Merhaba, çok uzun olmasın diye direkt konuya girmek istiyorum. Burada açtığım ilk konu içinden çıkamadım durumun. Yorum yaparsanız sevinirim. Yorum yapmasanız da yazmak iyi gelir diye düşündüm. Şimdiden teşekkür ederim.
Yengem ve abim 2016'da evlendiler. Yengem beni ve annemi başından beri sevmedi ve ilk aydan itibaren boşanmak istediler abimle bizim yüzümüzden değil tabi kendi aralarındaki sorunlardan ama işte öyle böyle derken 7 sene geçti ve 2 de çocukları var biri bebek. Ben yengeme karşı hiçbir zaman saygısızlık etmedim benden 2 yaş büyük gelin geldiği ilk sene de sen de hemen evlenirsin diyip duruyordu ben de 20 yaşındaydım o zaman daha çok erken mesleğimi elime alıp öyle evlenirim diyordum ki öyle de yaptım çok şükür iki üniversite bitirdim ve iki ayrı mesleğim var. Ve bu sene evlendim. 5 aylık da hamileyim. Yengemin hamileliklerinde üniversite okumama rağmen zaman ayırıp gidip temizliğini yapardım Allah rızası için yapardım tabii ki ama o zaten küçücük ev hemen yaparsın diyip hiç teşekkür etmezdi yine de yapardım. Ki sadece ben değil kendi annesi ablası halası annem ve ben yapardık. O da yetmezdi abim temizlikçi tutardı. Yine de memnun olmazdı hep bi memnuniyetsizliği vardı. Bizim alt katımızda oturuyor. En çok da annem yardımcısıdır. Ama o her seferinde inkar eder yaptıklarını ki herkes de şahittir annemin torunlarına nasıl baktığına gelinine nasıl yardımcı olduğuna. Biz de annemle o ne yaparsa yapsın iyilik bizde kalsın diyip yapmaya yardım etmeye devam ettik. Ama onun hiçbir yardımını görmedik. Ben hamileyim evlerimiz yakın bir gün yardımını görmedim ki kimseye güvenerek evlenmedim çok şükür evimin işini yapıyorum. Annemin diz rahatsızlığı var bazı zamanlar bir ay kadar hiç yürüyemiyor bakıma muhtaç oluyor bir gün çıkıp bi işine el atmışlığı yok annemin. Her seferinde de bahanesi ezmagkun var o yapar oluyor. Ben de hem çalışıp hem okuyup hem de anneme bakarım işleri yaparım. Bir gün bile yengem bir laf söylemedim bu konuda. Bakmak istemezse bakmaz dedim ki ben öyle insanlara karşı haklı olsam da bir şey diyemem genelde ağlarım kendi kendime geceleri öyle rahatlarım. İşte abim evlendi iki sene bu yaptıklarından dolayı çok ağladım ama sonra dedim ki abim öyle böyle diyor ama mutlu sonuçta bir şekilde yuvasında o yüzden takmamaya çalıştım ki abim mutsuz diye hep ağlardım bir de niye yengem beni sevmiyor diye. Annem de çok iyi bir insandır çok üzülüyor bu konuya ben de üzülüyorum haliyle. Bu bir senedir aramız iyiydi tabi iki çocuklu olunca daha muhtaç oldu anneme ve bana o yüzden iyi olmuştu. Ben mayıs ayında evlendim annem de çok zorlandığı için ben evlendikten iki hafta sonra yürüyemez oldu. Yine gittim ben baktım anneme aynı apartmanda olmalarına rağmen bir gün çıkıp yukarı sormadı annemi ama sonrasında da bebeği sürekli anneme bırakıp gezdi tozdu haliyle annem de yoruldu. Asıl konuya gelecek olursak Yengem salı günü bileğinden ameliyat oldu bileği de alçıya alındı. Pazartesi sabahı çocukları anneme bıraktı ben de sabahtan gittim yardım ettim anneme gece de kalacaktım annem sen git kızım ben hallederim dedi eve döndüm bir de yengemin ablası da pazartesi doğum yaptı doğum yapmasaydı yengemin annesi de yardıma gelecekti gelemedi ben de hem hamileyim hem bel fıtığım var eğilip kalkamıyorum. O yüzden annem evine git dinlen dedi sabah da ultrasonumuz vardı annemle idrar yolu enfeksiyonu için gün vermişlerdi önceden. Çocukları komşuya bırakıp ultrason çekilip gelecektik hemen. Ama annemin dizi aniden şişti ve yürüyemez oldu yine. Annem de abime haber verince abim beni aradı annemin dizi şişmiş yanına git diye ben de hazırlanıp gidiyordum ki annem aradı gelme senin de belin ağrıyor dedi sonra abim birini gönderip çocukları aldırttı. Ben de annemi benim eve getirdim üç gün baktım ayağa kaldırtmadım