- Konu Sahibi angelalone
- #1
Merhaba arkadaslar.oncelikle yazimi okuyup bana yardimci olursani cok sevinirim.belki anlattiklarim kimi icin cok basit sorunlar gibi gelir.herneyse ben 20 yasindayim ozel bi okulda burslu olrak 2 yillik bi bolumde okuyorum.2.simifa gectim.Tip isterdim cok ama ailem istemedi tekrar hazirlanmami mecbur olarak terxih verdim.simdi cift anadalda kazandim baska bi bolumde ama gelin gorun ki okulumda cok ama cok mutsuzum 
ben ki herseye acik olan ogrenme aski olan kendini gelistirmek icin can atan insandan eser yok artik .Cunku etrafimda kime degerli dediysem hepsinden kazik yedim .Unideki 3 arkadasim kiskancliklari yuz7nden yapmadiklari cirkinlik kalmadi.sinifin en basarilisiyim sinavlarda yardim etmedigim icin yaomadiklari cirkinlik kalmadi.3 ay sonra en yakin dostum dedigim insanla aram acildi ve gercek bi dost olmadigini anlayip arkadasligimi bitrdim.geri kalan 2 dostumlada yeterince aram acildi.Cunku kotu gunlerimde yanimda olmamaya basladilar tek kotu gunum degil hicbir gunde.suan ise bi sohbet edecegim tek bir arkadasim bile yok .bende de biraz sorun var cunku bu saatren sonra kimseyle samimi olamiyorum artik cunku gunun birinde bana kazik atacak diye.Arkamdan vurucak diye.Kimsenin samimiyetine inanamiyorum artik.herkesi yaomacik buluyorum ve bu yuzden de ortamlara girmemeye basladim.Sinifta derseniz bir kafa dengi insan dahi yok herkes birbirinin yuzune gulup arkasindan konusuyorlar.Yani anlayacaginiz ne arkadas olabilcegim insan var ne de ben arkadas olabiliyorum.Duzgun bir insan yok ki.Etrafima bakiyorum ne guzel arkadaslar geziyorlar egleniyorlar gezecek bir arkadasim bile yok oturup bi kahve icip dertlesebilecegim.kimseye guvenemiyorum artik.Okulum yeni acildi ama ben gitmek bile istemiyorum herkes uni cagini en guzel sekilde gecirirken benim en guzel caglarimi iskence olarak gecirmek cok ama cok canimi sikiyor.Sosyal degilim ozguvebim yok .Surekli kendimi baskalariyla kiyasliyorum kiloluyum diyete basladim ama fizigimin boyle gusel olacagina hic inananmiyorum artik etrafimdaki kizlari gordukce.okuldaki kizlar dugune gelir gibi giyiyorlar hepsi tas gibi nerdeys3 ve bende boyle boyle artik gitmek dahi istemiyorum.Cok psikolojim alt oldu kimseye acamiyorum sikintilarimi cunku arkadasim yok.hic bisey basarasim bile yok .Ingilizce kursuna yazilicam onda bile hevesli degilim .kariyerimde iyi bir yerlere gelmek istiyorum 4 yilligia tamamlicam ama sanki bosunaymis gibi hersey.Kendimi gelistirmem falan hersey bosunaymis gibi.digerlerine bakiyorum yurtdisina gidiyolar egitimlerini orda aliyorlar.surekli bi kyaslama durumu ve sonucunda mutsuzluk.Ben napicam arkadaslar.eski halimi istiyorum yok ama olamiyorum.hayat enerjim kayboldu sanki.Psikolog demeyin cunku hicbir sekilde gidemicem imkan yok suan.Kendimi gelistirmek istiyorum boyoe ama yapamiyorum surekli kafamda gelistirince nolcak ki sanki gibisinden.Cok yoruldum artik.ozguvenim o kadr dustu ki bir ortama bile giremiyorum bana laf sokucaklar diye altinda kalicam ya da sessiz kaliyorum ortamlarda cunku ya kafa dengim olmuyorlr ya da iki kelime bulamiyorum.Lutfen arkadaslar yardim edersiniz cok sevinirim.20 li yaslarimda ortda mutsuz mutsuz geziyorum cunku.( ve bunlari kimseye anlatamiyorum bile (
