Yazdıklarını okurken ağladım. Evet doğru biz kimiz ki bir canlıyı öldüreceğiz. Haklısınız. Yavrum şu an bile tekme atıyor karnımda.
Fakat eşim hem ağlıyor üzüntüden kahroldu hemde mantık yürütmeye çalışıyor onu düşündüğü İçin sadece . Yani down ve benzeri genetik bir hastalık var ise üstüne kalp hastası nasıl sürdürecek yaşamını diyor. Acı çekmesini mi izleyeceğiz diyor. Bizde kahroluruz diyor. Biz yaşlansak ölsek yavruma bakan yok yetim kalır telef olur diyor
Ama ben ana yüreği tabi ki daha duygusalım. Ve tüp bebek benim yavrum zor kavuşmuşum sevinmiştim her şey yolundaydı 4 gündür yaşadığım acıyı anlatamam. Gece yatakta kalbimin açısından ölücem sandım bir ara.
Ben asla seni ağlatmak istemedim, dilim yapım katıdır ama kalbim yumuşacık, yanlış ifade ettiysem affet.
Gebesin ve bebek hasta, olabilir, ne yapabilirsin, en iyi doktorlarla tedavi ettirebilirsiniz, duayla sevgiyle destekleyebilirsiniz
Çözüm ondan vazgeçmek değil
Down sendromlu insanlarla hiç görüştünüz mü? Bu bir felaket değil, evet farklılar ama sevilmeyi korunmayı hakediyorlar. Down sendromlu bebeklerin de Down sendromlu olmayan bebekler kadar yaşamaya hakkı var.
Bebek şuan kalp hastası, doğduğunda gerekliyse ameliyat olacak ve iyileşecek, farzedelim tam anlamıyla iyileşmedi o zamanda hastalığına göre yaşayacak, aklı erene kadar normalden fazla emek vereceksiniz aklı erince de hastalığına uygun şekilde bir hayat sürecek, belki ilaç kullanacak, belki bir ameliyat daha olacak, belki merdiven çıkmayacak asansör kullanacak belki koşmayacak ama yüzecek anlıyor musun
Acı çekeceğine nereden emin oldu eşin? Bebeğin kalp hastası olması illa acı çekeceği anlamına mı geliyormuş?
Tamamen sağlıklı bir bebek doğumda annesini hemen sonrasında babasını kaybedebilir, siz uzun yıllar çocuğunuzla yaşayabilirsiniz, ihtimaller ile bir canın devamına yada ölümüne karar verilebilir mi? Eşinizin fikirleri mantıklı yada insani değil, biraz sakinleşip aklı selim düşünmelisiniz, panikle acıyla alelacele alınacak kararlar değil bunlar. Şu anın psikolojisiyle bir karar verir gebeliği sonlandırırsanız ve aklınız başınıza geldiğinde pişman olursanız bunun geri dönüşü telafisi yok.
Hiç şunu düşündünüz mü karı-koca diyelim ki sağlıklı bir bebeğiniz doğdu, birkaç yıl sonra kalp hastası oldu, olması gereken ameliyatlar var, ne yapacaksınız? Acı çekmesin biz buna dayanamayız deyip öldürecek misiniz? Yada sağlıklı bir bebeğiniz oldu bir kaza geçirdi ve akli melekelerini kaybetti hatta felç kaldı, ne yapacaksınız? Hayatı zor olacak diye öldürecek misiniz? Ya biz ondan önce ölürsek bizsiz ne yapar diyip öldürecek misiniz? Şuan doğmadığı için gebeliği sonlandırmak sizin için bir alternatif ama bu onu öldürme ihtimalini düşündüğünüz gerçeğini değiştirmiyor. Dünyada yada karnınızda ne farkeder?
Ameliyatla düzelebilecek bir hastalığı var bebeğinizin neden sonsuza dek acılar çekecek gibi düşünüyorsunuz?
Eşiniz yada bir yakını hastalanıp ameliyat olup tedavi görüp iyileşmedi mi hiç? Sizdeki durum yalnızca size sürpriz olmayacak biranda hastalık ameliyat gelişmeyecek önceden haberiniz olan birşey yaşanacak sadece. O gün gelene dek de ki belki de bebek toparlanacak ve böyle şeyler gerekmeyecek yapmanız gereken o süreçte neler yapacağınızı planlamak, en iyi hastane en iyi doktor en iyi bakım için bilgi toplamak yerine bebeği direk gözden çıkarmak çok kötü
