Arkadaşlar psikolojik sorunları olan asosyal bir ailede büyüdüm . Fiziksel psikolojik şiddetler gördüm . Babam öfke kontrolü yok ve bizden sesten çocuktan rahatsız olan biriydi o namaz kılarken güldük diye bizi dövmüşlüğü dahi vardı büyüyene kadar ara ara şiddeti bana çok basit olaylardan sebep devam etti . Hakettin muamelesi yaptılar yıllarca kendimi değersiz kusurlu bi varlık gördüm .
Annem okb li ama asla kabul etmeyen biri çok panik , okulumu ulaşamayınca basmalar telefonda 2 kere arasak aha bişe oldu diye korkan , gözlerini kırpıp duran panik olup hızlı konuşan sürekli korkulu kaygılı bi kadın .
Bende de bozukluğa yol açtılar ama bu benim tekamül sürecim diyorum .
kendi terapimi alıyorum yüzleştiklerim , kabul ettiklerim, vazgeçtiklerim oldu .
Ama çok yoruldum .
Fibromiyalji ağrılarım var .
Sürekli rüyalar görüyorum (emdr kaynaklı)
Sürekli vücudum seğiriyor parmaklarım vs.
Hayatım çok güzel eşime çocuğuma sarılıyorum mutluyum aslında ama bu tedavi süreci beni çok yordu . Yoruyor …
Zihnimde sürekli diyaloglar dönüyor özellikle bir iş yaparken biri beni eleştiriyor gibi bende şöyle cevap veriririm gibi ..arkadaş şöyle derse şöyle cevap veriririm , inanmazlarsa şöyle açıklarım , kusur bulurlarsa şöyle derim gibi .
Zihnim otomatik modda sanırım
farketmeden beni bunlarla yoruyor . Sanki gerçekten biri bana bişe demiş bende açıklama yapıyorum gibi
Küçükten beri söylediklerim ya dinlenmiyor dinlense de anlaşılmak istenmiyor ne desem inanılmıyor ciddiye alınmıyor gibi hissettim .
Buraya travmalarımı yazsam saatler sürer .
Çoğu şeyler geçti ama zihnimdeki bu durum devam ediyor ve ben çok üzülüyorum .
Kendimi açıklamak zorundayım gibi kodlanmış beynim herşeyi çok uzun anlatmam lazım gibi hissediyorum .
Yaşadığım travmalardan ötürü böyle biliyorum ama dayanamıyor gibiyim .
Lütfen biraz destek olup fikir verir misiniz ?
İçimi dökmek istedim …
Annem okb li ama asla kabul etmeyen biri çok panik , okulumu ulaşamayınca basmalar telefonda 2 kere arasak aha bişe oldu diye korkan , gözlerini kırpıp duran panik olup hızlı konuşan sürekli korkulu kaygılı bi kadın .
Bende de bozukluğa yol açtılar ama bu benim tekamül sürecim diyorum .
kendi terapimi alıyorum yüzleştiklerim , kabul ettiklerim, vazgeçtiklerim oldu .
Ama çok yoruldum .
Fibromiyalji ağrılarım var .
Sürekli rüyalar görüyorum (emdr kaynaklı)
Sürekli vücudum seğiriyor parmaklarım vs.
Hayatım çok güzel eşime çocuğuma sarılıyorum mutluyum aslında ama bu tedavi süreci beni çok yordu . Yoruyor …
Zihnimde sürekli diyaloglar dönüyor özellikle bir iş yaparken biri beni eleştiriyor gibi bende şöyle cevap veriririm gibi ..arkadaş şöyle derse şöyle cevap veriririm , inanmazlarsa şöyle açıklarım , kusur bulurlarsa şöyle derim gibi .
Zihnim otomatik modda sanırım
farketmeden beni bunlarla yoruyor . Sanki gerçekten biri bana bişe demiş bende açıklama yapıyorum gibi
Küçükten beri söylediklerim ya dinlenmiyor dinlense de anlaşılmak istenmiyor ne desem inanılmıyor ciddiye alınmıyor gibi hissettim .
Buraya travmalarımı yazsam saatler sürer .
Çoğu şeyler geçti ama zihnimdeki bu durum devam ediyor ve ben çok üzülüyorum .
Kendimi açıklamak zorundayım gibi kodlanmış beynim herşeyi çok uzun anlatmam lazım gibi hissediyorum .
Yaşadığım travmalardan ötürü böyle biliyorum ama dayanamıyor gibiyim .
Lütfen biraz destek olup fikir verir misiniz ?
İçimi dökmek istedim …