Merhaba arkadaşlar.
uzun zamandır bu siteye birşeyler yazacağım günü bekliyordum:)) bu konuyu açmamın sebebi diğer estetik olan arkadaşlarımızında tecrübelerimden faydalanmasını istemem. konuya gelecek olursak. burnumda büyük oranda kemik eğriliği vardı ve burnumdan hiç memnun değildim. beni seven böyle sevsin, burnumlamı çirkinleşicem gibi düşünceleri kendime kabul ettirmeye çalıştım. yani aslında kendimi öyle kandırmaya çalıştım ama olmadı:)) ben bu estetik ameliyatı olmalıydım.O kadar istiyordum ki ameliyattan hiç korkmadım. ama işin zor kısmı doktor bulmak. doktorunuz kesinlikle çok önemli. her dokturun olumsuz hasta yorumları vardır ama ben araştırırken şuna dikkat ettim. ''kafasında belirlediği aynı kalıp burun yapan bir doktor mu?'' çünkü bazı doktorlar kafasına göre yapıyor küçük, kalkık ve kavisli. bursadayım ve 4 yıl boyunca araştırdım doktorları başka şehirleri bile düşündüm.sonunda doktoruma bir arkadaş tavsiyesiyle karar verdim ve ameliyat tarihi almalıydım artık. doktorum alanında gayet tecrübeli biriydi bu yüzden ona güveniyordum. burnumu sevmiyordum ama kesinlikle kalkık küçük burun gibi hayallerim yoktu. çok estetik merakında değildim. istediğim tek şey normal duran beni çirkinleştirmeyen bir buruna sahip olmak. manevi açıdan da bu ameliyatı olacağımdan dolayı kendimi kötü hissediyordum o yüzden mükemmel bir burun istemedim.
veee artık ameliyat günü geldi....
o günde nedense korkmuyordum ama çok heyecanlıydım:))ameliyattan çıktım. uyandığımda sayıklıyordum narkozdan. bende öyle kusma falan olmadı ve ameliyata dair hiç bir acı hissetmiyordum. sadece burnumda bir ağırlık var gibiydi. sadece estetik değil bir de deviasyon sorunuda vardı bu yüzden doktorum biraz zor olacağını söylemişti. 1 gün hastahanede kaldım ve eve geçtim başta çok mutluydum çünkü burnum sargıdaydı yani pek bişey fark edilmiyordu. hemşire tamponu değiştirmeye geldiğinde burnumu merak ettiğim için ucunu görmek istedim aynaya baktığım an benim için tam bir faciaydı. burun ucum Allahu ekber dağında gibiydi ve aşağıdan bakınca üçgen doğal olmayan bildiğin domuz burnu gibi bir burundu. burun deliklerim görünüyor dudak ve burun arasındaki mesafem korkunçtu. bazı doktorlar yaptığı burunları ameliyathanede fotoğraflarını çekip atıyorlar. bende internete girdiğimde kendi burnumu gördüm. insan yüzünü tanır yani. o fotoyu gördüm ve tekrar darmadağın oldum. kalkık yüzüme göre çok küçük ve kavisli bir burun....
