14 yaşındaki kızımla hiç anlaşamıyorum

T

tülce

Ziyaretçi
bazen hiç dayanamıyorum sanki herşeyin üzerime geldiğini hissediyorum 14 yaşındaki kızımla düşman ğibi olduk tükendiğimi hissediyorum büyürken asla benim kızım böyle olmaz dediğim asilikleri var yardım edin ne olur buzları nasıl eritirim nasıl sabırlı olurum sanki boguluyorum hiç beni dinlemiyor ne desem düşman gibi tepki veriyor nasıl atlatacağım bu durumu yardım lütfensenağlamasenağlamasenağlama
 
Sevgili tülce sizin yazdıklarınızı okurken kendi 14 yaşındaki halimi hatırladım. Ben de annemi çıldırma noktasına getirmiştim o dönem. Kadıncağızın ruhunu tükettim. Ben de anneme düşmanımmış gibi davranıyodum. Annemin hiç beni düşünmediği iddiasındaydım. Herkes bana düşman sanki, öyle lanet bi dönemdi. Ama bu dönem sanıyorum büluğ çağı denilen ergenlik dönemi. İnsan asileşiyor bi garip oluyor. Hormonal bir süreç heralde. Ama sizi anlıyorum, şimdi yaptıklarımı düşününce çok üzülüyorum ama yapacak bişey yok, sabırla o dönemin geçmesini bekleyeceksiniz sanırım, annem yazık öyle yapmıştı =) Ama çok aşırı geliyorsa size, veya kızınızın davranışlarının başka bir sebebi olduğunu düşünüyorsanız bir uzmandan yardım almanız en doğrusu olur sanırım. Umarım düzelir herşey çabucak. Sevgiler
 
Merhabalar Tülce;
14-15 ya dönemi minik bayanın artık hayatı grçekliğiylee idrak edebilme;kendini keşfetmeye çalışma kendi ve ailesiylebu sürecte çatışa dönemidir;kısaca sancılı ergenlik dönemi olarak da nitelendirebiliriz.
Ergenlik dönemi insan hayatının en sancılı dönemlerinden biri olarak kabul edilir hepimiz yaşadık bunları kimimiz minimujm kimimiz maksimum seviyede...Gençler bu dönemde çevreleriyle kavga ve çatışma halindeyken en büyük kavgalarını ise kendileriyle yapıyor.En acımasız eleştirileri kendilerine yapıp,en ağır depresyonları bu dönemde geçiriyorlar 'Çocukluktan yetişkinliğe geçiş,ergenin çözmesi gereken önemli bir konudur ve kesinlikle üzerinde durulması gerekir..
'Beden hızla gelişirken ruh ona uyum sağlamakta zorlanır.Bu nedenle psikolojik sarsıntı yaşanır. Fırtınaya tutulmuş bir gemi gibidir adeta.İyi bir rehbere ve doğru bir pusulaya ihtiyacı var O yaşa kadar çocuk güvenliğini ana-babanın her şeyi bildiği ve üstesinden geleceği inancından alır.Ergenlik çağında bağımsızlık dürtüsü bastırır ana-babayı beğenmemeye başlayacaktır.Hatta acımasızca eleştirecektir tartışacaktır.Bu ergenliğin doğal bir belirtisidir.Yine bu dönemde ortaya çıkan olumsuzluklardan biri de gencin yanlış kişilere, yanlış gruplara, akımlara kapılmasıdır..Gencin gözünde ana-babanın geçici olarak değerini yitirmesi olgunlukla karşılanmalıdır.' Sizin yerinize başka dostlarını koymak istyebilir;sürekli özentive kaçış halindedir;en büyük destek yine siz olmalısınız pes etmemeli ne olursa olsun elin tutmalı ve olayı en ağrısız şekilde atlatmaya çalımalısınız çünkü bu dönemde yapılan hatalar kalıcılığını koruyup birtakım davranışları şekillndirebilir..Sabırlı davranaya bakın;ERGENLİK, gencin davranış diliyle yaptığı bir yardım çağrısı çünkü.bu mesajı almalısınız bu fırtınalı dönemi sağlıklı geçiren genç değerler sistemi kazanır.Doğru ile yanlışı ayıran iç disiplin bu dönemde kazanılır.Vicdan ne yapması,ne yapmaması gerektiğini söyleyen zihinsel bir süreçtir.Yanlış yapmaktan onu koruyan bir bekçidir.Bekçinin olgunlaşması bu dönemde olur.Anne-babanın yuva sıcaklığını hissettirmesi,yol göstericiliği ve onu bunaltmadan yapılan denetleyiciliği gence yapılan en önemli ruhsal yardımdır.Azarlayan,hor gören,nasihatlerle onu düzeltmeye çalışan ebeveyn yerine onunla paylaşan,üzüntü ve sevinçlerini beraber yaşayan ebeveyn olunmalı...
Farklı keyifli vedoyumlu zaman geçirin;kültür çatışması dediğimiz olayu burada boy gösterir gencien çok acıtan ise eleştirilerdir..Dozunu ve uslubunu iyi ayarlamalı;yavrunuzun sağlıklı gelece için;size de çok sorumluluklar düşüyor;inşaallah en hayırlı en yarasız şekilde atlatırsınız...
Sevgilerimle



