- Konu Sahibi yalnizkus_
- #1
Merhaba arkadaşlar ben 23 yaşındayım. Kilomu korumak adına dengeli beslenmeye çalışan, şeker hastası olmamak için yediklerine dikkat eden ve kendini kısıtlayan biriyim. Hayatımda hiç kilolu olmadığım halde ve tatlı, karbonhidratla içli dışlı olmadığım halde yaklaşık bir yıl önce dahiliyede prediyabet yani normalin üzerinde kan şekeri teşhisi konuldu. İdeal kilomdaydım ama idealin altına düşmem gerekti şuan 52 kiloyum, ideal kilomun altındayım ama şeker hastası olmamak için korumak zorundayım.
Gelelim esas meseleye babam sağlık sorunu olmayan ve hiç kilo almayan yediklerini yakan birisi. Eve sürekli tatlı, kek, çikolata, büskivi vs alır ve gün içerisinde sürekli yemek yer. Tatlıyla çok fazla aram olmadığı için bugüne kadar hiç stres yapmadım bu durumu. Ama son zamanlarda iki öğün beslenmek zorunda olmak, öğün aralıklarını uzun tutmak, çok acıksam bile akşamı beklemek zorunda olmak, yemek sonrası çay faslında evdeki herkes yediklerinde özgürken benim kısıtlama getirmem sadece izlemem moralimi bozmaya başladı. Haftada bir gün izin veriyordum kendime ama son zamanlarda tüm bunların yarattığı psikolojik etkiyle o izin günde canım çekmese bile çok fazla tatlıya, büskiviye saldırıyorum. Evdekilere açmadım bu durumu ama açsamda faydasız annem babamı defalarca uyardığı halde babam herkes kendinden sorumlu kimse kimseyi kısıtlamamalı, iradeli olmalı deyip durdu çünkü. E haklı da bir yerde.
Size danışma sebebim içimi dökmek, farklı fikirleri ve önerileri almak. Benim durumumda olan ya da önerisi olan var mı?
Gelelim esas meseleye babam sağlık sorunu olmayan ve hiç kilo almayan yediklerini yakan birisi. Eve sürekli tatlı, kek, çikolata, büskivi vs alır ve gün içerisinde sürekli yemek yer. Tatlıyla çok fazla aram olmadığı için bugüne kadar hiç stres yapmadım bu durumu. Ama son zamanlarda iki öğün beslenmek zorunda olmak, öğün aralıklarını uzun tutmak, çok acıksam bile akşamı beklemek zorunda olmak, yemek sonrası çay faslında evdeki herkes yediklerinde özgürken benim kısıtlama getirmem sadece izlemem moralimi bozmaya başladı. Haftada bir gün izin veriyordum kendime ama son zamanlarda tüm bunların yarattığı psikolojik etkiyle o izin günde canım çekmese bile çok fazla tatlıya, büskiviye saldırıyorum. Evdekilere açmadım bu durumu ama açsamda faydasız annem babamı defalarca uyardığı halde babam herkes kendinden sorumlu kimse kimseyi kısıtlamamalı, iradeli olmalı deyip durdu çünkü. E haklı da bir yerde.
Size danışma sebebim içimi dökmek, farklı fikirleri ve önerileri almak. Benim durumumda olan ya da önerisi olan var mı?
Son düzenleme: