Yok Olma....

Kimsenin yokluğu bu kadar korkutmazdı beni.Kendimi zor günlerin adamı görürdüm ya,hiçbir güçlüğün beni,bırak yıkmayı,sendeletmeyeceğini düşünürdüm.


Oysa şimdi yarımım.Ve sen öylesine uzakken benden,hiçbir zaman tam olmayacağımı da biliyorum.


'Tasalanma' diyeceksin,tasalanmayayım;ama,kendime bakıyorum da birkaç umut kırıntısı dışında hiçbir şey göremiyorum.


Nerede olduğunu bilmek ya da döneceğin umuduyla yaşamak kandırmıyor beni.


Her sabaha sensiz uyanmaktan,her günün sensiz geçmesinden korkuyorum artık.Bu yüzden uyanmak istemiyorum 'uyuduğum uykular'...


Ve geceler...ne yıldızları görüyorum ne gecenin sesini duyabiliyorum.Saniyelerin ne kadar uzun olduğunu görüp şaşırıyorum.


Bildiğim bütün hasret şarkılarını art arda ekleyip söylüyorum.Sesimi kendim bile duymuyorum.


Senden bir iz göreceğim diye sokağa bile çıkmıyorum artık.Bu kentin her yerinde sen varsın biliyorum.


Yaşamaksa,yaşıyorum elbette.Şairin dediği gibi 'senden uzak olduktan sonra nerede olsa yaşıyor insan.'


Yokluğunu kabul etmek böylesine zorken hiç olmama ihtimalini düşünemiyorum bile.


Bekleyeceğim seni.Zor olacak,çok zor olacak;ama bekleyeceğim


Bu yarım yüreğin diğer yarısı,yani sen...geleceksin değilmi