1, 2, 3.. mobbing!

anonimsell

Üye
Kayıtlı Üye
26 Haziran 2022
153
192
34
Merhaba hanımlar öncelikle herkese huzurlu bi haftasonu dilerim
Daha önce mobbinge maruz kaldığıma dair bi konu açmıştım hatırlayanlar vardır belki.

Çalıştığım kurum sektörde rakibi olmayan mükemmel bi projeye sahip bir firma. İş süper ama işi yapabilmem için okuduğum okulda öğrendiklerimin payı %30 falan. Öğrenmem için öğretmeleri lazım bu bi otomasyon sistemi çünkü.
İş yerinde baya sıkıntılı şeyler var detaya girip sıkmak istemiyorum. Kısaca hepsi birbirinden toy kendini hala okulda zanneden insanlardan oluşan bir ekip. Düşünün ki yanımda kadınlarla findirdeyip erekte olan insanımsı bir mahlukat oturuyor. Alan dar arkadaşlar herkesin her şeyini görüyorum. Benim gördüğüm gibi aynı odada olduğumuz yöneticiler de görüyor ama nedense ses çıkarılmıyor. Bi iki kere sözlü uyarı dışında icraatlerini görmedim. Savunma dahi almadılar. (İşi öğrenmek zor, öğrenenlerin hiç bir şeyine laf etmiyorlar. Bir kere konuştum rahatsız olduğumu belirttim bazı şeylerden, uyaracağını falan filan söyledi. Toplantılar yaptı açık açık uyardı ama takan yok çünkü kovarlarsa şirketin sıkıntıya düşeceğini biliyorlar.) Yani yöneticilerle konuşmak da bir işe yaramıyor. Onlar da kendi çapında haklı bırakamazlar o elemanları.

Sabahtan akşama kadar kimseyle konuşmuyorum, konuşmamamı ego olarak algılamayın cinsellik ve dedikodudan başka muhabbetleri yok çok umrumda değil açıkçası ama artık işimi yapmama da engel oluyorlar. Yukarda bahsettiğim gibi yardım almam şart. Bırakın yardım etmeyi kendi çabamla yaptığım işi baltalamaya hatta şikayet etmelere başladı bir kaçı. Beni sevmeleri için ya yalaka olmam lazım ya da af edersiniz fingirdek olmam lazım ki asla ikiside olamam. Daha önce çalıştığım firmalarda asla uyum problemi yaşamadım iki firmada çalıştım ikisi de uzun soluklu bir tanesi kapandı diğeri maaşımızı vermediği için toplu çıkış yaptık, çoğu eski iş arkadaşımla da görüşürüz birbirimize gelir gideriz . Sabahtan akşama kadar annemden çok çalışma arkadaşlarımı görüyorum bilinci var bende.(bunları belirtmek istedim sorunu bende aramadan önce bilmeniz lazım, bende sorunu kendimde aradığımda bunları hatırladım)
Onlar benim rakibim pislik yapmalıyım zihniyeti de şu an çalıştığım yerdeki insanlarda herkes birbirine çamur atma derdinde. Koloni halinde(!) takılırlar, kulise bayılırlar. Ben hepsinden uzağım tek takılıyorum diye ezmeye çalıştılar ilk başta umursamadım sonra sustum dedim ki bu insanların derdi kendileriyle sonra cevap vermeye başladım mobbingin dozu arttı.

Son durumumda işten ayrılmaya karar verdim. Çünkü o iş yerinde mevzu bahis olan ben değilim buna eski çalışanların patır patır istifayı vermesi ve her gelenin çantasını kaptığı gibi bir ayı doldurmadan kaçıp gitmesini öğrendikten sonra net kanaat getirdim. Aklı olan durmuyo arkadaşlar.

Geçindirmem gereken bir ev var. Tek maaş benim maaşım, annemle yaşıyorum. Anneme işten ayrılma kararı verdiğimi söylediğimde önce başka iş bul sonra çık dedi ama psikolojik olarak çok yıprandım bana hastalıklı biri gibi davranmaları, sürekli terslemeleri, yardımcı olmamaları, açık aramaları, zor günümde bi kişinin bile var mı bi ihtiyacın demesini geçtim nasılsın bile dememesi, sabahtan akşama kadar dişlerimi sıkmam, bişi sorduğumda görmezden duymazdan gelmeleri ve bunun gibi sayabileceğim bi çok etki beni hayattan soğuttu parası pulu batsın dedirtti. Hele ki sorumluluğu, ihtiyacı olan biri olarak bu sıkıntılı süreçte işsiz kalmayı göze almışsam annemin beni anlamasını beklerdim çok kırıldım kendisine. Ama bu tavrı sen insanları niye takıyosun gelişimine bak demesi düşündürüyor doğru bi karar mı verdim acaba.. p tesi istifamı vermeye net emindim, kararsızım şu an. Siz olsanız göze alır mıydınız bu anlattığım şartlar altında çalışmaktansa işsiz kalmayı?( Başka bir iş bulmak bu sektörde çok kolay değil bu arada )
Uzattım biraz kusura bakmayın, bu kadarını anlatmak planlarımda yoktu öyle bi içimden geldi nasıl dolmuşsam.. şimdiden teşekkür ederim değerli yorumlarınız için
 
Yani bence psikoloji çok önemli, bu şekilde oraya da verimli olamazsın. Ama son yazdığın da etkili by sektörde iş bulmak kolsy değil demişsin. Yani çıktıktan sonra 5-6 ay işsiz kalınca keşke dayansaydım ya, kulaklarımı tıkasaydım hepsine der misin? Bu da önemli.

Ben şu son satırı yazmasaydın, çıkmanı önerirdim ama iş zor buluyorsan biraz kararsız kaldım açıkçası. İş bakmaya başla şimdiden, bulunca direkt çık maaşa bile bakma çünkü ortamın çok toksik.
 
Seni çok iyi anlıyorum bende böyle bir yerde mobinge uğradım üstelik devlet kurumuydu .annen haklı ama bir iki hafta daha dişini sık iş bul ayrıl bence .belli ki annenin bu davranışının altında geçim derdi var ondan diyor çok kötü değilse iki hafta falan sabredip iş bulsan daha iyi gibi bide mühlet süresi var istifaninverdikten sonra sana iş arama hakkıda vercekler ben çok hakim değilim bunlara ama iş bak bence önce
 
yaşadıklarınız kadar olmasa da ben de buna benzer şeyler yaşamııştım.
siz de benim gibi sadece işe iş için giiden birisisiniz.
bazıları gerçekten işe ortam yapmaya giderler ama kimse onları uyarmaz.
ayrılırsanız nerede iş bulabilirsiniz en erken bunu düşündünüz mü? bence annenizin tedirginliği de bu.
 
Bence de başka iş bulup öyle ayrıl. Her şeyin üstüne bi de işsizlik dönemi yaşamaman için. (Annenin veya başkasının seni anlamasını bekleme, kırılma, insanlar anlamıyor bile olabilir. Durumu ölçüp tartmak lazım, geçim derdiniz varken işsiz kalmak mı daha kötü, orada bir gün bile kalmak mı? İnşallah en kisa zamanda hayırlı bir iş bulursunuz
 
Son düzenleme:
Biliyorum dayanmak zor ama yeni bir iş bulup çıksaniz daha iyi olur. Sonra işsizlik sıkıntısı çekerseniz daha kötü olur. Ev gecindirmeseniz hiç durmayin verin istifayi derdim ama bu durumda dikkatli olmalısınız bence.
 
İstifa edince geçinebilmek için B planınız varsa durmayın tabi. Minimum 1 yıllık işsizliği göze alarak istifa edin şu ortamda. Üstelik yaz dönemindeyiz muhtemelen eylül ekimden önce bir yerle bile görüşemezsiniz.
 
İnşallah... Çok çaresiz hissediyorum, zaten zor bi çok şey daha da zorlaştıranlarımız olmasa keşke..
 
iş bakıyorum aslında son bir aydır. Geri dönüş olmadı henüz. Bu işe ilk girdiğimde iki firma aramıştı işe girdim demiştim. Şimdi arıyorum geri dönüş yapan yok. İsteyince olmaz zaten... O kadar baskı hissediyorum ki anlatamam. Hele bakışlarını bi görseniz şeytan gibiler. Özgüveni yüksek ve umursamaz bi insanım normalde artık kendimden tiksinmeye başladım nasıl dayanıcam bilmiyorum
 
Direkt yüzyüze görüşmeye gidin o firmalara bence
 
İşsiz kalacağıma dururum orda açıkçası işsizlik stresi parasızlık geçim derdi varken iş bırakma riski alıp da bakmakla yükümlü olduğum kişileri de zora sürüklemem. Gerçi bana konuşması kolay ben 2. İşimde çalışıyorum hiç mobing yaşamadım iş ortamlarım hep çok eğlenceliydi keyifle gittim. Ama işsizlik yaşadım kafayı yiyecektim stresten o yüzden biraz böyle düşünüyorum sanırım
 
benimde işsiz kaldığım dönemler oldu ne olursa olsun bi işim olsun derdim ve şu anki halime düşeceğim aklıma bile gelmedi olayın içine girmeden o psikolojik baskıya uğramadan bende ihtimal vermezdim bu sebepten işten ayrılmak istememe hele ki bu devirde ... Ama gerçekten zormuş. İşe güle eğlene gidip geldiğim zamanları çok özlüyorum iş arkadaşlarımla sohbet etmeyi özlüyorum keşke böyle olmasaydı insanlar bu kadar gaddar ve kötü olmasalardı.
 
