Arkadaşlar hala o günü unutamayız hepimiz değil mi..Ben o gün izmitteki ablamdaydım..Ve sallantıyla gecenin yarısı uyanan bizler neler hissetmiştik değil mi..Tamam diyorsun buraya kadarmış çok şükürki yakınlarımdan kimseyi kaybetmedik ama ya o deprem psikolojisi..bunu yaşayan bilir hadi yaşayanlar bu foruma..:çok üzgünüm:
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
17 ağustos depremini yaşayanlar kulübü..
- Konu Sahibi galisra
- Başlangıç Tarihi
- 18 Kasım 2007
- 2.264
- 137
- 363
- 39
oo gece hayatım boyunca unutamam hereldeee,, bende bursadaydım arkadaşlarr,,we bursadaki bütün camilerde havada yeşil sarıklılar gözükmüşş,, eş dost anlattı hep,,onların dualarıyla ucuz kurtulduk diyorum ben,,nesii anlatılırkii ana baba günüydüü,,yatağımdan kalkamadım sadece oturdum ve izledimm okadarr,, ve belki 3,4 gün arabada yattımm,,,
- 26 Eylül 2007
- 1.814
- 7
- 156
ben adapazarinda ailemle birlikte tatildeydim. pansiyonun merdivenlerinden asagiya nasil indigimi hala hatirlamiyorum. hayatimda yasadigim ilk depremdi. bende gökyüzüne baktim ve gercekten cok yildiz vardi. o gun hayatimin ilklerini yasadim sayilir. ilk defa okadar cok yildizi gordum gokyuzunde ilk defa okadar cok yildizin kaydigina sahit oldum. keske hic sahit olmasaydim 
(( pansiyonun alt katinda bi dükkan vardi ordaki raki siseleri falan kirilmis hep butun cevre raki kokuyordu. :s
mikicim adapazarinda da evliyalarin görüldügü soylenmisti ve hatta deniz cok hafif ikiye bölünmüs. tabi bunlar sadece söylenti ne kadari dogru bilemem.
(( pansiyonun alt katinda bi dükkan vardi ordaki raki siseleri falan kirilmis hep butun cevre raki kokuyordu. :smikicim adapazarinda da evliyalarin görüldügü soylenmisti ve hatta deniz cok hafif ikiye bölünmüs. tabi bunlar sadece söylenti ne kadari dogru bilemem.
herkese büyük gecmis olsun.orada ölenlere allah rahmet etsin.
ben yasamadim o depremi ama, tv de bir görüntü vardi hala aklimda yillardir.
ve her aklima geldiginde gayriihtiyari aglarim.hani o yiyecek yardimlari dagilirken, birisinin ekmege sarilarak aglamasi.
benim icin cok sey ifade ediyor.
tesadüf eseri kurtulduk belki bizde.
ist.da ucagi kacirdigimiz icin bir gün sonrasina biletlerimizi okeylettik.orda bir gece kalmak icin otele giderken, aniden esim yolda,
vazgectim, bu gece burda kalmiyacagim dedi. belki bizide bu ani verilmis karar kurtadi o depremden.
ben yasamadim o depremi ama, tv de bir görüntü vardi hala aklimda yillardir.
ve her aklima geldiginde gayriihtiyari aglarim.hani o yiyecek yardimlari dagilirken, birisinin ekmege sarilarak aglamasi.
benim icin cok sey ifade ediyor.
tesadüf eseri kurtulduk belki bizde.
ist.da ucagi kacirdigimiz icin bir gün sonrasina biletlerimizi okeylettik.orda bir gece kalmak icin otele giderken, aniden esim yolda,
vazgectim, bu gece burda kalmiyacagim dedi. belki bizide bu ani verilmis karar kurtadi o depremden.
