3.çocuk haberi ve ondan sonrası

bikahvebikitap .!.:

Arkadaşlar merhaba herkese. Baştan anlatmam gerekirse 7 yıllık evliyim 2 çocuğum var biri 5 biri 2 buçuk yaşında ve şuan 3.ye 3 aylık hamileyim. Eşimde bende daha sevgililik zamanlarımızdan beri 3 çocuk istiyorduk Allahta nasip etti çok şükür. Ben tarih öğretmeniyim bir süre özelde çalıştım şuan çalışmıyorum. İnstagram üzerinden kapı süsü yaparak kendi paramı kazanıyorum emek vererek büyüttüğüm güzel bir sayfam var yani tabi bu rakam bir öğretmen maaşına görece daha düşük kalabilir ama hiç bişey yapmıyor olmaktan daha iyi benim için hem zevk alıyorum hem para kazanıyorum. Çocuklarım için hobi olarak yaptığım bişey mesleğe döndü bir nevi ve çok mutlu oluyorum bunun için. Gel gelelim 3.çocuk haberini ailelerimize verdiğimizden beri inanır mısın kimse beni insan yerine koymamaya başladı. Dalga konusu oldum resmen. Babam geçen toplum içinde tavşan gibi 6 ayda bir doğuruyor dedi. Annem desen her gördüğü yerde laf sokuyor. Onlara göre kendimi yakmışım yazık etmişim ne güzel kızmışım evde oturup çocuk mu büyütecekmişim? Yani korunma yöntemlerini biliyorum cahil değilim istemesem yapmam ama kimse mutlu musun diye sormuyor onlara göre yorgun bitkin kendini gençliğini mahfetmiş bir insanım ben. Eşim bana destek olmaya çalışıyor yani en çokta ona güveniyorum inanıyorum. Eşim bundan 4 yıl önce biraz yatırım yaparak bir dükkan açtı ama ortak açmışlardı ve istedikleri gibi gitmedi dükkan ve biraz maddi olarak sıkıntıya düştük. Ama birilerinden bişey istedik olarak değil hep kendi kendimize yettik ama sonuçta maddi bir düşüş oldu ama insanlar bunda bile yani inişli çıkışlı hayat bu demedilerde yine bizi küçümsemeye çalışarak yani hep bir şakayla karışık istediğimi söylerim tavrı oldu herkeste. O kadar ciddiye alınmadığımızı düşünüyorum ki şuan hem kendi ailem hem eşimin ailesi tarafından. Kimse dört dörtlük değil ve bende insanlar gibi şakayla karışık seninde zamanında şöyle şöyle bir durumun olmamış mıydı ya ah ne günlerdi dediğimde bozulup direk kavgaya dönüyorlar ama benim bozulmaya hakkım yok. Eşim çalışan çalışmayı seven parasını eve getiren yani güvenilir düzgün bir insan kimseye bir saygısızlığı yok ama artık o da kızıyor yani karnımdaki çocuğa bile aldır gitsin dediler bir şey söylicem yüzyüze bakacak şey kalmayacak diyor eşim. Aslında benim ailemde eşiminkilerde iyiler ama yani biz onlara göre çok kolayız kırılmayız üzülmeyiz sanki çocuğuz yani ben 32 yaşındayım çocukta değilimki. Kayınvalidem tam bir eltimkolik onu ciddiye alır birşey yapacak olsa danışır haberleşir ben hep en son duyan etliye sütlüye karışmayan çağırılmadıkça gitmeyen görece mesafeli ama yinede lafları hep işiten o gelinim. Kimseye karşı bunu kıramadım malesef eşimde aynı şekilde. Eski maddi olarak çok rahat olduğumuz günlere dönsek biri bizden para istediğinde hemen çıkarıp verebilsek bizden kralı yok o ayrı. Ama şuan gelenin gidenin laf ettiği kaale alınmayan insanlar olduk ve bir hata yapmadam yada kötü bir durum kimseye yaşatmadan. Ne yapabilirim biliyorum ki herşey benim başta duruşumu değiştirerek olucak ama ben o kadar duygularıyla hareket eden kıyamayan biriyim ki o duruş o tavır nasıl değiştirilir bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

succulentaski .!.:

Eşim ve ben çalışıyoruz bir çocuğun masraflarıyla başa çıkamıyoruz. Oğlum 3 yaşında ve 2. Çocuk fikrinden vazgeçme evresindeyiz. Kreş, oyun grubu, hafta sonu gezileri, kamplar, organik yiyecekler. 2 maaş altından kalkamıyoruz.
Bu arada ciddi sağlık problemleri yaşadık 1-2 yaş arası. Çok büyük paralar harcadık. Çok da üzüntü yaşadık.

