• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

yine boğuluyorum bu sorunlardan. çıkmazdayım

maricinmaricin .!.:
aynen öyle. gerçekten uğraşılması aşırı zor bi insan. tedavi olmaya ikna olabilir ama bir kuruş bile para vermek istemez asla ilaçlar için bile. kendisi bi sorununun olduğunu düşünmüyor ama
Genişletmek için tıkla...
Devlet hastanelerinden muayene için almazlar ilaç parasının da çok tutacağını sanmıyorum

Evet hastalık olduğunu düşünse yapmaz ,bir gün işime yarar mantığıyla çer çöp doldurup atmaması onun mantıklı bişey yaptığını sanmasından ..

İnternetten bulup örnekle anlatabilirsiniz

Bilmiyorum nasıl iletişiminiz ama onun da problemleri var ki böyle dışa vuruyor ..

Çalışmıyor mu çalışsa belki kafası dağılır
 
derince .!.:
Devlet hastanelerinden muayene için almazlar ilaç parasının da çok tutacağını sanmıyorum

Evet hastalık olduğunu düşünse yapmaz ,bir gün işime yarar mantığıyla çer çöp doldurup atmaması onun mantıklı bişey yaptığını sanmasından ..

İnternetten bulup örnekle anlatabilirsiniz

Bilmiyorum nasıl iletişiminiz ama onun da problemleri var ki böyle dışa vuruyor ..

Çalışmıyor mu çalışsa belki kafası dağılır
Genişletmek için tıkla...
asla iletişimimiz yok. günde 5 dk görüyoruz birbirimizi. yani gidip böyle böyle güzelce anlatsam tedavi olması için diyeceği tek şey yine git başımdan olur. çalışmıyor emekli
 
devlette psikiyatrist kendisi terapi uygulamıyor, ama hastanede kadrolu psikolog varsa psikoloğa yönlendiriyor terapi için, gerekli görürse tabi. yaşadığınız yerdeki devlet hastanelerini araştırın psikolg var mı. devlette psikiyatristler sadece ilaç yazıyor terapi yapmıyor. derdini dinleyip ilaç dozajı ayarı ile seans bitiyor. araştırın devlette de çok değerli idealist psikologlar var. durumuna göre 15-30 günde bir alıyorlar seni. psikiyatriste intihar fikrini mutlaka söyle. terapi alman için o kendi yönlendirecektir zaten. tabi hastane de psikolog varsa.
 
maricinmaricin .!.:
asla iletişimimiz yok. günde 5 dk görüyoruz birbirimizi. yani gidip böyle böyle güzelce anlatsam tedavi olması için diyeceği tek şey yine git başımdan olur. çalışmıyor emekli
Genişletmek için tıkla...
Bence o da kendi içinde çok yalnızlaşmış onun adına da üzüldüm iletişime bile kapatmış

Öncelikle evdeki fazla bulduğunuz tüm kağıt vs toplayıp azar azar atın en azından daha da beter bi durum olmadan ..

Sonra da belediyeyi arayın bak komşulardan şikayet geliyor böyle yaptığın için tedavi olmazsan hastaneye yatırırlar gibi Korkut’un belki ikna olur
 
derince .!.:
Adamın mutlaka tedavi olması gerek ,olmazsa sürekli belediye temizlese yine aynı olacak

Tedaviyi kabul edeceğini sanmıyorum hiç ,iletişim dahi kurmak istemiyor anlattığı kadarıyla ,çok zor bi durum
Genişletmek için tıkla...