 
Son düzenleme:
Sevgili tülce sizin yazdıklarınızı okurken kendi 14 yaşındaki halimi hatırladım. Ben de annemi çıldırma noktasına getirmiştim o dönem. Kadıncağızın ruhunu tükettim. Ben de anneme düşmanımmış gibi davranıyodum. Annemin hiç beni düşünmediği iddiasındaydım. Herkes bana düşman sanki, öyle lanet bi dönemdi. Ama bu dönem sanıyorum büluğ çağı denilen ergenlik dönemi. İnsan asileşiyor bi garip oluyor. Hormonal bir süreç heralde. Ama sizi anlıyorum, şimdi yaptıklarımı düşününce çok üzülüyorum ama yapacak bişey yok, sabırla o dönemin geçmesini bekleyeceksiniz sanırım, annem yazık öyle yapmıştı =) Ama çok aşırı geliyorsa size, veya kızınızın davranışlarının başka bir sebebi olduğunu düşünüyorsanız bir uzmandan yardım almanız en doğrusu olur sanırım. Umarım düzelir herşey çabucak. Sevgiler

Fragola arkadışama kesinlikle katılıyorum. Ergenlik dönemi sorunları olması ihtimali büyük. Bu dönemde size büyük iş düşüyor. Zor olduğunun bilincindeyim fakat bu dönemin geçici bir süreç olduğunu düşünün lütfen. Bu belki biraz rahatlatır sizi. Benim size nacizane tavsiyem süreci kabullendikten sonra kızınızla bir arkadaş gibi konuşmanız. Bu dönemde önemsendiklerini ve birey olduklarını daha fazla hissetmek istiyorlar. Bu arada kızınız çok şanslı bir genç. Sizin gibi bir anneye sahip olduğu için. Fakat o bunu biraz daha ileride anlayacak. Dualarım sizinle. Umuyorum kızınızla bağlarınızı en kısa zamanda tekrar kurarsınız. Sevgiler a.s.
 
Ben o dönemde annemden ne istiyordum biliyormusun,benim annemde arkadaşlarimi yemeğe alsin onlarla tanişsin.aileleriyle görüşsün.benim kaçamaklarimdaki eğlencelerime gülsün kizmasin istiyordum
 
Ahhh ahhh, annemi o zamanlar nasıl üzdüğümü düşündükçe içim acıyor.:çok üzgünüm:
Bana ne kadar hakkımı helal ettim desede biliyorum ki, Allah katında hakkını ödüyemem.
Canım annem benim:çok üzgünüm:
 
