arkadaşım başın sağolsun ben de 3 oğlumu sularımın gelmesi ile kaybettim
aynı senin yaşadıklarını yaşadım
seni çok iyi anlıyorum
dualarımızı eksik etmeyelim
benim şimdi 1.5 aylık bir yaramaz oğlum var rabbimiz mucizesi
umudunu kesmemeni ve sabırlı olmanı dilerim.
canım tekrar başın saolsun,allah sabır versin( ama bir şey söyleyeyim mi hepsi geçecek, her şey iyi olacak buna inanalım, bizim de önce göbüşümüz sonrada kollarımız dolacak. canım yaa senin nickini hiç sevmiyorum. yanlış anlama da, gerçi sen sebebini biliyosun
Allah sabır versin başınız saolsun. Bende ilk bebeğimi doğumda kaybettim,doğdu ama nefes alamadı yavrum çok acı günlerdi. çok yalvardım Allaha çok dua ettim geceler boyunda tekrardan doğumdan 4 aysonra hamile kaldım.şuan dualarımın karşılığı olan 10 aylık bir oğlum var,Rabbime binlerce şükür. Yer gök duayla kardeşim bol bol dua et
Ilk oglumu Rahim yirtilmasi sonucunda kaybettim, sabah muayenede sapasaglamdi aksam sancilandim hastaneye gittigimde ölmüstü yavrum.
Ikinci oglumuda Rahim agzi yetmezliginden hastaneye yattim.Bakteri var diye serklaj yapamadilar Antibiyotik verildi.
Sali günü hastaneye yattim pazartesi serklaj yapilacakti ama pazar suyum geldi pazartesi suyum tamamen bitti.
O halde bile yavrumun kalbi atiyordu hala .
Aynen senin dedigin gibi ben onu kaybetmeyi hic istemedim ama onun ölmesini beklemek zorunda kaldim.
Sevgililer gününde ise hic canimi acitmadan dogdu yavrum((
Ben PKO luyum o nedenle cok zor hamile kaliyorum, gerci simdiye kadar 4 defa hamile kaldim.Ilk bebegim 8 haftalikken kalbi atmadigi icin kürtaj oldum,ikinci hamileligimden biricik kizim dogdu.
son iki hamileligimide yukarida özetledim.
Cok piskolojim bozuldu yillardir ikinci bir bebek istiyorum ama olmuyor, Kizim var cok sükür ama ben yillardir ikinci bir bebegin hasretini cekiyorum...
Rabbim bizlere ve bütün isteyen melek annelerine hayirli evlatlar versin Insaallah....
Allah sabir versin, dayanma gucu versin.. Ama boyle icinize atmayin hasta olursunuz. Insallah kisa sure icinde tekrar hamile kalirsiniz ve sag saglim dunyaya getirirsiniz..
Cok uzuldum
sağol canım. içime atmamak için burda paylaşmaya karar verdim zaten.
canım benim öncelikle geçmiş olsun,Allah meleğini cennette göstermeyi nasip etsin.yazın o kadar tanıdık geldiki,hemen hemen aynı şeyleri yaşamışız.bende 2 sene önce hamile kalmıştım ve 1,5 aydan sonra ara ara kanamalarım oluyordu,progestoronlarla normale dönüyordum,bebeğimin kalp atışlarını duyup,ultrasonda görünce anca o zaman rahatlıyordum.taaakiii 16.haftaya kadar.
O gün cinsiyetini öğrenmek için doktora gitmiştim ve akşam eve geldiğimde gece 3 te sancılarım başladı,acile kaldırıldım,doktor ultrasonla baktı,bebeğimde birşey yoktu yaşıyordu serum bağladılar ama kanamam vardı.sabah sancım geçince beni taburcu ettiler,eve geldim dinlendim herşey normaldi.akşam saat 9 gibi tekrar sancım başladı ama bu sefer dayanamıyordum,tekrar acile kaldırıldım,beni hemen doğumhaneye aldılar bakmak için,doktoru beklerken biranda sancıyla beraber önce suyum boşaldı sonrada kanamam geldi,ben daha ne olduğunu tam anlayamıyordum,hala beni ultrasona sokun belki hala bebeğim yaşıyordur diyordum.hemşirenin kafasını sallayıp,üzgünüm dediğini hatırlıyorum.sonrada kürtaj.ikendime geldiğimde görmek istermisin dediler,görmek istemedim,görürsem ömrüm boyunca unutamam diye.üstüne bir peçete kapatmışlardı bebeğimin ve hemen yanındada bir tartının üstünde yeni doğmuş bir bebek vardı.o acıyı anlatamam bir yanda yeni doğmuş bir bebek ve bir yanda benim bebeğim,o zaman içimden dedimki hayat işte böyle birşey.
