İki gün sonra taburcu olup evime gittim. Evime yüzümde maske ile ulaştım. O kadar sistim ki insan içine çıkmaya utandım. Bu arada protezimin boyutuna takmaya başladım. O kadar devasa geldi ki cenem ve boynum bana... Tamam sis ama cenemin alt ucuna elimi koyduğumda semsert protezi hissediyordum. Ama o kadar aşağıda idi ki... Yani çok çok uzundu sanki yuzum artık. O günler elimde mezura ile gezmeye başladım. Altın oran nedir, ideal çene boyutu ne olmalıdır deli gibi bunları araştırıyorum. Bir hesaba bakıyorum,bir yuzumu olcuyorum,yok yok yok ,cenem olması gerekenden 1.5 cm uzun... Aman Allahım,aklimi yitiriyordum. Upuzuuuun bir yüzüm olmuştu. Yandan bakıyorum,guzel, önden bakıyorum,bambaska biri... Hep kibar bir yüze sahip olduğum için bu vakte kadar uzun cene benim psikolojimi alt ust etti. Kafayi bozdum o ara. Doktoru her gün arıyorum,alin bunu,cikarin diyorum. Kendimi zaptedemeyip muayenehanesine gidiyorum zırt pirt... Adamcagiz beni sakinleştirmeye çalışiyor ne yapsın... Herkesle irtibatı kopardim,kendimi odama kapatıp kapatıp ağlıyorum. En son kafaya koydum,cikartacagim... Doktoru aradim,kararimi verdim dedim, tamam seni arayacağım dedi. Telefonu kapattıktan sonra bir mucize oldu: Cenemdeki tüm iltihap ağzıma gelmeye başladı. Megerse o şişliği yapan iltihapmis. İltihap ağzıma doldukça attim vücudumdan ve doktor bana geri dönene kadar benim cenem bir güzelleşti,bir güzelleşti... :) Çok ilginç ve iğrenç ama bu gerçek... Allahım dedim,sen ne buyuksun, birkaç saat once cenem için aglarken,birkac saat sonra cenem için guluyorum... Doktoruma güvenmem gerekiyormuş bu konuda. Adamcagiz,ben ne yaptığımı biliyorum,sabret,diyordu. Beni hiç gönlümü kırmadan oyaladi şişlikler inene kadar ve sonuç benim hoşuma gitmeye başladı 10 12 günden sonra.