Kötü evlat gibi hissediyorum. Yoruldum...

Mune .!.:

Değil nomu, ben nice insanlar biliyorum 80 yaşında dahi her işini kendi halleden, 60-70 yaşından sonra üniversite okuyan, yaşı var yapamaz ya da yapmamalı bizim kültürümüzde kabul gören bir durum, biz yaşını alan kişilere yardımcı olmak istiyoruz, bir belgeselde seyrettim, 60 yaş üzeri insanlarla 3-6 yaş arası çocukların katıldığı bir çalışma yapılmış, çocukları 1 hafta 60 yaş üzeri insanlarla aynı eve bırakıyorlar, +60 grubu insanlar çocukların peşinde koşup onlarla fiziksel ve zihinsel aktivitelere katıldıkça fiziksel ve zihinsel seviyeleri arttı, bu da o yaş grubu erişkinlerde özgüvenin artmasına neden oldu.

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Keşke yakınında kardeşi, yakın akrabanız falan olsa, ya da çok samimi aile dostu falan.
Yalnız bırakmasalar çoğu zaman.
Belki üzerinize bu kadar düşüp bunaltmazdı..

Genişletmek için tıkla...

socialscientist .!.:

Maalesef kardeşim yok. Bu hayatta en çok eksikliğini çektiğim şey. En azından sorumluluk paylaşımı yapardık. Kader ortağı olurduk. Hiç olmazsa manevi destek. Eşim sağolsun o görevi görmeye çalışıyor. Benim işim müsait olmadığı için bir ihtiyaç olunca o koşup gidiyor annemin yanına ama nereye kadar? Biz gidince ne olacak?

Genişletmek için tıkla...

ayinondordu .!.:

Başınız sağolsun İşiniz çok zor bende babamı 3 hafta oluyor kaybedeli ben kendimi sizin gibi tutamadım hıçkıra hıçkıra ağladım ben sizin gibi zorlanmadım iş konusunda biz 6 kardeşiz şükür herkes üstüne düşeni yaptı anneniz size çok bağlı annenizide yanınıza alamazmısınız yurtdışına giderken sonra çok üzülürsünüz zorlanırsınız annenizi özlersiniz tek çoçuklara herzaman çok üzülürüm olmuyorsa yapacak birşey yok ama olupda rahatlıkdan dolayı ikinci çoçuk istemeyenler bencil bence herşeyi tek çoçuğa yüklüyorlar

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Onlar sağlık problemleri olmayan dinç yaşlılar olsa gerek Mune abla :)

Benim annemin tansiyonu, bel fıtığı, dizlerinde yırtık ne ararsan var. Kafası zaten çoluk çocuk derdinden ebedi dolu.
Belki öğrenebilecekse bile gayret edesi yoktur.
Ee tabi çok şükür yalnız da değil.
Ablamlar yanında. Yapacak birileri olunca, iş başa düşmeyince salıyor kendini belki de.

Ama konu sahibinin annesi tek başına madem bir yerden başlamalı..
Umarım kısa zamanda hallolur.
Üzücü bir durum gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

Çok geçmiş olsun nomu, elbette kronik hastalıkların olması insanı olumsuz yönde etkiler ama yanlış anlaşılmasın, valla ebeveyn-çocuk vb temalı konularda diken üstünde yazıyorum hem anneyim hem evladım fakat ben biraz belki katı düşünüyorum belki yapım gereği bağımlı birey olmayı reddettiğimden farklı bakıyorum bu tür konulara.
Yani kimse onlardan maraton koşmasını istemiyor ama yürüme mesafesindeki bir markete gidip alışverişlerini yapabilirler, ki kronik hastalıkları için de bu tip aktiviteler faydalı, biraz evlat odaklı düşüncelerden sıyrılıp kendilerini düşündükleri, azıcık içinde bencillik olan şeyler yapmalılar zira artık evlatları da kocaman birer birey, çoğu evlenmiş çoluk çocuğa karışmış, kendi hayatını idame ettiren, eh yerinde de rahat ve mutlu olan bir evlatsa artık o evlat için dertlenmek gereksiz.

Yabancıların bizden farkı bu işte, biz evlenince eşe, çocuk sahibi olunca evlada adanmışlık yaşıyoruz, eş olunca anne olunca kendimizden vazgeçiyoruz, kendimizi düşünürsek ayıp bir şey yapmışız hissine kapılıyoruz çünkü bize öğretilen kadın dediğin iyi bir eş olur, anne dediğin kendinden geçer evlatlarını düşünür.