neyse seninde kendiminde acısını yeniden tazeledim sanırım,ama şimdi bu diyeceklerime lütfen kulak ver canım.ben 2 sene geçmesine rağmen hala hamile kalamadım.rahim filmi çektirdim normal dediler,sonra başka doktor yok normal değil dedi,ameliyatlar oldum ama hala hamile kalamadım,tabii bu arada 2 sene boyunca çeşit çeşit doktorlara gidiyorum ama birşeyin yok diyorlar.1 ay önce tüp bebeğe karar verdik,daha önce düşük yaptığım için genetik araştırma yapıldı,bende kan pıhtılaşması çıktı,garanti olmamakla birlikte düşük sebebi olabilir dendi,neyse bunada tamam dedik,tüp bebeğe geçelim dedik bu seferde eşimde morfoloji çıktı yani spermlerde şekil bozukluğu.büyük ihtimalle bu nedenle hamile kalamıyorum ama bunu öğrenmemiz 2 sene sürdü.sendede aynı şey olacak demiyorum ama lütfen düşük nedenlerini araştır canım,kromozomlarına baktır,eşinin detaylı spermlerine baktır ama bunları lütfen bir araştırma hastanesinde yaptır.dilerim en kısa zamanda anne olursun.benimki çok uzak görünüyor...
Merhaba arkadaşlar, benim mucizem şansım 21 Eylül 2011de gelmişti bana. 9 ay beklemiştim onu. hatta hamile olduğumu öğrendiğimizde 6 haftalık olmuştu bile. adetim 10 gün geçmesine rağmen hiç tahmin etmedim. sonra adet oldum sandim. 2 gün sürdü kanama. meğer yerleşme kanamasıymış. doktora gittiğimizde içerde hala kanama var dikket et dedi. dikkat ediyordum ama 15 gün sonra tekrar kanama başladı. iğne,progestan kullandım 3 ayın sonuna kadar tabi her hafta kontroller. doktorum şu 3 ayı atlatalım sonra rahatlarız diyordu. 12 haftam bitmişti. 2 testimizi yaptırdık. herşey normaldi bebeğim kıpır kıpırdı. artık korkmuyordum 3 ay geçmişti ya. nerden bilecektim bebeğimin benle fazla kalmayacağını. bi sonraki randevuda cinsiyetini öğrenecektik. günleri sayıyordum onu görmek için. yılbaşına 1 hafta kala yine kanamam başladı. doktorumu aradım. çok fazla değilse ve ağrın yoksa bişey olmaz yarın gel dedi. fazla değildi ama korkuyordum. ertesi gün gittik çok iyiydi bebeğim. yine içim rahatlamıştı. bir haftayıda hafif hafif lekelenmelerle geçirdik. yılbaşı gecesi arkadaşlarla geçirdik. birinin bebeği 3 aylıktı,birininde 1 yaşındaydı, seneye 3 tane olacaklar diyoduk. kardeş gelecekti onlara. hepimiz liseden arkadaştık ben tektim aralarında benimde bebeğim olunca tam olacaktı. onların bebekleri yanındaydı ama benimde karnımdaydı. eşimde çok mutluydu. sonunda hayellerimiz gerçek olacaktı herşeyimiz bebeğimiz gelince tam olacaktı.