Bazen insan saçmlama pahasına bile olsa istediği herşeyi rahatça konuşabileceği birilerini arıyor. Ben de 3 aylık evliyim. Eşimle çook uzun süre çıktıktan sonra evlendim ama görünürde olmasa da biryerlerde birşeyler war. Birşey var rahatsız olduğum dile dökemiyorum. Kadın kadının derdini alır bu çok doğru ama benim etrafımda sadece eşimin akrabaları war kiminle ne kadar rahat konuşabilirsin ki. Kötü insanlar mı asla ama derinlemesine sohbet edemezsin bu mumkun değil.Anlayış farklılıkları var. Kaldı ki eşimle aynı evin içinde olmaya alışmaya çalışmanın getirdiği bazı sorunlar war. Bunları kalkıp ailesine mi anlatayım. Üniversite mezunuyum ama çok kısa bi yerde çalışıp işten ayrıldım. Şuan iş arıyorum ama bulamnıyorum da foruma yeni üyeyim yanlış yazmış olabilirim yanlış yere yazmış da olabilirim. Daha 28 yaşındayım we ben gülerken adeta etrafımda çiçekler açardı. Oysa şimdi surekli bi kısıtlanmışlık duygusu sıkıntı sanki aldığım nefesin bna yetmediği durumlar.. kocaman bi kalabalık ama sanki bi okadarda buyuk bi yalnızlık!!!