- 29 Temmuz 2021
- 3.686
- 25.045
-
- Konu Sahibi Homer Simpson
- #21
Aile baskısı olduğunu sanmıyorum baskı yapacak insanlar değiller. Ama soramam da gerçekten hoş karşılanmaz iyilik yapacağım diye bir çuval inciri berbat etmiş olurum.
Aile baskısı olduğunu sanmıyorum baskı yapacak insanlar değiller. Ama soramam da gerçekten hoş karşılanmaz iyilik yapacağım diye bir çuval inciri berbat etmiş olurum.Tipik ergen ya üstüne pandemi efekti bana yalnız olmak istemesi sizinle takılmaması normal geldi. Ama dini konulara biraz fazla takıntılı sanırım 11 yaşındaki bi çocuğun başını kapatması kıyafet tarzı etkiler arkadaşlarıyla olan ilişkisini. Ki gerek de yok çocuk daha. Aile baskısı var mı anlayamadım varsa ailesiyle konuşun bi bakalım ne diyecekler.
Şu da var herşeye günah Sevan cizgisinde gidilince çocuğun hevesi kaçmış olabilir.Yapıyorlar. Ailesi gerçekten çok ilgilidir. Eğitimiyle, kültürel faaliyetlerle. Pandemi öncesi beraber bol bol gezerlerdi.
Haklısınız öyle ama her konuşmaya dedikodu diyor ve her davranışı için sürekli günah mı hakka mı girdim diye soruyor. Günah olmadığıyla ilgili onay almayınca içi rahat etmiyor.O yaşlardaki çocuklarda bizim nefsani duygularımız pek olmadığı için denileni daha kolay yaptıklarını düşünüyorum. Mesela olması gereken baş örtüsü zaten omzu ve göğsü kapatan şekildedir ve kuzeniniz de böyle yapıyor. Size anormal geliyor ama emredilen bu. Birinin hakkında konuşmak yasaktır ve sizin de günaha girmenizi istemediği için sizi de uyarıyor vs. Biraz masumiyetinden bu şekilde olduğunu düşünüyorum ben , çocuk çünkü henüz. Tabi bir de ergenliğinden malesef..
Küçük yaşta yoğun dini eğitim ve imam hatip. Belki fazla gelmiştir. Sonuçta çocuklar soyut işlemler dönemine 10 yaşında giriyorlar. Anlamak zor geldi belki. Biz bile zor anlıyoruz.İnsanların dini bende Müslümanım ama 11yasindaki bir çocuk için örtünmek geleli kendi yaşıtları farklı tarzda kıyafetler giyerken nefsine çok ağır gelmiyor mu. Çocuklar acımasız olurlar bu yaşlarda obesesifliginden herkes bıkmış ama anlaşılan çocuk bu hale aile tarafından getirilmiş o günah bu yasak cehennem diye diye çocuk obsesif olmuş bir pedegog ile görüşülerek bu konu anca çözülür
Açık giyinmek zaten nefse ağır gelmez hanım efendi önemli olan kapanmak . Madem kimseyi umursamıyordunuz kapalı giyinseydinizNefsani duyguları yok demedim, bizim gibi değildir demek istedim. Şahsen kendi adıma o dönemlerde kimseyi takmıyordum , benim hakkımda ne düşünür vs. Ben de tam tersi çok açık giyiniyordum ve umrumda değildi kim ne düşünüyor.
Çocuğa bir şey yapmıyoruz zaten.Cocugu rahat birakin bence
Aile hiç bir şey yapmıyor mu durumla ilgili? Din obsesyonu bu yaşta muhtemelen aile kaynaklıdır gerçi. 11 yaşında küçücük çocuğu niye kapatmışlar diyeceğim linç gelecek.Merhabalar, bu konunun yeri burası mı bilmiyorum ama bu aralar bunu dert ediyorum o yüzden buraya açıyorum.
