- 25 Haziran 2010
- 4.896
- 4.443
Merhaba herkese ailemle ilgili açtığım bininci konu olabilir lütfen hoşgörün ya da okumadan geçin..
Bu defa konu babam. (atandığım günden bu yana konuşuyordu,sanırım bu defa daha kötü olmuş her şey annem babamı kovmuş git kumada kal artık gelme demiş)
Adam atandığım günden bu yana yakamı bırakmıyor (ben evlenince üniversite okudum baba evinde de ihtiyaçlarımı öğretmenlerim aldığım burslarla kendim karşıladım)
Babam hadi okul açılacak defter çanta alalım demedi hiçbir zaman..Yoksul biri değil babam kendimi bildim bileli bina dikiyor kat atıyor evlerine,araba alıyor yazlık alıyor vs vs
Evinden kısan kuma getirmiş çok afedersiniz dağ ayısı gibi konuşan eşini çocuklarını sürekli hor görüp döven biriydi..
Ben evlendim eşime de okumak istediğimi söyledim okudum atandım 7 yıldır öğretmenim neyse her annemle konuşmamda bana söylerdi baban para istiyor benim evimde büyüdü gitti orda 4 yıl okudu atandı,ben okuttum sayılır diyor ama sen onu boşver sana da anlatamasam patlarım diyordu ama ben aşırı yıprandım,psikoloğa gittim o da annen sana anlatmasın dedi.
Anneme artık bana anlatma üzülüp geriliyorum eşime çocuklarıma yansıtıyorum dedim tamam dedi
Bayağıdır bişey anlatmıyordu ta ki dün
Neden yazlığa gitmediniz dedim baban Çiçek gelecek kesin oraya ondan gitmeyelim demiş
Burda da konu açmıştım Ege tarafına tatile gideceğiz diye annem de o oraya gidecek kızı niye böyle çekiştiriyorsun demiş o da yalan söylüyorsun kızın tatile gidecek kadar bonkör değil o bedava tatil için bize gelecek demiş,nerden neden bu kanıya vardı bilmiyorum çünkü her yıl tatile gidiyoruz neyse işte yine konu ben para vermeme gelmiş, annemi ziyarete gittiğimde bile evin masrafını yapmak istemiyormuş (ki zaten hep ben markete manava gittim,memleketten çıktığım gün bile alışveriş yaptım çıktım,anneme üzüldüm adam bişey almıyor,tuz alıyorsa şeker almıyor şeker alıyorsa tuz almıyor )
Orhan Pamuk’un kitabını okuyordum geçen gün içinde karakterler arasında şöyle bir diyalog geçiyor.
Anne "Dünya canavar ruhlu insanlarla dolu evladım, hiçbir şeye aldırmayacaksın.”
Kız “Neden öyle dedin anneciğim”
Anne “hiç” diyor.
Bunun altını çizip attım sosyal medya hesabıma,Annem bundan bile korktu sana saracak dedi, ona yazmak istedim direkt arayayım yeter artık dedim annem istemedi görüşmemize engel olur senin evimize gelmene kızar istemez, benim sana gelmeme engel olur falan dedi
Babasız olmayı tercih ederdim çok kötü bir adam yeni farkına varmadım biliyordum annemi bizi döverken (beni balkondan aşağıya sarkıttığı gün nefret ettim ondan nefreti o gün öğrendim) bizden kısıp yeni kadın eve alırken okulumuzla başarımızla ilgilenmiyor üstüne kız çocuğu kocaya okuyor derken…
Hem içimi dökmek istedim hem de babası yüzüne bir kerecik de olsa gülen varsa kıymet bilin
Bizim babamız bırakın bize gülmeyi biz herhangi bi şeye güldüğümüzde bile bize kızan biriydi.Çocuklarım 10 yıldan sonra oldu onlara bile gülmedi bir kerecik bırakın başını okşamayı harçlık vermeyi falan..(Allahtan diğer dedemiz çok iyi kızlarımla oyun oynarken kim çocuk kim dede anlamıyorum
Bu defa konu babam. (atandığım günden bu yana konuşuyordu,sanırım bu defa daha kötü olmuş her şey annem babamı kovmuş git kumada kal artık gelme demiş)
Adam atandığım günden bu yana yakamı bırakmıyor (ben evlenince üniversite okudum baba evinde de ihtiyaçlarımı öğretmenlerim aldığım burslarla kendim karşıladım)
Babam hadi okul açılacak defter çanta alalım demedi hiçbir zaman..Yoksul biri değil babam kendimi bildim bileli bina dikiyor kat atıyor evlerine,araba alıyor yazlık alıyor vs vs
Evinden kısan kuma getirmiş çok afedersiniz dağ ayısı gibi konuşan eşini çocuklarını sürekli hor görüp döven biriydi..