kendine geldi en azından yürüyebiliyor artık çok şükür. Ki doktor anneme bir kilo bile kaldırmayacaksın dedi annem bir yaşındaki bebeği kaldırıp idindirdi aylardır. Tabii bi yerden sonra patlak verdi. Ben de şimdi kendimi yiyip bitiriyorum abime kızıyorum niye hemen götürdün ben bakardım dedim annem de bana kızıyor sen de hamilesin fıtığın var nasıl bakacaktın diye. Neyse yengemi aradım geçmiş olsun diye o hiç annemi sormadı ben yine de söyledim hastaneye götürdüm bizde bakıyorum iyi olacak inşallah diyorum iki gün bakabilirdin diyor hala. Ben de dedim ki yenge ben anneme mi bakacaktım çocuklara mı hastalık bu ne zaman geleceği belli olmuyor. Ayrıca yine annem yatalak olur yürüyemez diye korktum bu sefer hamileyim ben yeterince bakamam kim bakacaktı dedim ki yine sen mi bakacaktın diyemedim. O da doğru söylüyorsun önce can sonra canan dedi. Şuan annesinde kalıyor yarın gelecek evine abim de aradı annemi yarın ben bakıcam öbür gün de annesi gelecek anne sen aşağı inme yürüyemiyorsun zaten sen de hastasın diyor. Ben de diyorum ki gitmese yine yanlış anlaşılacak gitse laf söz edecekler üzecekler annemi. Bir yandan da diyorum ki annem de hasta onu bi arayıp sormadılar bile. Annem gitmese bile benim gitmem gerekiyor gitsem şimdi hali tavrı nasıl olacak bir laf eder mi diye korkuyorum laf etse yine sessiz kalıcam çünkü tartışmayı sevmiyorum. Eşim de diyor ki eşim izin vermedi kalmama zaten bel fıtığın var bir şey olsa hamilesin bir şey de yapamaz doktorlar dedi de. Ki eşim de çok anlayışlıdır annenin yanında kal diye ısrar etti annem istemedi sen git evine kızım dedi.
Sizce bu durumda nasıl davranmalıyım. Yengemin yanına gitmeli miyim bi geçmiş olsun diyip çıkmalı mıyım? Hiç de gitmek istemiyorum tepkilerinden huzursuz olacağım için
Sizce ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım. Ve hala kendimi suçluyorum bakamadım diye
Yengem ve abim 2016'da evlendiler. Yengem beni ve annemi başından beri sevmedi ve ilk aydan itibaren boşanmak istediler abimle bizim yüzümüzden değil tabi kendi aralarındaki sorunlardan ama işte öyle böyle derken 7 sene geçti ve 2 de çocukları var biri bebek. Ben yengeme karşı hiçbir zaman saygısızlık etmedim benden 2 yaş büyük gelin geldiği ilk sene de sen de hemen evlenirsin diyip duruyordu ben de 20 yaşındaydım o zaman daha çok erken mesleğimi elime alıp öyle evlenirim diyordum ki öyle de yaptım çok şükür iki üniversite bitirdim ve iki ayrı mesleğim var. Ve bu sene evlendim. 5 aylık da hamileyim. Yengemin hamileliklerinde üniversite okumama rağmen zaman ayırıp gidip temizliğini yapardım Allah rızası için yapardım tabii ki ama o zaten küçücük ev hemen yaparsın diyip hiç teşekkür etmezdi yine de yapardım. Ki sadece ben değil kendi annesi ablası halası annem ve ben yapardık. O da yetmezdi abim temizlikçi tutardı. Yine de memnun olmazdı hep bi memnuniyetsizliği vardı. Bizim alt katımızda oturuyor. En çok da annem yardımcısıdır. Ama o her seferinde inkar eder yaptıklarını ki herkes de şahittir annemin torunlarına nasıl baktığına gelinine nasıl yardımcı olduğuna. Biz de annemle o ne yaparsa yapsın iyilik bizde kalsın diyip yapmaya yardım etmeye devam ettik. Ama onun hiçbir yardımını görmedik. Ben hamileyim evlerimiz yakın bir gün yardımını görmedim ki kimseye güvenerek evlenmedim çok şükür evimin işini yapıyorum. Annemin diz rahatsızlığı var bazı zamanlar bir ay kadar hiç yürüyemiyor bakıma muhtaç oluyor bir gün çıkıp bi işine el atmışlığı yok annemin. Her seferinde de bahanesi ezmagkun var o yapar oluyor. Ben de hem çalışıp hem okuyup hem de anneme bakarım işleri yaparım. Bir gün bile yengem bir laf söylemedim bu konuda. Bakmak istemezse bakmaz dedim ki ben öyle insanlara karşı haklı olsam da bir şey diyemem genelde ağlarım kendi kendime geceleri öyle rahatlarım. İşte abim evlendi