Yeni işim konusunda yaşadığım ikilem

strawberry_cake

Popüler Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
15 Nisan 2017
3.311
8.595
Herkese iyi geceler. Çok kısa zaman önce yeni bir işe başladım. Full time (40 saat) bir iş, tamamen Home Office. Geliri ve yan hakları vs güzel. Uzaktan bakınca yol derdi yok maaşı guzel ama çalışma saatleri çok sıkıntılı. Bir hafta 10:30 - 19:30 arası ertesi hafta 13:00 - 22:00 arası. Çocuklarım henüz küçük vicdan azabı çekiyorum onlarla yeteri kadar ilgilenemedigim icin. Eşim saat 17:30 gibi geliyor o gelince ilgileniyor ama annenin yerini tutmuyor. Ben işe başladığımda part time imkanın olduğunu bilmiyordum bugün proje başkanıyla konuştum şu an icin kontenjanımız dolu ama listeye yazıyorum seni, senden önce sadece bir kişi var kontenjan açılırsa hemen haberdar edeceğiz seni dedi ama ne kadar sürer bilmiyorum. Sanırım işede alışamadım içten içe eski işimi özlüyorum. Ama en çok çocuklarım konusunda huzursuzum büyüğüm 6 küçüğüm 4 yaşında. Onlarla doya doya ilgilenmek istiyorum ama ekonomik şartlar malum. Çalışmadığım dönemler aklıma geldikçe kimseye bağımlı olmamak icin çalışmaya mecbursun diyor iç sesim ama bir yandanda annelik iç güdüm rahat bırakmiyor beni. Oğlum bu sene ilk okula başladı ödevlerine hem eşim hem ben yardımci oluyoruz ama çalışmaydı odevdi derken bunun dışında kaliteli vakit geçirecek zamanımiz hiç kalmıyor hafta içi. Bu arada boş durmuyorum çalışma saatleri daha uygun olan bir iş denk gelir diye iş ilanlarini takip ediyorum ama bana hitap eden benzer nitelikte bir projenin denk gelme ihtimali düşük. Zamanla severmiyim bu işi aceba biraz dişimi sıkıp part time kontenjanın açılmasını mi bekleyeyim. Her sabah uyandigimda işi biraksammi diye geçiriyorum aklımdan. Bu durumu yenebilirmiyim aceba?
 
Bayağı kısa sürdü gerçekten. Neyse hayırlısı olsun. Ben olsam part time kontenjanı bekler ve başka ilanlara bakmaya devam ederdim
Teşekkür ederim yorumunuz için. Evet hayırlısı. En mantıklısı bu gibi görünüyor degilmi? Aslında benim hayalim part time çalışmak. Belki part time'a geçersem bu işe alışmam da kolaylaşır. Ama işte kontenjan ne zaman açılır bu süre ne kadar uzar bilmiyorum. Umarım kısa sürer :))
 
Teşekkür ederim yorumunuz için. Evet hayırlısı. En mantıklısı bu gibi görünüyor degilmi? Aslında benim hayalim part time çalışmak. Belki part time'a geçersem bu işe alışmam da kolaylaşır. Ama işte kontenjan ne zaman açılır bu süre ne kadar uzar bilmiyorum. Umarım kısa sürer :))
Valla canınıza tak edene kadar bekleyin. Çalışma zorunluluğunuz var anladığım kadarıyla.
 
Valla canınıza tak edene kadar bekleyin. Çalışma zorunluluğunuz var anladığım kadarıyla.
Yani şöyle calismaya başladıktan sonra anladimki insanın maddi manevi kendi ayaklarinin uzerinde durması o kadar önemli ki. Maddi olarak aslında şu anki standartlarda olmasada geciniriz aslında ama hayat bana kimseye bağımlı olmamam gerektigini öğretti. Psikolojik olarak kendimi zorunlu hissediyorum kisacasi.
 