canım benım emın o onun yasının verdıklerı senın annenık duyguların onun yanlıs yapar endıselerınle kısıtlamaların sızı bu hale getırdı.
emın ol o donemı guzel asamazsanız sonunuz benım ben ve annem gıbı olur
allah korusun
ben hala anneme soguk ve ısınamamıs durumdayım
cocuklugumdan berı olusturdugu baskı sıddet kısıtlamalar sureklı kavga hakaretler hep benım dedıgım olsun ıstedıklerını buyuk olmanın verdıgı elındekı gucu kullandı.
en buyuk cocuk olmam 4 kardesımın sorumlulugu onlara ablalık yapmam.gecmısım de zıyan olan cocukluk ve benım elımde olmadan gecıremedıgım ergenlık acılarım.ınan ınsanın ıcınden cıkmıyor.
benım hıcmı hatam olmadı elbettekı oldu.ama bır tanesıne bıle genc ve ergenlık donemı dese basım ustunde yerı vardı.
evlendım aradan yıllar gectı ama unutamıyorum.ıcımden cıkmıyor ve sıcak davranamıyorum.cok konusmam,sohbet etmem,hıc bır seyımı paylasmam.
bence sabırlı ol canım benım.
arkadaslarım eve gelemedı
ben gıdemedım
annelerıyle tanısmadı
tanısmak ıstemedı
hıc dısarı cıkıp gezmeme ızın vermedı vs.......
sımdıkıler bunlardan cok daha fazla sey ıstıyorlar bılıyorum ama emın ol canım oda gececek anne olacak senı anlayacak
tabıkı sen annelık duygusunun yucelıgını unutmayıp evladına sonsuz sabır ve guven duyup sevgınle bu sorunu cozersen canım benım
allah yardımcın olsun canım
kolay gelsın
 
ergenlik doneminde olur boyle seyler hepimizin basindan gecmedimi ayni seyleri bende anneme yapardim o ne soylese tersini yapardim hic dinlemezdim guzel annem benim simdi yanimda olsa onu hic uzermiyim bunda gorev sana dusuyor canim onun tam kotu caglari ergenlik donemi yeni yetisip geliyor hayatin gercek yuzunu yeni anlayabiliyor arkadas gibi olmayi dene mesala ona kizin degilde arkadas gozuyle bakmayi dene belki boyle asarsin sorunlari insallah yoluna girer ama bu yasta her kiz cocugu ayni seyi yapar diye biliyorum ben bilmiyorum haksizmiyim?
 
tülce seni çok iyi anlıyorum,o daha 14 yaşında bizim gözümüzde çocuk ama o kendini genç kız olarak görüyor ve kişiliğini bulmaya çalışıyor,belki kendi içinde kafasında büyüttüğü sorunlarıda vardır belkide incir çekirdeğini doldurmayacaktırama onun gözünde problemdir,o asi davranıyor diye sende asilik yapma sakın bağırma,sakin olmaya çalış canım bu onu tamamen kaybetmene neden olur,aynı şeyleri bende yaşadım canım,kızım küçükken büyümüşte küçülmüş gibi idi.Çalışkan bir öğrenci idi ama nedense OKS yi kazanamadı,onun kazanmamasına onu tanıyanlar inanamadı,Ondan sonra kızım çok değişti,Düz liseye başladı,başta bunu hazmedemedi,biizim zor günlerde başladı her gün acaba kızım hakkıda bugün ne duyacağım demeye başladık hiç huzurumuz kalmadı,ama pes etmedik,biz konuşabileceği dertleşebileceği bir anne baba olduğumuz halde bize kafasında büyüttüğü sorunları anlatmamaya başladı,Bir akşam anne ben düz bakamıyorum,dediğinde kızımın kafasını tavana dikilmiş gözleri tavana bakarken gördüğümde ne yapacağımızı şaşırdık,bir müddet psikolojik ilaç kullandı düzenli ilaç içtiğini bildiğimden ilacını kullandığını kontrol etmemiştim bu en büyük hatam oldu,ilacı birden bırakmak daha kötü sonuçlar doğurumuş,kızım intihardan döndü,biz hep anlaıyşlı davranmaya,onunla arkadaş gibi olmaya çalıştık tabii bizimle konuşmasını sağladık,şu anda 1,5 yıl oldu ve kızımın davranışları oturmaya başladı,ben kızımı kazandım,artık benden gizlisi yokher konuda konuşuyoruz,sıkıntılı günlerimiz son buluyor,merak etme arkadaşım seninde sıkıntıların son bulacaktır belki kafasında büyüttüğü oysa bizim için hiç problem olmayacak sıkıntıları vardır,arkadaş çevresini mutlaka tanı,kendisine günün nasıl geçti bugün neyaptın diye sor,pek birşey anlatmassa şu arkadaşın nasıl napıyor,erkek arkadaşı varsa hala o çocukla mı beraber diye sor (nedense artık erken başlıyor bu işler ) zamanla konuşmaya başlayacaktır,kızmadan anlayışla dinle ve ona dğoruyu yanlişı anlatmaya çalış,böyle olursa daha iyi olur de, (onlar şu anda dikbaşlı büyüdüler ya en doğrusunu onlar biliyor bu havadalar ) bazı şeyleri yaşadıkca ve gördükce annelerin haklı olduğunu anlıyor ve paylaşmaya başlıyorlar,Sana sabır diliyorum arkadaşım,umarım kızını kazanırsın.:Saruboceq:
 