Kazenin söylediği gibi konu sahibesinin bu işi zorla yapması gerek. Konu sahibesi ilk etapta belediyeyi arar, evi temizlerler. Sonra barodan bir avukat ister, o da yasal vasilik davası açar, konu sahibesi babasının yasal vasisi olur. Bu şekilde tedaviye zorlayabilir. En kötü durumda nafaka davası açar, paryı alır bir yurt bulur ona taşınır.
 
maricinmaricin .!.:
merhabalar. birkaç kez bu konuyu anlatmıştım ama ben yine bu konuda çok fazla zorlanıyorum. yksye hazırlanıyorum, ve evde babam ve ben yaşıyoruz sadece. annemi kaybettim küçükken. babam da evi çöp ev yapmış durumda. gerçekten akıl hastası denecek hareketleri var. evde kedimiz var, afedersiniz onun pisliğini eliyle alıyor ve sonra adam akıllı yıkamıyor elini. dışarıda yerde bi kağıt parçası bile bulsa eve getiriyor. kedimizin kirli kumunu değiştiriyorum, kirli kumları evde tutuyor. iki çuval var şu an ve atmıyor attırmıyor da. 15 yıllık gazeteler falan var evde iki oda dolusu çer çöp böyle asla atmıyor. ve her şeyi geçtim asla benimle sağlıklı bi iletişimi yok. ne zaman yanına gidecek konuşacak olsam git başımdan diyor. 5 yıllık toksik bi ilişkim vardı onun için de konu açmıştım. annem olmadığı için itip kakıyorlardı beni sürekli eski sevgilim ve annesi. şu anda kendimi o kadar yalnız ve boğulmuş hissediyorum ki uzun zamandır. mesela dışarıdan bi yemek kokusu geliyor, benim de canım çekiyo ama evde onu yapacak kimse yok. ders çalışmam gerekiyo benim de zamanım olmuyo. arkadaşlarımın evlerine gidiyorum tertemiz ve bi ışık var evlerinde her şeye rağmen. bizim ev öyle değil, çöplük gibi. yani kafamda bi anne figürü bile yok. bana birinin yemek yapması, evimi odamı temizlemesi, beni koşulsuz sevmesi gerçekten dünyada cenneti yaşamak gibi bişey gibi geliyor. asla gerçek değilmiş gibi. ve her an istemsizce bu sevgiyi aradığımı fark ediyorum. ama asla bulamayacağımı da biliyorum. arkadaşlarım var dışarıda hem de çok fazla ama eve geldiğimde hep böyle oluyor. eve gelmek istemiyorum bu yüzden. yemek yapmaktan temizlikten ev işinden babamdan her şeyden o kadar sıkıldım ki. bazen çok bunalıyorum, bi kahve içmek için insan yok evde. ve bu hep böyle. hatta 4 5 yıl kadar önce bu düzenden gerçekten çok yorulduğum için yemek yemeyi bırakmıştım. hala kan değerlerimde demirim 2 buçuk. hem ruhsal hem fiziksel olarak çöküyorum artık. kimseden aile sevgisi görmüyorum, inanılmaz yalnız ve kimsesiz hissediyorum kendimi. böyle bir evde, asla sevgi görmeden, böyle bi babayla yaşamak, üstüne üstlük bu 5 yıllık toksik ilişki tüketti beni. dışarıda hiç böyle bi insan değilim hatta hiç derdim yok sanarlar beni ama hiç öyle değil. her an intihar var aklımda bi süredir. çünkü gerçekten kendimi değersiz hissediyorum ve yıllardır artarak devam ediyor bu his. çünkü bana bu değeri veren hiç kimse yok ve tek başıma yetememeye başladım. eski sevgilim beni sürekli küçümserdi değersiz hissettirirdi, babam da öyle. ve sanki beynime içime işledi bunlar benim. online psikolog için bile para vermiyor babam. git dersinle uğraş yine ne var falan diyor. sanki hobi olarak bunları düşünüyormuşum gibi. devlet hastanesinden randevu aldım ama 20 gün sonraya ancak bulabildim. zaten devlet psikiyatristlerinden terapi alma gibi bir imkanım da olmuyor ilaç yazıyorlar sadece. gerçekten çıkmazda hissediyorum. ne yapacağımı bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Kıyamam sana yanımda olmanı ve bir anne şevkatiyle sarmak istedim seni, bak cnm o evden kurtulmaya çalış, kaç yaşındasın bilmiyorum ama tahminen 18 den büyüksün, tavsiyem devletten yardım isteyip o çöp evi boşaltıp babanızı tedaviye almaları , ve sana da sığınma sağlamaları, başka da aklıma gelen Hicbir şey yok, bu dünya gerçekten çok acımasız çok, sakın yılma , kendine bir iş bul çalış ve hayatını kurmaya bak cnm , kendini yanlız hissetme çünkü seni hergun izleyen ve aslında sen farkında olmadan sana yardım eden bir Rabbimiz var ve o hep seninle ...
 