neden bilmiyorum ama deprem başlamadan 2-3 dakika önce uyandım, tekrar uyumaya çalışırken bir anda uğultuyla birlikte sallanmaya başladım erkek kardeşim yakınımda olduğu için hemen onun yanına geçtim korumak için üstüne kapanıp dua etmeye başladım. içerden annemin çığlıkları geliyordu. çocuklarım diye bağırıyordu babam da onu sakinleştirmeye çalışıyordu:çok üzgünüm:bitene kadar yerimizden kalkmadık. daha sonra karanlıkta elime ne geçtiyse onu giyip çıktık. o an bir cesaret geldi tekrar eve döndüm battaniye, arabanın anahtarı ve cüzdanları aldım çıktım. herkes çığlık çığlığa bağırıyordu. arabaya binip radyoyu açtım ve haberleri dinlemeye başladık. yalovanın yerle bir oluğunu duyunca kıyamet koptu çünkü amcam, yengem, yiğenlerim ve birkaç akraba oraya tatile gitmişti. bir türlü ulaşamadık. daha sonra onlar arayıp iyi olduklarını söyleyince biraz rahatladık:çok üzgünüm:
ist esenlerde oturuyorduk. üst sokağımızda bir binanın yıkıldığı haberi geldi. hepimiz oraya gittik. kalabalıktan ve karanlıktan hiçbirşey belli olmuyordu. görevliler gelince rahat çalışabilsinler diye geri döndük. ertesi gün o enkazda sınıf arkadaşımın ailesiyle birlikte vefat ettiğini öğrendim. hemde kızı kardeşine anne babayı da birbirlerine sarılmış şekilde çıkarmışlar. o kadar yıkıldım ki uzun süre kendime gelemedim. :çok üzgünüm:
allah bir daha göstermesin ve hepimizi sevdiklerimize bağışlasın inşallahsenağlama. şu an sanki aynı şeyleri tekrar yaşadım gibi geliyor. hatırlamak bile istemiyorumsenağlama
ist esenlerde oturuyorduk. üst sokağımızda bir binanın yıkıldığı haberi geldi. hepimiz oraya gittik. kalabalıktan ve karanlıktan hiçbirşey belli olmuyordu. görevliler gelince rahat çalışabilsinler diye geri döndük. ertesi gün o enkazda sınıf arkadaşımın ailesiyle birlikte vefat ettiğini öğrendim. hemde kızı kardeşine anne babayı da birbirlerine sarılmış şekilde çıkarmışlar. o kadar yıkıldım ki uzun süre kendime gelemedim. :çok üzgünüm:
allah bir daha göstermesin ve hepimizi sevdiklerimize bağışlasın inşallahsenağlama. şu an sanki aynı şeyleri tekrar yaşadım gibi geliyor. hatırlamak bile istemiyorumsenağlama
17 ağustos depremini yaşamadım ama o depremde çok sevdiğim özel birini canımın içini kaybettim acısı hala aynı ayrıca 10 akrabamı ve 4 arkadaşımı senağlama Adana depremini yaşadım hemde kötü yaşadım Allah böyle felaketlerden korusun :çok üzgünüm: her 17 ağustosta kendi kabuğuma çekilirim kimseyle konuşmam :çok üzgünüm: annem babam ayrı o zaman annemle beraber değildim annem izmit'teydi çok şükür rabbim onu korudu bana bağışladı annem izmit'i çok sever ama her bahsi geçtiğinde kötü olur onunda arkadaşları oldu vefat eden :çok üzgünüm: hepsine tekrardan rahmet diliyorum :çok üzgünüm: ve canım seni hiç unutmadım güzel arkadaşım kalbimde aynı gülümsemeyle duruyorsun ve özgül esra çiğdem ali sizlerde hep aklımdasınız senağlama :a015: kötü oldum gece gece :çok üzgünüm: yüce rabbim birdaha yaşatmasın inşallah kimseye böyle acılar :çok üzgünüm: :a015:
H
hayal23
Ziyaretçi
ilk önce depremi yaşayan ve o psikolojiden çıkamayan arkadaşlara geçmiş olsun,yakınlarını kaybedenlerede baş sağlığı diliyorum.hepimiz yaşadık o günü herkezin acısını tüm türkiye olarak paylaştık.17 ağustos günü sabahı babam televizyonu açtığında evdeki herkeze seslenerek yanıma gelin deprem olmuş dediğinde(deprem)kelimesinin acılımını bu kadar yıkıcı ve üzücü boyutunu hiç bilmediğimden resmen şok yaşadım.ben o senelerde bekar olduğum için ailemle antepte televizyondan takip edebiliyordum olanı biteni.çok üzüldüm içimden hep sessiz çığlıklar attım benimde yüreğim yanıyordu.oradakiler benimde akrabam olabilirdi.bizlerde olabilirdik.keşke diyordum keşke gidip yardım edebilsem bir taşda ben kaldırabilsem die.seneler geçti her acı şeylerde olduğu gibi buda unutuldu ama hala yüreğimde atan bir şeyler var.ve buğün kocaelinde(gölcükte)oturuyorum.bu şehre ilk girişte hala sağa sola bakıyordum acaba yıkık bir ev varmı acaba yardım isteyen birileri var mi die.artık siz düşünün nasıl bir psikolojiyse...son olarak şunu diyeceğim allahım bir daha bu acıları yaşatmasın.kendinize iyi bakın...!!!
