- 23 Kasım 2017
- 9
- 1
- 1
- 34
- Konu Sahibi Nonamedetected
-
- #21
Son olarak eşimden duyduğum şey : "Keşke gelemeseydin." (keşke kendi şehrinden buraya tasinmasaydin.) benim yerimde olsanız ne yapardınız?
ben diyecektim sen demissinKonu başlığına cevabım
Aferin !!!
keske deyip alin cantanizi cikin gidin o evdenSon olarak eşimden duyduğum şey : "Keşke gelemeseydin." (keşke kendi şehrinden buraya tasinmasaydin.) benim yerimde olsanız ne yapardınız?
Böyle yapardim,çocuk yoksa.keske deyip alin cantanizi cikin gidin o evden
sizi tutan ne ki kendinize boyle bir hayati reva goruyorsunuz??
Biz yapılması gerekeni söylesek uygulayacak misiniz? Sanmiyorum. Depresyondan kurtulmak için once ruhunuz iyilessin tedavi olun ardından bir karar verirsinizSon olarak eşimden duyduğum şey : "Keşke gelemeseydin." (keşke kendi şehrinden buraya tasinmasaydin.) benim yerimde olsanız ne yapardınız?
O kadar inanmıyorum, o kadar soğudum ki bi an önce çekip gitmek istiyorum. Tahammül edemiyorum. Duramıyorum. Nefret ediyorum. Şimdi bana vicdanı sorumluluk yüklemeye çalışıyor. Gece kötü olmuş fln ilgi bekliyor benden. Beni bırakma bilmem ne diyor. İçimde zerre acıma duygusu olmadı. Bi korkum var kendine bi şey yapar mıbir anda şehir ve yaşam değişikliği ve eşinizden de gerekli desteği göremeyince ruhsal olarak bunalıma girmişsiniz. eşinizle son kez bunları konuşun. kalbinizdeki kırgınlıklarınızı anlatın.ve gerekirse bir uzman yardımı alın.ama sakın sakın şuanda çocuk yapmayı düşünmeyin. eğer bu evliliği sürdüremeyeceğinizi anlarsanız çocuğun varlığı herşeyi daha da zorlaştırır. sanırım henüz 4 aylık evlisiniz. aslında bazı şeyler için çok yeni. eger bu adamı seviyorsanız ve sevildiğinize inanıyorsanız acele karar vermeyin derim.
Herkese merhaba, boşanmış anne babanın çocuğuyum, dokuz ay içerisinde tanışıp nisanlanip evlendim. Eşimle aramızda 9 yaş var. Akrabalar vesilesiyle tanistirildik. Büyük bir şehirden, küçük bir şehre inanıp güvenip sevdiğim için geldim hem de tüm sosyal çevremi, işimi, annemi, 5 sene başkan yardımcılığı yaptığım yardım platformunu her şeyi eşim için terkettim geldim. Eşim tam olarak bana gösterdiği, inandirdigi gibi biri çıkmadı ufak tefek ama canımı sıkan yalanları var, mide bulandırıyor. Nişanlıyken verdiği neredeyse hiçbir sözü tutmadı, 4 aydır bir evde hapis hayatı yaşıyorum. Bir kere gezmeye gittik sadece. Evlendiğimizin onuncu günü ailesiyle akraba ziyaretine başka bir şehre gitti geldi, ailesi benim burda yalnız olduğumu bilmelerine rağmen hiçbir şekilde destek olmadılar. Öldün mü kaldın kaldın mı diye bir kere bile arayıp sormadılar. Altınlarımi verdim araba aldı eşim. Cinsellik ilk ay vardı ben soğuduğum için artık yok. Ağır bir depresyon içinde kendimle, yalnızlığımla, eşimin ailesine düşkünlüğüyle, her gün intiharı düşünerek kendimce mucadele ettim. Ama artık yapamıyorum. Bu şehirde yapamadığımi bir ay sonra gideceğimi söylememe rağmen , ilişki rezil bi durumdayken çocuk istiyor
. Benim ciddiyetimi mi anlamadı? Yorum ve düşüncelerinize ihtiyacım var.
Bi korkum var kendine bi şey yapar mı
neden her seyi esten bekliyorsunHerkese merhaba, boşanmış anne babanın çocuğuyum, dokuz ay içerisinde tanışıp nisanlanip evlendim. Eşimle aramızda 9 yaş var. Akrabalar vesilesiyle tanistirildik. Büyük bir şehirden, küçük bir şehre inanıp güvenip sevdiğim için geldim hem de tüm sosyal çevremi, işimi, annemi, 5 sene başkan yardımcılığı yaptığım yardım platformunu her şeyi eşim için terkettim geldim. Eşim tam olarak bana gösterdiği, inandirdigi gibi biri çıkmadı ufak tefek ama canımı sıkan yalanları var, mide bulandırıyor. Nişanlıyken verdiği neredeyse hiçbir sözü tutmadı, 4 aydır bir evde hapis hayatı yaşıyorum. Bir kere gezmeye gittik sadece. Evlendiğimizin onuncu günü ailesiyle akraba ziyaretine başka bir şehre gitti geldi, ailesi benim burda yalnız olduğumu bilmelerine rağmen hiçbir şekilde destek olmadılar. Öldün mü kaldın kaldın mı diye bir kere bile arayıp sormadılar. Altınlarımi verdim araba aldı eşim. Cinsellik ilk ay vardı ben soğuduğum için artık yok. Ağır bir depresyon içinde kendimle, yalnızlığımla, eşimin ailesine düşkünlüğüyle, her gün intiharı düşünerek kendimce mucadele ettim. Ama artık yapamıyorum. Bu şehirde yapamadığımi bir ay sonra gideceğimi söylememe rağmen , ilişki rezil bi durumdayken çocuk istiyor
. Benim ciddiyetimi mi anlamadı? Yorum ve düşüncelerinize ihtiyacım var.
Psikoloğa da psikiyatriye de gittim. Ciddi bir travma geçirdiğimi söyledi psikolog. Ben duygusal şiddete maruz kaldığımı düşünüyorum. İntihar düşüncesi, ölüm korkusu, yalnızlık, kimsesizlik, çaresizlik, korku,depresyon. Eşimin bana tavırları da bu düşüncemi destekliyor. Düşüncelerimin, isteklerimin onun için hiçbir önemi yok ve abartıyorsun diyor. Bunlar gibi bir sürü şey var.
Kendisinden bu kadar soğukmuş kendi bi an önce kolaylıkla bitsin istiyorum. Ortalıktan kaybolup izimi kaybettirmek istiyorum. Konuşsam anlayıp kabul edecek biri değil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?