Evladı doğurursun, okutur geleceğini inşa edersin sonra kanatlarıyla uçmasını sağlayarak özgür bırakırsın, çocukların ya da ebeveynlerin birbirine bağlılığı güzel ama bağımlılığı sorun bence.

Tek kızım var, şu yaşıma kadar toplu iğnemi bile kızımdan istemedim kendim hallediyorum, bazen kızım dahi kızar anne bir işini de ben göreyim diye, yaşlanır elden ayaktan düşersem bakarız deyip kendi işimi yapmaya devam ederim, ben istiyorum ki kızım bana bakma zorunluluğu hissetmesin çünkü kendi görüşümdür bana bakma mecburiyeti yok, elim ayağım tutarken kendi işimi kendim görebilirim bakıma muhtaç değilim şükür, yaşlandığımda çok hasta olurum bakıma ihtiyacım olur belkiiii onda bile gel bak demem huzurevi düşünüyorum çünkü.

Mune .!.:

Çok geçmiş olsun nomu, elbette kronik hastalıkların olması insanı olumsuz yönde etkiler ama yanlış anlaşılmasın, valla ebeveyn-çocuk vb temalı konularda diken üstünde yazıyorum hem anneyim hem evladım fakat ben biraz belki katı düşünüyorum belki yapım gereği bağımlı birey olmayı reddettiğimden farklı bakıyorum bu tür konulara.
Yani kimse onlardan maraton koşmasını istemiyor ama yürüme mesafesindeki bir markete gidip alışverişlerini yapabilirler, ki kronik hastalıkları için de bu tip aktiviteler faydalı, biraz evlat odaklı düşüncelerden sıyrılıp kendilerini düşündükleri, azıcık içinde bencillik olan şeyler yapmalılar zira artık evlatları da kocaman birer birey, çoğu evlenmiş çoluk çocuğa karışmış, kendi hayatını idame ettiren, eh yerinde de rahat ve mutlu olan bir evlatsa artık o evlat için dertlenmek gereksiz.

Yabancıların bizden farkı bu işte, biz evlenince eşe, çocuk sahibi olunca evlada adanmışlık yaşıyoruz, eş olunca anne olunca kendimizden vazgeçiyoruz, kendimizi düşünürsek ayıp bir şey yapmışız hissine kapılıyoruz çünkü bize öğretilen kadın dediğin iyi bir eş olur, anne dediğin kendinden geçer evlatlarını düşünür.

Evladı doğurursun, okutur geleceğini inşa edersin sonra kanatlarıyla uçmasını sağlayarak özgür bırakırsın, çocukların ya da ebeveynlerin birbirine bağlılığı güzel ama bağımlılığı sorun bence.

Tek kızım var, şu yaşıma kadar toplu iğnemi bile kızımdan istemedim kendim hallediyorum, bazen kızım dahi kızar anne bir işini de ben göreyim diye, yaşlanır elden ayaktan düşersem bakarız deyip kendi işimi yapmaya devam ederim, ben istiyorum ki kızım bana bakma zorunluluğu hissetmesin çünkü kendi görüşümdür bana bakma mecburiyeti yok, elim ayağım tutarken kendi işimi kendim görebilirim bakıma muhtaç değilim şükür, yaşlandığımda çok hasta olurum bakıma ihtiyacım olur belkiiii onda bile gel bak demem huzurevi düşünüyorum çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Çok geçmiş olsun nomu, elbette kronik hastalıkların olması insanı olumsuz yönde etkiler ama yanlış anlaşılmasın, valla ebeveyn-çocuk vb temalı konularda diken üstünde yazıyorum hem anneyim hem evladım fakat ben biraz belki katı düşünüyorum belki yapım gereği bağımlı birey olmayı reddettiğimden farklı bakıyorum bu tür konulara.
Yani kimse onlardan maraton koşmasını istemiyor ama yürüme mesafesindeki bir markete gidip alışverişlerini yapabilirler, ki kronik hastalıkları için de bu tip aktiviteler faydalı, biraz evlat odaklı düşüncelerden sıyrılıp kendilerini düşündükleri, azıcık içinde bencillik olan şeyler yapmalılar zira artık evlatları da kocaman birer birey, çoğu evlenmiş çoluk çocuğa karışmış, kendi hayatını idame ettiren, eh yerinde de rahat ve mutlu olan bir evlatsa artık o evlat için dertlenmek gereksiz.