Ben evlendim eşime de okumak istediğimi söyledim okudum atandım 7 yıldır öğretmenim neyse her annemle konuşmamda bana söylerdi baban para istiyor benim evimde büyüdü gitti orda 4 yıl okudu atandı,ben okuttum sayılır diyor ama sen onu boşver sana da anlatamasam patlarım diyordu ama ben aşırı yıprandım,psikoloğa gittim o da annen sana anlatmasın dedi.
Anneme artık bana anlatma üzülüp geriliyorum eşime çocuklarıma yansıtıyorum dedim tamam dedi
Bayağıdır bişey anlatmıyordu ta ki dün
Neden yazlığa gitmediniz dedim baban Çiçek gelecek kesin oraya ondan gitmeyelim demiş
Burda da konu açmıştım Ege tarafına tatile gideceğiz diye annem de o oraya gidecek kızı niye böyle çekiştiriyorsun demiş o da yalan söylüyorsun kızın tatile gidecek kadar bonkör değil o bedava tatil için bize gelecek demiş,nerden neden bu kanıya vardı bilmiyorum çünkü her yıl tatile gidiyoruz neyse işte yine konu ben para vermeme gelmiş, annemi ziyarete gittiğimde bile evin masrafını yapmak istemiyormuş (ki zaten hep ben markete manava gittim,memleketten çıktığım gün bile alışveriş yaptım çıktım,anneme üzüldüm adam bişey almıyor,tuz alıyorsa şeker almıyor şeker alıyorsa tuz almıyor )
Orhan Pamuk’un kitabını okuyordum geçen gün içinde karakterler arasında şöyle bir diyalog geçiyor.
Anne "Dünya canavar ruhlu insanlarla dolu evladım, hiçbir şeye aldırmayacaksın.”
Kız “Neden öyle dedin anneciğim”
Anne “hiç” diyor.
Bunun altını çizip attım sosyal medya hesabıma,Annem bundan bile korktu sana saracak dedi, ona yazmak istedim direkt arayayım yeter artık dedim annem istemedi görüşmemize engel olur senin evimize gelmene kızar istemez, benim sana gelmeme engel olur falan dedi
Babasız olmayı tercih ederdim çok kötü bir adam yeni farkına varmadım biliyordum annemi bizi döverken (beni balkondan aşağıya sarkıttığı gün nefret ettim ondan nefreti o gün öğrendim) bizden kısıp yeni kadın eve alırken okulumuzla başarımızla ilgilenmiyor üstüne kız çocuğu kocaya okuyor derken…
Hem içimi dökmek istedim hem de babası yüzüne bir kerecik de olsa gülen varsa kıymet bilin
Bizim babamız bırakın bize gülmeyi biz herhangi bi şeye güldüğümüzde bile bize kızan biriydi.Çocuklarım 10 yıldan sonra oldu onlara bile gülmedi bir kerecik bırakın başını okşamayı harçlık vermeyi falan..(Allahtan diğer dedemiz çok iyi kızlarımla oyun oynarken kim çocuk kim dede anlamıyorum
Son düzenleme: