geçirirdik.Köyde karayağız ortaboylu böyle bakışları insanın içini delen bir çocuk vardı,benimle aynı yaşıt,köylümüz, çok uzaktan akrabamız hatta..Ben farkederdim bana bakışlarını ama çocuksun aklın ermiyor bu işlere ve hiç aşkta meşkte tarağı olan bir kadın ya da genç kız olmadım zaten.
Neyse her yaz dikerdi gözü bana hiç konuşmadan bakardı,işte arada düğünler olurdu köyde yine böyle o zamanda hiç gözünü kesmeden bakardı.İlk farkettiğim yaşlar 13-14 anca.
Sonra gel zaman git zaman yaşlar 16-17 olunca bu her köye gittiğimde birileriyle haber göndermeye başladı.Ben de okuyorum lisede.Universite hayalim var.Diyordumki cevap olarak,ben okuyorum,okuyacağım,köyde yaşayamam falan derdim,bende ona karşı birşey yok falan derdim.Ama karşıma çıkıp tek laf edemedi hep birileri getirdi haber neyse böyle olumsuz yanıtlar verip reddettim.Sonra 18 yasinda esimle tanistim gorucu usulu evlendik.Ama birşey yoktu içimde bu çocuğa karşı fakat yine de aklımın bir köşesinde kalmıştı.Ara ara aklıma gelirdi acaba ne yapıyor diye o kadar.Koye eskisi gibi gidemiyordum evlenince gidince de görmüyordum artık.Pek sevmedigim benim cocukluk arkdasim vardi, ayni mahallede büyüdüğümüz onunla evlendiğini duydum.Halbuki o kiz da sehirde büyümüştü ama kabul etmiş demek ki,zaten iki sene yaşamışlar köyde sonra şehire göç etmişler.
Neyse benim çok aklımda yokken 20 yıl sonra ortak bir akrabanın düğününde gördüm ben bunu yillar sonra.Bakislar yine aynı delici bakislar.Allah Allah dedim evli barkli adam,benim de evli olduğumu biliyor diye hem kızgın hem hoşuma giden bir his oluştu.Hangi köşeye gecsem görüş mesafeme geçti,özel bir çaba sarfetti kendini göstermek için.
Neyse ara ara ben de baktım,gözlerimi kaçırarak derken düğün bitti.Arabayla en son giderken bir bakışı vardı ki,içim gitti,birşey demek ister gibi,yalvarır gibi bir bakış.Tovbe yarabbim dedim nereden geldim bu düğüne.Tabi sosyal medyadan baktım acaba ne yapiyor,neler paylaşıyor diye.5 yıldır sosyal medya kullanıyordu ve tüm paylaşımları unutamam sözleri,unutamadım şarkıları,işte biyografisinde de"kiminle yaşarsan yaşa aklındakiyle ölürsün"yaziyordu.Yok artık dedim bu ben olamam.Esiyle tek kare fotoğrafi yok falan.Tabi ben üzerime alındim o bakişlardan sonra,bu beni mi kasdediyor diye.Neyse ben böyle incelerken,ben miyim acaba unutamadığı düşüncesiyle öne çıkan fotolara kendi hesabima, Özdemir Asaf in bir sözünün olduğu resmi attım."imkansizmidir sevmek...vs gibi bir sözdü hatırlamıyorum.Başında mı bekliyordun mübarek hemen o da bir söz paylaştı öne çıkanlardan.Bilirsiniz Facebook da öne çıkan fotolar herkese açıktır,arkadaşınız olmayanlarda gorebilir.
Neyse o da sürekli unutamadığı ile ilgili sözler ne bileyim şiirler falan yazmaya başladı buraya.
Ben tabi bakiyoyorum.Huzusuz da olmuyor değilim.Tasi tarağı topluyor tüm hesapları kapatıyorum unutsun görmesin diye.Ama gel gönlüme anlat,merak ediyorum yazık diyorum,tam buldum derken kaybetti ama ne yapabilirim şartlar bunu gerektiriyor diyorum.Hic çirkin birşey olmadan,isimlerimizi bile telaffuz etmeden,görmeden dokunmadan böyle dolaylı yönlerden imalı resimler sözlerle anlatti derdini ve2 ay önce son verdik bu duruma.Tum hesaplari kapali ve asla rahatsız etmiyor şu an.Beni yanlış anlamandan bu tertemiz sevdama zarar vermekten,kendimi değil ama seni dile düşürmekten çok korkuyorum gibi birşey paylaştı en son.
Siz ne yapardınız nasıl tepki verirdiniz şu duruma.
Birsey yok ona karşı bende ama bu sevda karşında taş olsa çiçek açardi herhalde.
