2 aylık bebeğimle psikolojim

Dribbble .!.:

İşte çevremden bu şekilde hisseden güzel annelerimizi görünce çocuk yapma isteğim gittikçe azalıyor yerini iyice korkuya bırakıyor. Sizin yaşadıklarınızı yaşamaya korkuyorum hanımlar. Allah yardımcınız olsun herhalde ben çocuk yapmayanlardan olucam. Sadece eşime üzülüyorum baba olma hissini yaşamak istiyor. Büyük kararsızlıktayım :)

Genişletmek için tıkla...

Öyle düşünmeyin yinede en azından 1 tane olsun bebeğiniz

Mavilerinicinden .!.:

Oğlum 3.5 yaşında şuan ve ben onu tam anlamıyla 9aylıkken falan kabullenmiştim.
Hele ilk 3ay neden böyle bir karar aldım diye düşünüp durmuştum hep
Geçiyor. Sonra bir alışıyorsunuz birbirinize, nefes bile alamıyorsunuz yokken

Yardım alın mutlaka. Eşiniz, anneniz yakınınızda kim varsa bu alışma sürecinde size yardımcı olsunlar ki sizde çabucak atlatın bu süreci.
Ve bu duyguları yaşayan tek siz değilsiniz unutmayın

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız birde ben annemin yanındayım ve yemeğim önüme geliyo çamaşır bulaşık derdim yok sadece bebeğime bakıyorum yinede nankörlük ediyorum psikolojim çok bozulmuş olmalıki bunlara rağmen depresyondayım

Merhaba benimde bebeğim 1.5 aylık ve Almanya da tek başımayım. Eşim uzakta çalıştığı için sadece hafta sonları gelebiliyor. Etrafımda ki herkes bilir çocuklarla bebeklerle aram hiç bir zaman iyi olmadı bu zamana kadar hiç bebek nasıl bakılır görmedim bile etrafımda. Bireyselliğine, kariyerine, sosyal olmaya çok düşkün bir kadındım elimde olsa eve girmezdim. Birisi hadi kalk 3 saat uzaklıkta bir yere gidelim yeni bir yer görelim dese kalkıp koşa koşa giderdim hiç sorgulamadan. Fakat istemeden hamile kaldım korunuyor olmamıza rağmen. Hatta böyle bir şey beklemediğimiz için de öğrenene kadar alkol aldım, sigara içtim, tekne de balıklama atladım, saunaya girdim, ağır ağrı kesici ilaçlar içtim. Tüm bunlara rağmen doktor gelişimi gayet iyi dediği için demek bu dünyaya gelmeyi çok istiyor bu bebek diyerek hamileliğimi sonlandırmadım. Yani bunu söylemem ne kadar doğru bilmiyorum ama hamileyken falan insanlar hep annelik başlamıştır artık sende falan dediğinde kendimi sorguluyordum çünkü bahsettikleri gibi değildi hiç bir şey hissetmiyordum. 8 aylık hamileyken işimi, evimi, ailemi, arkadaşlarımı her şeyimi bırakıp Almanya’ya taşındım eşimin işi sebebiyle. Doğumu Türkiye de yapsam gelmemiz çok uzun sürecekti bebeğim babasız büyümesin dedim ne yalan söyleyeyim şimdi ki aklım olsa o topa girmezdim. Vajinal Doğumdan sonra eşim işten yalnızca 5 gün izin alabildi ve 6. Gün ben ve bebeğim yalnız kalmaya başladık. Eve kapandım dağ başında bir yerde evimiz sokaktan insan geçmiyor akşam 8 den sonra tüm evlerin ışıkları kapanıyor bildiğiniz köy gibi bir hayat. Ben yukarıda yazdığım kadınken böyle bir hayata mahkum oldum ve çok ağır atlatıyorum hala daha atlatabilmiş değilim. Hayatım bitmiş bir daha hiç kimse ile iletişim kuramayacakmışım gibi bir his içimde ki kimseye anlatamıyorum. Evimiz müstakil bebek uyudukça dışarı sigara içmeye çıkıyorum hamileyken bıraktığım sigaraya maalesef bu hafta sonu yeniden başladım çünkü baş edemiyorum. her seferinde üstümü değiştirip diş fırçalıyorum. Stresten sütüm bile gelmiyor allahtan ilk günler sarı süt denilen sütü emzirebildim kendimi onunla avutuyorum. Temmuz başı Türkiye’ye gideceğiz oğlumun vizesi nihayet gelecek ama onda bile içim rahatlamıyor. Ruhuma sığamıyorum ruhumu bırakın eve sığamıyorum. Küçücük bebekle deliler gibi çıkıp saatlerce yürüyorum daha 10 günlüktü çıkmaya başladığımızda. Bazen ona da çok üzülüyorum onu çok bekleyen deliler gibi evlat hasreti çeken normal bir insana denk gelebilirdi ama şansına ben düştüm. O gün eşim evdeyken sigara içmeye çıktım geldiğimde zile bastım ve o an ne fark ettim biliyor musunuz ben çok uzun zamandır yaklaşık 4 aydır bir eve zil çalarak girdim. Bu ne kadar büyük bir şansmış insan hayatında. Biliyorum geçecek geçmese bu kadar anne piyasada yok olup giderdi. Bende sadece geçeceği günü bekliyorum ağlamaktan yüzümde yaralar oluştu artık gözyaşın yüzüme değince yüzüm sızlıyor. Yalnız değilsiniz bunu bilin sadece. Her zaman sizden daha kötü durumlarda olanlar var benim arkadaşım ilk doğum yaptığında bebeğini öldürmek istediğini söylemişti ama şimdi çok mutlu. isterseniz özelden dertleşedebiliriz bana da çok iyi gelir