Merhabalar,kızkardeşim zıvanadan çıktı ve durduramadım.Birlikte kahvaltıya gittik,eğlendik,kahve içtik.Sonra ben alışverişe gittim.Bir tane bluz aldım,onda olduğunu bilmiyordum.Olay böyle başladı.”Hep bana özeniyorsun,bir kişiliğin ,kimliğin yok..” diyerek,ağır tahrik eden cümleler kurdu.Başta sustum ama sonra çıldırdım.Kimliksizsin kelimesi beni delirtti.Susmak da bilmiyor,ardı ardına sıralıyor.
Açtım ağzımı yumdum gözümü.Daha öncede saydırmıştı farklı bir sebepten ötürü,susmuştum ve bir daha konuşmamıştım.Sonra terapiye fikan gitmiş,azcık düzelmişti.Kendi içinde bir şans vermiştim.Bunu da ona söyledim.Sen kimsin ki bana şans veriyorsun diyerek saldırmaya başladı.Elim yüzüm çizik,darp içinde.Apartmana rezil olduğuma mı yanayın,bu yaptıklarına mı?
Aynı evde yaşıyoruz,babama ait.Ben babama param oldukça destek oluyorum,onun haricinde kira filan vermiyorum.Valla şu şartlar altında kiraya da çıkamam,çok zor.Bu beni öldürür diye de korkuyorum.Normal değik,bir kıyafetten konu nerelere geldi.
Nefret ediyor benden çünkü maalesef kıyaslanarak büyüdük,benim şartlarım ona göre daha iyi,O istediği yere gelemedi.Gelmek istiyor ama bir çabası da yok.Her olumsuzluk döneminde bir krize giriyor ve o krizin acısı da benden çıkıyor.İşin kötüsü haklı olduğuna o kdar inanıyor ki,her şeyin sebebi beni görüyor.
Bazen beni çok seviyor,bazen benden öldüresiye nefret ediyor.İnanmak istiyorum ona her seferinde pişman oluyorum.
Ne yapacağımı bilmiyorum.Aynu kıyafeti yanlışlıkla aldım diye konu nerelere geldi.Bir de benden özür dileyeceksin diye bağırmaz mı?Dilemeyince saldırması…Kafayı yedi.
Mahalleye rezil olmamız da cabası..
Çok zor.Evden giden ben olacağım galiba.Evlenemiyorum da korkudan.Çocukken annem ,büyüynce bu,tekrar tekrar yaşıyorum.Kursum vardı,darp izlerinden gidemedim.Yarın işe gideceğim.Nasıl kamufle edeceğim kendimi bilmiyorum.
Girdabın içindeyim.Sanırsam benim ayrılmam gerek bu evden ama nasıl?
“Defol git,gittiğin gün bayram edicem,hayatımı mahvettin,o…,ş….z..Allah b..versin gibi sözler o kadar ağır ki?Bana zorla yanına tayin isteten,birlikte rahat ederiz diyen kendisi …
Çok yoruldum..Ne yapacağımı bilmiyorum.
Açtım ağzımı yumdum gözümü.Daha öncede saydırmıştı farklı bir sebepten ötürü,susmuştum ve bir daha konuşmamıştım.Sonra terapiye fikan gitmiş,azcık düzelmişti.Kendi içinde bir şans vermiştim.Bunu da ona söyledim.Sen kimsin ki bana şans veriyorsun diyerek saldırmaya başladı.Elim yüzüm çizik,darp içinde.Apartmana rezil olduğuma mı yanayın,bu yaptıklarına mı?
Aynı evde yaşıyoruz,babama ait.Ben babama param oldukça destek oluyorum,onun haricinde kira filan vermiyorum.Valla şu şartlar altında kiraya da çıkamam,çok zor.Bu beni öldürür diye de korkuyorum.Normal değik,bir kıyafetten konu nerelere geldi.
Nefret ediyor benden çünkü maalesef kıyaslanarak büyüdük,benim şartlarım ona göre daha iyi,O istediği yere gelemedi.Gelmek istiyor ama bir çabası da yok.Her olumsuzluk döneminde bir krize giriyor ve o krizin acısı da benden çıkıyor.İşin kötüsü haklı olduğuna o kdar inanıyor ki,her şeyin sebebi beni görüyor.
Bazen beni çok seviyor,bazen benden öldüresiye nefret ediyor.İnanmak istiyorum ona her seferinde pişman oluyorum.
Ne yapacağımı bilmiyorum.Aynu kıyafeti yanlışlıkla aldım diye konu nerelere geldi.Bir de benden özür dileyeceksin diye bağırmaz mı?Dilemeyince saldırması…Kafayı yedi.
Mahalleye rezil olmamız da cabası..
Çok zor.Evden giden ben olacağım galiba.Evlenemiyorum da korkudan.Çocukken annem ,büyüynce bu,tekrar tekrar yaşıyorum.Kursum vardı,darp izlerinden gidemedim.Yarın işe gideceğim.Nasıl kamufle edeceğim kendimi bilmiyorum.
Girdabın içindeyim.Sanırsam benim ayrılmam gerek bu evden ama nasıl?
“Defol git,gittiğin gün bayram edicem,hayatımı mahvettin,o…,ş….z..Allah b..versin gibi sözler o kadar ağır ki?Bana zorla yanına tayin isteten,birlikte rahat ederiz diyen kendisi …
Çok yoruldum..Ne yapacağımı bilmiyorum.