o an inanmak istemedim. daha sonra eve geçtim tabi bu forumları inceliyorum bu kalıcı mı falan diye o gün dedim ki kendi kendime ben bu burnumun sonucunu 3 ay sonra yazacağım. iyi de olsa kötü de olsa. çünkü o an benim bu tecrübeyi yaşamış arkadaşlara çok ihtiyacım vardı. gün geçtikçe burnun ucumun düştüğünü aslında bantlar yüzünden ve yeni olduğu için öyle durduğunu anladım. ayrıca içindeki tamponlarda sanırım kalkık olmasını etkiliyor. tamponlar çıkınca burnumun biraz daha düştüğünü gördüm fakat bu bile bana yetmiyor çünkü kalkık burun asla istemiyordum. burun deliklerim gözükmemeliydi. yine de forumlarda sürüne sürüne ineceğine inandırdım kendimi. şuan 4. ayımdayım ve burun kalkıklığım çok iyi ilk aylarda burun deliklerimin girişi görünüodu şuan hafif kalkık ve delikler görünmüyor. Evet bu kalkıklık sorununun yanında başka canımı sıkan bir şey vardı o da burnumun küçük olması. herkesin burnu başlarda şiş halde olduğu için zamanla küçülür. ama benim burnum zaten bana küçücük geliyordu bir de şişler inse ne kadar küçülecekti. bu korku beni çok yıpratmıştı 4. ayımdayım burnumun şişleri var hala ama büyük kısmı geçti. buna rağmen kimse burnun küçük demedi ve bende artık düşünmeyi bıraktım. aylar sonra nasıl olur bilmiyorum ama şu an iyi görünüyor.bi de ayrıca dudak ve burun arasındaki mesafeye de ayrı üzülüyordum. çünkü çok çirkin görünüyordu. Bir de bunu dert etmiştim. kendimi bunlara alıştırmaya çalışırken artık ateli çıkarma zamanı gelmişti.mutluydum ve burnumu merak ediyordum. çıkınca hayatımın 2. şokunu yaşadım. sanki burun bana ait değildi. yani uyumsuz sanki sonradan bir parça takılmış gibi. o an o kadar yapay görünüyordu ki ben o burnum öyle kalırsa bir daha insan içine çıkamazdım. doktor yine küçük bantlar yapıştırdı ve daha sonra kendin çıkar dedi. resmen o anda ondan nefret etmiştim. bandajlıyken burnum tamamı görünmediği için iyi hissediyorum. yani unutmaya çalışıyordum o anı. 2 gün sonra sabah uyandığımda bandajı çıkardım ve aynaya baktığımda avatar burnu gördüm o an psikolojim yerle bir oldu. dışarı çıkmak istemedim. ağlamaktan mahvoldum. ama bu süreç içerisinde ailem bana karşı çok sabırlı davrandılar. ne kadar kötü görünsede bana anlatmıyorlardı. hiç abartısız söylüyorum yarım saatte bir burnum iyi mi, küçük mü ,kalkık mı diye soruyordum. aynı soruları günlerce sordum. bu sorunların yanında burun sırtımın kalınlığı canımı sıkmaya başladı. burun sırtım asyalılar gibi dümdüz dü. basık bir burun yani. şişliktir demek istiyordum ama dokunduğumda kemik geliyor elime canım sıkılıyordu. neyse ki bu 4 aylık süreçte burun sırtımda görünmeye başladı şuan hala sanki biraz daha belli olsa iyi olur diyorum ama böylede çirkin görünmüyor. burnum kötü değil insanlar çok beğeniyorlar yani sadece söylediğim kişiler. herkes fark eder sandım ama 3 kişi dışında çevremde kimse farketmedi. o an demekki çok yapay durmuyor dedim keni kendime. şuan da işin nefes alma kısmındayım. önce soldan nefes alamıyorken şuan sağdan alamıyorum ve sağ taraf hala çok şiş. bazen açılıyor çoğu zaman kapalı. şişlerden olduğunu düşünüyorum. şuan geçmişe dönüp estetik sürecime baktığımda çok üzülüyorum çünkü psikolojik olarak çok yıprandım. bu işe girişecek arkadaşlara tavsiyem ameliyattan değil sonraki sonuçlardan korkun. zor olan kısım o çünkü. o zamanlar o kadar üzülmeme rağmen yine olsam yine yaparmıydım diyorum kendi kendime. yapardım..... çünkü o eski burnumdan çok rahatsız oluyordum. düşününce ağlardım bile. o yüzden pişman değilim ama size tavsiyem eğer burnunuz psikolojinizi bozacak kadar kötü değilse hiç girmeyin derim bu işe. sadece kaldırmak için ya da kavis vermek için olmayın. hiç bir şey doğal kadar güzel değil.
merak ettiğiniz bir şey varsa buradan yazarsanız ilgilenirim.:))