Herkese iyi geceler. Çok kısa zaman önce yeni bir işe başladım. Full time (40 saat) bir iş, tamamen Home Office. Geliri ve yan hakları vs güzel. Uzaktan bakınca yol derdi yok maaşı guzel ama çalışma saatleri çok sıkıntılı. Bir hafta 10:30 - 19:30 arası ertesi hafta 13:00 - 22:00 arası. Çocuklarım henüz küçük vicdan azabı çekiyorum onlarla yeteri kadar ilgilenemedigim icin. Eşim saat 17:30 gibi geliyor o gelince ilgileniyor ama annenin yerini tutmuyor. Ben işe başladığımda part time imkanın olduğunu bilmiyordum bugün proje başkanıyla konuştum şu an icin kontenjanımız dolu ama listeye yazıyorum seni, senden önce sadece bir kişi var kontenjan açılırsa hemen haberdar edeceğiz seni dedi ama ne kadar sürer bilmiyorum. Sanırım işede alışamadım içten içe eski işimi özlüyorum. Ama en çok çocuklarım konusunda huzursuzum büyüğüm 6 küçüğüm 4 yaşında. Onlarla doya doya ilgilenmek istiyorum ama ekonomik şartlar malum. Çalışmadığım dönemler aklıma geldikçe kimseye bağımlı olmamak icin çalışmaya mecbursun diyor iç sesim ama bir yandanda annelik iç güdüm rahat bırakmiyor beni. Oğlum bu sene ilk okula başladı ödevlerine hem eşim hem ben yardımci oluyoruz ama çalışmaydı odevdi derken bunun dışında kaliteli vakit geçirecek zamanımiz hiç kalmıyor hafta içi. Bu arada boş durmuyorum çalışma saatleri daha uygun olan bir iş denk gelir diye iş ilanlarini takip ediyorum ama bana hitap eden benzer nitelikte bir projenin denk gelme ihtimali düşük. Zamanla severmiyim bu işi aceba biraz dişimi sıkıp part time kontenjanın açılmasını mi bekleyeyim. Her sabah uyandigimda işi biraksammi diye geçiriyorum aklımdan. Bu durumu yenebilirmiyim aceba?
Kız bizim analarımız iş güç olmadıgı hlde ilgilenmezlerdi de hiç vicdanları rahatsız olmazdı. Biz çok koşullandık bende aman aynısını yaşatmayalım aman sevgiyi ilgiyi hep hissetsin diye. Benim oğlan kendi kendine oynayınc bile vicdan yapıyorum sonra diyorum ne alaka ya bırak hayal gücü ortaya çıksın. 2 çocugun çamaşırı bulasıgı dersi vs onlrla ilgilenmen bile çok güzel.
Herseye yetmeye çalışınca bi bakmışsın ğil bitmiş hiçbişeyi tm yapamamışsın
 
Baska yerde bulacağınız isten memnun olacağınızın garantisi yok. Ayrica home office disinda bir is bulursaniz gitmesi gelmesi yine zaten uzun surecek. Simdi en azindan cocuklarin yanındasınız. Obur turlu kime birakacaksiniz evde degilken?
 
Baska yerde bulacağınız isten memnun olacağınızın garantisi yok. Ayrica home office disinda bir is bulursaniz gitmesi gelmesi yine zaten uzun surecek. Simdi en azindan cocuklarin yanındasınız. Obur turlu kime birakacaksiniz evde degilken?
Birakacak kimse yok anneanne babaanne var ama onlara bırakmak istemiyorum. Babaanne Allah'a emanet zaten anneanne de telefon ver sussun cips çikolata ver sussun modunda. Zaten bakmazlarda.
 
Herkese iyi geceler. Çok kısa zaman önce yeni bir işe başladım. Full time (40 saat) bir iş, tamamen Home Office. Geliri ve yan hakları vs güzel. Uzaktan bakınca yol derdi yok maaşı guzel ama çalışma saatleri çok sıkıntılı. Bir hafta 10:30 - 19:30 arası ertesi hafta 13:00 - 22:00 arası. Çocuklarım henüz küçük vicdan azabı çekiyorum onlarla yeteri kadar ilgilenemedigim icin. Eşim saat 17:30 gibi geliyor o gelince ilgileniyor ama annenin yerini tutmuyor. Ben işe başladığımda part time imkanın olduğunu bilmiyordum bugün proje başkanıyla konuştum şu an icin kontenjanımız dolu ama listeye yazıyorum seni, senden önce sadece bir kişi var kontenjan açılırsa hemen haberdar edeceğiz seni dedi ama ne kadar sürer bilmiyorum. Sanırım işede alışamadım içten içe eski işimi özlüyorum. Ama en çok çocuklarım konusunda huzursuzum büyüğüm 6 küçüğüm 4 yaşında. Onlarla doya doya ilgilenmek istiyorum ama ekonomik şartlar malum. Çalışmadığım dönemler aklıma geldikçe kimseye bağımlı olmamak icin çalışmaya mecbursun diyor iç sesim ama bir yandanda annelik iç güdüm rahat bırakmiyor beni. Oğlum bu sene ilk okula başladı ödevlerine hem eşim hem ben yardımci oluyoruz ama çalışmaydı odevdi derken bunun dışında kaliteli vakit geçirecek zamanımiz hiç kalmıyor hafta içi. Bu arada boş durmuyorum çalışma saatleri daha uygun olan bir iş denk gelir diye iş ilanlarini takip ediyorum ama bana hitap eden benzer nitelikte bir projenin denk gelme ihtimali düşük. Zamanla severmiyim bu işi aceba biraz dişimi sıkıp part time kontenjanın açılmasını mi bekleyeyim. Her sabah uyandigimda işi biraksammi diye geçiriyorum aklımdan. Bu durumu yenebilirmiyim aceba?
Çocuklarınıza daha fazla vakit ayırabilseniz daha iyi tabii ki ama yaşları büyüdüğünde, eğitimleri başladığında bugünkü çalışmalarınızı hatırlayıp kendinize teşekkür edeceksiniz
 
X