Allahım neler bekliyor beni, meğer şimdi iyi zamanlarımızmış:a015:
 
ergenlik çağında ve kişiliğini ispat etme çabalarında bir genç hanım var karşında sen anne olarak kızına karşı görevlerini yapıp onu uyarırken bunu tatlı bir sohbet havasında yapmaya çalış sinirlerine hakim olmaya çalışarak ona bağırma ve asla onu çok sevdiğini ve onun iyiliğini istediğini söylemekten vazgeçme sıksık sarılıp öperek ona sevgini göster yakında düzelecektir ve anne kız çok güzel bir ilişkiye kavuşacaksınız bazı şeyleri anlaması için biraz daha büyümesi gerekiyor çocukların en zor dönemidir bu dönem allah yardımcın olsun
 
Son düzenleme:
Sende atlatirsin...benimki 18 olacak...zaman su gibi akip gidiyor...gecen kendi eski 13-14 yasinda resimlerine bakti ...aayy ayni cadi gibi bakiyorum dedi...yerlere yatti gülmekten...birde süslenmis...simdi gülüyor...ama o zaman...kaydirigubbakcemile
sende sabedeceksin...unutma bunlar en güzel yillarimiz...ileriye dogru o evden gidince ...keske kapilari carpsa dersin...
 
canım seni cok iyi anlayabiliyorum benim kzım da 14 yasında tam asi dönemleri kendilerini kabul ettirme onların dediklerinin olması için ne gerekiyorsa yapacakları bir dönem ispat sanırım büyüdüklerini anlatmaya calısıyorlar sakin ol görme duyma onun büyüdüğünü onun da söz sahibi olduyunu hissettir aynı seyleri biz de yasıyoruz sabır sabrediyorum biliyorum ki ğeçecek snede sabret hosgörülü ol sevgiler ve sana cokkkkkkkkk kolay gelsin allah sabır versin diyorum
 
sana tek birşey söylicem anne olma arkadaş ol kızınla.benim o dönemden geçmiş 2 kızım var çok zor bilirim..allah kolaylık versin:nazar:
 
kızım 16 yaşında hala tüm huysuzluğu ve asiliği üzerinde

ne zaman bitecek bu sıkıntılaar huffffffff :KK43:
 
Ah ahh o yillarimi hatirladim yine :çok üzgünüm:
bende annemle hiç ama hiç anlasamazdim...her dedigi igne gibi batiyordu, her emir verdiginde karsilik verirdim, çok asabi davraniyordum, bana dusmanmis gibi geliyordu :1shok:
ondan kaçiyordum resmen...meger o benim en iyi dostummus..;beni hiç bir zaman hiç birsey için satmayan, hastaligimda, bunaldigimda, bikmadan, osanmadan, hep yanimda olan tek insanmis...:çok üzgünüm:
o zamanda bana derdi "ah kizim, bizim dedigimiz tek laf batiyor sana yarin ele karisinca, anlarsin belki kiymetimizi, biz hep iyiligi isteriz ama yarin el iyilik miyilik dinlemez derdi :1no2:
Cok hakliymis !
hakkini helal et derim anneme her zaman..allahin huzuruna nasil çikacaksam :sm_confused:

sabir arkadasim...sabir...ne desen, ne yapsan, ergenlik çagina girmis, anlamaz...
neolur sabret çok zor bir donem elbet geçecektir :teselli:
 
