Yeniden merhaba herkese. Biliyorum bana çok kızacaksınız ama dayanamıyorum ne yaparsam yapayım alışamıyorum. Bilmeyenler için çekişmeli olarak 1.5 yıl önce resmi olarak boşandık. Kısa bir süre sonra sevgilisi oldu ve ben bu durumu kaldıramadım. Küçük çocuğum var velayeti bende. Ben çocuk bakarken onun beni ortada bırakıp gitmesini hala affedemiyorum ve bu beni çok yoruyor sürekli ağlıyorum. Çocuğuyla ilgileniyor alıyor sürekli 1 hafta bakıyor, bendeyken görüntülü konuşuyor falan o konuda bir problem yok ama çocuk dışında tek kelime etmiyor. Geçenlerde işlerim olduğu için bu 2 hafta onda kalmasını rica ettim kibarca ama başta söylemedin benim planım vardı biletlerim var değiştiremem dedi ben de çocuğundan önemli o zaman dedim sinirlendim kapattım. Sonra bu nereye gittiyse gitti profil fotoğrafını falan değiştirmiş, onu görünce içime oturdu. Benimle öyle yerlere gitmedi hiç. Dün ben biraz duygusal olarak bitik durumdaydım, iş stresi de vardı yoğun bir dönem geçiriyorum zaten işyerinde, dayanamadım dün gece aradım birkaç defa sonra açtı ne oldu çocuğa mı bir şey oldu diye. Ben de hayır dedim o zaman niye arıyorsun gece gece diye bağırdı. İçimde ne varsa döktüm. Duygusal olarak çok yıpranmış hissediyorum kendimi son günlerde. Pişman olmasını görmeyi çok istedim ama bir kere bile pişman olmadı. Kendime bakıyorum kıyafetlerimi özenli seçiyorum gittikçe güzelleştim insanlar hep iltifat ediyor ama o bana çok afedersiniz b.ka bakar gibi bakıyor. Neyse telefonda neden bu hallere geldiğimizi sordum kimle gittin, benle niye gitmedin dedim seni ilgilendirmez dedi ısrarla yine dayanamadım ağladım. Ağlamamı engelleyemiyorum asla. Çok kötü yaptım biliyorum belki sevgilisi vardı yanında ya da başkası bilmiyorum kendimi rezil ettim. Hala sevgilisi var mı onu da bilmiyorum ama dayanamıyorum bu düşünceye. Birlikte fotoğraf görmeyince cesarete geldim yok galiba diye düşündüm ben açıkcası. Boşandık bitti gitti evet ama lütfen beni de anlayın her şeyimdi o benim. Hayatımın baş köşesine onu koymuştum, kimseyle yakın değildim bu kadar o yüzdn insan silip atamıyor öylece. Ne yapsa ne söylese içim acıyor. Pişman olduğunu görene kadar içim soğumayacak galiba ama kendime engel olamıyorum. Bu ağlama ve arama krizlerine engel olmam lazım ne yapacağımı nasıl olacağını bilmiyorum. Başından böyle süreçler geçenler nasıl atlattı bunu çok merak ediyorum lütfen destek bekliyorum.