ben ki herseye acik olan ogrenme aski olan kendini gelistirmek icin can atan insandan eser yok artik .Cunku etrafimda kime degerli dediysem hepsinden kazik yedim .Unideki 3 arkadasim kiskancliklari yuz7nden yapmadiklari cirkinlik kalmadi.sinifin en basarilisiyim sinavlarda yardim etmedigim icin yaomadiklari cirkinlik kalmadi.3 ay sonra en yakin dostum dedigim insanla aram acildi ve gercek bi dost olmadigini anlayip arkadasligimi bitrdim.geri kalan 2 dostumlada yeterince aram acildi.Cunku kotu gunlerimde yanimda olmamaya basladilar tek kotu gunum degil hicbir gunde.suan ise bi sohbet edecegim tek bir arkadasim bile yok .bende de biraz sorun var cunku bu saatren sonra kimseyle samimi olamiyorum artik cunku gunun birinde bana kazik atacak diye.Arkamdan vurucak diye.Kimsenin samimiyetine inanamiyorum artik.herkesi yaomacik buluyorum ve bu yuzden de ortamlara girmemeye basladim.Sinifta derseniz bir kafa dengi insan dahi yok herkes birbirinin yuzune gulup arkasindan konusuyorlar.Yani anlayacaginiz ne arkadas olabilcegim insan var ne de ben arkadas olabiliyorum.Duzgun bir insan yok ki.Etrafima bakiyorum ne guzel arkadaslar geziyorlar egleniyorlar gezecek bir arkadasim bile yok oturup bi kahve icip dertlesebilecegim.kimseye guvenemiyorum artik.Okulum yeni acildi ama ben gitmek bile istemiyorum herkes uni cagini en guzel sekilde gecirirken benim en guzel caglarimi iskence olarak gecirmek cok ama cok canimi sikiyor.Sosyal degilim ozguvebim yok .Surekli kendimi baskalariyla kiyasliyorum kiloluyum diyete basladim ama fizigimin boyle gusel olacagina hic inananmiyorum artik etrafimdaki kizlari gordukce.okuldaki kizlar dugune gelir gibi giyiyorlar hepsi tas gibi nerdeys3 ve bende boyle boyle artik gitmek dahi istemiyorum.Cok psikolojim alt oldu kimseye acamiyorum sikintilarimi cunku arkadasim yok.hic bisey basarasim bile yok .Ingilizce kursuna yazilicam onda bile hevesli degilim .kariyerimde iyi bir yerlere gelmek istiyorum 4 yilligia tamamlicam ama sanki bosunaymis gibi hersey.Kendimi gelistirmem falan hersey bosunaymis gibi.digerlerine bakiyorum yurtdisina gidiyolar egitimlerini orda aliyorlar.surekli bi kyaslama durumu ve sonucunda mutsuzluk.Ben napicam arkadaslar.eski halimi istiyorum yok ama olamiyorum.hayat enerjim kayboldu sanki.Psikolog demeyin cunku hicbir sekilde gidemicem imkan yok suan.Kendimi gelistirmek istiyorum boyoe ama yapamiyorum surekli kafamda gelistirince nolcak ki sanki gibisinden.Cok yoruldum artik.ozguvenim o kadr dustu ki bir ortama bile giremiyorum bana laf sokucaklar diye altinda kalicam ya da sessiz kaliyorum ortamlarda cunku ya kafa dengim olmuyorlr ya da iki kelime bulamiyorum.Lutfen arkadaslar yardim edersiniz cok sevinirim.20 li yaslarimda ortda mutsuz mutsuz geziyorum cunku.( ve bunlari kimseye anlatamiyorum bile (
line bir Dostoyevski romanı o en yakın arkadaştan bile yakın gelecek sana. 