Yabancıların bizden farkı bu işte, biz evlenince eşe, çocuk sahibi olunca evlada adanmışlık yaşıyoruz, eş olunca anne olunca kendimizden vazgeçiyoruz, kendimizi düşünürsek ayıp bir şey yapmışız hissine kapılıyoruz çünkü bize öğretilen kadın dediğin iyi bir eş olur, anne dediğin kendinden geçer evlatlarını düşünür.

Evladı doğurursun, okutur geleceğini inşa edersin sonra kanatlarıyla uçmasını sağlayarak özgür bırakırsın, çocukların ya da ebeveynlerin birbirine bağlılığı güzel ama bağımlılığı sorun bence.

Tek kızım var, şu yaşıma kadar toplu iğnemi bile kızımdan istemedim kendim hallediyorum, bazen kızım dahi kızar anne bir işini de ben göreyim diye, yaşlanır elden ayaktan düşersem bakarız deyip kendi işimi yapmaya devam ederim, ben istiyorum ki kızım bana bakma zorunluluğu hissetmesin çünkü kendi görüşümdür bana bakma mecburiyeti yok, elim ayağım tutarken kendi işimi kendim görebilirim bakıma muhtaç değilim şükür, yaşlandığımda çok hasta olurum bakıma ihtiyacım olur belkiiii onda bile gel bak demem huzurevi düşünüyorum çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Bibibella .!.:

İlk önce günde 7 kere konuşmaktan vazgeçirmelisiniz 60 yasinda kadın alışmamış olsada bundan sonra kendi işlerini yapmaya başlamalı bide niye yanına alacaksın onu anlamadım ki muhtaç mı hayîr insanlara ne kolay geliyor yanina al demek

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

O kadar emek verdin büyüttün az evlatlık yapsin izin ver Mune abla

Ayy ben fena bir anne olacağım galiba.
Bir takım beklentilerim var şimdiden kızımdan.
Bu uykusuzluklar, fedakarlıklar boşa değil.

Bu arada benim annem çok gayretli bir kadındır.
Marketlere,pazarlara kendi gider.
Beli, dizleri, ellerindeki sınır sıkışması ve bir türlü tam anlamıyla iyilesememesi rahat durmaması yüzünden.

Kilo kilo patatesleri taşıyacak, yavruları donmuş patates yemeyecek.
Domatesleri taşı taşı kisliklari hazırlayıp tüm evlatlarına dağıtacak..

Evde ekmek yoksa bir koşu gider o alır.
Minnet edip kimseden istemez biliyor musun?
Ve ben bundan nefret ediyorum..

Bence bu zamana kadar fazlasıyla yoruldu.
Keyif yapma zamanı olmalı.
Biraz da biz onun etrafında dönelim.
Ama izin vermiyor.

Atm konusunu, müşteri hizmetleri görüşmelerini cidden kafası almıyor sanırım.
Becerebilse onu da kimseye bırakmazdı eminim.

Genişletmek için tıkla...

socialscientist .!.:

Harfiyen katılıyorum. Çocuk düşünmüyorum ama olur da yaparsam kesinlikle beni huzurevine versinler. Kimseye yük olmak, bağımlı olmak istemem.

Bu arada kendi işini kendi gören ne yaşlılar var. Eşimin babaannesi 80 yaşında internet bankacılığından tut her türlü sosyal medya hesabına kadar kullanıyor. Pikap sürüyor. Pikapla tek başına Türkiye turuna çıktı. Bir sürü de hız cezası yemiş yurtdışına gidip kendi başına gezip dolaşıyor. Benim anam ilçe değiştiremez tek başına.

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Ben burada 80 lik nineye şaştım yalnız:)

Yaa biraz anlamıştım ama çok abartılı durumlar söz konusu.
Ilçe değiştiremez ne demek.
Çok fena alışmış bu zamana kadar.
Bir yerden başlaması şart.
Bir iki derken insan yapıyor.
Benim annem tek başına uçağa bindi.
Hatta aktarmalı uçuşa.
Yapana kadar nasıl yapcam deyip duruyordu ama aldık biletini yaparsın dedik.
Bir iki kişiye sora sora geldi.
Şimdi kendi gelirim diyor güveni geldi kendine :)

Bence yapamam edememleri birlikte kirabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

socialscientist .!.:

Harfiyen katılıyorum. Çocuk düşünmüyorum ama olur da yaparsam kesinlikle beni huzurevine versinler. Kimseye yük olmak, bağımlı olmak istemem.