11 yaşında bir kız kuzenim var. Benden yaşça çok küçük ama çocuklarla iyi anlaşan bir yapım olduğu için benimle vakit geçirmeyi seviyor. Sorun şu ki kuzenimin sanki içi geçmiş. Gün boyu evde oturuyor. Ders çalışıyor. Telefona bakıyor. Şu anda yazlıktayız. Doğa çok güzel. Kişi sayısı az olduğu için güvenle yürüyüş yapıyoruz her gün. Zorlamadıkça asla çıkmıyor. Alışverişe çıkıldığında da ne kadar ısrar edilse de gelmiyor. Arkadaşı yok. Sınıf WhatsApp gruplarında bir sorun olduğunda da bir şeyler söyleyip, kendi deyimiyle laf sokup, gruptan çıkıyor. Sürekli yalnızlığın çok iyi olduğunu savunup duruyor. İki ayağı iki kolu olan insanlarla birlikte olup napacakmış, hiçbir yararları yokmuş yalnız zararları varmış, yalnızlık en iyisiymiş... Akşamları çay içerken hep beraber güzel güzel muhabbet ediyoruz bizim yanımıza bile gelmiyor. Günün çok büyük kısmında arka odalardan birinde kapıyı kapatıp oturuyor.
Bu konuyla ilgili konuştuğumda da "Başlarım senin sosyalliğine," deyip konuyu kapatıyor.
Bir de dikkatimi çeken din obsesyonu oldu. Ne zaman ailecek bir şeyler konuşsak dedikodu olmasa bile hemen atlıyor "dedikodu yapmayın!"
Sürekli çok ufak ayrıntılara, alakasız, aklınıza gelmeyecek konulara bile şimdi biz hakka mı girmiş olduk diye soruyor. Tüm aile bıktık artık bu durumdan. Başörtüsünü upuzun namaz örtüsü gibi takıyor. Olur da dışarı çıkmaya karar verirse giyinmeye, başını yapmaya üşendiği için çıkmıyor. Hareketsizlikten kilo almış ve biraz hareketlenince nefes nefese kalıyor.
Tüm bunlar beni üzüyor. Bu ruhsuzluğu, asosyalliği... Eskiden böyle değildi. Bunlar biraz da depresyon belirtisi değil mi? Hiçbir çocuk böyle olmamalı bence. Ben mi büyütüyorum bilmiyorum. Bu konuda ben neler yapabilirim? Sizlerin de fikirlerinizi almak istedim. Şimdiden teşekkür ederim.
Regl görüyor mu bilmiyorum ama bu yıl kapanmış. İmam Hatip ortaokulunda okuyor belki o yüzden de olabilir.11 yaş= başörtüsü nasıl yani
Asilik, ille bağırıp çağırmak değil ki.Asi değildir. Uysal bir kedi gibidir. Gerçekten hiç asiliği yok. Ama işte dediğim gibi çocuk hiçbir şey yapmak istemiyor. İnat ediyor değil hani sanki çok yaşlanmış da artık yorulmuş gibi bir hali var.
İmam hatipte okumasını kim tercih ettiyse çocuğu düzeltmesi gereken o dıye düşünüyorumRegl görüyor mu bilmiyorum ama bu yıl kapanmış. İmam Hatip ortaokulunda okuyor belki o yüzden de olabilir.
11 yaş bana da çok erken geliyor. Ailesi oldukça muhafazakar bir aile. İkisi de din kültürü öğretmeni. Örtüneceksin diye baskı yapmadıklarına eminim ama tabii anlatmışlardır örtünmeyi. Bir de imam hatip ortaokuluna gidiyor onun da etkisi vardır. Doğru bulmuyorum ama bir şey de diyemiyorum malum hassas konular.Aile hiç bir şey yapmıyor mu durumla ilgili? Din obsesyonu bu yaşta muhtemelen aile kaynaklıdır gerçi. 11 yaşında küçücük çocuğu niye kapatmışlar diyeceğim linç gelecek.
Dini obsesif kompulsif bozukluğu bende lise bitiminden 1sene sonra başladı inanın o dönem o kadar zorlandım ki inançlı ve Rabbini kendince çok seven biriydim hala öyleyim ama o korkuyu size asla anlatamam . Allah'tan yaşıma göre olgundum oturup araştırdım ve düşündüklerimin istemsiz şirk koşmalarımın benle alakalı olmadığını kabullendim o dönem kendimce doktora gitmeyi doğru bulamadığım için 1sene sürdü. Çok şükür atlattım ama o çocukta eğer dini OKB varsa çok zorluk cekiyordurKüçük yaşta yoğun dini eğitim ve imam hatip. Belki fazla gelmiştir. Sonuçta çocuklar soyut işlemler dönemine 10 yaşında giriyorlar. Anlamak zor geldi belki. Biz bile zor anlıyoruz.
