Yaz çiz içinden geldiği gibi ...

İçim şişti ya.. Gel git akıllı mıyım neyim

herkesin siiridir yaşadıkları..




sabırla mutlu olmayi bekledigimiz gün gibi ..
mutlu olmayi umut etmek gibi özlem .
hic bitmiyor kavussan yetmiyor ....

haykırıs oluyor ozlemek oluyor...

bogazda dügüm oluyor yine gecmiyor ....

yorulsan da usansanda umut hala var ...

yuregine buz gosterselerde .
sen günessin unutma !!!


minik

yorulsanda yürü ...

bunca yolu yürümüsken geri dönülmez...

cok yorduysa seni bir su ic ,dinlen...

hic bir seyi beklemedin sen

hep kostun ,hep direndin

hep sevdin , belki sevildin ...

gönlün yorulsada elbet dinlenecek ...

Bir şeyin imkansız olması seni sevdiğim hakikatini değiştirmeyecek...

yüregim sızlıyor

sanki hic caresi yokmus gibi

sanki hic gecmeyecek gibi

oysa ben hic zarar vermedim hic kimseye ...

mutsuz edecek hic bir sey yapmadim

zamanla anlayacaklar beni

agzimda bir kalbimde ....

hic yapmacik olmadim hayatim boyunca en cok da kendimi bu yuzden seviyorum .

ben beni anlayamadim hala ...

ben olmayı mi beceremedim .

hatalar,kusurlar,özürler

3 gunluk dünya ....

insan anlattikca rahatlar

ruhu temizlenir

ama ben kendi icimde daha da sıkısıyorum sanki ...

istemsizce canim yaniyor

cok bunaldim

Tüm acılar dinse keşke .
biraz ferahlasa yürekler

yorgunlugun en acisi ...
umutsuzlugun en karanligi ..
kelimelerin bazen yetemedigi ...
ne zor gunler bu gunler

gecicek insallah

Yanımdaki insanı korumak kollamak isterken zarar gelmemesi için çırpınırken, ondan olacağımı ve çevresindeki kişiler tarafından kötü biriymişim gibi gözükecegimi hiç düşünmezdim... Yanılmışım.. sanırım artık bir önemi yok..

zor zamanlarda cok yasladim başımı duvarlara
ne sogugunu hissettim ,ne sakinledi yuregim ...
hep tukendik ,yurudukce yuruduk ...
yol bitmedi, yarinlar bitmedi .
aglayip sizladik hic bir aci gitmedi

umuda uzak ,yarinlara yakindik ..
cok sey istemedik aslinda ..
yanimizda istedik sevdiklerimizi...

ne cok agladik ne dertlerle yogrulduk
Hic biri bu kadar tuketmedi bizi ...

Ne zaman bitecek bu aci ,
Ne zaman unutacagiz gecmisi ...
unutamiyoruz hala geçmedi ki

32 yasinda ogrendim ben hayati. nerde duracagimi nerde soluk alacagimi. nerde mutlu oldugumu yasayarak hata yapa yapa ogrendim .
bilmedikleri tek sey suydu ben herseyin farkindaydim onlar beni salak yuzsuz sandi

uzaklaşmak daha da uzağa
derin derin cekmek istiyorum nefesimi en derine ..

yururken agladigim her ani unutmak .

gulumseyenlerin icinde kaybolmak istiyorum .

aglamanin bitmesi gulen yuzler istiyorum ..

Tenceresiz kaldim anne .!.:

Genişletmek için tıkla...

Iclal aydin siirleri hayatimin en guzel zamanlarinda benimleydi .

siir hayatimin hep bas ucundaydi cok uzaklastim kalemden kagittan .

oysa ne cok yazardim .
ne cok okurdum sesim tonlamam belki iyi degildi ama seviyorum siiri .

bazen bazilari herhangi biri olmaya mahkumdur.