Bu arada kendi işini kendi gören ne yaşlılar var. Eşimin babaannesi 80 yaşında internet bankacılığından tut her türlü sosyal medya hesabına kadar kullanıyor. Pikap sürüyor. Pikapla tek başına Türkiye turuna çıktı. Bir sürü de hız cezası yemiş yurtdışına gidip kendi başına gezip dolaşıyor. Benim anam ilçe değiştiremez tek başına.

Genişletmek için tıkla...

Yanlış anlaşılmayı göze alarak açık açık yazacağım
Çocuk sahibi olmayı istemek de istememek de kişisel haktır bence ama çocuğu ne için istediğimizi iyi bilmemiz gerekiyor, yaşlılığımızda bize bakacak bireyler mi doğurmak istiyoruz yoksa sevgiyle huzurla dolu bir yuvaya neşe kaynağı olacak, kendine ve topluma faydalı birey yetiştirmek için mi?

Ben b şıkkına göre doğurdum, aşık olduğum adamdan bir çocuğum olsun onu yapabildiğim kadar hakkıyla büyüteyim ve günü geldiğinde kendi ayakları üzerinde dursun diye, ben sana baktım geceler boyu uykusuz kaldım şimdi sıra sende demiyorum demeyeceğim de, nasıl ki kadınlara anne olduklarında vicdan yükü yüklemek yanlışsa evlada da böyle bir yük yüklenmemeli bence.

Yine açık konuşacağım belki herkes değil ama bir kısım evlat zorunlu oldukları ve vicdanlarına yüklenen bu sorumluluk altında eziliyorlar, içten bakma isteği bir süre sonra oflayıp poflayarak yaptıkları bir mecburiyete dönüyor, herkes birbirine yıkmaya çalışıyor sorumluluğu, sen az baktın ben çok baktım tartışmaları bile çıkıyor.

Tek evlatsanız sorumluluk paylaşacak kimseniz de olmuyor, kendinizi geri çekseniz çevre baskısı görüyorsunuz, en başta hısım akraba ayıplıyor, hastalık bakıma muhtaçlık olur amenna ama sağlıklı bir yaşlı her işini kendi görüyor.

Benim bir komşum vardı 80'i devirmişti kadın tek başına evindeki tüm halıları bile kendi yıkardı, evine gidin tertemiz, dışarıdaki tüm işlerini kendi yapardı, benden de hızlı yürürdü maşallah, hiç sevmezdi birilerine iş yaptırmayı illa bağımsız olacak öyle bir kadındı, anneannem keza düşüp de kalçasını kırana kadar her işini yaptı, bankadan dul aylığını bile kendi çekerdi, ki gözleri pek net görmediği halde.

socialscientist .!.:

Yahu trene binip benim oturduğum şehirde inecek. Gidip alacağız. Yok gelemem dedi. Eşim gitti aldı getirdi, geri götürdü vallahi
Kara kara düşünüyorum diyelim ki tayinim paraguaya falan çıktı. Ben ha deyince gelip gidemem. Anam nasıl gelecek tek başına? Eşim her seferinde git getir geri götür yaparsa maaşı biletlere gömerim valla. Kayınvalideme zimmetleyeyim beraber gelip gitsinler diyorum ama kayınvalideme de tonla laf ediyor.

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

O kadar emek verdin büyüttün az evlatlık yapsin izin ver Mune abla

Ayy ben fena bir anne olacağım galiba.
Bir takım beklentilerim var şimdiden kızımdan.
Bu uykusuzluklar, fedakarlıklar boşa değil.

Bu arada benim annem çok gayretli bir kadındır.
Marketlere,pazarlara kendi gider.
Beli, dizleri, ellerindeki sınır sıkışması ve bir türlü tam anlamıyla iyilesememesi rahat durmaması yüzünden.

Kilo kilo patatesleri taşıyacak, yavruları donmuş patates yemeyecek.
Domatesleri taşı taşı kisliklari hazırlayıp tüm evlatlarına dağıtacak..

Evde ekmek yoksa bir koşu gider o alır.
Minnet edip kimseden istemez biliyor musun?
Ve ben bundan nefret ediyorum..

Bence bu zamana kadar fazlasıyla yoruldu.
Keyif yapma zamanı olmalı.
Biraz da biz onun etrafında dönelim.
Ama izin vermiyor.

Atm konusunu, müşteri hizmetleri görüşmelerini cidden kafası almıyor sanırım.
Becerebilse onu da kimseye bırakmazdı eminim.

Genişletmek için tıkla...