bilirkişi olarak katılmıştım bir çöp ev davasına, nasıl sonuçlandı bilmiyorum merakta ediyorum aslında, bakınca yazarım buraya. belediyeye şikayet edince belediye kafasına göre gelip temizleyip boşaltamaz evi. birinin dava açması lazım. hakim karar verir evin tamamen veya kısmi boşaltılmasına. eğer koku komşuluk hoşgörü sınırını aşıyorsa ve şahitlerle ve bilirkişilerce bu tespit ediliyorsa boşaltma kararı verilir. yangın riski, haşere üremesi başka sebeplere de bakılır. ama egede birisi zabıta mı polis mi ne öldürdü evi boşaltılırken. yani istifçi bu insanların ruh sağlığı yerinde olmuyor. evine gittiğimiz kadın eşyalarına pardon çöplerine tapıyordu. her gün sokaktan bişiler taşıyormuş eve. camlar ağzına kadar eşya ile doluydu. eve gün ışığı girmiyordu. evini de bağışlamıştı öldükten sonra bir vakfa. çoluk çocuğu yoktu. iyi bir kadınmış komşuları seviyordu.
 
Ben sizin yerinizde olsaydım bu üzüldüğünüz şeyler sebebiyle hırs yapar üniversiteyi kazanırdim.Ben üniversite sınavına ve kpss ye çalıştığım yıllarda annem evde şiddet görüyordu,eziliyordu,itilip kakiliyordu.Her aksam annem babam gelmeye yakın bıçakları saklardi,sarhoş geliyor ne yapacağı belli olmaz diye..Babam akşamları geldiğinde odaya kaçardik,ben ders çalışirdim kapıyı yumruklayip kufrederdi yat diye..vay be , düşünüyorum da neler yaşamışım ben,hayatımı bir kitap haline getirsem hiç fena olmaz 😜
İşte sırf o ortamdan kurtulmak için var gücümle çalıştım üniversite sınavlarına,kazandım da..
Hayatınız sizin elinizde..Sıkıca çalışıp üni kazanın, okuyun,(mümkünse başka şehirde), meslek sahibi olun ve kendi sıcak yuvanizu kurun bence..Bu hayale tutunarak yaşamaya değer.
 