iki sene bu yaptıklarından dolayı çok ağladım ama sonra dedim ki abim öyle böyle diyor ama mutlu sonuçta bir şekilde yuvasında o yüzden takmamaya çalıştım ki abim mutsuz diye hep ağlardım bir de niye yengem beni sevmiyor diye. Annem de çok iyi bir insandır çok üzülüyor bu konuya ben de üzülüyorum haliyle. Bu bir senedir aramız iyiydi tabi iki çocuklu olunca daha muhtaç oldu anneme ve bana o yüzden iyi olmuştu. Ben mayıs ayında evlendim annem de çok zorlandığı için ben evlendikten iki hafta sonra yürüyemez oldu. Yine gittim ben baktım anneme aynı apartmanda olmalarına rağmen bir gün çıkıp yukarı sormadı annemi ama sonrasında da bebeği sürekli anneme bırakıp gezdi tozdu haliyle annem de yoruldu. Asıl konuya gelecek olursak Yengem salı günü bileğinden ameliyat oldu bileği de alçıya alındı. Pazartesi sabahı çocukları anneme bıraktı ben de sabahtan gittim yardım ettim anneme gece de kalacaktım annem sen git kızım ben hallederim dedi eve döndüm bir de yengemin ablası da pazartesi doğum yaptı doğum yapmasaydı yengemin annesi de yardıma gelecekti gelemedi ben de hem hamileyim hem bel fıtığım var eğilip kalkamıyorum. O yüzden annem evine git dinlen dedi sabah da ultrasonumuz vardı annemle idrar yolu enfeksiyonu için gün vermişlerdi önceden. Çocukları komşuya bırakıp ultrason çekilip gelecektik hemen. Ama annemin dizi aniden şişti ve yürüyemez oldu yine. Annem de abime haber verince abim beni aradı annemin dizi şişmiş yanına git diye ben de hazırlanıp gidiyordum ki annem aradı gelme senin de belin ağrıyor dedi sonra abim birini gönderip çocukları aldırttı. Ben de annemi benim eve getirdim üç gün baktım ayağa kaldırtmadım kendine geldi en azından yürüyebiliyor artık çok şükür. Ki doktor anneme bir kilo bile kaldırmayacaksın dedi annem bir yaşındaki bebeği kaldırıp idindirdi aylardır. Tabii bi yerden sonra patlak verdi. Ben de şimdi kendimi yiyip bitiriyorum abime kızıyorum niye hemen götürdün ben bakardım dedim annem de bana kızıyor sen de hamilesin fıtığın var nasıl bakacaktın diye. Neyse yengemi aradım geçmiş olsun diye o hiç annemi sormadı ben yine de söyledim hastaneye götürdüm bizde bakıyorum iyi olacak inşallah diyorum iki gün bakabilirdin diyor hala. Ben de dedim ki yenge ben anneme mi bakacaktım çocuklara mı hastalık bu ne zaman geleceği belli olmuyor. Ayrıca yine annem yatalak olur yürüyemez diye korktum bu sefer hamileyim ben yeterince bakamam kim bakacaktı dedim ki yine sen mi bakacaktın diyemedim. O da doğru söylüyorsun önce can sonra canan dedi. Şuan annesinde kalıyor yarın gelecek evine abim de aradı annemi yarın ben bakıcam öbür gün de annesi gelecek anne sen aşağı inme yürüyemiyorsun zaten sen de hastasın diyor. Ben de diyorum ki gitmese yine yanlış anlaşılacak gitse laf söz edecekler üzecekler annemi. Bir yandan da diyorum ki annem de hasta onu bi arayıp sormadılar bile. Annem gitmese bile benim gitmem gerekiyor gitsem şimdi hali tavrı nasıl olacak bir laf eder mi diye korkuyorum laf etse yine sessiz kalıcam çünkü tartışmayı sevmiyorum. Eşim de diyor ki eşim izin vermedi kalmama zaten bel fıtığın var bir şey olsa hamilesin bir şey de yapamaz doktorlar dedi de. Ki eşim de çok anlayışlıdır annenin yanında kal diye ısrar etti annem istemedi sen git evine kızım dedi.
Sizce bu durumda nasıl davranmalıyım. Yengemin yanına gitmeli miyim bi geçmiş olsun diyip çıkmalı mıyım? Hiç de gitmek istemiyorum tepkilerinden huzursuz olacağım için
Sizce ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım. Ve hala kendimi suçluyorum bakamadım diye 
bu devirde her kim olursa olsun hakedene hakettiği kadar değer. Size ne kadae yakın olursa sizde okadar yakın olun. Aynı şekilde ne kadar uzaksa sizde okadar uzak. Bakın anneniz sağlığındam olmuş kıymet bilmeyen insanlae için değer mi her ne kadar kendi oğluda olsa.