Çünkü tercihi olmayan bir hayat yaşıyorAsilik, ille bağırıp çağırmak değil ki.
Mesela aykırılık da asilik. Okuduğum kadarıyla bulunduğu ortama hep bir aykırı olma hali var
internetten, çevreden vs birileriyle tanışmış ve beyni yıkanıyor olabilir. dikkat edinMerhabalar, bu konunun yeri burası mı bilmiyorum ama bu aralar bunu dert ediyorum o yüzden buraya açıyorum.
11 yaşında bir kız kuzenim var. Benden yaşça çok küçük ama çocuklarla iyi anlaşan bir yapım olduğu için benimle vakit geçirmeyi seviyor. Sorun şu ki kuzenimin sanki içi geçmiş. Gün boyu evde oturuyor. Ders çalışıyor. Telefona bakıyor. Şu anda yazlıktayız. Doğa çok güzel. Kişi sayısı az olduğu için güvenle yürüyüş yapıyoruz her gün. Zorlamadıkça asla çıkmıyor. Alışverişe çıkıldığında da ne kadar ısrar edilse de gelmiyor. Arkadaşı yok. Sınıf WhatsApp gruplarında bir sorun olduğunda da bir şeyler söyleyip, kendi deyimiyle laf sokup, gruptan çıkıyor. Sürekli yalnızlığın çok iyi olduğunu savunup duruyor. İki ayağı iki kolu olan insanlarla birlikte olup napacakmış, hiçbir yararları yokmuş yalnız zararları varmış, yalnızlık en iyisiymiş... Akşamları çay içerken hep beraber güzel güzel muhabbet ediyoruz bizim yanımıza bile gelmiyor. Günün çok büyük kısmında arka odalardan birinde kapıyı kapatıp oturuyor.
Bu konuyla ilgili konuştuğumda da "Başlarım senin sosyalliğine," deyip konuyu kapatıyor.
Bir de dikkatimi çeken din obsesyonu oldu. Ne zaman ailecek bir şeyler konuşsak dedikodu olmasa bile hemen atlıyor "dedikodu yapmayın!"
Sürekli çok ufak ayrıntılara, alakasız, aklınıza gelmeyecek konulara bile şimdi biz hakka mı girmiş olduk diye soruyor. Tüm aile bıktık artık bu durumdan. Başörtüsünü upuzun namaz örtüsü gibi takıyor. Olur da dışarı çıkmaya karar verirse giyinmeye, başını yapmaya üşendiği için çıkmıyor. Hareketsizlikten kilo almış ve biraz hareketlenince nefes nefese kalıyor.
Tüm bunlar beni üzüyor. Bu ruhsuzluğu, asosyalliği... Eskiden böyle değildi. Bunlar biraz da depresyon belirtisi değil mi? Hiçbir çocuk böyle olmamalı bence. Ben mi büyütüyorum bilmiyorum. Bu konuda ben neler yapabilirim? Sizlerin de fikirlerinizi almak istedim. Şimdiden teşekkür ederim.
Israr etmek dışarı cıkmaya zorlamak..Çocuğa bir şey yapmıyoruz zaten.
Öyleymiş, yorumları sonra okudum.Çünkü tercihi olmayan bir hayat yaşıyor
Bu durumunun sebebi ailesi muhtemelen. Siz bir şey yapamazsınız.11 yaş bana da çok erken geliyor. Ailesi oldukça muhafazakar bir aile. İkisi de din kültürü öğretmeni. Örtüneceksin diye baskı yapmadıklarına eminim ama tabii anlatmışlardır örtünmeyi. Bir de imam hatip ortaokuluna gidiyor onun da etkisi vardır. Doğru bulmuyorum ama bir şey de diyemiyorum malum hassas konular.
Bir de dikkatimi çeken din obsesyonu oldu. Ne zaman ailecek bir şeyler konuşsak dedikodu olmasa bile hemen atlıyor "dedikodu yapmayın!"
Sürekli çok ufak ayrıntılara, alakasız, aklınıza gelmeyecek konulara bile şimdi biz hakka mı girmiş olduk diye soruyor. Tüm aile bıktık artık bu durumdan. Başörtüsünü upuzun namaz örtüsü gibi takıyor. Olur da dışarı çıkmaya karar verirse giyinmeye, başını yapmaya üşendiği için çıkmıyor.