çok güzel geçmişti gecemiz. yeni yıla bebeğimizle girmiştik. sabaha karşı 4 gibi eve geldik. öğlene doğru iyice dinlenmiş olarak uyandık. karnımda hafif bi gerginlik ve ağrı vardı. kahvaltıdan sonra uzandım. geçer diye geçmedi. kramp mı kasılmamı ne olduğunu da anlamıyordum ki. gerçi normaldi bu aylarda başlıyordu böyle şeyler. bütün gün yattım hafiflemişti ama geçmedi. ertesi gün uyandığımda daha iyidim. işe gittim. öğlen arasında da doktora gidecektim yine ne olur ne olmaz diye. ama daha işteyden yoğun bi kanama başladı. hemen yine doktora gittim. bebeğe bakalım dedi. dün olanlarıda anlattım. bebeğin çok iyi bişey olmaz dedi. ama sana yinede rapor yazıcam 10 gün dinlen ama 5.aya kadar dikkatli olman lazım dedi. çıkışta iğne verdi onu yaptırdım.yine içim rahattı. bebeğim iyidi. onu görmüştüm. hatta kızmıştım ona niye böyle yapıyosun annem diye. eşimde gelmişti yanıma beni annemlere götürdü. orda kalalım iyice dinlen dedi. hiçbirşey yapmayacaktım yeterki ona birşey olmasın diyordum. o gün yine yattım. gayet iyidim. kanamada hafif hafif devam ediyodu. o gece sabaha karşı uyandım. tuvalete gitmek için birden birşey boşaldı içimden bacaklarımdan süzüldü. tuvalete gittim pembemsi bi sıvı. meğer suyum gelmiş. tabi hala anlamıyorum ben ne olduğunu. doktoru aradım inşallah suyun gelmemiştir deyince anladım kötü bişey olduğunu. doğru hastaneye. doktorum ultrasonla baktı. yüzü değişti. ama bebeğim oynuyordu ne olmuştu ki. bana hiç suyun kalmamış ne yazık ki yapacak bişey yok dedi. nasıl yani ne olmuştu bebeğime . ondan nasıl ayrılacaktım. ağlıyordum sadece o daha küçücüktü benimle kalmalıydı. suni sancı vermeye başladılar. o gün hiç ağrı olmadı bende tepki vermiyordu vücudum sancıya. o gece hastanede yattım. bütün gece diğer odalardaki yeni doğmuş bebek seslerini dinledim. bense bebeğimden tamamen ayrılmak için bekliyordum. kabustu bu heralde uyanacaktım ve bitecekti. ama öyle olmadı. sabah yine başladılar sancı vermeye giderek arttırarak. başlamıştı yavaş yavaş ağrılar. giderek artıyordu dayanamıyordum artık 4 saat geçmişti. heryerim uyuşmuştu. kollarımı bacaklarımı hissetmiyordum resmen. yarı baygın gibiydim. herkes ağlıyordu yanımda bir an önce kurtulmam için. ama ben ondan ayrılmak istemiyordum ki. iyice açılma olmadan doğumhaneye almayalım demişti ebe. odadaydım o yüzden birden bişey geldiğini hissettim. ebeyi çağırdık pıhtı dedi. az kalmıştı bebeğimde geliyordu. beni bırakıyordu. 5 dk sonra oda geldi. doğumhaneye çıktık. kordonunu kestiler eşinide aldılar. tamamen bomboştum artık. 1 defa bile bakamadım yavruma. şimdi pişmanım baksaydım keşke. aklımdan hiç çıkmasaydı ne olurdu. o benden bir parçaydı sonuçta. erkekti. böylemi öğrenecektik. ama alın yazımız buymuş. günlerce ağladım. gizli gizli çünkü herkes kendine yapıyorsun diyordu yavrum gitmişti. bağıra bağıra ağlamak geliyordu içimden sadece. şimdi üzerinden 2 ay geçti. herkes iyi olduğumu sanıyo çünkü onlar beni sadece iyiken görüyo. onlarda çok üzüldü bide benim için üzülmesinler diyorum. eşime bunu yapamam diyorum. ama içimde ne fırtınalar kopuyo sadece ben biliyorum. rabbimden bol bol sabır diliyorum bana ve benim gibi evlat acısı yaşanlara.
