- Konu Sahibi cococookie
-
- #1
İstanbul'da yaşıyoruz. Benim ve eşimin ailesi bizden farklı şehirlerde yaşıyorlar. İstanbul'da da pek arkadaşımız yok. Dolayısıyla pek sosyal bi ortamda yaşamıyor oğlum. Bu yaz İki ay kadar oğlumla ailemin yazlığında tatil yaptık. 15 aylık Oğlum okadar mutluydu ki bunu onun gözlerinden ve attığı gülücüklerden anlayabiliyordum. İştahsız bi çocuk ve uykuyu çok seven bi çocuk. Tatilden döneli bir hafta oldu oğlum günde 4-5 öğün yerken şimdi zorla 3 öğün anca yediriyorum. Aralarda sadece su içiyor. Biberonla süt falan da içme gibi alışkanlığı yok. Bıraksam bütün gün kurbağa gibi sadece su içecek. Günde 2'şer saatten 2 kere uykuya yatardı şimdi sadece 1 kere uyutabiliyorum. Geceleri de sabaha kadar beni sürekli uyandırıyor. Tatil de birlikte uyuyorduk ama evimize dönünce oğlum tekrar kendi yatağında yatmaya başladı. İstanbul'da şehir dışında büyük bi sitede oturuyoruz. Yani çocuk parkı falan bize epey uzakta, çarşı pazar deseniz anca taksiyle ulaşabiliyoruz. Ne yapacağımı şaşırdım. Lütfen bana yardım edin. Çok çaresizim...
Şuanda birlikte yatmamanızdan kaynaklanan bir problem olabilir,zira yeni tanıştığım ama fikirlerine oldukça güvendiğim bir pedagodgun tavsiyesine göre,çocukta güven duygusunun oluşabilmesi için 2 yaşına kadar annesinin yanında 4 yaşına kadar aynı odada kalması gerekiyormuş.
"Çocuklar, 2 yaşına kadar annelerinin yanında aynı yatakta, ten tene, göz göze, annelerini emerek ve annesinin kokusunu her an hissederek bir güven duygusu içinde yatmalıdır. 2 yaşından sonra anne sütü kesilmeli ve annenin yatağından ayrılmalıdır. Çocuk yine anne babası ile aynı odada olduğu halde, kendine özel ayrı bir yatakta yatmalıdır. Böylece çocuk 2-4 dört yaş aralığını kendi yatağında ama annesine yine yakın ve aynı odada geçirmelidir. Çocuk, 3,5-4 yaşına geldiğinde odası ayrılmalı " PEDAGOG ADEM GÜNEŞ
Umarım faydası olur.
seni o kadar iyi anlıyorum ki..çünkü aynı durumları yaşadım bende...inanın oğlumla oturup ağladım bazı zamanlar...yalnızlığı sevmeyen bir çocuk..sürekli birilerine gitsin,birileri bize gelsin,parka inmeyi isteyen bir çocuk..ablamlar bize gelirdi 2 gün kalırdı zor ayırırdım onlardan...babannesinin peişinden bağıra bağıra ağlardı...şimdi 33 aylık yani nerdeyse üç yaşına girecek hergün birşey buluyorum ona..araba kullanmasını öğrendim...parka götürüyorum ben götüremezsem babası akşam götürüyor...ve sürekli oyun oynadım onunla..sıkıntıdan çatladım ama oturdum oynadım...netten hayvanları tanıttım...nerde dozer kamyon görsem izlemeye gittik...kitap okudum...çıkartmalı kitaplardan aldım oğluma yapıştırttım...vs vs vs..yanii böyle böyle biraz yalnızlığa alıştı...geçen ablamlar geldi ve onların peşinden ağlamadı..hadi sende git oğlum dedim gitmedi..o kadar mutlu oldum ki...Allah yardımcın olsun seninde...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?