- 15 Ocak 2011
- 1.194
- 5
- 158
konuya cevap yazan kimse kalmamis demekki bu konuda dertli kimse yok ne guzel, ama bu ayni zamanda yardim edecek kimse yok demektir.
gecen yil eylul ayinda patlayana kadar yedikten sonra sans eseri kusmayi kesfettim. ocak ayina kadar hic durmadan eziyet ettim kendime. yalan soylemiyorum, abartmiyorum, gunde 12 kez kustugumu bile hatirliyorum. kilo verdim kilo aldim derken geldik 80 civari bi kiloya. sonra biraktim kusmayi bi sureligine. ne zayifliyorum ne kilo aliyorum. bir gun alisverise ciktim, hangi kiyafeti denersem deniyim olmadi ve orda calisan cok akilli biri dalga gecti. eve geldim, agzima kilo yapacak hicbirsey surmicegime yemin ettim, yaptim da. tam iki ay. 20 kilo verdim. sonra stresti bilmem neydi yine basladi yeme kusma seanslari. ama bu kez duzensiz. bazen hic kusmuyorum bazen tum gun yaptigim tek sey yiyip kusmak oluyordu. sonuc : alinan 5 kilo.
aileme soyleyemedim hicbisey, biliodum destek olmicaklarini, hakli da ciktim. bilerek yakalandim kusarken defalarca, soyledikleri batirma etrafi oldu.
simdi mi napiyorum?
simdi cok acim. simdi butun yemeklerden nefret ediyorum. kusmuyorum ama gercekten. soz verdim kendime. dislerim aciyor, sesim kisik.
yemek yemedigimde diyetisyene goturmeyi teklif edeceklerine, hakaret yiyorum bi ton.
gerci diyetisyene gitsem nolur ki. bi yemeye basladim mi duramiyorum.
tek istegim tekrar yiyerek kilo verilebilecegine inanmak.. ama imkansiz oldugunu dusunuyorum.
dusunuyorum; eger istedigim kiloya gelirsem tekrar yicek miyim diye.. inanasim gelmiyor kendime.
yemek istiyorum suan, hatta normalde hic sevmememe ragmen baklava istiyor canim, ama ben yemedigimde daha iyiyim.
gunluk gibi yazdim uzun uzun. umarim benim gibi sorunlu biri okur, eger yolun basindaysa vazgecer. tedavisi yok cunku..
Ben iyi durumdayım artık. İnançsızlığa kapılma. Olay kendinde bitiyor.