sanada geçmiş olsun canım, acının üstüne bide başka sorunlarla uğraşıyosun, bende başıma gelicek hiç bilmiyorum. çünkü nedeni belli olmadan kaldı.doktora kalsa 3 ay sonra tekrar hamile kal diyo. ama ben testleri yaptırmadan düşünmüyorum. tabiki sonrası yine allaha kalmış, alnımıza ne yazıldıysa onu görücez bu hayatta.
evet canım kesinlikle bu testleri araştırmadan hamile kalma,lütfen ama lütfeeeeen.
bu arada son haberim,pazartesi günü bana tekrar rahim filmi çekildi ve iki tüpümde kapalı çıktı,ben şimdi ne diyeyim
Merhaba arkadaşlar, benim mucizem şansım 21 Eylül 2011de gelmişti bana. 9 ay beklemiştim onu. hatta hamile olduğumu öğrendiğimizde 6 haftalık olmuştu bile. adetim 10 gün geçmesine rağmen hiç tahmin etmedim. sonra adet oldum sandim. 2 gün sürdü kanama. meğer yerleşme kanamasıymış. doktora gittiğimizde içerde hala kanama var dikket et dedi. dikkat ediyordum ama 15 gün sonra tekrar kanama başladı. iğne,progestan kullandım 3 ayın sonuna kadar tabi her hafta kontroller. doktorum şu 3 ayı atlatalım sonra rahatlarız diyordu. 12 haftam bitmişti. 2 testimizi yaptırdık. herşey normaldi bebeğim kıpır kıpırdı. artık korkmuyordum 3 ay geçmişti ya. nerden bilecektim bebeğimin benle fazla kalmayacağını. bi sonraki randevuda cinsiyetini öğrenecektik. günleri sayıyordum onu görmek için. yılbaşına 1 hafta kala yine kanamam başladı. doktorumu aradım. çok fazla değilse ve ağrın yoksa bişey olmaz yarın gel dedi. fazla değildi ama korkuyordum. ertesi gün gittik çok iyiydi bebeğim. yine içim rahatlamıştı. bir haftayıda hafif hafif lekelenmelerle geçirdik. yılbaşı gecesi arkadaşlarla geçirdik. birinin bebeği 3 aylıktı,birininde 1 yaşındaydı, seneye 3 tane olacaklar diyoduk. kardeş gelecekti onlara. hepimiz liseden arkadaştık ben tektim aralarında benimde bebeğim olunca tam olacaktı. onların bebekleri yanındaydı ama benimde karnımdaydı. eşimde çok mutluydu. sonunda hayellerimiz gerçek olacaktı herşeyimiz bebeğimiz gelince tam olacaktı.çok güzel geçmişti gecemiz. yeni yıla bebeğimizle girmiştik. sabaha karşı 4 gibi eve geldik. öğlene doğru iyice dinlenmiş olarak uyandık. karnımda hafif bi gerginlik ve ağrı vardı. kahvaltıdan sonra uzandım. geçer diye geçmedi. kramp mı kasılmamı ne olduğunu da anlamıyordum ki. gerçi normaldi bu aylarda başlıyordu böyle şeyler. bütün gün yattım hafiflemişti ama geçmedi. ertesi gün uyandığımda daha iyidim. işe gittim. öğlen arasında da doktora gidecektim yine ne olur ne olmaz diye. ama daha işteyden yoğun bi kanama başladı. hemen yine doktora gittim. bebeğe bakalım dedi. dün olanlarıda anlattım. bebeğin çok iyi bişey olmaz dedi. ama sana yinede rapor yazıcam 10 gün dinlen ama 5.aya kadar dikkatli olman lazım dedi. çıkışta iğne verdi onu yaptırdım.yine içim rahattı. bebeğim iyidi. onu görmüştüm. hatta kızmıştım ona niye böyle yapıyosun annem diye. eşimde gelmişti yanıma beni annemlere götürdü. orda kalalım iyice dinlen dedi. hiçbirşey yapmayacaktım yeterki ona birşey olmasın diyordum. o gün yine yattım. gayet iyidim. kanamada hafif hafif devam ediyodu. o gece sabaha karşı uyandım. tuvalete