- 31 Mart 2012
- 10.869
- 7.481
- 448
- Konu Sahibi askitotomsu
- #1
Selam kızlar,
Dün telefonumda cevapsız çağrı vardı. Kim aramış tahmin edin. Fitnelikte zirve yapan küçük görümce.
On bir yıllik evliliğimde yaptıkları çirkinlikler, maddi manevi sömürü, son olarak da hamileligimde ve doğumunun ardından ailecek yaptıkları gasp+ hakaret+ yuva yıkma eylemleri sebebiyle evliliğimiz sona geldi. İplerin kopma noktasına geldiği bu son iki yıllık süreçte bir özür dahi dilenmedi. Sadece resmi olarak var olan eşim (!) de her zamanki gibi büyük adaletsizlik örneği sergileyerek ailemle ilişkisini kesti. Hâlbuki bizimkiler müdahil dahi olmadılar olanlara.
Geçen hafta şehir dışından kardeşim geldi. Gelince bizde kalmıyor. Kapıdan merhaba deyip içeri girmeden gidiyor pandemi sebebiyle. Eşime dedim ki "kardeşimi yemeğe cagiracagim, üç yıldır gelmedi. Lütfen sen de evde ol, çok mahcup oluyorum çünkü senin onlara neden böyle davrandığını anlamıyorlar"
Ben kimseyle görüşmek istemiyorum deyip kestirip attı. Ben de kardeşimle annemi o işteyken çağırdım ki kardeşim sormasın. Neyse bizimkiler kalkacakken iş çıkış saatinde çıkıp geldi, normalde gelmeyeceğini söylemişti. Birlikte on beş dk oturdular. Surat astı, zar zor konustu falan. Çok mahcup oldum.
Velhasıl dun de iki yıldir özür bile dilemeyen insanlar, ne hikmetse beni aramış. Kardeşi sozlenecekmis, davet etmek için aramış. Yeni dunurlere mahcup olacaklar tabii. Çünkü bir akıllı onlar. Bir yuvayı yıkmaktan cekinmediler ama simdi hiçbir şey olmamış gibi beni enayi yerine koyacaklarını sanıyorlar.
Gideyim mi diye sormuyorum, gitmeyeceğim. Telefona dönüş de yapmadım zaten. Fikirlerinizi almak istedim
Dün telefonumda cevapsız çağrı vardı. Kim aramış tahmin edin. Fitnelikte zirve yapan küçük görümce.
On bir yıllik evliliğimde yaptıkları çirkinlikler, maddi manevi sömürü, son olarak da hamileligimde ve doğumunun ardından ailecek yaptıkları gasp+ hakaret+ yuva yıkma eylemleri sebebiyle evliliğimiz sona geldi. İplerin kopma noktasına geldiği bu son iki yıllık süreçte bir özür dahi dilenmedi. Sadece resmi olarak var olan eşim (!) de her zamanki gibi büyük adaletsizlik örneği sergileyerek ailemle ilişkisini kesti. Hâlbuki bizimkiler müdahil dahi olmadılar olanlara.
Geçen hafta şehir dışından kardeşim geldi. Gelince bizde kalmıyor. Kapıdan merhaba deyip içeri girmeden gidiyor pandemi sebebiyle. Eşime dedim ki "kardeşimi yemeğe cagiracagim, üç yıldır gelmedi. Lütfen sen de evde ol, çok mahcup oluyorum çünkü senin onlara neden böyle davrandığını anlamıyorlar"
Ben kimseyle görüşmek istemiyorum deyip kestirip attı. Ben de kardeşimle annemi o işteyken çağırdım ki kardeşim sormasın. Neyse bizimkiler kalkacakken iş çıkış saatinde çıkıp geldi, normalde gelmeyeceğini söylemişti. Birlikte on beş dk oturdular. Surat astı, zar zor konustu falan. Çok mahcup oldum.
Velhasıl dun de iki yıldir özür bile dilemeyen insanlar, ne hikmetse beni aramış. Kardeşi sozlenecekmis, davet etmek için aramış. Yeni dunurlere mahcup olacaklar tabii. Çünkü bir akıllı onlar. Bir yuvayı yıkmaktan cekinmediler ama simdi hiçbir şey olmamış gibi beni enayi yerine koyacaklarını sanıyorlar.
Gideyim mi diye sormuyorum, gitmeyeceğim. Telefona dönüş de yapmadım zaten. Fikirlerinizi almak istedim
