Yorumları okuyamadım vaktim yok ama hizlica bildiklerimi yazmak istedim.
Bebegim tam 7 ay susmadan ağladı. Goturmedigim profesör kalmadi. Babam da akademisyen, onu araya sokarak normalde hasta kabul etmeyen bolum baskanlarina bile muayene götürdüm. 15 dakikadan uzun uyumazdi ne gece ne de gunduz. Normal bir bebek aglamasi gibi değildi. Sadece alerjisi vardi ama bu kadar aglamaya sebep olmayacaginda hemfikirdi doktorlar. Bir saglik problemi olmadigina emin olununca, uyku egitimi önerildi. O gun hayatimiz değişti. Gece boyu 20 25 30 kere uyanan bebegim, bir gecede deliksiz uykuya gecmisti. 2 kere ben uyandırıp emziriyordum. Bu 1.
2. ise, 2 yasinda kendi istedigi icin halasiyla uyudu. Kesinlikle kandirmadim. Biz eve gidip uyuyacağız, sen burada kalmak istiyor musun diye acıkca anlattık. Cok guzel konuşan bir çocuktu. Kendisi istedi, biz gittik, halasiyla uyudu. Ama gece uyanip ağlamış. Hic aglatmadan hemen getirdiler bize. Malesef o gece kabusumuz başladı.
Gece uyanip saatlerce kendini parcalayarak ağlıyordu ama saatlerce. Kendine vuruyor bana vuruyor, sacini yoluyor, yuzunu tirnakliyor. Korkunc bir uyanma. Kucagina al diyor, aldığım saniyede birak beni yere diye parcalaniyor. Yere biraktigim anda, al beni diyor.
Su getir, su gotur. Mutfaga goturme salona gotur. Salona goturme banyoya götür.
Ustumi ort, neden orttun ac.
Bezimi cikar. Neden çıkardın tak
Herşey ve ayni saniyede herseyin tersi icin aglama. Ama nasıl krizli..
Cok zor gunlerdi cok. Oncelikle ben inancli bir insanim, bu yuzden bebegimin beşiğine dualar koymustum daha dogdugu gün. Biri dedi ki, besikte dua olmaz onlari yuksege kaldır. Beşiğin bas ucuna yuksege astım. O gece butun uyanmalari bitti.
Bir de, ilk uyandığında direk mudahale etmiyordum. Ağlamasının siddetine göre 10 15 dk besikte aglayip enerjisini biraz boşaltmasını bekliyordum. O zaman krizin daha hizli bittigini tecrübe ettim. Belki size faydasi olur
Bebegim tam 7 ay susmadan ağladı. Goturmedigim profesör kalmadi. Babam da akademisyen, onu araya sokarak normalde hasta kabul etmeyen bolum baskanlarina bile muayene götürdüm. 15 dakikadan uzun uyumazdi ne gece ne de gunduz. Normal bir bebek aglamasi gibi değildi. Sadece alerjisi vardi ama bu kadar aglamaya sebep olmayacaginda hemfikirdi doktorlar. Bir saglik problemi olmadigina emin olununca, uyku egitimi önerildi. O gun hayatimiz değişti. Gece boyu 20 25 30 kere uyanan bebegim, bir gecede deliksiz uykuya gecmisti. 2 kere ben uyandırıp emziriyordum. Bu 1.
2. ise, 2 yasinda kendi istedigi icin halasiyla uyudu. Kesinlikle kandirmadim. Biz eve gidip uyuyacağız, sen burada kalmak istiyor musun diye acıkca anlattık. Cok guzel konuşan bir çocuktu. Kendisi istedi, biz gittik, halasiyla uyudu. Ama gece uyanip ağlamış. Hic aglatmadan hemen getirdiler bize. Malesef o gece kabusumuz başladı.
Gece uyanip saatlerce kendini parcalayarak ağlıyordu ama saatlerce. Kendine vuruyor bana vuruyor, sacini yoluyor, yuzunu tirnakliyor. Korkunc bir uyanma. Kucagina al diyor, aldığım saniyede birak beni yere diye parcalaniyor. Yere biraktigim anda, al beni diyor.
Su getir, su gotur. Mutfaga goturme salona gotur. Salona goturme banyoya götür.
Ustumi ort, neden orttun ac.
Bezimi cikar. Neden çıkardın tak
Herşey ve ayni saniyede herseyin tersi icin aglama. Ama nasıl krizli..
Cok zor gunlerdi cok. Oncelikle ben inancli bir insanim, bu yuzden bebegimin beşiğine dualar koymustum daha dogdugu gün. Biri dedi ki, besikte dua olmaz onlari yuksege kaldır. Beşiğin bas ucuna yuksege astım. O gece butun uyanmalari bitti.
Bir de, ilk uyandığında direk mudahale etmiyordum. Ağlamasının siddetine göre 10 15 dk besikte aglayip enerjisini biraz boşaltmasını bekliyordum. O zaman krizin daha hizli bittigini tecrübe ettim. Belki size faydasi olur