gitmek için birden birşey boşaldı içimden bacaklarımdan süzüldü. tuvalete gittim pembemsi bi sıvı. meğer suyum gelmiş. tabi hala anlamıyorum ben ne olduğunu. doktoru aradım inşallah suyun gelmemiştir deyince anladım kötü bişey olduğunu. doğru hastaneye. doktorum ultrasonla baktı. yüzü değişti. ama bebeğim oynuyordu ne olmuştu ki. bana hiç suyun kalmamış ne yazık ki yapacak bişey yok dedi. nasıl yani ne olmuştu bebeğime . ondan nasıl ayrılacaktım. ağlıyordum sadece o daha küçücüktü benimle kalmalıydı. suni sancı vermeye başladılar. o gün hiç ağrı olmadı bende tepki vermiyordu vücudum sancıya. o gece hastanede yattım. bütün gece diğer odalardaki yeni doğmuş bebek seslerini dinledim. bense bebeğimden tamamen ayrılmak için bekliyordum. kabustu bu heralde uyanacaktım ve bitecekti. ama öyle olmadı. sabah yine başladılar sancı vermeye giderek arttırarak. başlamıştı yavaş yavaş ağrılar. giderek artıyordu dayanamıyordum artık 4 saat geçmişti. heryerim uyuşmuştu. kollarımı bacaklarımı hissetmiyordum resmen. yarı baygın gibiydim. herkes ağlıyordu yanımda bir an önce kurtulmam için. ama ben ondan ayrılmak istemiyordum ki. iyice açılma olmadan doğumhaneye almayalım demişti ebe. odadaydım o yüzden birden bişey geldiğini hissettim. ebeyi çağırdık pıhtı dedi. az kalmıştı bebeğimde geliyordu. beni bırakıyordu. 5 dk sonra oda geldi. doğumhaneye çıktık. kordonunu kestiler eşinide aldılar. tamamen bomboştum artık. 1 defa bile bakamadım yavruma. şimdi pişmanım baksaydım keşke. aklımdan hiç çıkmasaydı ne olurdu. o benden bir parçaydı sonuçta. erkekti. böylemi öğrenecektik. ama alın yazımız buymuş. günlerce ağladım. gizli gizli çünkü herkes kendine yapıyorsun diyordu yavrum gitmişti. bağıra bağıra ağlamak geliyordu içimden sadece. şimdi üzerinden 2 ay geçti. herkes iyi olduğumu sanıyo çünkü onlar beni sadece iyiken görüyo. onlarda çok üzüldü bide benim için üzülmesinler diyorum. eşime bunu yapamam diyorum. ama içimde ne fırtınalar kopuyo sadece ben biliyorum. rabbimden bol bol sabır diliyorum bana ve benim gibi evlat acısı yaşanlara.
inan canım sen üzüntünün birebir aynısnı yaşadım.bende 16 haftalık canım oğlumu bu arada oğlan olduğunu da düştükten sonra öğrendim.12 haftadan beri kanamalarım vardı ama hep dua ediyordum allaha çok ağrılarım vardı ama o bebiş düşmicek diyordum içimden .15.hafta kanamalarım iyice arttı ve hastaneye yattım ve gece birden ağrım kesildi ne oldu anlamadım tuvalete gittim ve içimden bir şey boşaldı sanki bir baktım avuçlarıma bebeğim oğlum elime düştü inanamadım elimdeki bebeğimdi ve elime düştü resmen şok oldum hemşire bana baka kaldı oda şok geçirdi.sonra yatğa götürdü beni ve doktoru aradılar doktor geldi beni kürtaj odasına götürdü kalan parça varsa diye.kendimi bomboş ve yıkılmış hissettim o gece tüm yeni doğan bebk sesleri kulağımdan hiç gitmedi.ertesi gün oğlumu aldık ve eşim onu mezara götürdü gömüldü.canım oğlumu kaybettim kızlar hemde hastanenin tuvaletinde.allah kimseye bunu yaşatmasın.allah hepimize bebk nasip etsin kızlar....onu çok sevmiştim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?