Yazinda erkek arkadasim yazmış sin. Evli degilsin. Niye cekiyorsun. Ilerde daha kotu olur, iyi olmaz. Iyiyr giden birsey gormedim. Onun icin umutlanip duzelmesini bekleme. Boyle gordun, boyle gidecegini anla. Kendine eziyet etme. O senin isteklerini, seni onemsiyormuki sen onun bu hallerine katlanacaksin. Bunun ileriki yillarivar. O zaman daha beter olacak. Hiic uzatma yolla gitsinilişkimdeki sıkıntıları birkaç ay önce yazmıştım. Durum ayrılmaya gidiyor demiştim... (ayda bir birliktelik, ama hergün düzenli porno izliyor, iletişime açık değil vs.) velhasılı ayrılığın kaçınılmaz olduğunu bikaç kere ima ettim ve bir kere de doğrudan dile getirdim... Her konuşmamızda çok sinirleniyor, hala bir sorun olmadığını iddia ediyor, ben seni ilk günkü gibi seviyorum filan diyor... ben de son kozumu oynadım, madem öyle artık bir çift terapisi alalım ve pornoyu bırak diye. Hiç bişey için söz veremem, deneyeceğiz ama çok kırıldım ve doldum diye de söyledim. Ve ilk kez kabul etti, geçen gün online bir terapistle görüştük, adam erkek arkadaşımı kırmamaya çalışarak haksızlıklarını tek tek belirtti ve bize de ödev verdi, cinsel birleşmeye odaklanmadan sadece ön sevişme yapacaksınız diye. Pornonun ilişkilerdeki cinsellği sadece organa girip çıkmaya indirgediğini, bu yüzden tat, dokunma, koku, uzunca öpüşme gibi duygu içeren kısmının köreldiğini de söyledi... daha birçok şey de söyledi herneyse. Manitayla görüşmeyi sonlandırır sonlandırmaz yine kavga ettik ve iki gündür ödevimizi yapmayı bırakın birbirimizin yüzüne bakmıyoruz, ben bi odada, o diğerinde sürekli iç çekiyoruz. (Ha bir de önceki gün bana pornolarını sildirmişti, bugün ise pc ye şifre koymuş, tey allam)
sanırım bir seans daha yaparız(ayrı ayrı görüşecekmiş bu sefer) ama ben artık çok yoruldum. Böyle şeyler yaşayıp, yetti artık diyebilen ve net bi şekilde ayrılabilen var mı? O cesareti bulamıyorum bir yanım ‘ne çok sevmiştin belki herşey kötü bir türk filmi- tesadüfler geçididir, belki düzelir’ derken bir yanım ‘kaç kurtul’ diyor. Çalışamıyorum, uyku düzenim berbat, günün herhangi bir anında gözlerim doluyor ya da sinirleniyorum. En kötü karar bile kararsızlıktan iyidir derler doğru sanırım, bu ne yapacağımı bilememe hali bende ben bırakmadı.
bana tecrübelerinizi aktarın, fikrinizi söyleyin lütfen.
Evet sorumluluk sende olsun. Bosver hic bisey olmaz. Biraz uzulursun evet ama gecer. Ilk ayrilan sen degilsinTeşekkürler. İnanır mısınız, iki saattir yorumunuz üstüne düşünüyorum. Zaaf mı, sevgi mi, alışkanlık mı, yoksa hepsinin uyumsuz bir karışımı mı... yaşadığım tam olarak ne diye.
yalnızlıktan çok yanlış bir karar verme korkusu duyuyorum. Bu yüzden ilk başlarda onu da ayrılığa yumuşakça ikna etmeye çalıştım(kararı ve sorumluluğu paylaştırma): bak durum bu, hani böyle gitmez, bir karar alacaksak birlikte alalım ve kötü ayrılmayalım diye. Kesinlikle o noktaya gelmediği gibi bir de bana hiddetlendi: bunlar çözülebilir sorunlarmış, abartıyormuşum, o çok seviyormuş, vs. (Çok üzülürsün bak’çılık)
velhasılı topu bana atıyor ve ben de o büyük kararın sorumluluğuna girmekten çekiniyorum sanki(ya herşeyi berbat edersem), belki düzelebilecek bişeyi bitiren kişi olmanın ağırlığı var ama günün sonunda tek duyduğum mantığımın sesi: berbat olan senin şu anki durumun, şimdi ne karar vereceksin? Diyen ses. Ve başa sarış.
bunları yazarken baya baya öz-psikoanaliz patlattım, biraz da kendim için yazdım:) gözümü karartmadığım sürece, sorumluluk hissi beni rehin aldı gibi hissediyorum. Tartışmalarda kül bırakmazken aynı anda nasıl bu kadar pısırık olabilmişim kendime şaşıyorum
aynı durum şuan bendede var insan yoruluyo gercekten neden diye kendıme soru sormaktan bile yoruluyorum bazen. size özelden yazmak istedim aslında mesajımı görunce bana özelden dönebilirmisiniz?Yorumlarınız için tşk ederim hanımlar. Çok düşünmekten beynim tütmeye başladı, sanıyorum derin bir nefes alıp son bir şans daha vereceğim çünkü ilk kez terapiye istekli. Pornoyu eskisi kadar izlemeyeceğini söylüyor ama yetersiz cinsellikteki baş suçlunun o olduğunu ve bağımlılığı olduğunu kabul etmiyor... bu canımı çok sıktı dün akşam biz konuşurken ama bir yandan da programlı(haftada bir) birlikte olurken(bir dönem ben bu çözümü sunmuştum ve kabul etmişti) pornonun çok az aklına geldiğini de söyledi. Ben ona karşı öfkeli olmazsam daha çok yanaşacakmış ve de.... Pollyannacılık yapmayacağım, huylu huyundan vazgeçmeyebilir; ilişkimize 2 ay süre verip(ona söylemeyerek) bir yandan da ona iyi davranarak durumu gözlemleyeceğim. Şubat başında doğumgünü var, böyle bi zamanlamada ayrılarak onu incitmek te istemiyorum. Olay başa dönüyor, emekler boşa gidiyorsa da napalım... hiç değilse her şeyi denedik derim ve gözüm arkada kalmaz.
Herkese sevgiler