gercekten çok kotu günlerdi, deprem ve sonrası. İnanır mısınız bilmem biz 17 agustos depremını İzmir'den duyduk. Çok çok sıcaktı babam balkonda, annem balkonun esıgınde bi yerlerde, bende kanepede yatıyordum, tabi biz 3,5-4 sıddetınde hıssettık. sarsıntı ve kusumuzun cırpınısları ile uyandık. İçimize sankı bı yerler yerlebir oldu diye bir sıkıntı çöktü. Sabah tv yı actıgımızda manzara çok çok kotuydu. Allah bir daha böyle felaketler yasatmasın.
bende bu depremi yaşayanlardanım.hatırlamak bile istemiyorum çok kötüydü.ben kızıma hamileydim.
çok uzun sürdü içimden herşey bitti artık dedim.çok şükür bizim can kaybımız olmadı.
ama depremde ölenlere rahmet diliyorum.yakınlarına allah sabırlık versin çok acı allah bi daha yaşatmasın.
çok uzun sürdü içimden herşey bitti artık dedim.çok şükür bizim can kaybımız olmadı.
ama depremde ölenlere rahmet diliyorum.yakınlarına allah sabırlık versin çok acı allah bi daha yaşatmasın.
17 ağustosta İstanbul'daydım,uyumuyordum.Işıkla beraber uğultuya benzer bir sesle irkildim.Deprem olduğunu anlayınca küçük kızImı eşim kucakladı,büyük kızımın odasına giderken bir sağa bir sola vurarak gittim. 7. katta oturduğum için aşağı hemen inmedik ,çünkü deprem sırasında merdivenlerin güvenli olmadığını bildiğimiz için evde beklemek daha uygun geldi.ben Sakarya'da oturan aileme biz iyiyiz bir şeyimiz yok diye telefon etmek istedim,tel çalışmıyordu.daha sonra öğrendim ki ,Sakarya yerle bir olmuş .Allahım one büyük bir acıdır ki 3 gün haber alamadık.Kardeşimin evi yıkılmış enkazdan çıkarmışlar diğer ailedekilerde bir şey yoktu fakat kuzenlerimden ve akrabalardan çok ölen vardı.Allahım ölmüş insan kokusu kadar korkunç bir koku yoktur heralde.hala daha et yiyemiyorum.Allah bir daha büyük bir afet göstermez inşallah.
17 agostos gecesi bende uyanıkken yakalandım depreme onca yıl gecmesine ragmen hala o sesleri ceset kokusunu unutamıyorum ayyyy cok kötü günlerdi allahım birdaha yaşatmasın inş cark caddesinin izmit caddesinin halini hala zaman zaman gözümüm önüne gelir allahım kimseye yaşatmasın
ben de istanbuldaydım benım yaşadığım ilk depremdı daha once sı yok uyanıktım once hafıf bır sallantı oldu ne olduğuna bır anlam verememıştım sonra butun aile salonda toplandık insanın ilk aklına gelen ölüm oluyor galıba boyle zamanlarda sonrası daha kotu bızlerde bırsey yoktu ama sabaha karsı bunun hayra alamet olmadığı yalova.......................... ooooooooooooooofffffffffffffffff aldım başımı gıttım sankı tekrardan ogunu yaşadım allah bır daha yaşatmazın
- 21 Ekim 2007
- 399
- 148
- 648
- 42
uyanıktım o saatlerde..başından sonuna yaşadım..şoka girdim.işte kıyamet kopuyor dedim.etrafımızda apartmanlar doluydu..sesler , çığlıklar çok kötüydü..şaşkın şaşkın etrafa bakıyodum..olanlara anlam veremiyodum.hemen komşulara yardıma gittik..kaç sene geçmesine rağmen hala hergece yatarken sallandık mı .sen mi salladın lar devam edio.Allah yaşatmasın bir daha.:çok üzgünüm:
Benzer Konular
