Ayrılık kararı verdiğimizin ilk 2 ayı çok korkunç geçti. Ağlamalar krizler gelgitler iniş çıkışlar öfke patlamaları falan. Zaten 2 ayda boşandık. Boşandıktan sonraki 6 ay da çok zor geçti. Babamı kaybettim şehir degistirdim pandemi süreci falan ve hep yalnızdım.
Sonra beni aldattığı kadınla evlendiğini öğrenince bi rahatlama geldi bana. Sanki her şey netlesmis ve huzura kavuşmuşum gibi. Sonra hiç üzülmedim. Hızlı bir şekilde kendime geldim.
Sizi üzen şey belirsizlik kararsızlık kabullenememe. Diyorsunuz ki ben bunları hakedecek ne yaptım? Neden güzel bir yuvam olmadı? Aslında o kişi bu kadar kötü değildi? Noldu da her şey bu kadar kötüleşti. Güzel günlerimize ne oldu? Düzelebilir miydik? Acaba bende de hata var mı? Bundan sonrası ne olacak ? Hayatıma nasıl devam edeceğim? Ya her şey bu zamandan daha kötü olursa ? Yeniden biri hayatıma girer mi ? Yoksa hep yalnız mi kalacağım? Anne olma şansım tekrar olacak mi ? Insanlara yeniden güvenebilir miyim ? Hayatım.mahvoldu mu ? ... sonsuza kadar uzar gider sorular.
Ama tek cevap vereyim. Krizin içinde neye dahil olduğunuzu anlamıyorsunuz. Uzaklaşıp olaylara baktığınızda ve zihniniz durulduğunda en doğru kararı verdiğinizi anlıyorsunuz.
Eski eşime deli gibi aşıktım sanıyordum kendimi ama şuan his yok. HaTta diyorum ki şuan ki enerjimle o kişiyi asla hayatıma almak söyle dursun aynı masada bilr oturmak kahve içmek sans vermek istemezdim.
Kendime çok.iyi bakıyorum. Lütfen siz de böyle toparlanin. Geçmişe perde çekin ve yeni hedefler belirleyin.
