arkadaşlar merhaba,
derdim biraz küçük gibi görünebilir ama artık acayip zorlanmaya başladım.
sanırım oğlum 2 yaş sendromu yaşıyor .
sürekli bir ağlama kucak isteme durumu var ve saat 19.00 de eve varıyoruz ben çalıştığım için akşam alıyorum gündüz kayınvalidem bakıyor allah razı olsun .
ama ben eve girince başlıyor kucak istemeye yemek yapıyorum beraber yapmaya çalışıyoruz inmiyor kucağımdan eşim bizden yarım saat sonra anca gelebiliyor eve o gelene kadar ben en azından yemeği ateşe koymaya çalışıyorum ki çünkü 2. krizimiz baş gösterecek biliyorum ayakkabısını alıp elimizden tutup kapıya gidiyor hadi dışarıya gidelim diye eeee ateşte yemek var mecbur eşim salatayı yapıyor biz de parka gidiyoruz parktan eve gelince başlıyor ağlamaya yahu yeni geldik yavrucuğum diye bana bir sinir geliyor normalde saat 20.30 da yatardı uyku rutini artık bu 21.30 a çıktı çünkü dışarıya gidelim oyun oynayalım kaykaya gidelim diye yırtınıyor resmen başa çıkamadığım için gidiyoruz 21.30 a kadar parkta duruyoruz eşimin de hiç hoşuna gitmiyor bu durum oda artık yaz değil havalar akşam soğuk oluyor hasta olacak diye endişeleniyor ama durmuyor bu krizlerle nasıl başa çıkıyorsunuz cidden biz mi beceriksiziz çocuk bizi parmağında oynatıyor resmen
burada bazı konularda insanlar yazıyor eşim ne bizi dışarı çıkarır nede çocuğumuzu diyorlar çocuk dört duvar arasında büyüyor diye konu açan kadınlar nasıl mümkün olabiliyor gerçekten biz günde 4 5 kez parka gitmek zorundayız köpekleri kedileri sevmeye gidiyoruz benim çocuk neden böyle yaaa çocuğun peşinde koşmaktan ölü gibi yatıyorum eşim kalkıyor gece hayır babasıyla da gitmiyor parka illa ben valla ne yapacağım ben yaa bu süreçte o kadar yorgunum ki iş yerindeki arkadaşlarım bile ne oldu sana ya cin çarpmış gibisin diyorlar normalde hafif makyaj yapmadan işe gitmem 1 haftadır eşofman ile gidiyorum işe iyice saldım ben bu çocukla nasıl başa çıkıcağım kızamıyorum da 20 aylık çocuğa kızılmaz zaten ne yapıcam ben ya
derdim biraz küçük gibi görünebilir ama artık acayip zorlanmaya başladım.
sanırım oğlum 2 yaş sendromu yaşıyor .
sürekli bir ağlama kucak isteme durumu var ve saat 19.00 de eve varıyoruz ben çalıştığım için akşam alıyorum gündüz kayınvalidem bakıyor allah razı olsun .
ama ben eve girince başlıyor kucak istemeye yemek yapıyorum beraber yapmaya çalışıyoruz inmiyor kucağımdan eşim bizden yarım saat sonra anca gelebiliyor eve o gelene kadar ben en azından yemeği ateşe koymaya çalışıyorum ki çünkü 2. krizimiz baş gösterecek biliyorum ayakkabısını alıp elimizden tutup kapıya gidiyor hadi dışarıya gidelim diye eeee ateşte yemek var mecbur eşim salatayı yapıyor biz de parka gidiyoruz parktan eve gelince başlıyor ağlamaya yahu yeni geldik yavrucuğum diye bana bir sinir geliyor normalde saat 20.30 da yatardı uyku rutini artık bu 21.30 a çıktı çünkü dışarıya gidelim oyun oynayalım kaykaya gidelim diye yırtınıyor resmen başa çıkamadığım için gidiyoruz 21.30 a kadar parkta duruyoruz eşimin de hiç hoşuna gitmiyor bu durum oda artık yaz değil havalar akşam soğuk oluyor hasta olacak diye endişeleniyor ama durmuyor bu krizlerle nasıl başa çıkıyorsunuz cidden biz mi beceriksiziz çocuk bizi parmağında oynatıyor resmen
burada bazı konularda insanlar yazıyor eşim ne bizi dışarı çıkarır nede çocuğumuzu diyorlar çocuk dört duvar arasında büyüyor diye konu açan kadınlar nasıl mümkün olabiliyor gerçekten biz günde 4 5 kez parka gitmek zorundayız köpekleri kedileri sevmeye gidiyoruz benim çocuk neden böyle yaaa çocuğun peşinde koşmaktan ölü gibi yatıyorum eşim kalkıyor gece hayır babasıyla da gitmiyor parka illa ben valla ne yapacağım ben yaa bu süreçte o kadar yorgunum ki iş yerindeki arkadaşlarım bile ne oldu sana ya cin çarpmış gibisin diyorlar normalde hafif makyaj yapmadan işe gitmem 1 haftadır eşofman ile gidiyorum işe iyice saldım ben bu çocukla nasıl başa çıkıcağım kızamıyorum da 20 aylık çocuğa kızılmaz zaten ne yapıcam ben ya
binamizda cocugu eve girmeyen bir çocuğu 2 sene once 15 sn de iceri sokunca meshur oldu 
allahim cok dua aldik onumuze çıkar diyorum bende. 
ya biz cumartesi pazar çocuğumuzdan korktuğumuz için sabah 10 da çıkıyoruz evden 21.00 kadar dışardayız evde olursak 
. Cok kucuk olmama ragmen hatirliyorum, inanilmaz zorluk cikartiyordum cunku. Beni sevdiğim birsey teklif ederek eve getirirlerdi. Mesela döner cok severdim, yarin sana döner alacagiz derlerdi ve gercekten alirlardi. Yemekten sonra dondurma, haftasonu jetonlu oyuncak, sevdigim cizgi filmi izlemem icin izin vs. Dogru bir yontem mi bilmiyorum. Evde bir iyi polis birde kotu polis vardi. Dedem her istedigimi yapardi, babaannemin ise sozunun ustune soz soylenmezdi. Babaannem parka yarin gidecegiz diyorsa yarin gidilirdi, dedem de buna uyardi. Ne olursa olsun sanirim bir sure cocuga ayak uydurmak gerekiyor. Allah kolaylık versin