Ailemi genç yaşta kaybettiğim için iki kız kardeşime ben bakıyorum ev de kira o yüzden benim işsiz kalmam evsiz aç kalmamıza kadar gidiyor o yüzden bilemiyorum hangisi daha stresli olurdu eğer dediğiniz kadar dayanılmaz bir hal aldıysanız ve zorda kalmayacaksanız bırakın tabi ki
 
çok üzüldüm, umarım karşınıza iyi insanlar çıkar :) zorda kalcam işte yetmiyo ki tek maaş zaten artmadı da bu zamana kadar dolayısıyla birikmişim de yok
 
çok üzüldüm, umarım karşınıza iyi insanlar çıkar :) zorda kalcam işte yetmiyo ki tek maaş zaten artmadı da bu zamana kadar dolayısıyla birikmişim de yok
Allah yardımcımız olsun zor günler de geçiyor bir şekilde üzülmeyin. İyi bir iş bulana dek ben mağazalarda vs işler bulup arayı öyle idare ettim bir dönem boş kalmamaya çalıştım lüks olurdu zaten boş kalsam dislskskss inşallah bu zor zamanları siz de atlatır rahata erersiniz bizim gibi kesintisiz çalışması gereken insanlar için iş ortamı cidden çok önemli
 
kendimi senin yerine koydum da ben olsam yapamazdim oyle bir isyerinde.Sonucta orasi gunde bir kac saat gecirdigin yer degil gunde minimum 8 saat geciriyorsun ve surekli psikolojik siddet,gormezden gelinme,yardim alman gerekirken yardim edilmemesi ve en onemliso cinsellik konusmalarini saymiuorum bile bunlar benim sindirebilecegim seyler degil.
Konu sahibi bir de hayatin gercek yuzu var ki PARA ne yazikki ama yine empati kurdugumda bu sekilde mobbinglere maruz kalsaydim vermistim istifayi.Mutsuz olmaktan senin psikolojin bozulacak ki ondan sonra da onune cikan daha iyi firsatlari degerlendirememe durumuna dusmeni istemem.Eger eviniz kira degilse aciliyet soz konusu odemeleriniz yoksa size nacizane tavsiyem cikinCunku siz herseyden daha degerlisiniz.Sakin bunu da davulun sesi uzaktan hos gelir gibi dusunmeyin.Bunlar sadece benim fikirlerim
Allah yardimciniz olsun...
 
idare etmek için bir kaç market mağazayla görüştüm gittim cv mi bıraktım eğitimimden dolayı alamayacaklarını söylediler. yapamazmışım o işleri. Ben razıyım onlara noluyo anlamadım. Kısacası bulamıyorum ben iş miş sektörüm dışında :) Allah hepimizin yardımcısı olsun şu an mobbing davalarını araştırıyorum veya nasıl bir yol izlemem gerektiğini sanırım son şans olarak yöneticiyle konuşucam umarım yardımcı olur
 
çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için. Burda ve etrafımdaki insanlar "normal" konuştuklarında bile şaşırır hale geldim kötü hissettirdiler iyice siz burdan anlayın işte psikolojimi. Herkes azarlıcak kötü söz etcek gibi hisseder oldum artık... Annem var bir de vefat eden abimin çocuğu var yukarıda yazmadım çok detay vermek istemedim ama okuyan da bir çocuk var yani onlar gözümün içine bakarken kendi hayatımı unutmuşken iş yerindekilerin yaptıkları o kadar zoruma gidiyo ki. Yıllardır kendime ayakkabı kıyafet almış değilim inanır mısınız kazandığım hep eve gitti maddi anlamda ne kadar ihtiyacım var düşünün işte... Çıkmazda hissediyorum kendimi
 
Ben de maaşımı alamadığımda babam paraları yoktur olunca verirler demişti. En çok aile arkanda durması gerekirken işin içine geçin derdi girince kimseyi göremiyorsun. O yüzden ayrıldığınızda sıkıntıya düşecekseniz iş bulup çıkmanız doğru olan ama yine de geçiniriz diyorsanız psikolojinizi daha fazla bozmalarına izin vermeyin. Zira ben öyle yaptım pişmanım.
 
son çare olarak yöneticimle konuşucam bu şekilde psikolojimin bozulmasının yanı sıra işimde de ilerleyemiyorum kuruma zarar verecek şeyler yapmaktan korkuyorum yardım edilmiyor çünkü
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…