maricinmaricin .!.:
merhabalar. birkaç kez bu konuyu anlatmıştım ama ben yine bu konuda çok fazla zorlanıyorum. yksye hazırlanıyorum, ve evde babam ve ben yaşıyoruz sadece. annemi kaybettim küçükken. babam da evi çöp ev yapmış durumda. gerçekten akıl hastası denecek hareketleri var. evde kedimiz var, afedersiniz onun pisliğini eliyle alıyor ve sonra adam akıllı yıkamıyor elini. dışarıda yerde bi kağıt parçası bile bulsa eve getiriyor. kedimizin kirli kumunu değiştiriyorum, kirli kumları evde tutuyor. iki çuval var şu an ve atmıyor attırmıyor da. 15 yıllık gazeteler falan var evde iki oda dolusu çer çöp böyle asla atmıyor. ve her şeyi geçtim asla benimle sağlıklı bi iletişimi yok. ne zaman yanına gidecek konuşacak olsam git başımdan diyor. 5 yıllık toksik bi ilişkim vardı onun için de konu açmıştım. annem olmadığı için itip kakıyorlardı beni sürekli eski sevgilim ve annesi. şu anda kendimi o kadar yalnız ve boğulmuş hissediyorum ki uzun zamandır. mesela dışarıdan bi yemek kokusu geliyor, benim de canım çekiyo ama evde onu yapacak kimse yok. ders çalışmam gerekiyo benim de zamanım olmuyo. arkadaşlarımın evlerine gidiyorum tertemiz ve bi ışık var evlerinde her şeye rağmen. bizim ev öyle değil, çöplük gibi. yani kafamda bi anne figürü bile yok. bana birinin yemek yapması, evimi odamı temizlemesi, beni koşulsuz sevmesi gerçekten dünyada cenneti yaşamak gibi bişey gibi geliyor. asla gerçek değilmiş gibi. ve her an istemsizce bu sevgiyi aradığımı fark ediyorum. ama asla bulamayacağımı da biliyorum. arkadaşlarım var dışarıda hem de çok fazla ama eve geldiğimde hep böyle oluyor. eve gelmek istemiyorum bu yüzden. yemek yapmaktan temizlikten ev işinden babamdan her şeyden o kadar sıkıldım ki. bazen çok bunalıyorum, bi kahve içmek için insan yok evde. ve bu hep böyle. hatta 4 5 yıl kadar önce bu düzenden gerçekten çok yorulduğum için yemek yemeyi bırakmıştım. hala kan değerlerimde demirim 2 buçuk. hem ruhsal hem fiziksel olarak çöküyorum artık. kimseden aile sevgisi görmüyorum, inanılmaz yalnız ve kimsesiz hissediyorum kendimi. böyle bir evde, asla sevgi görmeden, böyle bi babayla yaşamak, üstüne üstlük bu 5 yıllık toksik ilişki tüketti beni. dışarıda hiç böyle bi insan değilim hatta hiç derdim yok sanarlar beni ama hiç öyle değil. her an intihar var aklımda bi süredir. çünkü gerçekten kendimi değersiz hissediyorum ve yıllardır artarak devam ediyor bu his. çünkü bana bu değeri veren hiç kimse yok ve tek başıma yetememeye başladım. eski sevgilim beni sürekli küçümserdi değersiz hissettirirdi, babam da öyle. ve sanki beynime içime işledi bunlar benim. online psikolog için bile para vermiyor babam. git dersinle uğraş yine ne var falan diyor. sanki hobi olarak bunları düşünüyormuşum gibi. devlet hastanesinden randevu aldım ama 20 gün sonraya ancak bulabildim. zaten devlet psikiyatristlerinden terapi alma gibi bir imkanım da olmuyor ilaç yazıyorlar sadece. gerçekten çıkmazda hissediyorum. ne yapacağımı bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Canım benim kıyamam sana benim bir arkadaşım vardı öyle bir hayatı vardı ki hani böyle dizilerde olur dersin böyle yaşamlar var mı ya abartiyorlar tam olarak öyleydi evleri yaşantıları alkolik bir baba şiddet açlık ne ararsan var ve kız öyle bir sarıldı ki derslerine çünkü tek çaresi buydu ilkokuldan itibaren öyle çalıştı öyle başarılı oldu ki hep burslu kazandı okudu ve şimdi çok başarılı bir beyin cerrahı oldu yurtdışında çok güzel bir hayat yaşıyor annesine Türkiye'den en güzel evi aldı babadan kurtuldular hayatı değişti yani demem o ki bunu hırs haline getirip derslerine sarıl tek kurtuluşun bu kendi kaderini kendin bicmen lazım malesef şartlar bu şekilde bunu kendi avantajın haline getir güzellikler seni bulsun inşaallah 🍀
 
