Merhaba,
22 yasindayim. Gectigimiz Agustos-Eylul aylarinda 1.5 senelik iliskim bitti. Ayrintilari baska bi konuda paylasmistim. Yaklasik 6 ay gecmis ve ben hala zorlaniyorum. Zor zamanlar gecirdim her ayrilikta oldugu gibi. Hicbir arkadasim yoktu onunla oldugum zamanlarda. Ayriligin ilk zamanlarinda yalnizdim hep. Simdi etrafimda insanlar var ama ne zaman biseye moralim bozulsa, uzulsem hemen kendimi yalniz hissediyorum, eskiyi ozluyorum. Onun su an bi sevgilisi olmasi beni cok yoruyor. Yerime baskasinin konulabilmesi degersiz hissettiriyor kendimi. Yuz yuze gelmekten cok korkuyorum.
Ayni universitedeydik ama o zaten baska bi sebepten okulunu degistirmeyi istiyordu. Facebook'ta takip ettigim zamanlarda da ogrendim degistirdigini. Simdi ben 3.sinifim. O baska okulda ve benim okulumdan hazirliktan bi kizla beraber. Kizla ayni bolumde okuyoruz ayrica. Bunlarin hepsini Facebook'tan profillerine bakmaya cesaretimin oldugu zamanlarda ogrendim. Artik bakamiyorum cunku korkuyorum. Her yeni ogrendigim sey icime oturuyor. Beni daha da mutsuz ediyor. Hatta ruyalarima giriyor. Ekim ayinda mesaj atmisti. Beni unutamayacagini, cok aci cektigini ama bu acinin da gecmesini istemedigini soylemisti. Sonra bi arkadasim soyledi iliski durumlarini eylulde basladi olarak guncellemisler. Anlam veremiyorum.
Kotu seyler dileyesim geliyor onun icin. Basliyorum hatta dusunmeye sonra susuyorum.Gercekten cok uzgunum. Aglamadan yazamiyorum. Bu kadar zaman gecmis olmasi ve benim hala agliyo olmam dusunduruyor beni.
Gecen haftalarda bi gun okulda yemek yemeye gitmistim. Oturan bi kizin arkasindan gecerken kizin skype'ta birisiyle konustugunu gordum ve gozum carpti sadece. 1 saniyeden az bi sureydi ekrana bakmam ama onu gordum. Ya da gordugumu sandim. Bilmiyorum. Sonra uzaklasinca kiza baktim. Sevgilisine benziyodu. Hazirlik binamiz kampuste degil ve daha once hic karsilasmadim kiz arkadasiyla. Bilmiyorum. O an cok kotu oldum. Yemek yiyecektim istahim gitti.
Bu 6 aylik donemde ondan once olan bi erkek arkadasimla konusmaya basladim. Mesafeden dolayi bitirmistik onunla da. Ve ben baskasiyla olmama ragmen bu zorunluluktan biten iliskimi dusunurdum ara ara. Agladigim bile olurdu sevgilim olmasina ragmen. Hak ettigimi buluyorum belki de.
Sonuc olarak tamamen iyilesmek istiyorum. Ama ne zaman biri beni uzse ben eskiye gidiyorum. O da cok uzerdi beni. Yurtdisina staja gitmeyi cok isterdim. O guvenmezdi. Bu yaz staja, seneye de degisim programi ile baska bi ulkeye okumaya gidecegim nasipse. Ama aklim hep eskide. O da derdi zaten bana "Senin aklin hep yapamadiklarinda kalacak." diye. Ne yapmaliyim sizce?
22 yasindayim. Gectigimiz Agustos-Eylul aylarinda 1.5 senelik iliskim bitti. Ayrintilari baska bi konuda paylasmistim. Yaklasik 6 ay gecmis ve ben hala zorlaniyorum. Zor zamanlar gecirdim her ayrilikta oldugu gibi. Hicbir arkadasim yoktu onunla oldugum zamanlarda. Ayriligin ilk zamanlarinda yalnizdim hep. Simdi etrafimda insanlar var ama ne zaman biseye moralim bozulsa, uzulsem hemen kendimi yalniz hissediyorum, eskiyi ozluyorum. Onun su an bi sevgilisi olmasi beni cok yoruyor. Yerime baskasinin konulabilmesi degersiz hissettiriyor kendimi. Yuz yuze gelmekten cok korkuyorum.
Ayni universitedeydik ama o zaten baska bi sebepten okulunu degistirmeyi istiyordu. Facebook'ta takip ettigim zamanlarda da ogrendim degistirdigini. Simdi ben 3.sinifim. O baska okulda ve benim okulumdan hazirliktan bi kizla beraber. Kizla ayni bolumde okuyoruz ayrica. Bunlarin hepsini Facebook'tan profillerine bakmaya cesaretimin oldugu zamanlarda ogrendim. Artik bakamiyorum cunku korkuyorum. Her yeni ogrendigim sey icime oturuyor. Beni daha da mutsuz ediyor. Hatta ruyalarima giriyor. Ekim ayinda mesaj atmisti. Beni unutamayacagini, cok aci cektigini ama bu acinin da gecmesini istemedigini soylemisti. Sonra bi arkadasim soyledi iliski durumlarini eylulde basladi olarak guncellemisler. Anlam veremiyorum.
Kotu seyler dileyesim geliyor onun icin. Basliyorum hatta dusunmeye sonra susuyorum.Gercekten cok uzgunum. Aglamadan yazamiyorum. Bu kadar zaman gecmis olmasi ve benim hala agliyo olmam dusunduruyor beni.
Gecen haftalarda bi gun okulda yemek yemeye gitmistim. Oturan bi kizin arkasindan gecerken kizin skype'ta birisiyle konustugunu gordum ve gozum carpti sadece. 1 saniyeden az bi sureydi ekrana bakmam ama onu gordum. Ya da gordugumu sandim. Bilmiyorum. Sonra uzaklasinca kiza baktim. Sevgilisine benziyodu. Hazirlik binamiz kampuste degil ve daha once hic karsilasmadim kiz arkadasiyla. Bilmiyorum. O an cok kotu oldum. Yemek yiyecektim istahim gitti.
Bu 6 aylik donemde ondan once olan bi erkek arkadasimla konusmaya basladim. Mesafeden dolayi bitirmistik onunla da. Ve ben baskasiyla olmama ragmen bu zorunluluktan biten iliskimi dusunurdum ara ara. Agladigim bile olurdu sevgilim olmasina ragmen. Hak ettigimi buluyorum belki de.
Sonuc olarak tamamen iyilesmek istiyorum. Ama ne zaman biri beni uzse ben eskiye gidiyorum. O da cok uzerdi beni. Yurtdisina staja gitmeyi cok isterdim. O guvenmezdi. Bu yaz staja, seneye de degisim programi ile baska bi ulkeye okumaya gidecegim nasipse. Ama aklim hep eskide. O da derdi zaten bana "Senin aklin hep yapamadiklarinda kalacak." diye. Ne yapmaliyim sizce?
Neden guzelimhayatı kendine zindan ediyosun o coktan yolunu cizmiş baskasını bulmus seni unutmus senin için zor olabilir ama onları takip etmeyi bırak meskale ara kendine etrafına bak farket farkedilmeyi bekleyenler vardırbelkide 
Sonra gecen bu zman için çok uzulursun keske kıymetini bilseydim diye yakınır durursun ama geri gelmez kendini toparlamaya bak sıyrıl kendine bak sacını basını degiştir kuafore git seyahet et sahilde yürü müzik dinle kitap oku denemiyosun ki dene bence olacak canım. 