Ailem de sen sakın o işlere kalkışma batarsınız bir çocuk daha yaparsan diye benimle dalga geçer hep.:)
Sizin de maddi durumların baş aşağı gittiği bir dönemde sağlıklı 2 evladınız varken çok şükür diyip hayatınıza devam edebilecekken 3. Çocuk fikrine girişmeniz garip gelmiş olabilir çevrenize. 50 yıl öncede yaşamıyoruz. Çocuklar gelişine büyümüyor artık.
Ama sizin kararınız kimseye söz söylemek düşmez. Çevrenize karşı pasif duruş sergilemeyin.

Genişletmek için tıkla...

Khomyuk .!.:

Benim anladığım insanların çocuk için olmasını istediği standartları çok farklı.
Yani kimisi kardeşsiz büyümek çok facia bir durum diye düşünüyor. Çocuk az yesin az giysin ama kardeşle büyüsün istiyor.
Kimimiz de içinde uhde olmadan büyüsün istiyor tek veya iki çocukta kalıyor.
Biz mesela tüm geliri tek çocuğa harcayıp mümkün olan en iyi şekilde büyütmeyi tercih ettik. İkinciyi yapsam yemesi içmesinden kesmem belki ama istediği okulda okuyamaz, istediği şeyleri bu kadar rahat alamaz, tatile gidemezdi belki. Biz standart düşmesini yaşamak istemedik. Kimine göre de biz benciliz çocuk ileride yalnız kalacak.
Ama bana da şu zamanda üç çocuğu hakkıyla büyütmek zor geliyor.
Konu sahibinin büyük çocuğu ilkokula başladığında yenidoğan bebeği ve 3 yaş çocuğu olacak mesela. Bu çocuğun okul etkinlikleri, ödevleriyle ne kadar randımanlı ilgilenebilir ki? Okula yeni başlayan çocuk varken yenidoğanla uykusuz olacak, diğerinin 3 yaş krizleri olacak.
Daha bunun maddi istekleri karşılama kısmı var. Çocuk belki bir spora gitmem isteyecek bir enstrüman çalmak isteyecek, sinema diyecek. Üç çocukla çok zengin değilsen bunlar da zorlar. Zor yani.
Daha ileride üç çocuğu okutup meslek sahibi yapmak var mesela. Yeğenim başka şehirde tıp kazandı. Yurt çıkmadı geçen sene yurda 50 bin ödediler. Bu sene 100 olacaktır mutlaka. Ben bunları düşünüyorum ve ondan bu cesareti gösterenlere ciddi manada şaşırıyorum

Genişletmek için tıkla...

bikahvebikitap .!.:

Arkadaşlar merhaba herkese. Baştan anlatmam gerekirse 7 yıllık evliyim 2 çocuğum var biri 5 biri 2 buçuk yaşında ve şuan 3.ye 3 aylık hamileyim. Eşimde bende daha sevgililik zamanlarımızdan beri 3 çocuk istiyorduk Allahta nasip etti çok şükür. Ben tarih öğretmeniyim bir süre özelde çalıştım şuan çalışmıyorum. İnstagram üzerinden kapı süsü yaparak kendi paramı kazanıyorum emek vererek büyüttüğüm güzel bir sayfam var yani tabi bu rakam bir öğretmen maaşına görece daha düşük kalabilir ama hiç bişey yapmıyor olmaktan daha iyi benim için hem zevk alıyorum hem para kazanıyorum. Çocuklarım için hobi olarak yaptığım bişey mesleğe döndü bir nevi ve çok mutlu oluyorum bunun için. Gel gelelim 3.çocuk haberini ailelerimize verdiğimizden beri inanır mısın kimse beni insan yerine koymamaya başladı. Dalga konusu oldum resmen. Babam geçen toplum içinde tavşan gibi 6 ayda bir doğuruyor dedi. Annem desen her gördüğü yerde laf sokuyor. Onlara göre kendimi yakmışım yazık etmişim ne güzel kızmışım evde oturup çocuk mu büyütecekmişim? Yani korunma yöntemlerini biliyorum cahil değilim istemesem yapmam ama kimse mutlu musun diye sormuyor onlara göre yorgun bitkin kendini gençliğini mahfetmiş bir insanım ben. Eşim bana destek olmaya çalışıyor yani en çokta ona güveniyorum inanıyorum. Eşim bundan 4 yıl önce biraz yatırım yaparak bir dükkan açtı ama ortak açmışlardı ve istedikleri gibi gitmedi dükkan ve biraz maddi olarak sıkıntıya düştük. Ama birilerinden bişey istedik olarak değil hep kendi kendimize yettik ama sonuçta maddi bir düşüş oldu ama insanlar bunda bile yani inişli çıkışlı hayat bu demedilerde yine bizi küçümsemeye çalışarak yani hep bir şakayla karışık istediğimi söylerim tavrı oldu herkeste. O kadar ciddiye alınmadığımızı düşünüyorum ki şuan hem kendi ailem hem eşimin ailesi tarafından. Kimse dört dörtlük değil ve bende insanlar gibi şakayla karışık seninde zamanında şöyle şöyle bir durumun olmamış mıydı ya ah ne günlerdi dediğimde bozulup direk kavgaya dönüyorlar ama benim bozulmaya hakkım yok. Eşim çalışan çalışmayı seven parasını eve getiren yani güvenilir düzgün bir insan kimseye bir saygısızlığı yok ama artık o da kızıyor yani karnımdaki çocuğa bile aldır gitsin dediler bir şey söylicem yüzyüze bakacak şey kalmayacak diyor eşim. Aslında benim ailemde eşiminkilerde iyiler ama yani biz onlara göre çok kolayız kırılmayız üzülmeyiz sanki çocuğuz yani ben 32 yaşındayım çocukta değilimki. Kayınvalidem tam bir eltimkolik onu ciddiye alır birşey yapacak olsa danışır haberleşir ben hep en son duyan etliye sütlüye karışmayan çağırılmadıkça gitmeyen görece mesafeli ama yinede lafları hep işiten o gelinim. Kimseye karşı bunu kıramadım malesef eşimde aynı şekilde. Eski maddi olarak çok rahat olduğumuz günlere dönsek biri bizden para istediğinde hemen çıkarıp verebilsek bizden kralı yok o ayrı. Ama şuan gelenin gidenin laf ettiği kaale alınmayan insanlar olduk ve bir hata yapmadam yada kötü bir durum kimseye yaşatmadan. Ne yapabilirim biliyorum ki herşey benim başta duruşumu değiştirerek olucak ama ben o kadar duygularıyla hareket eden kıyamayan biriyim ki o duruş o tavır nasıl değiştirilir bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

succulentaski .!.:

Ben de açıkçası kardeşsiz olmaz diyenlerdendim.
Ama şimdi bakıyorum ben de eşim de kardeşlerimizle öyle aman aman bir ilişkimiz yok.
Bazen de diyorum biz çok yalnızız oğlumuz bizim gibi yalnız kalmasın biraz daha kalabalık olalım.
Git gellerdeyim daha.
2 çocuk oluru var yani.
Ama 3 inanılmaz zor.
3 yapmak için evde düzenli bakıcı + temizlikçi şart bence. Bunun için de kocanın iyi bir işinin olması lazım. Eşimin patronunun 3 çocuğu var mesela. 3ü de İstanbul’daki en pahalı denen okullarda okuyabiliyor. Adamın bütçesi sarsılmıyor.
Dediğin gibi önce ilgi olarak yetemezsin çocuklara.
Özel okul çok gerekli değil o masraf kalemini düşüyorum bu durumlarda.
Ama organik gıda, kırmızı et, yeterli protein alımı. Her öğünde 3 çocuğa protein çıkarmak bile bu devirde çok zor. Karbonhidratla mı besleyeceksin.
Her hafta sonu çocuklar gezmeye gitmek ister. Müzik aleti çalsa spora gitse.
Yani ne bileyim bunlardan kısmak bana mantıklı gelmiyor. Kısacağım tek şey özel okul oluyor sanırım.
Heh bir de bunların yetişkinliği var üniversitesi var.
Allah yardımcıları olsun..

Genişletmek için tıkla...

bikahvebikitap .!.:

Arkadaşlar merhaba herkese. Baştan anlatmam gerekirse 7 yıllık evliyim 2 çocuğum var biri 5 biri 2 buçuk yaşında ve şuan 3.ye 3 aylık hamileyim. Eşimde bende daha sevgililik zamanlarımızdan beri 3 çocuk istiyorduk Allahta nasip etti çok şükür. Ben tarih öğretmeniyim bir süre özelde çalıştım şuan çalışmıyorum. İnstagram üzerinden kapı süsü yaparak kendi paramı kazanıyorum emek vererek büyüttüğüm güzel bir sayfam var yani tabi bu rakam bir öğretmen maaşına görece daha düşük kalabilir ama hiç bişey yapmıyor olmaktan daha iyi benim için hem zevk alıyorum hem para kazanıyorum. Çocuklarım için hobi olarak yaptığım bişey mesleğe döndü bir nevi ve çok mutlu oluyorum bunun için. Gel gelelim 3.çocuk haberini ailelerimize verdiğimizden beri inanır mısın kimse beni insan yerine koymamaya başladı. Dalga konusu oldum resmen. Babam geçen toplum içinde tavşan gibi 6 ayda bir doğuruyor dedi. Annem desen her gördüğü yerde laf sokuyor. Onlara göre kendimi yakmışım yazık etmişim ne güzel kızmışım evde oturup çocuk mu büyütecekmişim? Yani korunma yöntemlerini biliyorum cahil değilim istemesem yapmam ama kimse mutlu musun diye sormuyor onlara göre yorgun bitkin kendini gençliğini mahfetmiş bir insanım ben. Eşim bana destek olmaya çalışıyor yani en çokta ona güveniyorum inanıyorum. Eşim bundan 4 yıl önce biraz yatırım yaparak bir dükkan açtı ama ortak açmışlardı ve istedikleri gibi gitmedi dükkan ve biraz maddi olarak sıkıntıya düştük. Ama birilerinden bişey istedik olarak değil hep kendi kendimize yettik ama sonuçta maddi bir düşüş oldu ama insanlar bunda bile yani inişli çıkışlı hayat bu demedilerde yine bizi küçümsemeye çalışarak yani hep bir şakayla karışık istediğimi söylerim tavrı oldu herkeste. O kadar ciddiye alınmadığımızı düşünüyorum ki şuan hem kendi ailem hem eşimin ailesi tarafından. Kimse dört dörtlük değil ve bende insanlar gibi şakayla karışık seninde zamanında şöyle şöyle bir durumun olmamış mıydı ya ah ne günlerdi dediğimde bozulup direk kavgaya dönüyorlar ama benim bozulmaya hakkım yok. Eşim çalışan çalışmayı seven parasını eve getiren yani güvenilir düzgün bir insan kimseye bir saygısızlığı yok ama artık o da kızıyor yani karnımdaki çocuğa bile aldır gitsin dediler bir şey söylicem yüzyüze bakacak şey kalmayacak diyor eşim. Aslında benim ailemde eşiminkilerde iyiler ama yani biz onlara göre çok kolayız kırılmayız üzülmeyiz sanki çocuğuz yani ben 32 yaşındayım çocukta değilimki. Kayınvalidem tam bir eltimkolik onu ciddiye alır birşey yapacak olsa danışır haberleşir ben hep en son duyan etliye sütlüye karışmayan çağırılmadıkça gitmeyen görece mesafeli ama yinede lafları hep işiten o gelinim. Kimseye karşı bunu kıramadım malesef eşimde aynı şekilde. Eski maddi olarak çok rahat olduğumuz günlere dönsek biri bizden para istediğinde hemen çıkarıp verebilsek bizden kralı yok o ayrı. Ama şuan gelenin gidenin laf ettiği kaale alınmayan insanlar olduk ve bir hata yapmadam yada kötü bir durum kimseye yaşatmadan. Ne yapabilirim biliyorum ki herşey benim başta duruşumu değiştirerek olucak ama ben o kadar duygularıyla hareket eden kıyamayan biriyim ki o duruş o tavır nasıl değiştirilir bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

bikahvebikitap .!.:

Arkadaşlar merhaba herkese. Baştan anlatmam gerekirse 7 yıllık evliyim 2 çocuğum var biri 5 biri 2 buçuk yaşında ve şuan 3.ye 3 aylık hamileyim. Eşimde bende daha sevgililik zamanlarımızdan beri 3 çocuk istiyorduk Allahta nasip etti çok şükür. Ben tarih öğretmeniyim bir süre özelde çalıştım şuan çalışmıyorum. İnstagram üzerinden kapı süsü yaparak kendi paramı kazanıyorum emek vererek büyüttüğüm güzel bir sayfam var yani tabi bu rakam bir öğretmen maaşına görece daha düşük kalabilir ama hiç bişey yapmıyor olmaktan daha iyi benim için hem zevk alıyorum hem para kazanıyorum. Çocuklarım için hobi olarak yaptığım bişey mesleğe döndü bir nevi ve çok mutlu oluyorum bunun için. Gel gelelim 3.çocuk haberini ailelerimize verdiğimizden beri inanır mısın kimse beni insan yerine koymamaya başladı. Dalga konusu oldum resmen. Babam geçen toplum içinde tavşan gibi 6 ayda bir doğuruyor dedi. Annem desen her gördüğü yerde laf sokuyor. Onlara göre kendimi yakmışım yazık etmişim ne güzel kızmışım evde oturup çocuk mu büyütecekmişim? Yani korunma yöntemlerini biliyorum cahil değilim istemesem yapmam ama kimse mutlu musun diye sormuyor onlara göre yorgun bitkin kendini gençliğini mahfetmiş bir insanım ben. Eşim bana destek olmaya çalışıyor yani en çokta ona güveniyorum inanıyorum. Eşim bundan 4 yıl önce biraz yatırım yaparak bir dükkan açtı ama ortak açmışlardı ve istedikleri gibi gitmedi dükkan ve biraz maddi olarak sıkıntıya düştük. Ama birilerinden bişey istedik olarak değil hep kendi kendimize yettik ama sonuçta maddi bir düşüş oldu ama insanlar bunda bile yani inişli çıkışlı hayat bu demedilerde yine bizi küçümsemeye çalışarak yani hep bir şakayla karışık istediğimi söylerim tavrı oldu herkeste. O kadar ciddiye alınmadığımızı düşünüyorum ki şuan hem kendi ailem hem eşimin ailesi tarafından. Kimse dört dörtlük değil ve bende insanlar gibi şakayla karışık seninde zamanında şöyle şöyle bir durumun olmamış mıydı ya ah ne günlerdi dediğimde bozulup direk kavgaya dönüyorlar ama benim bozulmaya hakkım yok. Eşim çalışan çalışmayı seven parasını eve getiren yani güvenilir düzgün bir insan kimseye bir saygısızlığı yok ama artık o da kızıyor yani karnımdaki çocuğa bile aldır gitsin dediler bir şey söylicem yüzyüze bakacak şey kalmayacak diyor eşim. Aslında benim ailemde eşiminkilerde iyiler ama yani biz onlara göre çok kolayız kırılmayız üzülmeyiz sanki çocuğuz yani ben 32 yaşındayım çocukta değilimki. Kayınvalidem tam bir eltimkolik onu ciddiye alır birşey yapacak olsa danışır haberleşir ben hep en son duyan etliye sütlüye karışmayan çağırılmadıkça gitmeyen görece mesafeli ama yinede lafları hep işiten o gelinim. Kimseye karşı bunu kıramadım malesef eşimde aynı şekilde. Eski maddi olarak çok rahat olduğumuz günlere dönsek biri bizden para istediğinde hemen çıkarıp verebilsek bizden kralı yok o ayrı. Ama şuan gelenin gidenin laf ettiği kaale alınmayan insanlar olduk ve bir hata yapmadam yada kötü bir durum kimseye yaşatmadan. Ne yapabilirim biliyorum ki herşey benim başta duruşumu değiştirerek olucak ama ben o kadar duygularıyla hareket eden kıyamayan biriyim ki o duruş o tavır nasıl değiştirilir bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...