maricinmaricin .!.:
merhabalar. birkaç kez bu konuyu anlatmıştım ama ben yine bu konuda çok fazla zorlanıyorum. yksye hazırlanıyorum, ve evde babam ve ben yaşıyoruz sadece. annemi kaybettim küçükken. babam da evi çöp ev yapmış durumda. gerçekten akıl hastası denecek hareketleri var. evde kedimiz var, afedersiniz onun pisliğini eliyle alıyor ve sonra adam akıllı yıkamıyor elini. dışarıda yerde bi kağıt parçası bile bulsa eve getiriyor. kedimizin kirli kumunu değiştiriyorum, kirli kumları evde tutuyor. iki çuval var şu an ve atmıyor attırmıyor da. 15 yıllık gazeteler falan var evde iki oda dolusu çer çöp böyle asla atmıyor. ve her şeyi geçtim asla benimle sağlıklı bi iletişimi yok. ne zaman yanına gidecek konuşacak olsam git başımdan diyor. 5 yıllık toksik bi ilişkim vardı onun için de konu açmıştım. annem olmadığı için itip kakıyorlardı beni sürekli eski sevgilim ve annesi. şu anda kendimi o kadar yalnız ve boğulmuş hissediyorum ki uzun zamandır. mesela dışarıdan bi yemek kokusu geliyor, benim de canım çekiyo ama evde onu yapacak kimse yok. ders çalışmam gerekiyo benim de zamanım olmuyo. arkadaşlarımın evlerine gidiyorum tertemiz ve bi ışık var evlerinde her şeye rağmen. bizim ev öyle değil, çöplük gibi. yani kafamda bi anne figürü bile yok. bana birinin yemek yapması, evimi odamı temizlemesi, beni koşulsuz sevmesi gerçekten dünyada cenneti yaşamak gibi bişey gibi geliyor. asla gerçek değilmiş gibi. ve her an istemsizce bu sevgiyi aradığımı fark ediyorum. ama asla bulamayacağımı da biliyorum. arkadaşlarım var dışarıda hem de çok fazla ama eve geldiğimde hep böyle oluyor. eve gelmek istemiyorum bu yüzden. yemek yapmaktan temizlikten ev işinden babamdan her şeyden o kadar sıkıldım ki. bazen çok bunalıyorum, bi kahve içmek için insan yok evde. ve bu hep böyle. hatta 4 5 yıl kadar önce bu düzenden gerçekten çok yorulduğum için yemek yemeyi bırakmıştım. hala kan değerlerimde demirim 2 buçuk. hem ruhsal hem fiziksel olarak çöküyorum artık. kimseden aile sevgisi görmüyorum, inanılmaz yalnız ve kimsesiz hissediyorum kendimi. böyle bir evde, asla sevgi görmeden, böyle bi babayla yaşamak, üstüne üstlük bu 5 yıllık toksik ilişki tüketti beni. dışarıda hiç böyle bi insan değilim hatta hiç derdim yok sanarlar beni ama hiç öyle değil. her an intihar var aklımda bi süredir. çünkü gerçekten kendimi değersiz hissediyorum ve yıllardır artarak devam ediyor bu his. çünkü bana bu değeri veren hiç kimse yok ve tek başıma yetememeye başladım. eski sevgilim beni sürekli küçümserdi değersiz hissettirirdi, babam da öyle. ve sanki beynime içime işledi bunlar benim. online psikolog için bile para vermiyor babam. git dersinle uğraş yine ne var falan diyor. sanki hobi olarak bunları düşünüyormuşum gibi. devlet hastanesinden randevu aldım ama 20 gün sonraya ancak bulabildim. zaten devlet psikiyatristlerinden terapi alma gibi bir imkanım da olmuyor ilaç yazıyorlar sadece. gerçekten çıkmazda hissediyorum. ne yapacağımı bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Başka bir akrabanız var mı ? Fırsatınız olsa eğer babanızı bırakabilir misiniz ?
 