Ben bu konuda bir kitap okumutum...ergenlik döneminde cocuklar...kabuklarini düsürmüs yengeclergibi...daha kendilerini koruyamiyorlar...ne dersen batiyor...onun icin hemen saldiriyorlar...ne derse cidiye alma...o seni seviyor...
Ben anne kiz günleri yapmistim...ara sira evden gidiyorduk...pastaneye... tatli yiyip tatli konusalim diye...ordada dedikodu yapiyorduk...baya gün gibi ...ben kendimden o da kendinden anlatiyordu...onun hakinda beklentilerimden ...ona güzel seyler söylüyordum...arasira aksam büyükde olsa öpüp kokluyordum...bu yaslarda pek sevmiyorlar...ben sekerleme bagim diyordum...cukulata bahcem...bedenleri büyüdü ama kafalari daha cocuk
Birde yok kokulu banyo köpügü veya vucut losyonu gibi hediyeler aliyordum...bedenlerinden korkuyorlar...birden degisiyor...kendi bedenine saygi dumayi ögrensin diye...sabirla sevgiyle hersey düzelir...söylüyordumda ...ben sana kizsamda seni seviyorum...seni sevdigim ve seni korumak icin bu uyarilar...veya yasaklar
bagris caris bu günlere geldik...:nazar:...
 
Benim de 13ünün içinde bir kızım var.
Tam deli çağlarının başlangıcı. Hırçın, asi, inatçı.
Ama Allaha şükür biz neredeyse hiç kavga etmiyoruz.
Bu işin sırrı ne derseniz eğer bence tek sırrı empati kurmak.
O benim geçtiğin dönemlerden henüz geçmedi, ondan beni anlamasını beklemek haksızlık olur.
Ama ben onun geçtiği dönemlerden geçtim. Dolayısıyla onun ne hissettiğini, ne istediğini, nelere tepki verebileceğini çok iyi sezebiliyorum.
Asla üzerine gitmiyorum. Baskı kurmuyorum. Yasaklar getirmiyorum. Çünkü bunların hepsi geri tepecek biliyorum. Bende tepmişti.
Onun her yaptığının hesabını bana vermesindense onun hayatına dahil olmaya çalışıyorum.
Sürekli gözlemliyorum. Yanlış şeyler düşündüğünde, yaptığında bunu bir daha yapmayacaksın diye bağırıp kızmak yerine ona oturup bu işin neden yanlış olduğunu anlatıyorum sonra da bana sorarsan şöyle şöyle yapmalısın diyorum.
Henüz yanılmadım, her seferinde de benim dediğime geliyor çünkü.
Sesimi asla yükseltmiyorum, en sinirlendikleri şey bu çünkü.
Ben senin annenim, benim dediklerimi yapmak zorundasın gibi bir duygu yaşamasına müsaade etmiyorum.
Bir evin içinde anne-kızdan ziyade abla-kardeş gibi yaşamaya çalışıyorum.
Eğer bensem sinirli ve gergin olan bunu da açıkça söylüyorum, hiç bir şey gizlemiyorum.
Öyle anlarda da o üzerime gelmiyor.
İletişimi asla aksatmamaya çalışıyorum, gün içinde onun ilgi alanına yakın konularda bir soru atıyorum ortaya, sohbet başlıyor, o zaten patır kütür dökülüyor havaya girince, anlatıyor.
Böyle enteresan bir denge kurmayı başardık biz kızımla, biliyorum daha da zor günleri çok yakında ama en azından temelleri sağlam atabilmek çok önemli.
Yani çok uzattım ama kısacası bence yapabileceğiniz en iyi şey şimdiki aklınızla onun seviyesine inmek.
Şimdiki tecrübenizi 14 yaşın diliyle kullanmak, ona izah etmek.
Ve inanın bana söylmesi kolay falan da demeyeceğim çünkü birazcık sabır ve sükunetle gerçekten de kolay.
Onun yaşında ben de böyleydim, hiç anlaşamazdık annemle hem de hiç...çok açıktı aramız, korkunç mesafeler vardı....hoş biz annemle halen anlaşamıyoruz o da ayrı bir konu.
 
annemle az kavga etmedim o yaşlarda
bana anne gibi davranmasaydı keşke arkadas gibi olsaydı hersey daha güzel olacaktı
ama yine de üzülüyorum niye ozaman annemi üzdüm diye
 
X