İnşallah uzatmadan özet geçebilirim.Kızlar ben çocukken yazları çoğumuz gibi,okul kapandı mı köyde babaannemin yanında alırdım nefesi.Yazın bağ bahçe arkadaşlar kuzenler vakit geçirirdik.Köyde karayağız ortaboylu böyle bakışları insanın içini delen bir çocuk vardı,benimle aynı yaşıt,köylümüz, çok uzaktan akrabamız hatta..Ben farkederdim bana bakışlarını ama çocuksun aklın ermiyor bu işlere ve hiç aşkta meşkte tarağı olan bir kadın ya da genç kız olmadım zaten.
Neyse her yaz dikerdi gözü bana hiç konuşmadan bakardı,işte arada düğünler olurdu köyde yine böyle o zamanda hiç gözünü kesmeden bakardı.İlk farkettiğim yaşlar 13-14 anca.
Sonra gel zaman git zaman yaşlar 16-17 olunca bu her köye gittiğimde birileriyle haber göndermeye başladı.Ben de okuyorum lisede.Universite hayalim var.Diyordumki cevap olarak,ben okuyorum,okuyacağım,köyde yaşayamam falan derdim,bende ona karşı birşey yok falan derdim.Ama karşıma çıkıp tek laf edemedi hep birileri getirdi haber neyse böyle olumsuz yanıtlar verip reddettim.Sonra 18 yasinda esimle tanistim gorucu usulu evlendik.Ama birşey yoktu içimde bu çocuğa karşı fakat yine de aklımın bir köşesinde kalmıştı.Ara ara aklıma gelirdi acaba ne yapıyor diye o kadar.Koye eskisi gibi gidemiyordum evlenince gidince de görmüyordum artık.Pek sevmedigim benim cocukluk arkdasim vardi, ayni mahallede büyüdüğümüz onunla evlendiğini duydum.Halbuki o kiz da sehirde büyümüştü ama kabul etmiş demek ki,zaten iki sene yaşamışlar köyde sonra şehire göç etmişler.
Neyse benim çok aklımda yokken 20 yıl sonra ortak bir akrabanın düğününde gördüm ben bunu yillar sonra.Bakislar yine aynı delici bakislar.Allah Allah dedim evli barkli adam,benim de evli olduğumu biliyor diye hem kızgın hem hoşuma giden bir his oluştu.Hangi köşeye gecsem görüş mesafeme geçti,özel bir çaba sarfetti kendini göstermek için.
Neyse ara ara ben de baktım,gözlerimi kaçırarak derken düğün bitti.Arabayla en son giderken bir bakışı vardı ki,içim gitti,birşey demek ister gibi,yalvarır gibi bir bakış.Tovbe yarabbim dedim nereden geldim bu düğüne.Tabi sosyal medyadan baktım acaba ne yapiyor,neler paylaşıyor diye.5 yıldır sosyal medya kullanıyordu ve tüm paylaşımları unutamam sözleri,unutamadım şarkıları,işte biyografisinde de"kiminle yaşarsan yaşa aklındakiyle ölürsün"yaziyordu.Yok artık dedim bu ben olamam.Esiyle tek kare fotoğrafi yok falan.Tabi ben üzerime alındim o bakişlardan sonra,bu beni mi kasdediyor diye.Neyse ben böyle incelerken,ben miyim acaba unutamadığı düşüncesiyle öne çıkan fotolara kendi hesabima, Özdemir Asaf in bir sözünün olduğu resmi attım."imkansizmidir sevmek...vs gibi bir sözdü hatırlamıyorum.Başında mı bekliyordun mübarek hemen o da bir söz paylaştı öne çıkanlardan.Bilirsiniz Facebook da öne çıkan fotolar herkese açıktır,arkadaşınız olmayanlarda gorebilir.
Neyse o da sürekli unutamadığı ile ilgili sözler ne bileyim şiirler falan yazmaya başladı buraya.
Ben tabi bakiyoyorum.Huzusuz da olmuyor değilim.Tasi tarağı topluyor tüm hesapları kapatıyorum unutsun görmesin diye.Ama gel gönlüme anlat,merak ediyorum yazık diyorum,tam buldum derken kaybetti ama ne yapabilirim şartlar bunu gerektiriyor diyorum.Hic çirkin birşey olmadan,isimlerimizi bile telaffuz etmeden,görmeden dokunmadan böyle dolaylı yönlerden imalı resimler sözlerle anlatti derdini ve2 ay önce son verdik bu duruma.Tum hesaplari kapali ve asla rahatsız etmiyor şu an.Beni yanlış anlamandan bu tertemiz sevdama zarar vermekten,kendimi değil ama seni dile düşürmekten çok korkuyorum gibi birşey paylaştı en son.
Siz ne yapardınız nasıl tepki verirdiniz şu duruma.
Birsey yok ona karşı bende ama bu sevda karşında taş olsa çiçek açardi herhalde.
Son düzenleme:
. neyseeee