maricinmaricin .!.:
merhabalar. birkaç kez bu konuyu anlatmıştım ama ben yine bu konuda çok fazla zorlanıyorum. yksye hazırlanıyorum, ve evde babam ve ben yaşıyoruz sadece. annemi kaybettim küçükken. babam da evi çöp ev yapmış durumda. gerçekten akıl hastası denecek hareketleri var. evde kedimiz var, afedersiniz onun pisliğini eliyle alıyor ve sonra adam akıllı yıkamıyor elini. dışarıda yerde bi kağıt parçası bile bulsa eve getiriyor. kedimizin kirli kumunu değiştiriyorum, kirli kumları evde tutuyor. iki çuval var şu an ve atmıyor attırmıyor da. 15 yıllık gazeteler falan var evde iki oda dolusu çer çöp böyle asla atmıyor. ve her şeyi geçtim asla benimle sağlıklı bi iletişimi yok. ne zaman yanına gidecek konuşacak olsam git başımdan diyor. 5 yıllık toksik bi ilişkim vardı onun için de konu açmıştım. annem olmadığı için itip kakıyorlardı beni sürekli eski sevgilim ve annesi. şu anda kendimi o kadar yalnız ve boğulmuş hissediyorum ki uzun zamandır. mesela dışarıdan bi yemek kokusu geliyor, benim de canım çekiyo ama evde onu yapacak kimse yok. ders çalışmam gerekiyo benim de zamanım olmuyo. arkadaşlarımın evlerine gidiyorum tertemiz ve bi ışık var evlerinde her şeye rağmen. bizim ev öyle değil, çöplük gibi. yani kafamda bi anne figürü bile yok. bana birinin yemek yapması, evimi odamı temizlemesi, beni koşulsuz sevmesi gerçekten dünyada cenneti yaşamak gibi bişey gibi geliyor. asla gerçek değilmiş gibi. ve her an istemsizce bu sevgiyi aradığımı fark ediyorum. ama asla bulamayacağımı da biliyorum. arkadaşlarım var dışarıda hem de çok fazla ama eve geldiğimde hep böyle oluyor. eve gelmek istemiyorum bu yüzden. yemek yapmaktan temizlikten ev işinden babamdan her şeyden o kadar sıkıldım ki. bazen çok bunalıyorum, bi kahve içmek için insan yok evde. ve bu hep böyle. hatta 4 5 yıl kadar önce bu düzenden gerçekten çok yorulduğum için yemek yemeyi bırakmıştım. hala kan değerlerimde demirim 2 buçuk. hem ruhsal hem fiziksel olarak çöküyorum artık. kimseden aile sevgisi görmüyorum, inanılmaz yalnız ve kimsesiz hissediyorum kendimi. böyle bir evde, asla sevgi görmeden, böyle bi babayla yaşamak, üstüne üstlük bu 5 yıllık toksik ilişki tüketti beni. dışarıda hiç böyle bi insan değilim hatta hiç derdim yok sanarlar beni ama hiç öyle değil. her an intihar var aklımda bi süredir. çünkü gerçekten kendimi değersiz hissediyorum ve yıllardır artarak devam ediyor bu his. çünkü bana bu değeri veren hiç kimse yok ve tek başıma yetememeye başladım. eski sevgilim beni sürekli küçümserdi değersiz hissettirirdi, babam da öyle. ve sanki beynime içime işledi bunlar benim. online psikolog için bile para vermiyor babam. git dersinle uğraş yine ne var falan diyor. sanki hobi olarak bunları düşünüyormuşum gibi. devlet hastanesinden randevu aldım ama 20 gün sonraya ancak bulabildim. zaten devlet psikiyatristlerinden terapi alma gibi bir imkanım da olmuyor ilaç yazıyorlar sadece. gerçekten çıkmazda hissediyorum. ne yapacağımı bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Ahh ya cigeri komple söktün bizim ablacım😓
Ne demis rahmetli Dogan Cüceloglu;Annen yok kimsen yok😑
Evi belediyeye haber verseniz cöp ev diye bosaltırlar belki😑
Bi ona cözüm bulabildim.
Allah yardımcın olsun🙏🏻
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
ailevi sorunlarım
Yorumlar
9
Görüntüleme
631
esl3ss
E
M
Okey Salonu üzeri Evde oturmak ve Bitmeyen Sorunlar
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
1K
sino2023
S
1anne1bebek0
İyi niyetliyken neden kötü davranıyorlar lütfen bana öneride bulunun 😔
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
1K
Merkur deniz
Merkur deniz
K
Kızlar sizce neler yapabilirim ?
Yorumlar
11
Görüntüleme
555
Biordanbiburdan
Biordanbiburdan
Lady Guinevere
Sizce..?
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
1K
Lady Guinevere
Lady Guinevere
Back
X