Yanlış hatırlamıyorsam 3 yaşından sonra konuştuk.
Benim oğlum ile yeğenim arasında 10 ay var. Oğlum 10 ay büyük yeğenimden. Oğlum bir yaşından sonra konuşmaya başladı. Ben tv izletmiyordum, telefon filan hiç vermedim eline, kitaplardan hoşlanmazdı oğlum kitap okuyamadım ona, masal anlatmamdan da hiç hoşlanmazdı, ben doğduğu günden beri hep konuştum, eşimle konuşur gibi herşeyi anlatıyordum ona ciddi bir şekilde, hayvan resimlerini gösterip o hayvanın sesini çıkarırdım çok gülerdi o da yapardı, elimize bir çiçek alıp saatlerce onu incelerdik oğlumla yaprağı kokusu sapı çiçeği anlatırda anlatırdım, dostum gelirdi yapardım iki kahve bir süt alırdım oğlumu kucağıma dostuma derdimki oğlumun gözüne bakarak anlat ben sana cevap veririm.oğlumun gıkı çıkmaz dinler Agu bugu yapardı. Ağzımızı izlerdi konuşurken. Ben bunların hiçbirini erken konuşsun yada konuşsun diye yapmadım.ona gelişiminde yardımcı olmak için yaptım.
Yeğenimin durumu farklıydı oğlumdan. Evde lise ve üniversiteye giden iki abla, anne baba özellikle de anne çok ilgisizdi. Babaanne anneanne ablalar büyüttü yeğenimi. Annesi çoğu zaman o uyurken evden çıkar o uyurken dönerdi. Çocuk bir onunla bir bununla, anneye hasret ortada büyüdü. Ablalar olmadığında anne çocukla uğraşmak istemez dayardı telefonu gözüne. Hani şu konuşma geçmeyen karakterlerin garip sesler çıkardığı animasyonlar varya onları izletirlerdi. Çocuk anne baba abla su filan bile demez o videolarda duyduğu sesleri çıkarırdı sürekli. 3yaş civarı bir hastalık geçirdi yeğenim hastanede yattı o esnada onu gözlemleyen doktorların uyarılarıyla anne baba birşeyler yaptı da çocuk normale döndü.
İlk doğduğu günden beri annesi babası yeğenimi oğlumla kıyaslardı hep. Hatta seninki böyle benimki niye diil aklında bir problem mi var acaba bile demişlerdi.
oysa yeğenimin tek derdi ilgi görmemesi,doğru yönde eğitilmemesi,kıyaslanması ve 7 aylık doğmasıydı.
Çok tatlı bir anne olduğunuza eminim rica ediyorum yanlış anlamayın bu söylediğimi: Lütfen çocuğunuza haksızlık yapmayın.nasıl haksızlık şöyle: hiçbirşey bilmeyen bir bebek o, herşeyi ama herşeyi öğrenmeye çalışıyor,kimini kolaylıkla kimini zorlanarak öğreniyor,sürekli bir çaba içinde ve çok yoruluyor.sizin ondan beklentilerinizin farkında ve stres oluyor, o açıdan haksızlık gibi...doğru anlatabildimmi bilmiyorum. Ona saygı duyun, hazır olduğunda kendine güvendiğinde konuşacak.
Oğlum 3 yaşındayken 5 yaşındaki bir çocuktan çok daha fazla şey biliyordu, konuşuyordu. Herkes derdiki aaaa bu çocuk çok ilerde ama hala altı bezleniyor sen tembelsin herhalde yazık bu çocuğa. Oğlum 4 yaşına yakın bezi bıraktı. Denedim ama zorlamadım onu asla strese sokmadım. Kendi için doğru zamanda hazır olduğunda bıraktı. Hiçkimsenin lafını dikkate almadım. Huzursuz olduğumda doktoruna danıştım.ben üç çocuk büyüttüm şöyle yaptım böyle ettim diyenlerin değil oğlumun gelişimini yapısını bilen doktorun söylediğini kalealdım. Biri burnunu sokmaya çalıştığında biz doktoruyla görüştük en iyisini ben ve doktoru bilir size birşey danışırsam fikrinizi söylersiniz dedim.
Yeğenim için açık bariz hataları olduğu halde annesine babasına hiçbirşey söylemedim, birinin söylemesine de izin vermedim. En fazla yeğenimle ilgilenirlerken diğer yeğenlerimi yani ablalarını uyardım tavsiye verdim.
Siz rahat olun, çocuğunuzda hiçbir sorun yok Maşaallah. Çok uzun yazdım umarım sıkmamışımdır. Allah evladınızı size bağışlasın.